Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων.
Καθώς πλησιάζουμε προς το τέλος του χρόνου είναι χρήσιμο να κάνουμε έναν σύντομο απολογισμό των εκδηλώσεων Μνήμης του Μικρασιατικού, Ποντιακού και Θρακικού Ελληνισμού. Πέρασαν 100 χρόνια από το 1922, το οποίο συνδέεται με το εθνικό τραύμα της Μικρασιατικής Καταστροφής. Πιστεύω ότι πλέον έχουμε την ωριμότητα να εξαγάγουμε συμπεράσματα χωρίς φόβο και πάθος. Χωρίς τις παρερμηνείες που είχαν διαμορφωθεί στο παρελθόν.
Μάθαμε, λοιπόν, ότι ήταν Γενοκτονία και όχι εθνοκάθαρση ή συνωστισμός. Από το 1914 μέχρι το 1923 ο Ελληνισμός της Ανατολής υπέστη μία προσχεδιασμένη Γενοκτονία, με τη νομική και την ουσιαστική έννοια του όρου. Αυτή είναι η σωστή ορολογία και ας μην προσπαθούν κάποιοι να μας πουν ότι η εμμονή μας στην αναγνώριση της Γενοκτονίας βλάπτει δήθεν τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είδαμε και τα πειράματα με τις μεικτές Ελληνοτουρκικές Επιτροπές και με τις περικοπές από τη Ιστορία μας πού οδήγησαν. Απλώς αποθράσυναν την Τουρκία.
Μάθαμε ότι η γείτων Τουρκία αρνείται να αναγνωρίσει τα εγκλήματα που διέπραξαν κατά Ελλήνων και Αρμενίων τρία καθεστώτα. Οι Οθωμανοί Σουλτάνοι (βλέπε Αμπντούλ Χαμίτ Β), οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί εθνικιστές. Τρία καθεστώτα που διαφωνούσαν μεταξύ τους, αλλά συμφωνούσαν σε ένα στόχο: Στην απαλλαγή με κάθε τρόπο της Τουρκίας από τους δραστήριους Χριστιανικούς πληθυσμούς.
Μάθαμε ότι η Γενοκτονία άρχισε το 1914 με το Μαύρο Πάσχα της Θράκης και με τη σφαγή των Ελλήνων στην Παλαιά Φώκαια τον Ιούνιο του 1914. Άρα δεν ισχύει η προπαγάνδα του Ερντογάν ότι η τουρκική αντίδραση ήταν δικαιολογημένη, επειδή αμύνθηκαν κατά των Ελλήνων εισβολέων. Ο Ελληνικός Στρατός αποβιβάσθηκε στη Σμύρνη τον Μάιο του 1919, ενώ η σφαγή του Ελληνισμού άρχισε αποδεδειγμένα πριν από πέντε χρόνια. Υπάρχει και η σχετική Μαύρη Βίβλος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία εξεδόθη το 1919.
Μάθαμε ότι, λόγω του Εθνικού Διχασμού, μετά το 1922 επικράτησαν σκοπίμως ατεκμηρίωτες απόψεις για προπαγανδιστικούς λόγους. Π.χ. γράφουν ορισμένοι ότι η Ελληνική Κυβέρνηση ψήφισε Νόμο το καλοκαίρι του 1922 για να εμποδίσει την άφιξη προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Έγκυροι συγγραφείς αποδεικνύουν ότι πρόκειται περί παρερμηνείας. Ο Νόμος ψηφίσθηκε τον Ιούνιο του 1922 από τα μεγάλα κόμματα της Βουλής (και από το Κόμμα των Φιλελευθέρων) και απαγόρευε την εκμετάλλευση των ταλαιπώρων Ελλήνων που έφευγαν από τον Καύκασο και έπεφταν θύματα επιτηδείων πλοιάρχων και πλοιοκτητών. Είναι απαραίτητο να ερευνήσουμε την τραγική εκείνη περίοδο χωρίς ψεύδη και προπαγανδιστικούς μύθους.
Μάθαμε ότι η Δίκη των Οκτώ και η Εκτέλεση των Έξι (15.11.1922) ήταν μία δικαστική παρωδία με πλήρη παραβίαση των δικονομικών κανόνων και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι Έξι είχαν σοβαρές πολιτικές ευθύνες, αλλά δεν ήσαν προδότες.
Μάθαμε να αντλούμε ελπίδα από τη διάθεση αναδημιουργίας των προσφύγων. Ξεριζώθηκαν, αλλά ξαναρίζωσαν. Με Ορθόδοξη Χριστιανική ευλάβεια και δημιουργική διάθεση ξανάφτιαξαν τη ζωή τους και συνέβαλαν θετικά στη διαμόρφωση της νεοελληνικής κοινωνίας.
Ας μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον Ελληνικό και Χριστιανικό Πολιτισμό της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης. Ας διδάξουμε σωστά την Ιστορία στα σχολεία αποφεύγοντας τα δύο άκρα: Αφ’ ενός μεν την εθνική αλαζονεία και αφ’ ετέρου τον εθνομηδενισμό.
Άρθρο στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 26.11.2022
6 comments
..ωστόσο κύριε Χολέβα, αποσιωπάτε την ντροπή του ελληνικού κοινοβουλίου, να μην έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα την γενοκτονία του Μικρασιατικού ελληνισμού.
