Το Ινστιτούτο Συντηρητικής Πολιτικής δημοσιεύει την ερευνητική εργασία του δρ Χρήστου Χατζημιχαήλ (βιογραφικό) με θέμα:

*

Το ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους στον ελληνικό δημόσιο λόγο

*

Η έρευνα είναι διαθέσιμη σε μορφή PDF:

 

Περίληψη της έρευνας:

Σε αυτό το σκέλος της έρευνας εξετάζεται το ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους όπως αυτό τίθεται στον ελληνικό δημόσιο λόγο. Για το σκοπό αυτό παρουσιάζονται κατ’ αρχάς οι επίσημες θέσεις των πολιτικών φορέων και, έπειτα, κατατίθεται απόπειρα ενδεικτικής αποτύπωσης και ανάλυσης του σχετικού διαλόγου που λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο και στον τύπο. Να σημειωθεί προκαταβολικά εδώ ότι, αφ’ ης στιγμής ως ζητούμενο του κεφαλαίου ορίζεται η παρουσίαση του (δια)λόγου, αναπόφευκτα το βάρος της έρευνας πέφτει πάνω στον εκπεφρασμένο λόγο και, κατά συνέπεια, στους φορείς και στα μέσα που τον έχουν παραγάγει. Το συμπέρασμα που εξάγεται από την μελέτη του δημοσίου λόγου σχετικά με το ζήτημα είναι ότι, συνήθως, όταν εκφράζεται αίτημα «χωρισμού» Εκκλησίας-Κράτους στην Ελλάδα (νύξεις, προβλήματα, καταγγελίες, προτάσεις, λύσεις), εκφράζεται περισσότερο μια επιθυμία χωρισμού Εκκλησίας-Κοινωνίας και πλήρους περιθωριοποίησης της εκκλησιαστικής πίστης του λαού από τον δημόσιο χώρο, παρά μια νομοθετική διαστολή των αρμοδιοτήτων και εξουσιών της Εκκλησίας και του Κράτους, αυτό που θα ήταν δηλαδή ο χωρισμός. Άρα, διαπιστώνουμε έναν πληθωρισμό αναφορών στο ενδεχόμενο χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, οι οποίες όμως πολύ σπάνια είναι «εντός θέματος» είτε ως προς τις διαπιστώσεις τους είτε ως προς τις αντιπροτάσεις τους, προτιμώντας αντ’ αυτών έναν καταγγελτικό λόγο σχετιζόμενο μάλλον με την παρουσία της πίστης στη δημόσια σφαίρα παρά με το ενδεχόμενο θεσμικού διαχωρισμού. Έτσι, η φράση «χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους» λειτουργεί περισσότερο ως ένα σύνθημα για πολώσεις σε παραταξιακούς πολέμους αξιών παρά ως ένα συγκεκριμένο και με ακρίβεια καθορισμένο πολιτικό και θεσμικό αιτούμενο.

 

Στις επόμενες ημέρες θα ακολουθήσει το τελευταίο μέρος της ευρύτερης έρευνας του ΙΝΣΠΟΛ για τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

 

Το ζήτημα

των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους

στον ελληνικό δημόσιο λόγο

 

Εισαγωγή

 

Σε αυτό το σκέλος της έρευνας εξετάζεται το ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους όπως αυτό τίθεται στον ελληνικό δημόσιο λόγο. Για το σκοπό αυτό παρουσιάζονται κατ’ αρχάς οι επίσημες θέσεις των πολιτικών φορέων και, έπειτα, κατατίθεται απόπειρα ενδεικτικής αποτύπωσης και ανάλυσης του σχετικού διαλόγου που λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο και στον τύπο. Να σημειωθεί προκαταβολικά εδώ ότι, αφ’ ης στιγμής ως ζητούμενο του κεφαλαίου ορίζεται η παρουσίαση του (δια)λόγου, αναπόφευκτα το βάρος της έρευνας πέφτει πάνω στον εκπεφρασμένο λόγο και, κατά συνέπεια, στους φορείς και στα μέσα που τον έχουν παραγάγει.

 

Θέσεις κομμάτων

 

Νέα δημοκρατία

Αν και δεν υπάρχει καταγεγραμμένη σχετική επίσημη θέση του πολιτικού φορέα ούτε σε προγραμματικά κείμενα ούτε στο καταστατικό ούτε, ακόμα, στον διαδικτυακό του τόπο (στο βαθμό βέβαια που ο διαδικτυακός αυτός τόπος αποτελεί αποθετήριο ιδεολογικών αρχών και πολιτικών θέσεων), αυτό δεν φαίνεται να συνεπάγεται κάποιου είδους αδυναμία τοποθέτησης επί του θέματος, αλλά προβάλλεται ως αποτέλεσμα της από ιδρύσεως αυτονόητης στάσης του κόμματος που επιτάσσει τον σεβασμό στην πνευματική παράδοση και το ρόλο της Ελλαδικής Εκκλησίας. Με άλλα λόγια, εδώ έχουμε να κάνουμε περισσότερο με στάση παρά με θέση, και το γεγονός αυτό (το ότι δηλαδή η στάση δεν μετουσιώνεται, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, σε θέση) ευλόγως ερμηνεύεται ως μη ύπαρξη ανάγκης προγραμματικής έκφρασης, πράγμα που με τη σειρά του εξηγεί και την εν τοις πράγμασι μη εισφορά του κόμματος στο δημόσιο λόγο.

Από το πλήθος των δηλώσεων που κατά καιρούς έχουν γίνει από διάφορα στελέχη υπέρ του θεσμού της Εκκλησίας, οι περισσότερες βρίσκονται σε ένα γενικό, εθιμοτυπικό σχεδόν, πλαίσιο απόδοσης σεβασμού στο θεσμό και τους λειτουργούς του. Ελάχιστες είναι οι αναφορές οι οποίες φαίνεται να λειτουργούν, άμεσα ή υπαινικτικά, σε ένα διαλεκτικό περιβάλλον. Δύο τέτοια συμβολικά—καίτοι αόριστα—παραδείγματα, εντοπίζονται στις χαρακτηριστικές ομιλίες του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά, στο Ζάππειο (Ζάππειο 2 και 3).[1]

Στα αποσπάσματα αυτά, αφού γίνεται επίκληση στην έννοια της Ορθοδοξίας ως συστατικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, καθώς και στο άρθρο 3 του συντάγματος,[2] υπογραμμίζεται η ανάγκη αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας μέσω ενός «ρυθμιστικού μηχανισμού», προκειμένου αυτή να αποδίδει στην Εκκλησία πόρους, υπονοώντας έτσι ότι το ισχύον, νομικό κατά βάση, καθεστώς είναι προβληματικό.

