του Σπύρου Κρεμεζή, LL.M., Δικηγόρου Αθηνών
Στα απομνημονεύματα της Πηνελόπης Δέλτα περιγράφονται κάποιες σκηνές με διαχρονική αξία:
Ο Βενιζέλος, αν και δημιουργός της “Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών”, έχει χάσει τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920. Ο λαός, κουρασμένος από τους συνεχείς πολέμους, δελεασμένος από το παραπλανητικό σύνθημα “οίκαδε”, τον έχει καταψηφίσει. Αλλά δεν είναι μόνο η κόπωση από τους πολέμους – είναι κάτι ακόμα. Η Δέλτα παρακολουθεί το μανιασμένο πλήθος που φωνάζει “Έ-τσι θέλαμε, τον ε-φέραμε!”. Είναι οι βασιλικοί, που πανηγυρίζουν την επάνοδο του Κωνσταντίνου, κόντρα στη βούληση των συμμάχων της Ελλάδας, Αγγλίας και Γαλλίας. Ο Κωνσταντίνος επιστρέφει στο θρόνο με τη λαϊκή ψήφο, και είκοσι μήνες αργότερα έρχεται η Μικρασιατική Καταστροφή.
Ανέτρεξα σε αυτό το περιστατικό, καθώς προσπαθώ να κατανοήσω τη στάση πολλών φίλων για τις επερχόμενες εκλογές. Δε μιλάω για όσους πιστεύουν ειλικρινά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει καλύτερες μέρες. Αυτοί έχουν κάθε λόγο (και κάθε δικαίωμα) να ψηφίσουν αυτό που τους δίνει ελπίδα. Μιλάω για όλους τους υπόλοιπους, που προβλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα εκτροχιάσει τη χώρα, και όμως είτε τον ψηφίζουν είτε αποδέχονται τη διαγραφόμενη εκλογική του νίκη, κάνοντας μια “ουδέτερη” επιλογή. Μιλάω και για ανθρώπους που δεν ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά παρακολουθούν με μόλις αποκρυπτόμενη απόλαυση την επερχόμενη “τιμωρητική ψήφο” προς την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Μιλάω για μια διάθεση, που μόνο η λέξη “γινάτι” μπορεί να την αποδώσει.
Υπάρχουν πολλά γινάτια σε αυτές τις εκλογές, πολλή οργή. Είναι ο θυμός του επιχειρηματία, του ελεύθερου επαγγελματία, του μέσου ιδιοκτήτη, που η αβάσταχτη φορολογία τον φόρτωσε χρέη. Είναι η πίκρα του άνεργου. Είναι η αγανάκτηση όσων είδαν να περικόπτονται συντάξεις, για τις οποίες πλήρωναν εισφορές όλη τους τη ζωή. Είναι η εθνική ταπείνωση που νιώθουμε όταν ξένοι δανειστές μας υπαγορεύουν πολιτικές (ίσως η ίδια ταπείνωση που είχαν νιώσει οι βασιλικοί το 1916-17, όταν Άγγλοι και Γάλλοι έδιωξαν τον Κωνσταντίνο). Είναι πολλά, και πάνω απ’ όλα είναι η οργή μας για την κανονικότητα που χάσαμε εδώ και πέντε χρόνια.
Υπάρχουν βέβαια κι άλλα γινάτια, όχι τόσο δίκαια ούτε τόσο αθώα. Γινάτι έχουν οι παπανδρεϊκοί, γιατί θεωρούν ότι ο Γ. Παπανδρέου έκανε ορθές επιλογές και αδικείται από τη σημερινή αρνητική εικόνα του στην κοινωνία. Κι έτσι, αντί να στηρίξει το δοκιμαζόμενο ΠΑΣΟΚ που σήκωσε γενναία το βάρος μιας κρίσιμης πενταετίας, το διασπά αναζητώντας την προσωπική του δικαίωση.
Γινάτι έχουν οι φιλελεύθεροι, γιατί θεωρούν ότι ο Σαμαράς είναι “λαϊκή δεξιά”, προδότης της παράταξής του πριν 20 χρόνια, και γενικά “δεν είναι ο ηγέτης που αξίζει η κεντροδεξιά”. Κι έτσι δεν κουνάνε ούτε δάχτυλο για να κερδηθούν οι εκλογές, και περιμένουν την επόμενη μέρα για να φτιάξουν μια “σωστή” δεξιά επί των ερειπίων.
Γινάτι έχουν και οι χρυσαυγίτες, γιατί ο Δένδιας τους μπαγλάρωσε τη στιγμή που είχαν μεθύσει από την ψευδαίσθηση της ισχύος. Κι έτσι προσμένουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την αποτυχία του, για να δημιουργηθούν οι συνθήκες χάους που θα τους επιτρέψουν μία θριαμβευτική επάνοδο από τη φυλακή, κατά τα πρότυπα της Βαϊμάρης.