@ Ελευθέριος
“Στο 1998 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος»”. (Βικιπαίδια).
@ Πατριώτη,
Πράγματι το 1998, ψηφίστηκε επιτέλους στην ελληνική Βουλή ομοφώνως, η αναγνώριση της γενοκτονίας με καθυστέρηση 80 και πλέον χρόνων μετά την πίεση της κοινής γνώμης και των Προσφυγικών Οργανώσεων.
Όμως στο νέο σχετικό ΠΔ 304/2001 (ΕΦΚ 207, 27.09.2001), ο όρος “γενοκτονία” απαλείφεται απο τον τίτλο και αναφέρεται απλώς και μόνο ως «Οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης της 14ης Σεπτεμβρίου»! και μόνο στο εδάφιο 1 γίνεται αναφορά στη σχετική απόφαση της Βουλής. Τονίζεται μάλιστα, πως το ΠΔ εκδίδεται σύμφωνα με: «Την από 25.10.1998 γνώμη της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος».
Εντέχνως δηλαδή, το ελληνικό κράτος απεκδύεται των ευθυνών του και αφήνει να εννοηθεί πως το ζήτημα αφορά τις προσφυγικές οργανώσεις.
Στο εδάφιο 5 υπογραμμίζεται πως, «από τις διατάξεις του παρόντος διατάγματος δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού». Δεν πρόκειται δηλαδή για εκδηλώσεις της Πολιτείας με το ανάλογο κόστος, αλλά απλώς για: «… τέλεση δοξολογιών, εκφώνηση ομιλιών και κατάθεση στεφάνου…, στις οποίες προσκαλούνται εκπρόσωποι των προσφυγικών σωματείων και οργανώσεων των γυναικών…»
Δηλαδή, η ελληνική Πολιτεία ΔΕΝ ανακηρύσσει την 14η Σεπτεμβρίου σε εθνική επέτειο μνήμης του ελληνισμού, με ανάλογες εκδηλώσεις, στη Βουλή, στο προεδρικό Μέγαρο, στα σχολεία κ.λπ., αλλά την περιορίζει σε μια δευτερεύουσα εκδήλωση με δοξολογίες, παρόντων των προσφυγικών σωματείων και των γυναικών (ως μοιρολογίστρες;) Στο δε άρθρο 2 του ΠΔ διαβάζουμε σε άψογα ελληνικά: «Αν η 14η Σεπτεμβρίου δεν συμπίπτει να είναι ημέρα Κυριακή ο εορτασμός γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά την 14η Σεπτεμβρίου».
Η σημασία της δηλαδή συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, καθώς πρόκειται για κινητή «ημέρα μνήμης».
Ενδιαφέρον. Δηλαδή, ψηφίστηκε η αναγνώριση τής γενοκτονίας και στην συνέχεια τα μπουρδουκλώνουν; Τι γίνεται με την Γενοκτονία των Ελλήνων τού Πόντου, που είχε αναγνωρισθεί τέσσερα χρόνια πριν (1994) και τιμάται στις 19 Μαΐου;
Ο νόμος της Βουλής 2645/1998 που καθιερώνει την 14η Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος, δεν έγινε με νομοθετική πρωτοβουλία βουλευτών αλλ’ ως αποτέλεσμα αγώνα της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος και χρειάσθηκε νέος τριετής αγώνας αυτών για να εκδοθεί τελικά προς εφαρμογή του ψηφισθέντος νόμου το ΠΔ 304/2001. Απο το τελευταίο ως δια μαγείας απαλείφεται στον τίτλο του η λέξη γενοκτονία και μένει μόνο “Οργάνωση εκδηλώσεων μνήμης της 14ης Σεπτεμβρίου”
Εκδηλώσεις μνήμης για ποιό πράγμα ωρε πατριώτες; Κυβέρνηση Σημίτη, Πρόεδρος Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλος.
https://mikrasiatis.gr/i-opse-kai-i-kathierosi-14-septemvriou-os-imeras-mnimis/
Το ΠΔ 99/1994 ορίζει την 19η Μαίου ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου κι εκδίδεται σε εφαρμογή του ψηφισθέντος απο την Βουλή την ίδια χρονιά Ν. 2193/1994.
https://drive.google.com/file/d/16bzQZwwthwhHiJB6tKRER4qqLMgbSqLf/view?pli=1
Και στις δύο περιπτώσεις (λες και οι Τούρκοι δείχναν προτίμηση ποιούς θα πρωτοσφάξουν, τους έλληνες του Πόντου, της Ιωνίας ή της Ανατολικής Θράκης), η ελληνική Πολιτεία ΔΕΝ ανακηρύσει ως εθνική επέτειο μνήμης τη μεγαλύτερη τραγωδία του ελληνισμού, αλλά απεκδύεται και της ευθύνης, καθώς δια των εκδηλώσεων (δοξολογίες, ομιλίες και στεφάνους), που επαφίενται σε τοπικούς φορείς και τις προσφυγικές οργανώσεις, «δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού» ενώ αν οι ημέρες μνήμης δεν συμπίπτουν να πέφτουν Κυριακή μετατίθενται στην επόμενη Κυριακή.
Σαφέστατος, Ελευθέριε. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και σού εύχομαι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για την ονομαστική σου εορτή.