Τα δύο αυτά αποσπάσματα επελέγησαν ως δηλωτικά για δύο κυρίως λόγους: πρώτον γιατί, όπως ειπώθηκε, συγκαταλέγονται στα ελάχιστα όπου δεν αναλώνονται αποκλειστικά σε υπενθυμίσεις του ιστορικού ρόλου της Εκκλησίας και σε επιβραβεύσεις του κοινωνικού της έργου, αλλά εμπεριέχουν και έτερες στοχεύσεις/προβληματισμούς· και δεύτερον, διότι αυτοί οι προβληματισμοί αφορούν συγκεκριμένα στο ζήτημα της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Και αυτό είναι σημαντικό γιατί, από όλα τα επί μέρους που συνθέτουν το ευρύτερο ζήτημα των σχέσεων Εκκλησίας-Κράτους, μεταρρυθμιστική διάθεση (απολύτως ασαφής πάντως) από πλευράς Νέας Δημοκρατίας φαίνεται να υπάρχει μόνον για το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.

 

ΣΥ.ΡΙΖ.Α

Σε αντίθεση με τη Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αποτελεί έναν κομματικό οργανισμό ο οποίος έχει επιλέξει να τοποθετηθεί εξ αρχής και με ευθύτητα για το θέμα. Ήδη από το ιδρυτικό του συνέδριο γίνεται σαφής η υψηλή ιεράρχηση του ζητήματος στην πολιτική ατζέντα του κόμματος, καθώς στην πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου[3] εντοπίζονται αναφορές για φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας,[4] αναδιανομή εκκλησιαστικής γης[5] και διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους.[6] Οι σχετικές θέσεις του κόμματος παρουσιάζονται πιο αναλυτικά στην πρόταση νόμου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α για την «Ρύθμιση σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας, θρησκευτικές ενώσεις και κατοχύρωση της θρησκευτικής ελευθερίας» (22/11/2005).[7] Εκεί, γίνεται λόγος για διακριτούς ρόλους Πολιτείας και Εκκλησίας κατά τα πρότυπα της Γερμανίας, του Βελγίου, της Ιταλίας και της Ισπανίας,[8]  για θεσμοθέτηση ενός «θρησκευτικού νομικού προσώπου» ιδιωτικού δικαίου ως μοναδικού  φορέα της συλλογικής θρησκευτικής δράσης, κατά τα πρότυπα των associations cultuelles του γαλλικού νόμου του 1905 για τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους,[9] μετατροπή του μαθήματος των Θρησκευτικών από ομολογιακό σε θρησκειολογικό,[10] καθιέρωση του πολιτικού γάμου ως υποχρεωτικού[11] και μισθοδοσία των κληρικών απ΄ ευθείας από τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα από τα οποία προσλαμβάνονται.[12]

Τις επίσημες θέσεις  του κόμματος, πλαισιώνει μεγάλος αριθμός δηλώσεων στελεχών του περί Εκκλησίας.[13] Στην συντριπτική τους πλειονότητα οι δηλώσεις αυτές αφορμώνται από μια απροκάλυπτη αντιεκκλησιαστική διάθεση και, συνήθως, μέσω του ελέγχου ζητημάτων οικονομικής φύσεως (πχ. φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας), οδηγούνται στο, έμμεσα ή άμεσα τιθέμενο, αίτημα διαχωρισμού Εκκλησίας από το Κράτος.^[14]

Δεν θα πρέπει να παραγνωριστεί, πάντως, το γεγονός, ότι τον τελευταίο καιρό διαφαίνεται μια τάση προσέγγισης της Εκκλησίας. Ήδη από τον Μάιο του 2011 ο πρόεδρος του κόμματος Αλέξης Τσίπρας, στη συνάντηση που είχε με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο με θέμα την εκκλησιαστική περιουσία, εμφανίστηκε πιο διαλλακτικός χαρακτηρίζοντας το ζήτημα ως sui generis.[15] Η διάθεση προσέγγισης κορυφώθηκε, ίσως όχι τυχαία, κατά τον Σεπτέμβριο του 2014, με τις διαδοχικές συναντήσεις της ηγεσίας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο^[16] και τον Πάππα Φραγκίσκο.^[17] Εξάλλου, λίγους μήνες πιο πριν, τον Μάρτιο του 2014, η τότε υποψήφια (και πλέον νυν) περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου σε συνέντευξή της στην ιστοσελίδα «Αγιορείτικο Βήμα», αφού εξέφρασε το βαθύ σεβασμό της για το Άγιο Όρος και τις κοινωνικές ευαισθησίες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου,  κατέληξε ότι «οι κοινωνικές δράσεις της Εκκλησίας συγκλίνουν με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ» και ότι «δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια αλλά με διάλογο να επιδιώξουμε τη συνεννόηση προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού»,[18] προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για την πρώτη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Αθωνική Πολιτεία.[19]

 

ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Στην Καταστατική Διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης Σεπτεμβρίου 1974 προβλεπόταν ρητώς ότι «διαχωρίζεται οριστικά η Εκκλησία από το Κράτος και κοινωνικοποιείται η μοναστηριακή περιουσία»,[20] διατύπωση που επαναλάμβαναν και οι «Κατευθυντήριες γραμμές κυβερνητικής πολιτικής» του 1977.[21] Μπορεί, κατά την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (1981-1985), να μην επιχειρήθηκε χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας και τα ζητήματα της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας να παρέμειναν εκκρεμή, παρ΄ όλα αυτά δεν έλειψαν οι αντιδράσεις από την Εκκλησία για μια σειρά νομοθετικών πρωτοβουλιών, όπως η θεσμοθέτηση (ν. 1250/1982) του πολιτικού γάμου ως ισόκυρου με τον θρησκευτικό και η αποποινικοποίηση της μοιχείας (ν. 1272/1982).[22] Το 1987 οι σχέσεις της τότε κυβέρνησης με την Εκκλησία δοκιμάστηκαν ακόμη περισσότερο αφού, με νόμο που αφορούσε στη «Ρύθμιση θεμάτων εκκλησιαστικής περιουσίας» (ν. 1700) και τον οποίο προώθησε προς ψήφιση ο τότε Υπουργός Παιδείας Αντώνης Τρίτσης, η Πολιτεία νομοθέτησε ερήμην της Εκκλησίας για εσωτερικά της ζητήματα διοικητικής φύσεως.[23] Η σύγκρουση του ΠΑΣΟΚ με την Εκκλησία κορυφώθηκε το 2000 με το περίφημο ζήτημα των «ταυτοτήτων», όταν λίγες μόνο εβδομάδες μετά τις εκλογές της 9^ης Απριλίου του 2000 ο τότε Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ανακοίνωσε την μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, με αποτέλεσμα ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και η Ιερά Σύνοδος να απαντήσουν με λαοσυνάξεις και συλλογή υπογραφών για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος.[24]

 

Κ.Κ.Ε.