Γινάτι έχουν και κάποιοι επιχειρηματίες, που η συγκυβέρνηση τους “έπαιξε” σκληρά και ανταποδίδουν. Είναι ο γεννήτορας του αυριανισμού, που μετά τη δικαστική του καταδίκη σήκωσε την παντιέρα της “αντιμνημονιακότητας”. Είναι και κάποιος πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας, που πήρε βαριά την κακουργηματική δίωξη για τα στημένα και έκανε ό,τι μπορούσε για να ρίξει την κυβέρνηση. Αυτοί και οι όμοιοί τους προσβλέπουν στην έξοδο από το Ευρώ, για να επεκτείνουν την ισχύ τους σε επίπεδο λατινοαμερικάνων “νονών”.
Όλα αυτά τα γινάτια όμως θα ήταν ανίσχυρα και ασήμαντα, αν δεν πατούσαν στο δικό μας γινάτι, τη δική μας οργή, την πίκρα και την αγανάκτησή μας. Αυτήν υποδαυλίζουν όσοι έχουν συμφέρον να δουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και την Ελλάδα εκτός Ευρώ. Μας σπρώχνουν να αποφασίσουμε με το θυμικό και όχι με το μυαλό, όπως και οι ψηφοφόροι του 1920.
Το γινάτι των ψηφοφόρων στις εκλογές του 1920 ανέτρεχε μερικά χρόνια πίσω: στο 1916-17, όταν Άγγλοι και Γάλλοι αποβίβασαν στρατεύματα στο Φάληρο, έδιωξαν τον Κωνσταντίνο και επέβαλαν τον Βενιζέλο. Και είχε δυναμώσει επί τρία χρόνια, με τις διώξεις των βενιζελικών κατά των βασιλικών. Τι κι αν ο Βενιζέλος είχε συντονίσει την Ελλάδα με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων; Τι κι αν η Ελλάδα, σε αρμονία με τη στρατηγική του Λλόυδ Τζωρτζ, είχε ήδη αποβιβαστεί στη Σμύρνη; Τι κι αν η θεμελιώδης κατεύθυνση της χώρας ήταν σωστή; Το γινάτι υπερίσχυσε.
Το δικό μας γινάτι πάει επίσης μερικά χρόνια πίσω, στα Μνημόνια του 2010 και του 2012. Δυνάμωσε σταδιακά και θέριεψε, με την περικοπή μισθών και συντάξεων, την υπερφορολόγηση και την άνοδο της ανεργίας. Όμως, για όσους συμφωνούμε ότι οι υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι κούφιες, φτάνει η οργή για να τυφλωθούμε; Φτάνει η αγανάκτηση για να παραβλέψουμε την ανάκαμψη και τη μείωση της ανεργίας τα τελευταία τρίμηνα; Φτάνει η πίκρα για να κλωτσήσουμε τη συμμετοχή μας στο Ευρώ, την ώρα που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανοίγει επιτέλους τις κάνουλες της ρευστότητας; Φτάνει το γινάτι για να διακινδυνέψουμε τη θεμελιωδώς σωστή πορεία της χώρας;
Τι είναι άραγε αυτό που μας οδηγεί στις κρίσιμες στιγμές να αψηφούμε ως λαός τους διεθνείς συσχετισμούς και το προφανές συμφέρον της χώρας; Είναι ο ανυπότακτος χαρακτήρας μας που αντιδρά στον πειθαναγκασμό; Είναι έλλειψη υπομονής; Είναι η διαχρονική μας ροπή προς την τραγωδία και το “Κούγκι”; Κάτι από όλα αυτά ανιχνεύεται στην ψήφο του 1920. Το ερώτημα είναι αν ωριμάσαμε από τότε, ή αν ακόμα μας κυβερνούν τα γινάτια.
Μια παράκληση προς όλους τους συμπολίτες. Την ερχόμενη Κυριακή, πάρτε μια βαθιά ανάσα και κλειδαμπαρώστε το γινάτι σε κάποιο σκοτεινό μέρος. Κάπου που να μην επηρεάζει την κρίση σας. Σκεφτείτε πώς θέλετε το μέλλον, το δικό σας και των παιδιών σας. Και ψηφίστε, όχι για να τιμωρήσετε το παρελθόν, αλλά για να καθορίσετε αυτό το μέλλον.
