Γράφει ο Μανώλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης.
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν
αναγνωρίζεται από το Τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα
ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του
πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη
της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να
διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την
εξάλειψη της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν
υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο
δι’ ασφυξίας θάνατός του.
Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα, ενώ δεν έπρεπε. Η ανοχή της Ελλαδικής
πολιτείας σε κάθε Τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ, και η απουσία στήριξης
του χειμαζομένου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε δεινή θέση Ο Πατριάρχης είναι με
την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά. Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει
το Πατριαρχείο στις επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης
προς την Ελλάδα και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό ορθοδόξους.
Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία που ασκεί απέναντι σ’ αυτό, θέλει να το
χρησιμοποιεί ως όργανο της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της φιλοδοξιών.
Η είδηση ότι η Τουρκία δέχεται να πολιτογραφήσει τους Ιεράρχες των
Εκκλησιών που υπάγονται απευθείας στο Πατριαρχείο έγινε δεκτή ποικιλοτρόπως. Το
σίγουρο είναι ότι πάτησε πάνω στην αποδοχή από όλους μας της θέσης της
ότι το Πατριαρχείο είναι Τούρκικος θεσμός κι όχι οικουμενικός, κι ότι
απευθύνεται σε Τούρκους υπηκόους. Εδώ λοιπόν μετράμε μια πρώτη ήττα. Γιατί το
Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, και για να ασκήσει τη δραστηριότητα του δεν
πρέπει να περιορίζεται σε Τούρκους μόνο υπηκόους, και η Τουρκία έχει την
υποχρέωση να αφήσει ακώλυτη τη δραστηριότητά του.
Αποδεχόμενοι λοιπόν την πρώτη ήττα, υπάρχουν τα εξής δεδομένα: Αφήνουμε το
Πατριαρχείο να σβήσει ή το στηρίζουμε; Βέβαια, το δίλημμα δεν περιορίζεται
εκεί. Έχει προταθεί να μετεγκατασταθεί στο Άγιον Όρος κηρυσσόμενο σε διωγμό, να
ασκηθούν πιέσεις για την αποκατάσταση της Οικουμενικότητάς του κ.λ.π. Επιπλέον,
η φυσική απάντηση ΄΄Το στηρίζουμε΄΄, πρέπει να εξελιχθεί παραπέρα και να δούμε
τις προοπτικές της. Κι αυτές είναι ανάλογες με το συσχετισμό δυνάμεων και τη
βούληση για αντίσταση στις Τουρκικές ορέξεις.
Έτσι, αν η πολιτική μας είναι πολιτική υποταγής και αποδοχής των
τετελεσμένων της Τουρκίας, η στήριξη στο Πατριαρχείο θα είναι στήριξη σε ένα
θεσμό που η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει για την εμπέδωση της κυριαρχίας της
επί της Ελλάδας, την είσοδο της στην Ευρώπη κ.λ.π.
Αν η πολιτική μας είναι πολιτική αντίστασης και ανατροπής των δεδομένων που
δημιουργεί η Τουρκία, τότε η στήριξη στο Πατριαρχείο θα σημαίνει ακύρωση των
επιδιώξεων να μεταβληθεί αυτό σε μαριονέτα των Τούρκων. Μ’ αυτή τη σκοπιμότητα
το είχε αφήσει κι ο Βενιζέλος στη Πόλη κατά τη συνθήκη της Λωζάννης, αλλά οι
εξελίξεις γύρισαν μπούμερανγκ τη θέση αυτή.