Η γενική θέση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος είναι σαφής με πάγιο αίτημα τον πλήρη χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας.[25]  Από εκεί και πέρα υπάρχει μια αναφορά για εθνικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας στο Πρόγραμμα του κόμματος το 1996,[26] αλλά και σχετική πρόταση νόμου τον Δεκέμβριο του 2008.[27] Στην πρόταση αυτή προτείνεται η κατάργηση  της εισαγωγικής αναφοράς του Συντάγματος «στο όνομα της Αγίας Τριάδας», του άρθρου 3 που ορίζει ότι κρατούσα θρησκεία είναι η ορθόδοξη, του άρθρου 14 παρ. 3α που επιτρέπει την κατάσχεση εντύπου με εισαγγελική εντολή για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας, το άρθρου 16 παρ. 2 που αναγορεύει σε σκοπό της εκπαίδευσης την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης και του άρθρου 18 παρ. 8 που ορίζει ότι δεν μπορούν να απαλλοτριωθούν αγροτικές εκτάσεις και περιουσία ορισμένων μονών και πατριαρχείων. Παράλληλα προτείνεται η τροποποίηση του άρθρου  33 παρ. 2 που ορίζει ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κατά την ανάληψη των καθηκόντων του, ορκίζεται στο όνομα της Αγίας Τριάδας και του άρθρου 59 περί ορκωμοσίας βουλευτών, έτσι ώστε οι βουλευτές να επικαλούνται τη συνείδησή τους χωρίς θρησκευτικό όρκο, ενώ αναγκαία κρίνεται η αναθεώρηση του άρθρου 13 του Συντάγματος, έτσι ώστε να κατοχυρώνει πλήρως την ελευθερία συνείδησης. Όσον αφορά δε στο ζήτημα της εκκλησιαστικής περιουσίας η πρόταση νόμου δεν προβλέπει κάτι πιο συγκεκριμένο, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα ως «μέγιστο ακανθώδες θέμα…  για το οποίο απαιτείται μια καλύτερη ουσιαστική, νομική και πολιτική, προετοιμασία». Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως για τη μισθοδοσία των κληρικών «το ΚΚΕ θεωρεί σημαντικό να εξασφαλιστεί η μισθοδοσία καθώς και συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης των κληρικών, ιδιαίτερα των κατώτερων βαθμίδων, του λεγόμενου δηλαδή λαϊκού κλήρου. Αυτό, προοπτικά μπορεί να γίνει και με ευθύνη της ίδιας της εκκλησίας με την προϋπόθεση βέβαια ότι η τελευταία θα έχει τα αναγκαία προς τούτο οικονομικά μέσα».[28]

 

ΔΗΜ.ΑΡ.

Στο κείμενο με τις προγραμματικές προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς για τις εκλογές του 2012 μία ενότητα του κεφαλαίου «Ανατροπή του πολιτικού συστήματος και των κατεστημένων» αφιερώνεται στις σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας.[29] Πρακτικά οι θέσεις της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι ταυτόσημες με εκείνες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείνοντας τον διαχωρισμό,  την αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων του μαθήματος των Θρησκευτικών, την φορολόγηση της εκκλησιαστικής και μοναστηριακής περιουσίας, την σταδιακή κατάργηση της μισθοδοσίας των ιερέων της Εκκλησίας της Ελλάδος με ταυτόχρονη επιστροφή στην εκκλησία περιουσιακών στοιχείων που της ανήκουν και την μετατροπή όλων των Εκκλησιών και Αναγνωρισμένων Θρησκειών σε Ν.Π.Ι.Δ. εκκλησιαστικού τύπου.

 

ΑΝ.ΕΛ.

Η άποψη των Ανεξαρτήτων Ελλήνων εκφράστηκε πολλάκις από τον πρόεδρο του κόμματος, Πάνο Καμμένο, μέσα από συνεντεύξεις και πάντα στα πλαίσια της συζήτησης περί ενδεχόμενης μετεκλογικής συνεργασίας του κόμματος με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για τον σχηματισμό κυβέρνησης.[30] Μόνιμη, λοιπόν, επωδός της κατάφασης σε μια τέτοια προοπτική συνεργασίας είναι η αναφορά στο θέμα χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, ως δηλωτικό στοιχείο των κόκκινων γραμμών του κόμματος έναντι της θέσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.[31] Πέραν αυτών των τηλεγραφικών αναφορών, να προστεθεί ότι με δελτίο τύπου εκφράζεται ότι οι ΑΝ.ΕΛ. δεν αποδέχονται την αποσύνδεση της μισθοδοσίας των κληρικών από το κράτος.[32]

 

Δημιουργία Ξανά

Τον πλήρη διαχωρισμό προτείνει και η Δημιουργία Ξανά, αναλύοντας μάλιστα εκτενώς το σκεπτικό της θέσης.[33] Πιο συγκεκριμένα, εισηγείται την απεμπλοκή του κράτους από την μισθοδοσία των ιερέων, την δημιουργία «Μητρώου Εκκλησιαστικής Περιουσίας» και την φορολόγηση των ακινήτων που της αποφέρουν εισόδημα, την κατάργηση του νόμου περί προσηλυτισμού, την κατάργηση της θρησκευτικής ορκωμοσίας των κρατικών λειτουργών, την αντικατάσταση του μαθήματος των Θρησκευτικών με μάθημα Θρησκειολογίας και την κατάργηση της μουσουλμανικής Σαρίας. Επίσης, προβλέπει κάθε φορολογούμενος να μπορεί να συμπληρώνει προαιρετικά στην φορολογική του δήλωση την εκκλησία στην οποία ανήκει και το ποσό που θα ήθελε να προσφέρει σε αυτήν, έτσι ώστε το κράτος να εισπράττει τα ποσά και να τα αποδίδει στις εκκλησίες χωρίς καμία παρακράτηση.

 

Ποτάμι

Το νεοπαγές αυτό κόμμα εισηγείται την απεμπλοκή της Ορθόδοξης Εκκλησίας από τον εναγκαλισμό του κράτους και τον διαχωρισμό της Εκκλησίας και του θρησκευτικού τυπικού από τις κοσμικές κρατικές λειτουργίες.[34] Σημειώνουμε ότι η ηγετική ομάδα του «Ποταμιού» προκύπτει από την δημοσιογραφική και αρθρογραφική ομάδα του Protagon.gr, στο οποίο θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε λίγο.

 

Δράση

Ανάμεσα στις θέσεις του κόμματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχει και το αίτημα για απόλυτο συνταγματικό διαχωρισμό Εκκλησίας και κράτους, με ανεξαρτητοποίηση όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων και κατοχύρωση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.[35]

 

Φιλελεύθερη Συμμαχία

Όπως και η Δημιουργία Ξανά, έτσι και η Φιλελεύθερη Συμμαχία καταθέτει συγκεκριμένες προτάσεις, πάντοτε με άξονα τον πλήρη διαχωρισμό πολιτείας και θρησκευτικών οργανισμών.[36]  Έτσι, και εδώ βρίσκουμε προτάσεις όπως η μετατροπή της Εκκλησίας σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου, η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, η κατάργηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα του θρησκευτικού όρκου και η κατάργηση του νόμου περί προσηλυτισμού.

