Γράφει ο Νίκος Λυγερός.
Μετά από τα πολλά που ακούσαμε για την τεχνητή επίλυση του Κυπριακού που θα γινόταν επί της ουσίας μονομερώς, ενώ ο συνομιλητής ήταν κάθετα εναντίον, φάνηκε επιτέλους επίσημα η αλήθεια και είδαμε ότι τελικά δεν υπήρχε καμία σοβαρή στρατηγική.
Άλλωστε από την αρχή είχε συμφωνηθεί ότι σε καμιά φάση των διαπραγματεύσεων δεν θα υπήρχε ανάμειξη με το ενεργειακό. Παράλληλα συνεχίστηκε ακάθεκτα όλη η διαδικασία του τρίτου γύρου αδειοδότησης και βέβαια η συνέχεια της πορείας του δεύτερου.
Έτσι οι εξελίξεις μέσω της κυπριακής ΑΟΖ δεν επηρεάστηκαν από τις αποκαλύψεις της πραγματικότητας των διαπραγματεύσεων. Πράγμα που σημαίνει ότι στον ενεργειακό τομέα η Κύπρος δεν σπατάλησε καθόλου χρόνο, επειδή δεν καθυστέρησε ούτε το West Capella που θα κάνει τη γεώτρηση του για την Total και βέβαια την Eni στο θαλάσσιο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ.
Έτσι, παρόλο που βλέπουμε ότι η Τουρκία παραμένει αδιάλλακτη, η πορεία του κυπριακού συνεχίζεται λόγω των δραστηριοτήτων της κυπριακής ΑΟΖ, που αποδεικνύεται ότι είναι το κυρίαρχο εργαλείο της Κύπρου. Επίσης, λόγω της παρουσίας τεράστιων πετρελαϊκών εταιρειών στην κυπριακή ΑΟΖ, η γεωπολιτική σκακιέρα έχει αλλάξει και η Κύπρος μπορεί και παίζει μαζί με παίκτες που δεν ασχολούνται με λεπτομέρειες τοπικιστικού χαρακτήρα.
Έτσι η Κύπρος, εκτός από το ευρωπαϊκό πλαίσιο που είναι αναμενόμενα θετικό προς αυτήν, έχει και την συμπαράσταση πετρελαϊκών εταιρειών, όπως είναι η Eni, η Kogas, η Noble, η Delek, η Total, και η Exxon Mobil δίχως να ξεχάσουμε την Qatar Petroleum. Και αυτές δραστηριοποιούνται στα θαλάσσια οικόπεδα 2, 3, 8, 9, 10, 11 και 12.
Δηλαδή η Κύπρος έχει βάλει ισχυρούς παίκτες πάνω στην σκακιέρα που δημιούργησε το 2004 με την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν και την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι αμέσως μετά ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ και άρχισε την πορεία της με τις τρεις συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο, τη Λιβύη και το Ισραήλ.
Έτσι η Τουρκία έρχεται πολύ αργά να παίξει έναν ανούσιο ρόλο, διότι το παράθυρο ενεργειακής παρέμβασης έχει κλείσει εδώ και καιρό. Έτσι το ενεργειακό είναι το στοιχείο της κυπριακής ΑΟΖ, που αποτελεί την αιχμή του δόρατος της επίλυσης του κυπριακού μέσω απελευθέρωσης της περιοχής από τους βάρβαρους της εισβολής.
2 comments
Όποιος δεν γνωρίζει κι απορεί, ή ενδιαφέρεται να μάθει – κάλλιο αργά παρά ποτέ, – τι παίζεται τις μέρες αυτές στη θάλασσα της Κύπρου και τι κατάφερε αυτό το μικρό και υπό μερική κατοχή κράτος ας δει κι αυτό:
http://mignatiou.com/2017/07/to-megalio-tou-papadopoulou-ke-ton-kiprion-igeton-ke-to-foviko-sindromo-ton-ellinon/
Ας γαβγίζει τώρα όσο θέλει ο “Σουλεϊμάν”. Αυτό μόνο μπορεί να κάνει και να τσιτώνει την ουρά του∙ γιατί ξέρει αν χυμήξει θα τη βάλει στα σκέλια και θα τρέχει αλαφιασμένος.
Αυτή ήταν η κίνηση ματ, για την οποία η Κύπρος είχε δουλέψει και προετοιμαστεί χρόνια. Απτή απόδειξη του τι μπορεί να καταφέρει μια μικρή χώρα όταν προασπίζεται το εθνικό της συμφέρον, βασιζόμενη στο διεθνές δίκαιο κι εκμεταλλευόμενη προς όφελός της την ισορροπία δυνάμεων και την πολιτική αμοιβαίως επωφελών συμμαχιών στην περιοχή.
Ας όψονται όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις κι οι μεγαλόσχημοι υπουργοί για την στάση τους ως προς την ΑΟΖ μέχρι σήμερα.
Φόβος, ολιγωρία και υποταγή, οδηγούν σε ολισθηρή κι επιζήμια εξάρτηση των συμφερόντων της χώρας από τις απειλές και τα κελεύσματα του σουλτάνου.
Μια πρόταση αλλαγής νοοτροπίας και στρατηγικής για το Κυπριακό (θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στα Ελληνικά εθνικά θέματα)
http://mignatiou.com/2017/07/prepi-na-allaxi-i-stratigiki-sto-kipriako-diaforetika-i-tourkopiisi-ine-brosta-mas/