Σήμερα, στα δεδομένα που ήδη παρουσιάσαμε, προστίθεται και η δημιουργία από
τους Τούρκους και τα ντόπια γιουσουφάκια τους ενός κλίματος κοινού
ελληνοτουρκικού παρελθόντος της Κρήτης. Η απόπειρα δημιουργίας μιας κοινής
΄΄Κρητικής΄΄ ταυτότητας κοινής για Έλληνες και Τουρκοκρητικούς, που
στοχεύει ευθέως στην απόσπαση της Κρήτης από τον εθνικό κορμό. Αυτό γίνεται από
πλευράς Τουρκίας μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγικό και συναισθηματικό, με βιντεάκια
στο διαδίκτυο, ενώ οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους ψελλίζουν το σύνθημα της
αυτονομίας, μιλούν για δημοψηφίσματα το 2012 και καλλιεργούν το σχετικό κλίμα.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, οι Κρητικοί ιεράρχες πολιτογραφούνται Τούρκοι
πολίτες και έπονται και οι Δωδεκανήσιοι. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι η
ενέργεια αυτή γίνεται από τους Ιεράρχες με καλές προθέσεις και με συγκεκριμένο
στόχο, αυτόν της διάσωσης και της διαιώνισης του Πατριαρχείου. Είναι το ίδιο
πέρα από κάθε αμφιβολία ότι τους Τούρκους δεν τους έπιασε ξαφνικά άγχος για το
ίδιο θέμα.
Είναι χρέος λοιπόν των Ιεραρχών να μην επιτρέψουν να τους εντάξουν οι
Τούρκοι στις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην περιοχή.
Αλλά αυτό δε μπορούμε να το απαιτούμε από αυτούς μόνο. Πρέπει να έχουν
όλους μας από πίσω, τόσο το λαό μας όσο και την επίσημη πολιτεία. Αλλιώς, οι
καλές προθέσεις θα αποδειχθούν κερκόπορτα δίχως καλά καλά να το καταλάβουμε.
.
30 comments
Δύο διευκρινίσεις:
α. Έχει την δυνατότητα η τουρκία να απορρίψει κάποιον υποψήφιο Μητροπολίτη ή και απλό παππά, ο οποίος δεν είναι της αρεσκείας της, δηλαδή για παράδειγμα αντιδρά ενεργητικά στα εκάστοτε σχέδιά της;
β. Αν ναί, υπάρχουνε σκέψεις από το Οικουμενικό Πατριαρχείο προς αντιμετώπιση ανάλογων προθέσεων εκ μέρους της τουρκίας;
Όσο για τα υπόλοιπα και ιδιαίτερα το σημείο:
“Αν η πολιτική μας είναι πολιτική αντίστασης και ανατροπής των δεδομένων που δημιουργεί η Τουρκία[…]”
θα αστιεύεσται φυσικά.
Πρέπει άμεσα να καταδικάζουμε τις ενέργειες εθελόδουλων ιδιοτελών Ελλήνων να προδόσουν την Ελλάδα αρνούμενοι την ταυτότητά τους!!!
Η μόνη λύση αν θέλουμε οικουμενικό πατριαρχείο είναι να κηρυχθεί εν διωγμώ και να μεταφερθεί άμεσα στο Άγιον Όρος. ΔΕΝ μπορούμε να ανεχθούμε το πατριαρχείο να λειτουργεί σαν Τουρκικός θεσμός. Τα ψέματα τέλειωσαν εδώ και τώρα μεταφορά και λειτουργία του σε άλλο μέτρος όπως γίνεται με το πατριαρχείο Αντιοχείας (Δαμασκός). ΔΕΝ γίνεται ο πατριάρχης της Ελληνορθόδοξης εκκλησίας να είναι δούλος και υπάλληλος του νομάρχης της τουρκοκρατούμενης Κωνσταντινούπολης, αυτό αποτελεί αίσχος και προσβολή όχι μόνο στους Έλληνες αγωνιστές της ανεξαρτησίας αλλά και στην ιστορία και παράδοση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας (Ανατολικής Ρωμαϊκής).
Σαφώς και είναι ήττα η εξάρτηση της Κρητικής Εκκλησίας από την Τουρκία.Σε μιά εποχή
έντονου αναθεωρητισμού της γείτονος είναι αδιανόητο να πολιτιγραφούνται Τούρκοι
υπήκοοι οι Κρητικοί ιεραρχές.
Πρόκειται για μιά εξέλιξη που δημιουργεί ένα δυσμενές διπλωματικό προηγούμενο και η
επόμενη κυβέρνηση πρέπει να το διορθώσει άμεσα ώστε να επανέλθει και τυπικά ο ελληνικός
χαρακτήρας της Κρητικής Εκκλησίας και να αναχαιτιστεί κάθε επεκτατική διάθεση της Τουρκίας.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
ολα αυτα γινονται σε συννενοηση με την ρωσια, ωστε να την εχει για διπλο παιγνιδι εναντι της αμερικης. ειναι γνωστη η σταση της ρωσιας. μιλουν για τριτη ρωμη.