12 comments
Πῶς ἦταν «κουρασμένος» ὁ λαὸς τὸ 1920, ἀφοῦ πολέμησε τόσο σκληρὰ γιὰ 22 ἀκόμη ὁλοκλήρους μῆνες ; Μήπως εἶχε τὶς ἑκατόμβες τῶν νεκρῶν τῶν κυρίως ἐμπολέμων ; Οἱ συνολικὲς ἀπώλειες τῶν Ἑλλήνων στὰ μέτωπα τοῦ A’ Παγκοσμίου Πολέμου ἧταν περίπου 5000 νεκροί. Ὁ λαὸς ἤθελε τὴν Μικρὰν Ἀσία. Τὸ «οἴκαδε» ἦταν τίτλος ἄρθρου τοῦ Γεωργίου Α. Βλάχου στὴν «Καθημερινή» τὶς παραμονὲς τῆς Καταστροφῆς, ὄχι τὴν 20ή Νοεμβρίου 1920. Ἡ πολιτικὴ τοῦ Βενιζέλου, νὰ χρησιμοποιήσει τοὺς Συμμάχους καὶ τὶς ἀντιζηλίες μεταξύ τους γιὰ νὰ ἐφαρμόσει τὴν Συνθήκη τῶν Σεβρῶν, εἶχε άποδειχθεῖ ἀνεδαφική, πολύ πρὶν πέσει ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος στὶς κάλπες. Διότι Ἀγγλία, Γαλλία καὶ Ἰταλία ἦταν καταχρεωμένες. Διότι οἱ ΗΠΑ εἶχαν ξαναγυρίσει στὸ καβούκι τους. Διότι οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γάλλοι καὶ οἱ Ἰταλοὶ εἶχαν χάσει τόσους στρατιῶτες πού οἱ ὑπόλοιποι δὲν ἤθελαν πιὰ νὰ πολεμήσουν οὔτε γιὰ τὶς πατρίδες τους, πολύ λιγώτερο γιὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ γιὰ μακρυνὰ γεωπολιτικὰ συμφέροντα στὴν Ἐγγὺς Ἀνατολή . Ἡ ἐπαναφορά, μὲ δημοψήφισμα, τοῦ βασιλέως ἦταν μία πρόφαση παραπάνω ὥστε νὰ μᾶς πολεμήσουν οἱ Γάλλοι. Τίποτε περισσότερο. Ὁ λαὸς ἤθελε τὴν Μικρὰ Ἀσία. Ἁπλῶς δὲν ἤθελε τὸν Βενιζέλο πού εἶχε προσπαθήσει νὰ ἐπεκτείνει τὴν Ἑλλάδα εἰς πεῖσμα τοῦ λαοῦ της μὲ τυραννικὲς μεθόδους. Ὁ λαός, καὶ πάμπολλοι βενιζελικοί, ὀρθῶς πίστευε ὅτι ὁ Βενιζέλος εἶχε δώσει αὐτὸ πού μποροῦσε νὰ δώσει. Τὸ δυστύχημα ἦταν ὅτι αὐτοὶ πού ὁ λαὸς ἐπέλεξε ὡς διαδόχους τοῦ Βενιζέλου δὲν ἦταν ἀντιστοίχων ἱκανοτήτων μὲ τὸν Βενιζέλο.
Ἀπόδειξη ὅτι οἱ Σύμμαχοι δὲν μᾶς ἐγκατέλειψαν λόγῳ τῆς έπαναφορᾶς τοῦ βασιλέως εἶναι καὶ ἡ τύχη τῶν Ἀρμενίων. Αὐτοὺς γιατί τοὺς ἄφησαν οἱ Γάλλοι νὰ τοὺς σφάξουν οἱ Τοῦρκοι, ἀκόμη περισσότερο κι ἀπὸ μᾶς ; Ποιόν βασιλέα εἶχαν ἐπαναφέρει γιὰ νὰ δυσαρεστήσουν τὴν Γαλλία ;
Συνεπῶς, τὸ πρόβλημα μὲ τὶς ἐπιλογές μας στὶς ἐκλογὲς δὲν εἶναι τὸ «γινάτι». Αὐτὸ πάντοτε ὑπῆρχε καὶ θὰ ὑπάρχει. Εἶναι ὅτι ἐμεῖς νομίζουμε, με συντριπτικὴ πλειοψηφία, ὅπως τὸ 1920, ὅτι οἱ ἑταῖροι μας μποροῦν καὶ δὲν θέλουν νὰ μᾶς βοηθήσουν, ἐνῶ ἡ πικρὴ πραγματικότητα εἶναι ὅτι δὲν μποροῦν. Καὶ ὅλα τὰ κόμματα, καὶ τὸ ἄρθρο, τὸ κρύβουν αὐτό. Ἐκεῖ ἔγκειται ὁ κίνδυνος νέας καταστροφῆς, ὄχι στὸ ἂν ἡ ἀντιμνημονιακὴ κυβέρνηση (Γιακουμάτου – Ντινοπούλου, θυμίζω) θὰ δώσει τὴν θέση της σὲ ἀντιμνημονιακὴ κυβέρνηση μὲ ἄλλα πρόσωπα. Καλομαθημένοι στὸν ρόλο τοῦ ζητιάνου 190 τόσα χρόνια (ἔχουμε βολικὰ ἀναθέσει τὴν ὑπόθεση ἐπαιτεία στὸν ἑκάστοτε ὑπουργὸ Οἰκονομικῶν καὶ ἐμεῖς ἐμφανιζόμαστε αὐτάρκεις, τρομάρα μας) δὲν θέλουμε νὰ πιστέψουμε ὅτι ὁ φορολογούμενος στὴν Σλοβακία ἔχει ξεμείνει ἀπὸ ψιλὰ γιὰ νὰ μᾶς ἐλεήσει. Καί, ὅπως οἱ θρασύτεροι ζητιάνοι, καμμιὰ φορὰ φοβερίζουμε κιόλας ὅτι θὰ δείρουμε τὸν μὴ ἐλεοῦντα ἢ ὅτι θὰ αὐτοκτονήσουμε. Ὅπως στὴν Μικρὰν Ἀσία, κανεὶς δὲν θὰ βρεθεῖ νὰ μᾶς ἐμποδίσει. Ἴσα, ἴσα, μπορεῖ καὶ νὰ μᾶς σπρώξουν, ἂν τύχει καὶ τοὺς βολεύει.