 

Οικολόγοι Πράσινοι

Διαχωρισμό προτείνουν και οι Οικολόγοι Πράσινοι,[37] και μάλιστα ως «απαραίτητη προϋπόθεση για την αναβάθμιση της ποιότητας της δημοκρατίας στη χώρα».[38] Ζητούν, επίσης, την καταγραφή όλων των ακινήτων ιδιοκτησίας της εκκλησίας και των εκκλησιαστικών Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου και την κανονική φορολόγησή τους, την κατάργηση όλων των προνομίων των ιεραρχών και την επανεξέταση νόμου 536/1945 για την ανάληψη της μισθοδοσίας των κληρικών από το Δημόσιο με αντάλλαγμα την κρατική φορολογία 35% στα έσοδα των ενοριών.[39]

 

 

Πρέπει να διαχωριστεί η Εκκλησία από το Κράτος
Διαφωνεί απόλυτα	Διαφωνεί	Ούτε συμφωνεί ούτε διαφωνεί	Συμφωνεί	Συμφωνεί απόλυτα
Ν.Δ.				ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
			ΠΑ.ΣΟ.Κ.
				Κ.Κ.Ε.
				ΔΗΜ.ΑΡ.
ΑΝ.ΕΛ.				ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ
				ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
				ΔΡΑΣΗ
				ΠΟΤΑΜΙ
				ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Πίνακας 1: Οι θέσεις των κομμάτων για το ζήτημα του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος

 

Τύπος και διαδίκτυο

 

Το πολιτικό τοπίο αντανακλάται με αξιοσημείωτη συνέπεια και στο πεδίο του ευρύτερου δημοσίου λόγου που λαμβάνει χώρα στον περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο και στο διαδίκτυο. Όπως, δηλαδή, σε θεσμικό επίπεδο ο διαχωρισμός προκύπτει ως αίτημα αριστερόστροφων πολιτικών φορέων, το ίδιο συμβαίνει και στον χώρο της ενημέρωσης, όπου τα μέσα που εγείρουν το ζήτημα έχουν παρόμοιες ιδεολογικές φορτίσεις. Επειδή είναι πρακτικώς αδύνατη η εξαντλητική αποδελτίωση του σχετικού δημοσίου λόγου, για τις ανάγκες της παρούσας έρευνας θα επιλεγεί, ως μελέτη περίπτωσης, το πλέον, ίσως, αντιπροσωπευτικό δείγμα μέσου που έχει επιλέξει την επίμονη και με ένταση ενασχόληση με το θέμα του διαχωρισμού και  της Εκκλησίας γενικότερα, το protagon.gr, με συμπληρωματικές αναφορές σε άλλα μέσα που κατά καιρούς παράγουν σχετική αρθρογραφία.

 

Το Protagon αποτελεί ίσως το πλέον τυπικό κεντροαριστερό διαδικτυακό χώρο, ο οποίος απευθύνεται σε ανάλογο (μη ακραίο) κοινό. Σε αυτόν τον ιστότοπο, λοιπόν, μια απλή αναζήτηση με την λέξη «εκκλησία» επιστρέφει πάνω από χίλια άρθρα, δείγμα του πόσο συχνά απασχολεί ο θεσμός της Εκκλησίας τους συντάκτες του μέσου. Όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, η πλειοψηφία των άρθρων προσεγγίζει τον θεσμό και τα επιμέρους ζητήματα με ελεγκτική, τουλάχιστον, διάθεση.[40] Μέσα σε αυτήν την δεξαμενή των άρθρων, συναντά κανείς κείμενα που από τον τίτλο τους ακόμα καθιστούν σαφές ότι κύριο μέλημά τους είναι ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από το Κράτος,[41] και άλλα –μακράν τα περισσότερα– τα οποία εξετάζουν κάποιο άλλο ζήτημα, μερικές φορές φαινομενικά άσχετο, όπου σε κάποια στιγμή ξεπροβάλλει, κάπως απροσδόκητα, ο διαχωρισμός, περισσότερο ως σύνθημα και λιγότερο ως αίτημα.[42] Παραδόξως όμως, η επιμονή που επιδεικνύεται στην κατάθεση του αιτήματος είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον χαλαρό έως ανύπαρκτο τρόπο θεμελίωσης της πρότασης. Με συνέπεια να προβάλλεται, συνήθως, ο διαχωρισμός ως υπερώνυμο αίτημα, από το οποίο εξαρτώνται μικρότερης κλίμακας στοχεύσεις (που αφορούν πχ. στη μισθοδοσία κλήρου, την φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας, την κατάργηση των Θρησκευτικών κτλ.). Αντί, λοιπόν, η μεταρρυθμιστική στόχευση να βασίζεται σε επεξηγήσεις και αναλύσεις του προτεινόμενου μοντέλου, παρατηρείται η συνθηματολογική και ιδεολογικοποιημένη χρήση παράλληλων αιτημάτων που το ένα βασίζεται και παραπέμπει στο άλλο, συνθέτοντας ένα ιδιάζον κράμα ταυτολογίας και αυτοαναφοράς.

Αξιοσημείωτος είναι και ο τρόπος με τον οποίο εκφέρονται τα συγκεκριμένα νοήματα. Έτσι, σε κείμενα που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ασχολούνται με την Εκκλησία και τις σχέσεις της με την Πολιτεία,  γίνεται λόγος για Μεσαίωνα και θεοκρατικό κράτος στα πρότυπα του Ιράν,[43] «συντεχνία των ιερέων» και τον «ρόλο των δεσποτάδων στη χώρα»,[44] για «μεγάλο φαγοπότι»[45] και «παγκάρι δίχως πάτο»[46] και για  το ότι «η Εκκλησία είναι η μόνη ΔΕΚΟ για την οποία δεν ακούγονται περικοπές».[47] Παράλληλα εγείρονται θέματα περί ανύπαρκτης ανεξιθρησκίας,[48] ενώ ασκείται κριτική στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης επειδή τόλμησε βήματα προσέγγισης της Εκκλησίας και σε αριστερό βουλευτή που τάχθηκε υπέρ της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών.[49] Όταν δε τα  κείμενα αξιώνουν κατάθεση προγραμματικών στόχων, τότε η ένταση αυξάνεται κατακόρυφα, προτείνοντας αναδρομική φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας από το 1821 μέχρι σήμερα,[50] δήμευση και εθνικοποίηση της περιουσίας της και αποθάρρυνση της ιδιωτικοποίηση της θρησκευτικής λατρείας.[51]

