Ο θόρυβος για τον επικείμενο νόμο στη Ρωσία περί των ΜΚΟ (Μη Κυβερνητικών Οργανισμών) και οι «χρωματιστές επαναστάσεις»

Σάλος έχει προκληθεί στην παγκόσμια κοινή γνώμη για το σχέδιο νόμου που θα τεθεί προς ψήφιση στην Δούμα (Κάτω Βουλή) της Ρωσίας.

Οι βασικές πρόνοιες του νόμου είναι ότι οι αρχές θα μπορούν να ζητούν λεπτομερή καταγραφή των χρηματοδοτήσεων των ΜΚΟ οι οποίες προέρχονται από το εξωτερικό. Η άρνηση παράδοσης των στοιχείων θα επιφέρει πρόστιμα. Αυτές οι πληροφορίες της εξωτερικής χρηματοδότησης θα επιτρέπουν στις αρχές να θεωρεί τέτοιες ΜΚΟ ως «ξένους πράκτορες». Αυτή θα είναι η νομικοτεχνική ονομασία. Όπως αναφέρει το Spiegel International η λέξη «πράκτορας» στη Ρωσική γλώσσα δεν έχει την ερμηνεία των κατασκοπευτικών ταινιών, αλλά κυρίως τη δράση κάποιου προσώπου ως ενδιάμεσος, ή ως εξυπηρετητής ή εκπρόσωπος τρίτου. Το ίδιο ισχύει και στην ελληνική γλώσσα, αλλά και στην αγγλική. Όμως για τον πολύ κόσμο, η λέξη είναι συνδυασμένη με μυστικές υπηρεσίες. Η απάντηση των Ρώσων είναι ότι εφόσον ΜΚΟ με πολιτικό πεδίο δράσης εντός της Ρωσιας χρηματοδοτείται από το εξωτερικό, τότε γιατί διαμαρτύρονται για τον χαρακτηρισμό, αφού κατά μία έννοια επιχειρούν έξωθεν να διαμορφώσουν το εσωτερικό κοινωνικοπολιτικό τοπίο.

Πέρα από το παιχνίδι με τις λέξεις, η Ρωσία δείχνει να φοβάται εμπλοκή τέτοιων ΜΚΟ σε ενδεχόμενη «χρωματιστή επανάσταση» όπως αυτές που έχουν παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια. Το αν ο φόβος έχει αντίκρυσμα είναι ανοιχτό ερώτημα. Εκτός αν είναι μήνυμα προς πολλούς αποδέκτες με σκοπό να μπει ένα πρώιμο φρένο σε σχέδια που δεν έχουν ακόμα υλοποιηθεί.

Τα κυρίως παραδείγματα στην περιοχή του πρώην Ανατολικού μπλοκ είναι η Γιουγκοσλαβία το 2000 με ανατροπή του Μιλόσεβιτς, η Γεωργία το 2003 με ανατροπή του Σεβαρνάτζε, η Ουκρανία το 2004 με ανατροπή του Γιανούκοβιτς και το Κυργκιστάν το 2005. Στην πρώτη υπήρξε και ελληνική συμμετοχή σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του κυρίαρχου μάλιστα τύπου! Οι υπόλοιπες ονομάστηκαν επανάσταση του Ρόδου (Γεωργία), Πορτοκαλί (Ουκρανία), Ροζ (Κυργκιστάν). Έκτοτε, ακολούθησαν πολλές άλλες περισσότερο ή λιγότερο όμοιες, από τον Λίβανο (Επανάσταση του Κέδρου) το 2005 μέχρι την «Αραβική Άνοιξη» το 2011. Δεν συνδέονται όλα αυτά βέβαια με τις ΜΚΟ, η σύνδεση βρίσκεται ίσως στις σκέψεις και στις επιδιώξεις του Πούτιν.

Δεδομένου όμως ότι ορισμένες ΜΚΟ με το όνομα «Ανοιχτή Κοινωνία» έχουν κατακλύσει τα τελευταία 15-20 χρόνια την Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες χρηματοδοτούνται αφειδώς και δημοσίως από τον χρηματιστή George Soros, ο οποίος μάλιστα διατυμπανίζει αρκετά συχνά την φιλοσοφική επιρροή που έχει δεχτεί από την Ανοιχτή Κοινωνία του Karl Popper, θα ήταν ίσως ενδιαφέρον κάποια στιγμή στο μέλλον να γίνει μία έρευνα για το ποιες ελληνικές ΜΚΕ ή άλλους οργανισμούς χρηματοδοτεί ο ίδιος άνθρωπος στην Ελλάδα ή αλλιώς, ποιες ελληνικές ΜΚΕ θα ήταν υποψήφιες να μπουν στην ίδια κατηγορία με όσες σύμφωνα με τον επικείμενο Ρωσικό νόμο πιθανώς κάποτε να καταγραφούν νομικά ως «ξένοι πράκτορες» (με την ευρεία έννοια της λέξης).

 

ΥΓ. Δείτε και μία παλαιά ανάρτηση ενός άρθρου του New Yorker το 1995 για το πώς βλέπει τον κόσμο ο George Soros

 

ΑΣ.