Πράγματι πολύ επιτυχημένη η αντιστοίχηση των δυο εποχών!Ειδικότερα η μείωση της ανεργίας(με το μεγαλύτερο brain drain παγκοσμίως αυτή την περίοδο) και η ανάπτυξη (εδω δεν ξέρω αν πρέπει να κλάψω ή να γελάσω) αντιστοιχούν ως επιτεύγματα με την Ελλάδα των δυο ηπείρων και των πέντε θαλασσών!!!! Οσο για μας τους φιλελευθερους που δεν “κουνάμε το δάχτυλό μας” για να βοηθήσουμε, μας συγχωρείτε αλλά δεν θα πάρουμε αλλες πνπ ,αλλους Μπαλτακους και αλλο “Δικτυο 21”,στο φινάλε όπως τα κάνατε να τα γευτείτε και να μην ψάχνεται αλλοθι αλλου… υγ το κακό είναι οτι και εμείς θα υποστούμε τον Αλεξη που η ανικανοτητα σας μας φέρνει….
Αυτό που θα ηττηθεί κατά κράτος σε αυτές τις εκλογές είναι το γινάτι του Σαμαρά και της παράταξής του να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στην εξουσία. Τα φασιστοειδή σκυλιά του Λαζαρίδης, Κρανιδιώτης, Βορίδης, Άδωνις, Μπαλτάκος και ΣΙΑ το καταλαβαίνουν και δαγκώνουν την ουρά τους βγάζοντας αφρούς.
Το Οικαδε ειναι αρθρο του Γ. Βλαχου στην Καθημερινη στις 14-8-1922, και δεν εχει σχεση με τις εκλογες του 1920.
Αναλογια του μεγαλου Ελευθεριου Βενιζελου με τον ……Σαμαρα, τον Μπενυ, τη ΝΔούλα και το ΠΑΣΟΚ. ΗΜΑΡΤΟΝ!!!!!
Ο Κωνσταντινος, ΧΕΡ ΚΡΕΜΕΖΗ, κατεστρεψε τη χωρα και τον εαυτο του ακριβως επειδη ηταν………….. ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΣ!!!!!
Ο Ελευθεριος Βενιζελος δεν ειπε ποτε οτι η Ελλαδα πρεπει να ευθυγραμμιζεται με τις «Μεγαλες Δυναμεις» γενικως και αοριστως, και η Γερμανια Μεγαλη Δυναμη ηταν, αλλα με την εκαστοτε Ναυτικη Δυναμη που ειναι ο Αρχιδερβεναγας της Ανατολικης Μεσογειου. Και αυτος δεν ηταν και δεν ειναι η……Γερμανια. Ηταν η Αγγλια τοτε, οι ΗΠΑ σημερα.
Οσο για τη Χρυση Αυγη, περιμενετε να γινει η δικη, και κυριως να εκδικαστει η προσφυγη της στο ΕΔΑΔ, και τοτε θα δουμε ποσα απιδια βανει ο σακκος.
ΑΛΛΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΧΕΡ ΚΡΕΜΕΖΗ.