Όσον αφορά στον δημόσιο λόγο που αρθρώνεται σε άλλα μέσα, η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποτέλεσε για χρόνια ένα τέτοιο βήμα με ξεκάθαρη αντικληρικαλιστική στάση, ανασύροντας κάθε τόσο το αίτημα του διαχωρισμού, ειδικά σε περιόδους δύσκολες για την Ελλαδική Εκκλησία (ταυτότητες—2000, παραδικαστικό—2005, σκάνδαλο Βατοπεδίου—2008). Τα κείμενα βρίθουν αναφορών περί «θεοκρατικού κράτους», ανάγκη «εκκοσμίκευσης», «ασφυκτικό εναγκαλισμό θρησκείας και πολιτικής» για «δίκτυα εκκλησιαστικών ταγών με κρατικούς αξιωματούχους, από τα σχολεία και τα υπουργεία ως τα δικαστήρια»,[52]  μεταθέτοντας δηλαδή το κέντρο βάρους του ζητήματος από το πεδίο της θεσμικής σχέσης Κράτους-Εκκλησίας στο πεδίο της κοινωνίας. Το ίδιο κλίμα επικρατεί και στην εφημερίδα LiFO, όπου γίνεται λόγος για «ελληνική θρησκοληψία» και «τεράστια κοινωνική αδικία που αποτελεί η ίδια η ύπαρξη της Εκκλησίας με τη μορφή μιας αφορολόγητης ιδιωτικής εταιρίας με μαφιόζικες προεκτάσεις»,[53] ενώ αλλού σημειώνεται πως «η επιρροή της Εκκλησίας επί της πολιτείας δεν έχει να κάνει τόσο με το θεσμικό πλαίσιο όσο με την πολιτική δύναμη της Εκκλησίας (ελέγχει ψήφους)».[54] Στον ιστότοπο tvxs.gr, αφού η έννοια της θρησκείας τίθεται  με συνοπτικές διαδικασίες εκτός ορίων του πολιτικού φιλελευθερισμού, σημειώνοντας πως «Κάποτε πρέπει να επιλέξουμε: ή θα είμαστε με τον πολιτικό φιλελευθερισμό και θα υπογράφουμε συμβάσεις και διακηρύξεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και θα τις τηρούμε ή θα διατηρούμε τη θρησκεία ως  ρυθμιστή των πολιτικών μας σχέσεων και δικαιωμάτων»,[55] στη συνέχεια αναφέρεται απροκάλυπτα ότι «Εκείνο, όμως, το οποίο χρήζει προσοχής είναι ότι εκτός του νομικού πεδίου, όπως αυτό εκδηλώνεται στις σχέσεις κράτους και Εκκλησίας, υπάρχει και μια ιδιαίτερα βαθιά σχέση πολιτικής και θρησκείας στην Ελλάδα, η οποία δεν αντιμετωπίζεται μόνο με συνταγματικές αναθεωρήσεις».[56] Ασφαλώς, σχετικό υλικό μπορεί να εντοπιστεί και σε αρκετά άλλα μέσα, που εντάσσονται πάντα στο ίδιο ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο και εκφέρουν παρόμοιο λόγο.[57] Απλώς, αυτό που μεταβάλλεται από περίπτωση σε περίπτωση είναι η ο βαθμός ενάργειας στην κατάθεση των αιτημάτων, στο κατά πόσο δηλαδή εκφέρεται επακριβώς αυτό που σημαίνεται ή αφήνεται να λανθάνει σε πιο περιορισμένες νοηματοδοτήσεις.

 

Συμπεράσματα

 

Από την παρουσίαση των θέσεων των πολιτικών φορέων και της γενικότερης ρητορικής που συναντά κανείς στο δημόσιο λόγο, προκύπτουν τα παρακάτω συμπεράσματα:

1) Με το ζήτημα του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το Κράτος καταπιάνονται οι πολιτικοί εκείνοι φορείς που προτείνουν και επιδιώκουν τον διαχωρισμό. Η μη έκφραση θέσης από τα λοιπά κόμματα πρέπει να ερμηνεύεται, σε μεγάλο βαθμό, ως διάθεση διατήρησης του υπάρχοντος καθεστώτος, τουλάχιστον ως προς τις βασικές διοικητικές δομές του.

2) Το αίτημα για διαχωρισμό της Εκκλησίας από το Κράτος απαντά σε ολόκληρο τον αριστερό και κεντροαριστερό χώρο, καθώς και στον αμιγώς φιλελεύθερο, με κοινές, σε μεγάλο βαθμό, διαπιστώσεις και εκφραστική. Δεδομένης όμως της κοινοβουλευτικής και κοινωνικής δυναμικής της, η κεντροαριστερά  φαίνεται να διεκδικεί και να έχει την πρωτοβουλία στο δημόσιο λόγο.

3) Οι φορείς και τα μέσα που αιτούνται διαχωρισμό εντοπίζουν το κέντρο βάρος του θέματος στις διοικητικές και, κυρίως, οικονομικές πτυχές του—εξ ου άλλωστε και η έμφαση στο κομμάτι της φορολόγησης της εκκλησιαστικής περιουσίας και της μισθοδοσίας των κληρικών.

4) Παρατηρείται μια σπουδή στην κατάθεση του αιτήματος χωρίς προηγουμένως να έχει επεξεργαστεί ένα σοβαρό πλαίσιο συγκεκριμένων και βιώσιμων προτάσεων που θα λειτουργούσαν επεξηγητικά και διαφωτιστικά ως προς το τιθέμενο αίτημα. Ενώ, δηλαδή, δίδεται η εντύπωση ότι το ο διαχωρισμός αντιμετωπίζεται ως ένα ζήτημα οικονομικής, κατά βάση, φύσεως, εντούτοις οι οικονομικοκεντρικές συνιστώσες και συνέπειες του ζητήματος είτε αγνοούνται παντελώς είτε προσπερνώνται με γενικόλογες διατυπώσεις.

5) Το παραπάνω οδηγεί αναπόφευκτα σε μια συνθηματική και ιδεολογικοποιημένη χρήση του αιτήματος, το οποίο συχνά εκφέρεται μέσα σε προτασιακά περιβάλλοντα άσχετα με το ίδιο.

6) Προκύπτει μια σαφέστατη σύγχυση μεταξύ της Ελλαδικής Εκκλησίας ως θεσμικού φορέα με συγκεκριμένη δομή και στελέχωση και της Εκκλησίας ως εκκλησιαστικό γεγονός.

7) Μπορεί ως διατύπωση το αίτημα του χωρισμού να έχει την αφετηρία του στην θεσμική σχέση Κράτους-Εκκλησίας, φαίνεται όμως πως αυτό προεκτείνεται και στο εκκλησιαστικό γεγονός. Πέραν, δηλαδή, του διοικητικού μηχανισμού της Εκκλησίας και των ανθρώπων που τον υπηρετούν,  αγγίζει και τους μετέχοντες στην λατρευτική ζωή της Εκκλησίας.

8) Αυτό αυτομάτως οδηγεί στο συμπέρασμα ότι στο πυρήνα του αιτήματος, μαζί με τις όποιες διοικητικές ανησυχίες για τις δομές του Κράτους, ελλοχεύουν και αμιγώς κοινωνικά κριτήρια, κριτήρια που αξιολογούν κοινωνικές εκφάνσεις και εκφράσεις. Άρα, τα απορρέοντα του αιτήματος σημαινόμενα δεν εξαντλούνται στις περιγραφικές σημασίες τους αλλά ανάγονται και σε συναισθηματικό επίπεδο, όπου «παράπλευρες σημασίες συνδέονται με τους κοινωνικούς ρόλους των ομιλητών και την έκφραση της προσωπικής τους οπτικής πάνω στα λεγόμενα».[58]

9) Δεδομένου, λοιπόν, ότι το αίτημα κατατίθεται επ΄ αφορμή και χωρίς στοιχειώδη (διάθεση για) θεμελίωση, χωρίς δηλαδή να ενδιαφέρεται να απαντήσει σε ερωτήματα και προβληματισμούς που ανακύπτουν από τη μετάβαση από τον υπάρχον καθεστώς σε εκείνο του διαχωρισμού, δεν θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς πως ο κύριος στόχος μια τέτοιας ρητορικής είναι, εν τέλει, ο διαχωρισμός Εκκλησίας-Κοινωνίας και όχι Εκκλησίας-Κράτους.

