Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Από το 2011, με την αρχή της γεώτρησης στο κοίτασμα Αφροδίτη στο θαλάσσιο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ, έχουμε ακούσει όλα τα σενάρια από διάφορους ειδικούς του τομέα με αντικρουόμενες ερμηνείες. Ακούσαμε ότι δεν υπήρχε, ότι υπήρχε αλλά δεν υπήρχε επαρκώς, ότι ήταν λιγότερο από το αναμενόμενο, ότι δεν έχει νόημα για εκμετάλλευση, ότι δεν ήταν στρατηγικό απόθεμα, ότι δεν επαρκούσε από μόνο του..
Τελικά τώρα έχει αποδειχθεί ότι είναι εμπορεύσιμο, όπως το λέγαμε από την αρχή χάρη σε ανθρώπους σαν τον Κοναφάγο, τον Κασίνη και τον Φώσκολο. Άρα όλα όσα λέγανε διάφοροι για να μειώσουν την επιτυχία της Κύπρου και δεν ήθελαν να το πιστέψει ούτε ο κυπριακός λαός ούτε ο ελληνικός, δεν στέκουν.
Ενοχλούσε τους πάντες και ειδικά τους ραγιάδες να υποστηρίζουμε ότι το κοίτασμα Αφροδίτη από μόνο του ανεξαρτήτως από τις ανακαλύψεις των επόμενων κοιτασμάτων, αλλάζει τα δεδομένα μέσω της ΑΟΖ. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι υπάρχουν προβλήματα και τώρα θα αναγκαστούν να αποδεχθούν ότι υπάρχει λύση κι ότι η δυναμική της ΑΟΖ λειτουργεί καταλυτικά για τις εξελίξεις του κυπριακού.
Έτσι μετά από τόσα χρόνια φημολογίας και προπαγάνδας εναντίον της κυπριακής ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων της, βλέπουν όλοι την αλήθεια. Και αυτή είναι απλή. Δεν υπήρχε κανένα ψέμα, δεν υπήρχε καμία υπερβολή. Το κοίτασμα Αφροδίτη αποτελεί όντως ένα στρατηγικό απόθεμα ως κοίτασμα φυσικού αερίου.
Με την απόδειξη της εμπορευσιμότητας, μετά από 4 χρόνια, θα το βουλώσουν επιτέλους όλοι όσοι πίεζαν τον Ελληνισμό για να περάσουν το μήνυμα ότι δεν υπάρχουν προοπτικές στον τομέα των υδρογονανθράκων για την Κύπρο, όπως το λένε ακόμα για την Ελλάδα.
Όμως η αλήθεια νικά και τη λήθη και την αδιαφορία δίχως να σταματά στα εμπόδια των ραγιάδων.