Το 1932 η Ελλαδα ειχε συσσωρευσει ενα τεραστιο Δημοσιο Χρεος και ο Πρωθυπουργος Ελευθεριος Βενιζελος κηρυξε ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ και εγκατελειψε τον Κανονα του Χρυσου (σημερα Κανονας Χρυσου=ευρωνομισμα). Η σωστη αυτη κινηση αξιοιποιηθηκε απο τους διαδοχους του Π. Τσαλδαρη και Ι. Μεταξα, και η οικονομια ανεκαμψε. Ο Μεταξας αντι να πληρωσει τους δανειστες, επενδυσε, ανεπτυξε κοινωνικο κρατος, και επταπλασιασε τις εξοπλιστικες δαπανες, με αποτελεσμα την καλη προετοιμασια του Στρατου και τις φοβερες νικες του 1940.
Να σημειωθει οτι ο Μεταξας δε διστασε να ελθει σε σφοδρη συγκρουση με τους Βρεττανους ομολογιουχους, παροτι χρειαζοταν απεγνωσμενα τη βρεττανικη υποστηριξη εν οψει του πολεμου. Και βεβαια ο ΓΕΡΜΑΝΟΦΙΛΟΣ Μεταξας κατανοησε και αντεγραψε τη βενιζελικη στρατηγικη, αντιληφθεις οτι οι Γερμανοι ειναι μεν καλοι και αγιοι, αλλα αυτο δε σημαινει απαραιτητως οτι συμφερει τη χωρα να προσδενεται στο αρμα τους!
Ἱστορίας παραχάραξις γιὰ ἀνθρώπους μὲ μυαλὸ κοτοπούλου (καὶ πολύ λέω). Μερικὰ δείγματα γιὰ ἀρχή :
Οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες γεννῶνται καὶ παραμένουν σὲ ὅλη τὴν ζωή τους « – όφιλοι » : Ἀγγλόφιλοι, Γαλλόφιλοι, Πορτογαλόφιλοι, νεκρόφιλοι κλπ. Ὅπως ἀκριβῶς οἱ ὀπαδοὶ τῶν ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων ἢ οἱ φίλοι τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης μάρκας τσιγάρων.
Οἱ πολίτες τῆς χώρας, ἐπίσης, γεννῶνται καὶ παραμένουν σὲ ὅλη τὴν ζωή τους « -όδουλοι» : αὐλόδουλοι, Γερμανόδουλοι (βλέπε καὶ «χὲρ»), ἐπίσης ὅπως οἱ ὀπαδοὶ ποδοσφαιρικῶν ὁμάδων ἢ οἱ φίλοι τῆς μιᾶς ἢ τῆς ἄλλης μάρκας τσιγάρων.
Ἀλλά, θἄθελα νὰ ξέρω, ἐκεῖνος ὁ κακομοίρης ὁ Δημητράκης ὁ Γούναρης, δὲν εἶχε κατανοήσει καὶ ἀντιγράψει τὴν «βενιζελικὴ στρατηγική» [προφανῶς ὁ γράψας ἐννοεῖ τὴν πολιτικὴ τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, ἡ ὁποία, βεβαίως, κατὰ κανόνα, ἀπεῖχε παρασάγγας ἀπὸ τὴν πολιτικὴ τῶν βενιζελικῶν – ψιλὰ γράμματα γιὰ τοὺς ἀμαθεῖς αὐτά] ; Πῶς, στὸ καλὸ τότε, μᾶς ἄφησαν οἱ Ἄγγλοι στὸ ἔλεος τῶν Τούρκων στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ ἄφησαν τὸν Πλαστήρα νά τουφεκίσει τὸν Γούναρη ;
Καί μία ἐρώτηση γιὰ τὸν διαχειριστή : Μποροῦμε νὰ ἀποκαλέσουμε ὅποιον μᾶς ἀποκαλεῖ «χέρ», «προδότες» «γερμανοδούλους» καὶ τὰ ὅμοια «ἠλίθιο» ἢ θὰ θεωρηθεῖ αὐτὸ προσωπικὴ ἐπίθεση ; Τὸ ρωτῶ διότι μοῦ παρέχει ὑπεράφθονα στοιχεῖα γιὰ νὰ τεκμηριώσω τὴν ἠλιθιότητά του, τὴν ὁποία συναγωνίζεται μόνον ἡ παχεῖα ἄγνοιά του, ἀλλὰ εἶναι πιὸ τίμιο νὰ μπορῶ νὰ γράψω ρητῶς καὶ τὸ συμπέρασμα.
Αγαπητέ κ Κρεμεζή.
Αν κάποιος σε κοροιδέψει μια φορά, φταίει αυτός. Αν όμως σε κοροιδέψει και δεύτερη, τότε φταις εσύ. Δεν πρόκειται λοιπόν για κανένα γινάτι, αλλά για απόδοση δικαιοσύνης, στην οποία άλλωστε ειδικεύεστε λόγω επαγγέλματος. Ο ΓΑΠ κορόιδεψε τον κόσμο και ανταμείφθηκε ανάλογα. Τώρα είναι η σειρά του επόμενου. Και ο μεθεπόμενος εφόσον ακολουθήσει την ίδια τακτική, θα γνωρίζει σε ποιό χρονικό σημείο βρίσκεται το πολιτικό του τέλος. Διαφορετικά όλοι οι επίδοξοι σωτήρες,θα τσάκιζαν τον κόσμο, με την βεβαιότητα ότι αυτός διαθέτει μνήμη χρυσόψαρου, και θα τους αφήνει να νέμονται το μέλι της εξουσίας ες αεί.