10) Συνεπώς, το αίτημα για διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους διατυπώνεται κατά κανόνα συνεκδοχικά και απορρέει από το ολώνυμο αίτημα αποθρησκειοποίησης της κοινωνίας, που στην ελληνική πραγματικότητα ερμηνεύεται ως αίτημα διάρρηξης της σχέσης της κοινωνίας με το εκκλησιαστικό γεγονός. Αυτό, αν και σπανίως κατατίθεται ρητώς με τη μορφή πολιτικής και προγραμματικής στόχευσης, εντούτοις λανθάνει στο λιγότερο επώδυνο πολιτικά αίτημα θεσμικού χωρισμού Πολιτείας και Εκκλησίας.

Το γενικό συμπέρασμα που εξάγεται από την μελέτη του δημοσίου λόγου σχετικά με το ζήτημα είναι ότι, συνήθως, όταν εκφράζεται αίτημα «χωρισμού» Εκκλησίας-Κράτους στην Ελλάδα (νύξεις, προβλήματα, καταγγελίες, προτάσεις, λύσεις), εκφράζεται περισσότερο μια επιθυμία χωρισμού Εκκλησίας-Κοινωνίας και πλήρους περιθωριοποίησης της εκκλησιαστικής πίστης του λαού από τον δημόσιο χώρο, παρά μια νομοθετική διαστολή των αρμοδιοτήτων και εξουσιών της Εκκλησίας και του Κράτους, αυτό που θα ήταν δηλαδή ο χωρισμός. Άρα, διαπιστώνουμε έναν πληθωρισμό αναφορών στο ενδεχόμενο χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, οι οποίες όμως πολύ σπάνια είναι «εντός θέματος» είτε ως προς τις διαπιστώσεις τους είτε ως προς τις αντιπροτάσεις τους, προτιμώντας αντ’ αυτών έναν καταγγελτικό λόγο σχετιζόμενο μάλλον με την παρουσία της πίστης στη δημόσια σφαίρα παρά με το ενδεχόμενο θεσμικού διαχωρισμού. Έτσι, η φράση «χωρισμός Εκκλησίας-Κράτους» λειτουργεί περισσότερο ως ένα σύνθημα για πολώσεις σε παραταξιακούς πολέμους αξιών παρά ως ένα συγκεκριμένο και με ακρίβεια καθορισμένο πολιτικό και θεσμικό αιτούμενο.­_

 

 

 

[1] «Η Ορθοδοξία είναι αναπόσπαστο τμήμα της εθνικής μας ταυτότητας. Είναι τμήμα της Πολιτιστικής και της Ιστορικής μας παράδοσης. Το να γνωρίζουν τα παιδιά την Ορθοδοξία είναι τμήμα της εκπαίδευσης που υποχρεώνεται από το Σύνταγμα να τους προσφέρει το Ελληνικό κράτος. Φυσικά εξαιρούνται τα παιδιά των αλλοδόξων που κι αυτοί είναι Έλληνες και έχουν πλήρη δικαιώματα στη δική τους θρησκευτική παράδοση.

Μερικοί που έχουν κάνει επάγγελμα να εξαπολύουν κατά καιρούς επιθέσεις κατά της Εκκλησίας μας, θα έπρεπε να διαβάσουν και να ξαναδιαβάσουν το σχετικό άρθρο 3 του Συντάγματός μας. Αυτές οι ύπουλες επιθέσεις θα τελειώσουν. Η Πολιτεία δεν θα ανακατεύεται στο έργο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία δεν ανακατεύεται στην Πολιτική. Αλλά η πνευματική παράδοση αναγνωρίζεται συνταγματικά, είναι δυνατή και θα παραμείνει δυνατή. Όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κάποιοι διαδίδουν κακόβουλα τελευταία ότι υπάρχει πρόθεση να κοπεί η μισθοδοσία των κληρικών. Τονίζω ότι τέτοιο θέμα δεν τίθεται. Αντίθετα, οφείλουμε να ενισχύσουμε το έργο και τις προσπάθειες της Εκκλησίας ειδικά τέτοιες εποχές. Γιατί η Εκκλησία σήμερα με το φιλανθρωπικό έργο της κρατά την κοινωνική συνοχή. Στηρίζει συνανθρώπους μας που δεν έχουν πια που να στηριχθούν. Ασκεί προνοιακό έργο, πολλές φορές εκεί που το ίδιο το κράτος έχει αποτύχει. Της αξίζει ο σεβασμός. Εκείνο που είναι στις προθέσεις μας να αλλάξουμε είναι υπέρ της Εκκλησίας, όχι εναντίον της: Όπως θα αξιοποιηθεί και η ακίνητη περιουσία του Δημοσίου, θα δώσουμε την ευκαιρία να αξιοποιηθεί και η εκκλησιαστική ακίνητη περιουσία. Ώστε να αποκτήσει πόρους και να διευρύνει το κοινωνικό και πνευματικό έργο της. Το μόνο που χρειάζεται είναι να συζητήσουμε μαζί της ένα ρυθμιστικό μηχανισμό, ώστε να μην μπλέκεται το ποιμαντορικό της έργο με την τρέχουσα διαχείριση οικονομικών και επενδυτικών συμφερόντων. Η πνευματικότητα της Εκκλησίας μας πρέπει να διατηρηθεί αλώβητη. Αλλά τη θέλουμε ισχυρή, όχι αποδυναμωμένη. Άλλωστε, η αξιοποίηση της περιουσίας της, δεν θα φέρει μόνον πόρους στην ίδια. Θα δημιουργήσει και πρόσθετη ανάπτυξη και θέσεις εργασίας και εισόδημα.» Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά για Πολιτική, Θεσμούς Ασφάλεια, Ζάππειο – Β, Πέμπτη, 26 Απριλίου 2012, http://www.nd.gr/web/36615/press/-/journal_content/56_INSTANCE_Rb5c/36615/960606

«Κι ακόμα, αξιοποίηση της Εκκλησιαστικής Περιουσίας. Με διαφάνεια και σεβασμό στο ρόλο της Εκκλησίας και το Προνοιακό της έργο. Μια Εκκλησία που έχει δικούς της πόρους είναι ισχυρή. Και η Ελληνική Εκκλησία έχει περιουσία, αλλά δεν έχει πόρους.» Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνη Σαμαρά «Πρόταση εξόδου από την κρίση – Ζάππειο-ΙΙ»,  Πέμπτη, 12 Μαΐου 2011, http://www.nd.gr/web/36615/press/-/journal_content/56_INSTANCE_Rb5c/36615/667089

[2] Άρθρο 3: (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας), http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-3/

[3] http://www.syriza.gr/pdfs/politiki_apofasi_idrytikou_synedriou_syriza.pdf

[4] «Τα δημόσια έσοδα θα προέλθουν από τη φορολόγηση του πλούτου, των καθαρών κερδών, των υψηλών εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης και της εκκλησιαστικής περιουσίας» (13.4)

