Δημήτρης Αλευρομάγειρος
Αντιστράτηγος ε.α.
Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στράτου
Συμπληρώνονται σήμερα Τέσσερα χρόνια από την 24ην Απριλίου 2004 , όπου ο περήφανος Κυπριακός Λαός έδωσε αθάνατα χτυπήματα Πατριωτικής Αξιοπρέπειας στίς ερυθρωπές παρειές του συγχρονου νεοταξικού, πολυπολιτισμικού, “κοσμοπολίτικου” νεοφασισμού.
Ένας μικρός αλλά αξιοπρεπής Λαός δεν υπέκυψε στις αφόρητες πιέσεις -στίς οποίες δυστυχώς συμμετείχαν και τινες εγχώριοι εφιάλτες- του σημερινού ιμπεριαλισμού.
Ο Κυπριακός Λαός ενεθυμήθη τον αντιαποικιακό -αντιιμπεριαλιστικό αγώνα του 1955 – 1959 , όπου με επικεφαλής την νεολάια , που σε εκείνην την περίπτωση συμμετείχε και ο προεφηβικός Κύπριος Γαβριάς των 8- 9 χρόνων, καταξευτέλισε τον τότε Αγγλικόν “λέοντα” μέχρι του σημείου να τοποθετήσει προειδοποιητική βόμβα κάτω απο την κλίνην του κωμικού “στρατάρχη” Χάρντινκ και να “ανταποκριθεί” στην πρόσκληση του δυνάστου του για παράδοση οπλισμού με εκεινη την καταπληκτικη Αριστοφάνειο κίνηση, να στείλει ενα συμπαθές τετράποδο με ξύλινα όπλα και την επιγραφη “παραδίδομαι” [έχει σωθεί αυτη η φωτογραφία που έκανε τότε το γύρο του Κόσμου στο Μουσειο του Αγώνα στη Λευκωσία]
Το ΟΧΙ του Κυπριακού Λαου της 24ης Απριλίου 2004, δεν έσωσε μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλα έδωσε μήνυμα αγωνιστικότητας και ελπίδας στους καταδυναστευομένους σήμερα απο τον νεοταξικό ιμπεριαλισμό Λαούς, οι οποίοι σιγα σιγά συνερχονται απο το συνδρομο “ματαίας αντίστασης ” το οποίο αποτελεί τη σημερινή νεοταξική στρατηγική.
Ετσι απο την μεγαλη ανατροπή στην Λατινική Αμερικη έως την πλήρη αποτυχία και καταξευτιλισμο- περαν της ανθρώπινης αξιοπρέπειας – του ανικητου της υπερδυναμης στο Ιρακ, οδηγούμεθα σε ημέρες ελπίδας για την παγκόσμιο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΑΛΗΘΕΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ,
Το ιστορικο πλέον όχι του Κυπριακου Λαου του 2004, συνετέλεσε τα μέγιστα και προς αυτη την κατεύθυνση.
Σήμερα , τέσσερα χρονια μετα, και ενω οι Κασσάνδρες προσπαθούν χαιρέκακα να ειρωνευθούν εκεινη την ουρανομήκη επιτυχία, τα πράγματα, παρα τις δυσκολίες ειναι πολύ καλλιτερα. Ο εθελοδουλος υπηκοος της Νέας Τάξης, η ελίτ της Τουρκίας, η οποία απεργάζεται και την ευτυχία του ίδιου του Λαού της, καταξευτιλίζεται και αλληλοσπαρασσεται μεταξυ ενός “κοσμικού” [ο Θεος να το κάνει κοσμικό..] και ενος αναχρονιστικού φονταμελισμού.. Η λεγομένη υπερδύναμη απαλλάσεται απο την χειρότερη ελιτ που ειχε ποτε και η οποία πρωτ απ ολα προσέβαλε το αισθημα ελευθεριας και αξιοπρέπειας του ίδιου του Αμερικάνικου Λαού,
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός επισκέπτεται για πολλοστή φορά την Ρωσσία και τον Πρόεδρό της, σημαδι θετικό απομάκρυνσης της Ελλάδας απο τη μια και μοναδικη “αυθεντία” [και συνεπως εκ των πραγμάτων ατελέσφορη] χωρίς να απεμπολεί τη θέση της στου Ευρωπαικούς κυρίως χώρους, όπου η παρουσία της δεν ειναι πλέον και εκ των πραγμάτων η παρουσία ικέτη.
Ο δρόμος ειναι μακρύς και οχι στρωμένος με άνθη αλλά ειναι ο σωστός καθώς οδηγούμεθα σε έναν ασφαλέστερο πολυπολικό κόσμο ,οπου η Ευρώπη , οι ΗΠΑ, η Ρωσσία και αυριο η Κίνα και η Ινδία θα αντιληφθούν επιτέλους οτι αυτός ο πολυπολικος κόσμος -οχι αναγκαστικά πολεμικά ανταγωνιστικός -ειναι η εγγύηση για την Παγκόσμια Ειρήνη και ευτυχία των Λαων της Γης .
Εχω ελπίδα στην επιβίωση αυτής της προοπτικης ,η οποία θα μας κάνει -θέλετε αναγκαστικά -πιό υπέυθυνους στην απο κοινού αντμετώπιση των καυτών προβλημάτων του Πλανήτη μας.
Όσο και αν φαντάζει υπερβολικό, σ αυτην την πορεία το ΟΧΙ του Κυπριακού Λαου της 24ης Απριλίου 2004 , -στο οποίο περαν του Λαου συνετέλεσε και η ηγετική φυσιογνωμία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσου Παπαδόπουλου-, ο οποίος εκτός των άλλων αφουγκράσθηκε αυτην την επιθυμία του Λαού του [στοιχείο κορυφαίο για τον Ηγέτη]- ηταν μία σημαντική τακτικη κίνηση για την στρατηγικη παγκόσμια προοπτικη.
.