Ἂ τὸν καημένο τὸν «κόσμο». Τὶς ἀργομισθὶες, λοιπόν, τὶς ἔπαιρναν ἐξωγήινοι ; Ὁ «κόσμος» ποτὲ δὲν φοροδιέφευγε, οὔτε εἰσφοροδιέφευγε, οὔτε ἔχτιζε αὐθαίρετα, οὔτε ρύπαινε ; Ποιοί θὰ ἀποδώσουν δικαιοσύνη ; Αὐτοὶ πού τριγυρίζουν στὶς κομματικὲς αὐτὲς γιὰ νὰ βροῦν ποῦ θὰ πουλήσουν σὲ ὑψηλότερη τιμὴ τὴν ψῆφό τους ; Αὐτοὶ πού κατέβασαν ἕνα κόμμα μέσα σὲ δυόμισυ χρόνια ἀπὸ τὸ 44% στὸ 12% διότι δὲν εὕρισκε δανεικὰ γιὰ νὰ ἀγοράσει ξανὰ τὴν ψῆφό τους ;
Ήμαρτον φίλτατε κύριε Γεωργάνα.Η αρχή της συνολικής ευθύνης παραπέμπει σε αλήστου μνήμης εποχές.Εάν εσείς αισθάνεσθε απατεώνας ή αργόμισθος είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση.Όμως το να βάζετε αυτές τις ταμπέλες σ’ένα χειμαζόμενο λαό τότε απλά αναπαράγετε πρότυπα τύπου Βούλτεψη ή Παγκάλου που μέσω της άνωθεν αρχής θέλουν να κρύψουν την ενοχή τους.
Δέν εἶναι, νομίζω, ἴδιο πρᾶγμα ἡ συλλογικὴ εὐθύνη καὶ ἡ πλειοψηφικὴ εὐθύνη. Ἡ δευτέρα εἶναι ἡ πεμπτουσία τῆς δημοκρατίας. Εἶναι, πιστεύω, ἀδιαμφισβήτητο, βάσει τῶν ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων τῆς μεταπολιτεύσεως, ὅτι ἡ πλειοψηφία ὑπὲρ τοῦ παρασιτισμοῦ στὴν Ἑλλάδα δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι μικροτέρα τοῦ 95% τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Πιθανώτατα εἶναι μεγαλυτέρα. Ἡ εὐγλωττοτέρα μαρτυρὶα εἶναι ἡ διαπίστωσις ὅτι ἡ Νέα Δημοκρατία χρειάσθηκε νὰ μετατρέψει ἑαυτὴν σὲ γαλάζιο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου νὰ κερδίσει στὶς ἐκλογὲς τὸ ΠΑΣΟΚ. Συνεπῶς, ἡ Βούλτεψη καὶ ὁ Πάγκαλος ἔχουν ἀπόλυτο δίκιο ἐπὶ τῆς οὐσίας. Ἐκεῖνο πού, πιθανῶς, δὲν ἔχουν λάβει ὑπ’ ὄψιν τους εἶναι ὅτι ὁ «χειμαζόμενος» (ἰδίοις κρίμασιν) λαὸς δὲν εἶναι καὶ ἱκανὸς νὰ ἀκούσει τὴν ἀλήθεια. Ὁ μεγάλος, λοιπόν, πολιτικός χρειάζεται νὰ ‘πεῖ στὸν λαὸ τὸ βέλτιστο μεῖγμα ἀληθείας καὶ ψευδῶν. Ἂν αὐτὸ εἶναι ὀρθό (τὸ ἰσχυρίζεται ὁ Πλούταρχος στὸ Β’ κεφάλαιο τοῦ βίου τοῦ Φωκίωνος), τότε, λογικῶς, ὁ ἀνοικτὸς δημοκρατικὸς διάλογος καὶ ἡ ἁνοικτὴ δημοκρατικὴ συζήτηση εἶναι κάτι σὰν φάρσα. Δέν μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει σὲ κοινωνικῶς βέλτιστες λύσεις, ἀφοῦ ὅλοι ξέρουν τὴν βασικὴ ἀνειλικρίνεια ὅλων τῶν ἄλλων. Ἔχουμε, λοιπόν, ἕνα πολίτευμα μὲ σοβαρὰ μειονεκτήματα. Ἐν τούτοις, πλεονεκτεῖ παντὸς ἄλλου, ἀκριβῶς διότι ἐπιτρέπει νὰ λέγονται καὶ ἀλήθειες, ὅπως τοῦ Παγκάλου. Γιὰ τοὺς λίγους πού τὶς ἀντέχουν. Σὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο πολίτευμα, θὰ κυριαρχοῦσε ὁλοκληρωτικῶς τὸ ψεῦδος.