Συμφωνώ κι εγώ ότι είναι ήττα η πολιτογράφηση στην Τουρκία των Κρητών Μητροπολιτών. Ήττα που εδράζεται στην εκμετάλλευση της βάσιμης αγωνίας όλων μας για την επιβίωση του Οικουμενικού Πατιαρχείου.
Θα συμπλήρωνα όμως ότι θα ήτανε ήττα και η μεταφορά του Πατριαρχείου στο Άγιο Όρος ή αλλού.
το σχέδιο των Τούρκων είναι απλό και εχει διατυπωθεί καθαρά.
Σε είκοσι χρόνια δεν θα υπάρχει Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη.Τελεία.
Τί θα συμβή;
Αν το Πατριαρχείο φύγει από την έδρα του και πάει π.χ στην Αλεξανδρούπολη, αυτομάτως χάνει την πρωτοκαθεδρία του.
Την πρωτοκαθεδρία θέλει πάση θυσία το Πατριαρχείο Μόσχας.Αυτό είναι διατυπωμένο με πολλούς τρόπους.
Κύριο επιχείρημα τά πλήθη των ορθοδόξων της Ρωσίας.
Αυτό το ενδεχόμενο δεν το θέλουν οι Αμερικανοί γιατί φοβούνται δεν θα τηρηθεί η υπάρχουσα ανεξάρτητη στάση που γενικώς έχουν τα Ελληνορθόδοξα Πατριαρχεία.
Οπωσδήποτε τα πράγματα σε πέντε, δέκα χρόνια θα οδηγηθούν στο μή παρέκει.
Απ’ το πρωϊ μέχρι το βράδυ να χορεύουμε ζεϊμπέκικα και καρσιλαμάδες δεν βλέπω να συγκινούνται οι Τούρκοι.
Δηλαδή και το χορό των δερβίσηδων να χορεύαμε γυρίζοντας σαν κόπανοι γύρω γύρω πάλι δεν θα γινόταν τίποτα.
Αν ρωτάγαμε τον Κολοκοτρώνη και τον Καραϊσκάκη ποιό χορό να χορεψουμε, αυτοί θα μας έλεγαν.
Στο «ΠΑΡΟΝ της Κυριακής», 24/1/2010, είδε το φως της δημοσιότητας άρθρο του πρώην Δημάρχου Ηρακλείου, κ. Μανόλη Καρέλλη με τίτλο «Δέχθηκαν οι Kρήτες Ιεράρχες την «προσφορά» του Ερντογάν», το οποίο με είχε εκπλήξει, διότι, απ’ όσο ξέρω, δεν είχε γίνει τίποτε γνωστό από την Εκκλησία της Κρήτης στο ποίμνιό της, ούτε άλλη αναφορά στο τοπικό τύπο για το θέμα αυτό, εκτός κι αν πέρασε στα “ψιλά” και δεν το είδα.
Την επομένη Κυριακή, 31/1/2010, δημοσιεύεται στην ίδια εφημερίδα επιστολή του κ. Χρήστος Π. Μπαλόγλου, Νέα Φιλαδέλφεια, με τον τίτλο Να ρωτηθούν πρώτα οι πιστοί της Κρήτης.
Ουδεμία αντίδραση. Σιγή ιχθύος τόσον από την Εκκλησία της Κρήτης, όσο και από τον τοπικό τύπο.
Στην συνέχεια, διαβάζομε στην εφημερίδα Ηρακλείου “ΠΑΤΡΙΣ”, 28/5/2010, άρθρο με τίτλο «Τούρκοι πολίτες οι Ιεράρχες!» με το οποίο μας πληροφορεί η Εκκλησία της Κρήτης και επισήμως ότι οι Ιεράρχες της μεγαλονήσου αποδέχτηκαν την πρόταση Ενρτογάν για την απόκτηση της τουρκικής ιθαγένειας. Τα εκεί αναφερόμενα για “κίνηση καλής θελήσεως” εκ μέρους του Τούρκου πρωθυπουργού δεν θα τα σχολιάσω, ως μάλλον αφελή και παραπειστικά. Υπάρχει ακόμη η κλειστή Θ.Σ. της Χάλκης, την οποία πλειστάκις έχουν υποσχεθεί οι Τούρκοι να ανοίξουν και το άνοιγμα της οποία θα ήταν μία εντελώς ανέξοδη για την Τουρκία “κίνηση καλής θελήσεως”.
