Από την ΑΟΖ στον στρατηγικό σχεδιασμό

Νίκος Λυγερός.

Το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ επηρεάζει θετικά την ανάδειξη της θαλάσσιας περιοχής της Αδριατικής και του Ιονίου. Με την Ιταλία έχουμε συμφωνία υφαλοκρηπίδας από το 1977. Και το 2013, υπογράψαμε τη συμφωνία για την αρχή διαβουλεύσεων περί οριοθέτησης των ΑΟΖ. Το κλίμα είναι δυναμικό μεταξύ των δυο χωρών και υπάρχει ένα συνεργατικό πλαίσιο για να μετατραπεί η περιοχή σε οικονομικό άξονα για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ φαίνεται σε πρακτικό επίπεδο η εφαρμογή της θαλασσοστρατηγικής αλλά και η καινοτομία που αποτελεί η θαλάσσια ενέργεια. Βλέπουμε λοιπόν πλέον ξεκάθαρα ότι η αξιοποίηση της ΑΟΖ, η ναυτιλία, η ναυπηγική, η ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος, της οικονομίας, της έρευνας αλλά και η ανάπτυξη του τουρισμού στην Αδριατική και στο Ιόνιο είναι ένα ολοκληρωμένο πακέτο που ακολουθεί την ίδια στρατηγική επί της ουσίας και όλα περιστρέφονται γύρω από τη θάλασσα. Η θάλασσα δεν είναι όμως μόνο και μόνο ένας οικονομικός παράγοντας, είναι η απόδειξη της εξωστρέφειας του Ελληνισμού που έχει επηρεάσει όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, λόγω Ευρώπης και ιστορίας. Με τη θάλασσα δεν είμαστε μόνο μια γωνία ξηράς αλλά ένας φάρος που φωτίζει εδώ και αιώνες την Ανθρωπότητα. Η Ελλάδα είναι και θάλασσα και μέσω της δηλαδή με τον πολιτισμό της θάλασσας που είναι ο Ελληνισμός, η Ευρώπη έχει μια ολόκληρη ιστορία. Τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να το αξιοποιήσει και η Ελληνική Προεδρία δεν χάνει αυτό το μονοπάτι που δεν είναι μόνο ενεργειακό αλλά και μνήμη μέλλοντος.

Η Αδριατική και το Ιόνιο ως αοζικός άξονας

Η Αδριατική και το Ιόνιο δεν είναι μόνο δύο περιοχές που εφάπτονται, αλλά κι ένα ιστορικό πέρασμα που δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την Ελλάδα και την Ιταλία, αφού αφορά ταυτόχρονα και τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και την Αλβανία. Αυτές οι χώρες αποτελούν συνολικά μια τρύπα τοπολογικής φύσης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και είναι σε φάση ένταξης ως υποψήφιες χώρες. Είναι σημαντικό λοιπόν να συνδυάσουμε αυτό το θέμα με το θέμα της οριοθέτησης των ΑΟΖ στην περιοχή. Διότι η θάλασσα είναι ο συνδετικός κρίκος και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά συνέπεια, πρέπει να μην κάνουμε το λάθος να τα βλέπουμε ως ξεχωριστά αντικείμενα. Αλλιώς μπορεί να υποστούμε το κόστος της έλλειψης συντονισμού. Έτσι, η Αδριατική και το Ιόνιο παίζουν όχι μόνο ως θάλασσα αλλά και ως ξηρά. Έχουμε, λοιπόν, και θαλασσοστρατηγική και γεωστρατηγική που συμπίπτουν. Αυτή η κοινή αντίληψη μάς δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουμε ένα σχεδιασμό σε επίπεδο υψηλής στρατηγικής για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που ενισχύει όλο το πεδίο δράσης και αποφεύγει χαρακτηριστικά οποιαδήποτε παρέμβαση που είναι βασισμένη πάνω σε τόξα που δεν έχουν βέλη. Η Ευρωπαϊκή Ένωση γνωρίζει την περιοχή, αλλά όχι τόσο καλά όσο η ίδια η Ελλάδα. Σε αυτό το πλαίσιο, μπορούμε λοιπόν να παίξουμε ένα ρόλο δυναμικό, όχι μόνο ως αιχμή του δόρατος αλλά και ως στρατηγικό βάθος σε άμεση επαφή και με την Ανατολική Μεσόγειο, όπου εμφανίζεται ο διαχρονικός οριζόντιος άξονας.

http://www.lygeros.org/articles?n=14422&l=gr

http://www.lygeros.org/articles?n=14423&l=gr