Συμπληρωματικῶς, θέμα «συλλογικῆς εὐθύνης ἀλήστου μνήμης ἐποχῶν» τίθεται ὅταν ἡ πλειοψηφία τῶν παρασίτων δανείζεται γιὰ νὰ ἐπιδαψιλεύσει εἰς ἑαυτὴν παροχές, ἐνῶ τὶς συνέπειες τοῦ δανεισμοῦ ἐπωμίζονται καὶ οἱ λίγοι πού δὲν ἔπταισαν. Μήπως, ὅμως, ἔχουν καὶ αὐτοὶ εὐθύνη ; Πόσοι τους πῆγαν στὸν καταυλισμὸ τῶν ἀπολυθεισῶν καθαριστριῶν ἔξω ἀπὸ τὸ Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν γιὰ νὰ θυμίσουν στὶς συγκεκριμένες κυρίες πόσο λίγο δούλευαν. Καὶ πόσα ὑλικὰ καθαρισμοῦ καὶ ὑγεινῆς ἔκλεβαν. Τὴν ἱερὰ ἀγανάκτηση, τοὺς καφέδες, μόνον τὰ παράσιτα ξἐρουν νὰ τοὺς πετοῦν ;
Κύριε Κρεμεζή,εἶναι ἡ πρώτη φορά που θα σχολιάσω στο «Ἀντίβαρο»,ἀλλά και ἡ πρώτη φορά που θα πάρω θέση για τις ἐπερχόμενες ἐκλογές -κατά κανόνα απέχω του σχολιασμοῦ σε ἐκλογικά θέματα.
Και ἔχω δύο καλούς λόγους γι᾿αὐτό:το κατά κανόνα ἀδιάφορον της ὑποθέσεως,ἀλλά και οἱ παθογένειες της ἑν Ἑλλάδι πολιτικῆς συζητήσεως.
Ἐπειδή ὅμως οἱ αὐριανές ἐκλογές γίνονται σε κρίσιμη για την Πατρίδα στιγμή,και λόγω της κρισιμότητος των στιγμῶν παρουσιάζονται και οἱ ἐκλογές ὡς κρίσιμες (δέν εἶμαι βέβαιος ὅτι εἶναι κρίσιμες ἀφ᾿ εαὐτῶν),θα καταθέσω κάποιες σκέψεις.
Ἀφοῦ ὅμως πρώτα δηλώσω ὅτι ὑποψιάζομαι ὅτι το παιχνίδι εἶναι στημένο,καθώς και ὅτι ἡ ἐκ των ἔσω ἄλωση της Ἑλλάδος ἤ ὅποιας ἄλλης χώρας δέν ἀναχαιτίζεται με ἐκλογές,ἀλλά με ἐξέγερση,ὅταν το σύνολο του πολιτικοῦ φάσματος εἶναι διαβρωμένο και την προκαλεῖ το ἴδιο, ἥ ἀνίκανο να παρεμποδίσει το ἴδιο την ἄλωση.
Μόνο που οἱ ἐξεγέρσεις γίνονται πάντοτε πολύ ἀργά,και δέν ἐπανορθώνουν την ζημία,ἀλλά ἀπλῶς ἐκτονώνουν το γινάτι που λέτε.
Ὅσο για το πολιτικό φάσμα,ἀφήνω στην κρίση σας ἄν εἶναι διαβρωμένο ἤ ἀνίκανο,και το πόση σημασία μπορεί να ἔχει ἡ διαφορά.
Ἑν προκειμένω πάντως,εἶμαι ὑποχρεωμένος να παρατηρήσω ὅτι ἡ τοποθέτηση σας κινείται στο πνεύμα του «οὐδείς πταίει»,ἐκτός του γινατιοῦ του Ἑλληνικοῦ λαοῦ,το ὁποίο κατά την τουρκική ἄποψη,κρατάει τρείς ἡμέρες.
Ὅπως στην περίπτωση της ὁμηρείας στην ὀδό Νιόβης δέν ἔφταιγε ὁ Σορίν Ματέϊ,που ἔριξε την χειροβομβίδα,ἀλλά …ἡ σκασμένη ἡ χειροβομβίδα.