[5] «Γι’ αυτό προωθούμε μια νέα ριζοσπαστική πολιτική στον αγροτικό τομέα, μέρος της οποίας αποτελεί η αναδιανομή της αγροτικής γης (δημόσιας, εκκλησιαστικής ή μεγάλης ιδιωτικής)» (13.12)

[6] «…τηρώντας με συνέπεια τη διάκριση των εξουσιών, τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους και αποκαθιστώντας την εύρυθμη και διαφανή λειτουργία όλων των συναφών θεσμών» (13.16)

[7]http://www.syriza.gr/article/Protash-Nomoy-K.O.-SYRIZA-gia-thn-%C2%ABRythmish-schesewn-Politeias-kai-Ekklhsias-thrhskeytikes-enwseis-kai-katochyrwsh-ths-thrhskeytikhs-eleytherias%C2%BB..html#.VItsBYqq-Xx (αιτιολογική έκθεση και πρόταση νόμου). Να σημειωθεί ότι, σε μεγάλο βαθμό, οι θέσεις αυτές βασίζονται σε παλαιότερες προγραμματικές θέσει που είχε εκφράσει ο Συνασπισμός  της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας: http://www.syn.gr/programma/programma.htm

[8] Αιτιολογική Έκθεση, Α,3

[9] Άρθρο 2

[10] Άρθρο 6

[11] Άρθρα 9-10

[12] Άρθρα 16-17

[13]Βλ. σχετική αναζήτηση στον επίσημο ιστότοπο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α: http://www.syriza.gr /page/textSearch/εκκλησία/anazhthsh.html

[14] Βλ. ενδεικτικά: Ομιλία του Γιάννη Δραγασάκη στη συζήτηση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής επί της πρότασης νόμου του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της Εκκλησίας (23-10-2008), http://www.syriza.gr/article/Omilia-toy-Giannh-Dragasakh-sth-syzhthsh-ths-Epitrophs-Oikonomikwn-Ypothesewn-ths-Boylhs-epi-ths-protashs-nomoy-toy-SYRIZA-schetika-me-thn-katarghsh-twn-foroapallagwn-ths-Ekklhsias.html#.VItsBoqq-Xx· Επίκαιρη επερώτηση ΚΟ ΣΥΡΙΖΑ για απόδοση στο δημόσιο της περιουσίας που σφετερίζονται και ιδιοποιούνται η Εκκλησία και οι Μονές του Αγίου Όρους & άρση παντός είδους απαλλαγών από φορολογικές υποχρεώσεις της Εκκλησίας και των Μονών του Αγ. Όρους (19-09-2008), http://www.syriza.gr/article/Epikairh-eperwthsh-KO-SYRIZA-gia-apodosh-sto-dhmosio-ths-perioysias-poy-sfeterizontai-kai-idiopoioyntai-h-Ekklhsia-kai-oi-Mones-toy-Agioy-Oroys–arsh-pantos-eidoys-apallagwn-apo-forologikes-ypochrewseis-ths-Ekklhsias-kai-twn-Monwn-toy-Ag.Oroys.html#.VItsBoqq-Xx·

Συνέντευξη Τύπου του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Φ. Κουβέλη, για την πρόταση νόμου που κατάθεσε η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της εκκλησίας (17-09-2008), http://www.syriza.gr/article/Synenteyksh-Typoy-toy-koinoboyleytikoy-ekproswpoy-toy-SYRIZA-F.Koybelh-gia-thn-protash-nomoy-poy-katathese-h-K.O.-toy-SYRIZA-gia-thn-katarghsh-twn-foroapallagwn-ths-ekklhsias.html#.VItsBoqq-Xx· Σκανδαλώδης τροπολογία σε όφελος της Εκκλησίας (27-04-2009), http://www.syriza.gr/article/SKANDALWDHS-TROPOLOGIA-SE-OFELOS-THS-EKKLHSIAS.html#.VItsBoqq-Xx· Δήλωση Ηρώς Διώτη, συντονίστριας ΕΕΚΕ Υπ. Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής σχετικά με τις δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου για παραχώρηση εκκλησιαστικών γαιών (28-12-2012), http://www.syriza.gr/article/Dhlwsh-Hrws-Diwth-syntonistrias-EEKE-Yp.-Periballontos-Energeias-kai-Klimatikhs-Allaghs-schetika-me-tis-dhlwseis-toy-Archiepiskopoy-gia-parachwrhsh-ekklhsiastikwn-gaiwn.html#.VItsBYqq-Xx.

[15] «…Η εκκλησιαστική περιουσία είναι sui generis. Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να αξιοποιηθεί ούτε fast track ούτε real estate, αλλά να αξιοποιηθεί προκειμένου η Εκκλησία να μπορέσει να βρεθεί σήμερα δίπλα στους πολίτες, δίπλα στο λαό, που αντιμετωπίζουν οξυμένα προβλήματα φτώχειας και κοινωνικής περιθωριοποίησης», http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=280018

[16] «…Πιστεύουμε ότι η αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο αλλά και η αλλαγή της μεταναστευτικής πολιτικής είναι δύο σημεία στα οποία συμπλέουν οι θέσεις της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με τις αξίες της Ορθόδοξης Εκκλησίας.»,

http://www.syriza.gr/article/DHLWSEIS-TOY-PROEDROY-TOY-SYRIZA-AL.-TSIPRA-META-TH-SYNANTHSH–TOY-ME-TON-OIKOYMENIKO-PATRIARCHH-k.-BARThOLOMAIO-.html#.VJSvKsLAB

[17] «…συμφωνήσαμε στην ανάγκη να υπάρξει συνέχεια στο διάλογο της ευρωπαϊκής Αριστεράς και της χριστιανικής Εκκλησίας…», http://www.syriza.gr/article/Dhlwseis-toy-Proedroy-toy–SYRIZA-kai-Antiproedroy-toy-KEA-Aleksh-Tsipra-meta-th-synanthsh-toy-me-ton-Prokathhmeno-ths-Katholikhs-Ekklhsias-Papa-Fragkisko.html#.VJSvFsLAC

[18] http://www.agioritikovima.gr/arthra/item/ 28695-ρένα-δούρου-στο-αγιορείτικο-βήμα-πως-θα-στηρίξουμε-το-άγιο-όρος-συριζα-και-εκκλησία-συμβαδίζουν-στις-δράσεις-τους

[19] http://www.kathimerini.gr/779078/article/epikairothta/politikh/episkeyh-tsipra-sto-agion-oros

[20]http://el.wikisource.org/wiki/ Διακήρυξη_της_3ης_του_Σεπτέμβρη

[21] Η συνδιάσκεψη του ΠαΣοΚ και η Εκκλησία, http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=118942

[22] Το ΠΑΣΟΚ και η Εκκλησία, http://www.pelop.gr/?page=article&DocID=206773&srv=28

[23] ό.π.