Τέλος, στο φύλλο της “Π” 29 Μαΐου (οποία σημαδιακή ημερομηνία!) 2010, δημοσιεύεται άρθρο και πάλι του κ. Καρέλλη με τίτλο «O εκτουρκισμός των Ελλήνων Ιεραρχών – “Ευεργέτημα κατά του κ. Βαρθολομαίου ή επικοινωνιακό τερτίπι του κ. Ερντογάν;» [ υπάρχει τυπογραφικό λάθος κι εκείνο το «”Ευεργέτημα” κατά του κ. Βαρθολομαίου» πρέπει να διαβαστεί «Ευεργέτημα κατά τον κ. Βαρθολομαίο». Επίσης, στην τελευταία παράγραφο, η λέξη «Nομίζω..», πρέπει να διαβαστεί «Νομίζουν ότι…», άλλως δεν βγαίνει νόημα].
Διερωτώμαι γιατί κρατήθηκε τόση μυστικότητα γύρω από το θέμα, το οποίο και σοβαρό είναι και τους Κρήτες πιστούς αφορά, εφ’ όσον ενδέχεται να ήσαν αντίθετοι με το να έχουν οι Ιεράρχες των και τουρκική υπηκοότητα. Και ενδέχεται να ήσαν αντίθετοι, διότι είναι πασιφανές ότι όποιος έχει την τουρκική υπηκοότητα και μάλιστα φιλοδοξεί να θέσει υποψηφιότητα για Οικουμενικός Πατριάρχης, πρέπει να έχει και καλές σχέσεις με την Άγκυρα. Τι σημαίνει αυτό; Π.χ. δεν θα πρέπει να μιλά για Γενοκτονία των Ποντίων και των Ελλήνων της Μ. Ασίας, ούτε ασφαλώς να κάνει τρισάγια και μνημόσυνα υπέρ της αναπαύσεως των ψυχών των. Δεν θα πρέπει να μιλά για «Κατεχόμενα» στην Κύπρο και λευτεριά του νησιού, για ξεριζωμό του ελληνισμού από τις πατρώες εστίες του και άλλα πολλά. Μήπως είναι τελικά αυτός ο λόγος που τηρήθηκε «άκρα του τάφου σιωπή» εκ μέρους της Εκκλησίας της Κρήτης;
Έπραξαν το σωστό οι Κρήτες Ιεράρχες, στην προσπάθειά των να “βοηθήσουν” (sic!) το Φανάρι; Γιατί άλλοι Ιεράρχες, π.χ. από την αρχιεπισκοπή Β. & Ν. Αμερικής αρνήθηκαν ευγενώς τα … “ευεργετήματα” του Ερτνογάν και δεν πήγαν να πάρουν τουρκική υπηκοότητα;
Απλούστατα: Οι Ιεράρχες της Κρήτης, αυτής που με τόσο σθένος αντιστάθηκε στον Γερμανό κατακτητή, προτιμούν να το βουλώσουν και να γίνουν ποδογλείφτες του μεγάλου “πατισάχ”, έναντι ενός Οικ. Θρόνου. Ξέχασαν την πατριωτική παράδοση της Εκκλησίας της Κρήτης και την ντρόπιασαν. Α Ι Σ Χ Ο Σ !!
Αυτές είναι οι πολιτικές “αξίες” της ρωμιοσύνης: δολιότητα, δουλικότητα και μοιρολατρεία!