Ἐδῶ ὅμως δέν μας ἔφερε το γινάτι,ἀλλά πολιτική ἀβελτηρία,ἀνωριμότητα και γιατί ὅχι ἀναπηρία,και βεβαίως ἡ πελατειακή νοοτροπία του λαοῦ,που ἐπιβράβευε την δημαγωγία,διαφθορά,ἀρνησιπατρία,ψευτοπροοδευτισμό,ψευτοεθνικοφροσύνη,ψευτοευρωπαϊσμό,ὅλα τα δήθεν προστάγματα της ἐποχῆς,με προεξάρχον παράδειγμα τον «πολυπολιτισμό»,ἑνῶ ὁ ἴδιος σοφός λαός ἀρνήθηκε ἐπιμόνως να δεί την πραγματικότητα και τα σημεία της.
Ὅλα τα ἀνωτέρω,ὅμως,ἦταν ἡ πολιτικιά ἠγεσία ὑπεύθυνη να τα διαχειριστεί,ἀψηφώντας το θρυλούμενο πολιτικό κόστος .(ποιό ἀκριβῶς;πόσες ψήφους ἔφερναν πέντε κυκλώματα που λυμαίνοντο το συνταγολόγιο-συνταγογράφηση,το πανεπιστημιακό κατεστημένο,το δικαστικό-παραδικαστικό,της Ζαχοπουλείου παρακουλτούρας,και των ἑθνικῶν προμηθευτῶν-νταβαζήδων;ἅρα δέν ἦταν θέμα ψήφων,ἀλλά ἐπιρροῆς που θα ἦταν με το μέρος των κυβερνώντων,ἤ ἑναντίον τους.)
Δέν το ἔκανε ὅταν εἴχε χρόνο και περιθώρια,και το ὅτι δέν το ἔκανε,εἶναι ἤδη τρανή ἀπόδειξη ἀκαταλληλότητος,σε φυσιολογικές χώρες θα εἶχαν πάει στα σπίτια τους (ἤ και στην φυλακή) οἱ ἠγετικές προσωπικότητες,παρ᾿ἡμῖν οἱ ἴδιοι που ἔχουν κατ᾿ἐπανάληψη ἐξαπατήσει προβάλλουν ὡς λύση στο πρόβλημα που δημιούργησαν.
Ἔ,δέν θα φταίει κανένα γινάτι,θα φταίνε ὅλα ἐκείνα και ὅλοι ἐκείνοι που το προκάλεσαν και το τροφοδότησαν (και ἴσως σκοπιμότατα).
Ἴσως σκοπιμότητα να ἐπιβάλλει την ἀλλαγή φρουρᾶς τώρα,και ὅχι π.χ τον Ἀπρίλιο,και ἴσως πάλι και τον Ἀπρίλιο του 2015 ἤ και τον Ἰούνιο του 2016 να λύσσαγαν κάποιοι να φέρουν τον ΤΣΥΡΙΖΑ,και ποιός θα ἦταν ὁ ἀσφαλέστερος τρόπος;
Μα,να ἐρεθίσουν ἀκριβῶς το γινάτι του πειραματόζωου.
Σὲ κάποιο ὑγρὸ ὑπόγειο κάθονται πέντε – ἕξι καὶ ἀπεργάζονται τὸν ὄλεθρο τῆς Ἑλλάδος. Ἔχουν προβλέψει ἐκ των προτέρων κάθε κίνηση καὶ ἐπιλογὴ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἡγετῶν του. Ὁπότε, κάθε συζήτησις εἶναι ματαία. Ἤθελα, νά ‘ξερα, ἂν ἔχουν τέτοιες ἀναλυτικὲς καὶ προφητικὲς δυνατότητες, γιατί τὶς σπαταλοῦν γιὰ νὰ ἐπιτύχουν κάτι πού ὁ λαὸς τῆς Ἐλλάδος ἔχει ἀποδέιξει ὅτι μπορεῖ κάλλιστα νὰ τὸ ἐπιτύχει καὶ μόνος του, χωρὶς καμμία ἔξωθεν βοήθεια ἢ παρακίνηση. Δὲν παίζουν, ἀντὶ νὰ χασομεροῦν μὲ τὴν Ἐλλάδα, σὲ κανένα χρηματιστήριο νὰ βγάλουν κανένα φράγκο ;
Συμφωνώ για την ψήφο από γινάτι, μόνο έτσι εξηγείται πώς θα πάρει αυτό το μεγάλο ποσοστό το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού, με τους γνωστούς ανθρώπους του που εγλειψαν κάθε κοκκαλάκι του ΕΣΠΑ. Πώς θα ψηφίσουν αυτούς τους κουλτουριάρηδες οι μεροκαματιάρηδες; Καλά οι φοροδιαφυγάδες, αυτοί θα ψηφίσουν από γινάτι που έχασαν τις αφορολόγητες επιδοτήσεις. Κούνια πολύ τους κούναγε όλους…