[24] Ἐνημέρωσις ἐπί τῆς πορείας τοῦ θέματος τῶν ταυτοτήτων. Συμπεράσματα, ἀποτελέσματα καί προτάσεις, http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/eisigiseis/taftotites.htm, Θρήσκευμα με ή χωρίς ταυτότητα; Η διαμάχη για την αναγραφή των θρησκευτικών πεποιθήσεων, η προστασία των προσωπικών δεδομένων και οι αντιμαχόμενες απόψεις, http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=122214

[25] Το Πρόγραμμα του ΚΚΕ, 15^ο Συνέδριο, Μάιος 1996, http://www.kke.gr/15o_synedrio/to_programma_toy_kke

[26] ό.π.: «Εθνικοποιείται η μεγάλη καπιταλιστική γαιοκτησία, η γαιοκτησία μοναστηριών, εκκλησιών»

[27] Διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους – Πρόταση Νόμου του ΚΚΕ, 11/12/08,

http://www.kke.gr/dhmokratika_dikaiomata/diaxorismos_ekklhsias_kai_kratoys_- _protash_nomoy_toy_kke

[28] ό.π.

[29] Οι Προγραμματικές Προτάσεις της Δημοκρατικής Αριστεράς – Εκλογές 2012, http://www.dim-ar.gr/?p=586

[30] Βλ. ενδεικτικά τις σχετικές αναφορές στις απομαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις (δελτία τύπου) του Προέδρου των ΑΝ.ΕΛ.: Επίσης: http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=5373, http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=4735, http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=5093,  http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=5208, http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=5181

[31] «Κόκκινη γραμμή είναι το θέμα της Ορθοδοξίας. Εμείς δηλαδή στο σύστημα που ΣΥΡΙΖΑ που λέει διαχωρισμός Εκκλησίας – Κράτους είμαστε αντίθετοι. Δεν θα συμμετέχουμε ποτέ σε καμία κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να αποκόψει την Ορθοδοξία από τον Ελληνισμό»,  http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=5208, και  «Διαφωνούμε σε άλλα θέματα, όπως το μεταναστευτικό, ας πούμε, ή στο ζήτημα του χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους… Εμείς θεωρούμε την Ορθοδοξία πυλώνα του έθνους, στενά δεμένη με το λαό και την ιστορική πορεία. Επομένως έχουμε διαφορετική άποψη εδώ με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά για να τεθεί εξάλλου θέμα χωρισμού Εκκλησίας και Κράτους, πρέπει να γίνει συνταγματική αναθεώρηση, εφ’ όσον αυτό προβλέπεται από το Σύνταγμα. Δεν θα είναι δηλαδή στις άμεσες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης», http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=5181

[32] Δελτίο τύπου, 1/5/2012, http://www.anexartitoiellines.gr/post.php?post_id=169

[33] Σχέσεις Κράτους-Εκκλησιών, http://www.dimiourgiaxana.gr/index.php/sxeseis-kratous-ekklision

[34] Κράτος – εκκλησία: ο διαχωρισμός ωφελεί και τους δύο, http://topotami.gr/oi-theseis-mas/

[35] Οι θέσεις της Δράσης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα,

http://www.drassi.gr /index.php?id=1022&title=Ανθρώπινα%20Δικαιώματα

[36] Σχέσεις κράτους-εκκλησίας, http://fisy.gr/fileleutheri-summachia/oi-theseis-mas/dimosia-dioikisi

[37] Οι Οικολόγοι Πράσινοι μπροστά στις εθνικές εκλογές | Απόφαση του τακτικού Συνεδρίου, 15-16 Νοεμβρίου 2014, http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=5616:-15-16-2014&catid=19:confdec&Itemid=36, Πολιτική και Θεσμοί, http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=133%3Asyn030517-intro&catid=46%3Apolicy-may03&Itemid=36

[38] Προγραμματικές προτάσεις για πολιτικές αλλαγές – Απόφαση Συνεδρίου, http://www.ecogreens.gr/Sunedrio_Mar07/Progr_Protaseis_2007_final.pdf

[39] Να γίνει και η εκκλησιαστική περιουσία μέρος της λύσης, Βόλος, Μάρτιος 2012, http://www.ecogreens-gr.org/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=3168:2012-04-02-07-42-41&catid=20:councildec&Itemid=37

[40] Ορθόδοξος Χομεϊνισμός, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=30793

[41] Β. ενδεικτικά: Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=21720∙  Κίνημα των 10: Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6268.

[42] Πρβ.: Αρχιεπίσκοπος και Πουθενά: Ανοησίες του Δ.Σ, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=237, το οποίο σχολιάζοντας την απόφαση του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου να αλλάξει στην πρεμιέρα μια σκηνή από τη θεατρική παράσταση «Πουθενά» του Δημήτρη Παπαϊωάννου, κλείνει αιφνιδιαστικά με την φράση: «Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους εδώ και τώρα, έγραψε κάποιος πάνω στα ντουζένια του».

[43] Ο Χρυσούς Μεσαίων, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=31059

[44] Διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=21720

[45] Εκκλησία: Το μεγάλο φαγοπότι, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8364

[46] Έχει το παγκάρι πάτο; http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8211

[47] Η Εκκλησία είναι ΔΕΚΟ, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=21824

[48] Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=3123

[49] Ένα λάθος μήνυμα, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=27552

[50] Κίνημα των 10: Διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6268

[51] Η αποτίμηση του Κινήματος, http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=7877

[52] Βλ. ενδεικτικά το Κράτος και Εκκλησία: Επικίνδυνες σχέσεις, http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=129147

[53] Η Φορολόγηση Της Εκκλησίας Είναι Αμαρτία, http://www.lifo.gr/team/readersdigest/26568

[54] Τι σημαίνει “χωρισμός εκκλησίας – κράτους”; http://www.lifo.gr/team/citylegal/44560

[55] Θρησκευτική ελευθερία για παιδιά; Ελέησον ημάς…, http://tvxs.gr/news/apopseis/thriskeytiki-eleytheria-gia-paidia-eleison-imas. Βλ. και Η ορθόδοξη εκκλησιαστική αριστοκρατία φορέας του αντιδιαφωτισμού, http://tvxs.gr/news/istoria/i-orthodoksi-ekklisiastiki-aristokratia-foreas-toy-antidiafotismoy

[56] Η Μεταπολίτευση της Εκκλησίας αργεί, η εκκοσμίκευση του κράτους εκκρεμεί, http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-metapoliteysi-tis-ekklisias-argei-i-ekkosmikeysi-toy-kratoys-ekkremei

[57] Βλ.: Η ιδιωτικοποίηση της θρησκείας, http://www.koutipandoras.gr/article/17345/i-idiotikopoiisi-tis-thriskeias, Υπουργείο Θρησκείας και Θρησκευμάτων http://pitsirikos.net/2007/01/ υπουργείο-θρησκείας-και-θρησκευμάτω/, Θρησκευτικά http://pitsirikos.net/2014/11/θρησκευτικά/, Ο Φαρισαϊσμός Σαμαρά μπορεί να κρίνει τα καμώματα Τσίπρα; https://roides.wordpress.com/2014/10/17/17oct14/

[58] Λεξικό γλωσσολογικών όρων, http://www.komvos.edu.gr/glwssa/Lexiko/lexiko_n.htm

 

 

(Το Ινστιτούτο Συντηρητικής Πολιτικής – ΙΝΣΠΟΛ δεν έχει οργανωτική ή άλλη σχέση με ιστολόγια φέροντα παρόμοια επωνυμία).