Eὖγε! Αὒτὴ εἶναι ἡ μόνη σωστὴ τοποθέτησι. Ἐπίτρεψέ μου νὰ συμπληρώσω ὅτι δὲν στέκει αὐτὸ ποὺ γράφουν ὡρισμένοι ὅτι δῆθεν θὰ χάσῃ τὴν Οἰκουμενικότητά του τὸ Πατριαρχεῖο ἂν φύγῃ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι. Πρόκειται περὶ ἑλληνοφοβικῆς μανίας. Εἶναι Οἰκουμενικὸ εὑρισκόμενο στὸ καθεστὼς τῆς μογγολο-Τουρκίας καὶ θ’ ἀπολέσῃ τὸν οἰκουμενικό του χαρακτῆρα στὸν Ἅγιον Ὄρος; Τί μωρὰ ἀντίληψις εἶναι αυτή; Ἀπεναντίας, μόνον ἐντὸς τοῦ κράτους-διαδόχου τῆς ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας (Ἑλλάδα), διασφαλίζεται ἡ συνέχισις τοῦ ρόλου του. Παραλλήλως, ὅπως σωστὰ ἐπισημαίνεις, θὰ τονίζεται καὶ ἡ ἀδυναμία λειτουργίας του ἐντὸς τῆς ἀνελευθέρου Τουρκίας, κατὰ τρόπον παρόμοιον μὲ τὸν τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας. Νὰ καταλάβῃ ὅλος ὁ κόσμος ὅτι ἡ Τουρκία κάνει τὸν βίο ἀβίωτο σ’ ὅποιον δὲν εἶναι τοῦρκος, δὲν τιμᾷ τὴν ὑπογραφή της (συνθήκη Λωζάννης) καὶ πολεμᾷ μὲ κἄθε δόλιο καὶ βίαιο μέσον (εἴτε μὲ τὸ κεμαλικὸ πηλίκιο εἴτε μὲ τὸ ὀθωμανικὸ φέσι) τὸν Χριστιανισμό.
Κάνουμε λάθος, ἄν πιστεύουμε κάτι τέτοιο. Φίλοι μου, θὰ διαφωνήσω περὶ ἤττας. Ἐὰν κάποιος πολίτης πάρῃ κ α ὶ τὴν τουρκικὴ ὑπηκοότητα, γιατί νὰ χάσῃ τὴν συνείδησί του; Ἄλλο ἡ συνείδησις καὶ ἄλλο ἡ ἀστυνομικὴ ταὐτότητα. Ὁ γράφων ἔχει τὴν τουρκικὴ ταὐτότητα. Ἐὰν νομίζουμε ὅτι εἶμαστε Ἕλληνες ἁπλῶς καὶ μόνο ἐπειδὴ ἔχουμε ἑλληνικὴ ταὐτότητα, τότε ποὺ εἶναι τὸ πρόβλημα στὴν Θράκη; Ἐὰν δὲν τοὺς βλέπουμε ὡς ἀδελφοὺς μας, καλῶς. Καὶ ἔτσι ἔχουμε παγιδευθεῖ στὴν ἀγγλικὴ πολιτικὴ ποὺ ἔλεγε ὅτι ὅποιος δὲν ἔχει γεννηθῇ στὸ τότε Ἀθηναϊκὸ προτεκτοράτο τῆς Ἀγγλίας, δὲν γίνεται Ἑλλην ὑπήκοος· καὶ δὲν εἶναι Ἕλληνας, ἀλλὰ Ῥωμηός καὶ ἔτσι ἀπέλασαν τὸν ἱστορικό Κ. Παπαρρηγόπουλο ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν. Ἄν δὲν νιώθουμε τοὺς Ἑλληνορωμηοὺς ποὺ βρίσκονται σὲ ἐπικράτειες τὶς Ἄγκυρας, Σκοπίων καὶ Τιράνων ὡς ἀδελφοὺς μας καὶ δὲν θέλουμε νὰ δείξουμε ἀλληλεγγυή, θὰ πορευθοῦν καὶ ἀλλιῶς, ὅπως δηλαδὴ πορεύθηκαν ἐδῶ καὶ 19 δεκαετίες. Πόσο Ἕλληνες εἶναι οἱ Ἑλλαδίτες; Πεῖτε μοῦ μιὰ πράξι ἀλληλεγγύης πρὸς τοὺς Πολῖτες, Ἰμβρίους, Τενεδίους; Μία ἔστω διαδήλωσι μπροστὰ στὸ προξενεῖο. Πότε πήγαμε καὶ μιλήσαμε ἔστω μία μόνο φορὰ μὲ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους; Τί γνωρίζουμε γιὰ τὴν κατάστασί τους; Θέλουμε νὰ εἶμαστε τσάμπα μάγκες;
το οικουμενικο πατριαρχειο θα μεινει εκει που γεννηθηκε. ολα τ αλλα ειναι ανοησιες. δηλαδη αν για τους ιδιους λογους με τα τοτε επεισοδια το ιεροσολυμων ερχοταν στην ελλαδα θα λεγοταν ιεροσολυμων;. Ποιοι πρακτορισκοι λενε αυτες τις ανοησιες;
“Ἄν δὲν νιώθουμε τοὺς Ἑλληνορωμηοὺς ποὺ βρίσκονται σὲ ἐπικράτειες τὶς Ἄγκυρας, Σκοπίων καὶ Τιράνων ὡς ἀδελφοὺς μας καὶ δὲν θέλουμε νὰ δείξουμε ἀλληλεγγυή, θὰ πορευθοῦν καὶ ἀλλιῶς, ὅπως δηλαδὴ πορεύθηκαν ἐδῶ καὶ 19 δεκαετίες.”
