Επειδή πολύς κόσμος διάβασε τον πηχυαίο τίτλο της πρόσφατης είδησης ότι η νέα Ιταλική κυβέρνηση προτίθεται να φορολογήσει την Καθολική Εκκλησία, με την απορία γιατί δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα, και επειδή η ροπή της κοινής γνώμης προς την ασάφεια είναι μεγάλη, ειδικά του κομματιού εκείνου, το οποίο είναι ευάλωτο σε ελαφρές αναγνώσεις της επικαιρότητας και ταυτόχρονα ευάλωτο σε αναμάσημα ιδεολογικών στερεοτύπων, αξίζει τον κόπο να αποσαφηνιστούν οι δύο περιπτώσεις.
Αυτό που επιχειρείται σήμερα στην Ιταλία είναι η φορολόγηση ακινήτων, τα οποία είναι σήμερα αντικείμενα εμπορικής εκμετάλλευσης (ενοικίασης ή ακόμη και διαχείρισης από την ίδια την Καθολική Εκκλησία όπως συνηθίζει). Οι ναοί εξαιρούνται από την φορολόγηση.
Αυτό ακριβώς το καθεστώς ισχύει ΗΔΗ στην Ελλάδα. Ναι, τα ακίνητα τα οποία ενοικιάζονται σε τρίτους και αποδίδουν πρόσοδο σε Εκκλησιαστικά πρόσωπα, ηδη υπόκεινται σε φορολογία, και μάλιστα στο 20%. Αυτό που εξαιρείται είναι η φορολόγηση των ιερών ναών, οι οποίοι εξαιρούνται και στην Ιταλία.
Δηλαδή το θέμα δεν είναι η Ελλάδα να αντιγράψει την Ιταλία, αλλά ότι σήμερα η Ιταλία αντιγράφει την Ελλάδα.
ΑΣ.
1 comment
Χρήσιμη ἡ διευκρίνιση.
Ὅμως ἡ Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία εἶναι ἀνεξάρτητη ἀπὸ τὴν Ἰταλικὴ πολιτεία, ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι, ἀπὸ κοσμικῆς (οἰκονομικῆς, λογιστικῆς) ἀπόψεως, ἐπιχείρησις ἰδιοκτησίας καθ’ ὁλοκληρίαν τοῦ Ἐλλαδικοῦ αὐοαποκαλουμένου κράτους. Συνεπῶς, ἡ φορολόγησις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει μηδενικὸ (ἀρνητικό, ἐὰν συνυπολογίσουμε τὸ σημαντικὸ κόστος διαχειρίσεως) δημοσιονομικὸ ἀποτέλεσμα.
Φυσικά, ὑπάρχει ἡ περιουσία τῶν Ἱερῶν Μονῶν, τῶν ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο (Κωνσταντινουπόλεως, Κρήτης κλπ), τῶν ἄλλων δογμάτων, τῶν ἀλλοθρήσκων, γιὰ τὶς ὁποῖες δέν γίνεται λόγος.