δηλαδή πώς πορεύονται “ἐδῶ καὶ 19 δεκαετίες”;
@ Κων/νο Ρούμογλου
Δεν μίλησε κανείς για συνειδήσεις. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι σαφές και το επεσήμανα κι εγώ στο σχόλιό μου 11/06/2010 – 16:39. Διαβάστε με προσοχή. Ο Έρτνογαν δεν κάνει τσάμπα αγαθοεργίες, ούτε κινήσεις καλής θελήσεως, όπως θέλει να τις παρουσιάσει ο κ. Βαρθολομαίος. Μην βγάζετε αβίαστα συμπεράσματα.
@ jmakryn
Μιλάς ex cathedra, ή πού βασίζεις αυτό τον τόνο των 100 καρδιναλίων, με τον οποίον εξακοντίζεις το “ολα τ αλλα ειναι ανοησιες.” και μάλιστα χωρίς … τόνους; Η μεταφορά του Οικουμενικού Πατριαρχείου κρίνεται από πολλούς αναγκαία, αν θέλει να επιτελέσει την αποστολή του σωστά και μάλιστα όχι στο Άγιον Όρος (γιατί σε τέτοια απομόνωση, δεν είναι μοναστήρι), αλλά στην Θεσσαλονίκη. Η τελευταία επιλέγεται και συμβολικά (πρώην Συμβασιλεύουσα, νυν Συμπρωτεύουσα του ελλαδικού μέρους της πρώην Ρωμανίας) και πρακτικά (ελέυθερο ελληνικό κράτος και κοντά στα ορθόδοξα Βαλκάνια). Αν μείνει στην Πόλη, ο Οικουμενικός Πατριάρχης και οι περί αυτόν θα συνεχίσουν να τελούν υπό ομηρία του τουρκικού κράτους, όπως μέχρι σήμερα.
>Ποιοι πρακτορισκοι λενε αυτες τις ανοησιες;<
Εγώ, αλλά δεν είμαι πρακτορίσκος. Είμαι μεγάλος πράκτορας (ναυτιλιακός).
Το πατριαρχείο δεν μπορεί να πάει στο Άγιο Όρος γιατί δεν επιτρέπεται η επίσκεψη εκεί γυναικών. Μπορεί κάποιος υπεύθυνα να μας πληροφορήσει τι προβλέπει το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας αν ο πατριάρχης λόγω των γνωστών συνθηκών αλλάξει έδρα; Χάνει την οικουμενικότητα; Τεκμηριωμένη απάντηση, όχι “νομίσματα”!
Εγώ, αλλά δεν είμαι πρακτορίσκος. Είμαι μεγάλος πράκτορας (ναυτιλιακός).
————————————————————–
Πρωτον ετσι να μιλας στους υπαλληλους σου
Το Πατριαρχειο εχει εθνικο στοχο και οχι μονο θρησκευτικο. Οι Τουρκοι γιατι θελουν να το αναγκασουν να φυγει σκεφτηκες ποτε; Και θα το κανουμε εμεις με τα χερια μας;
Καλες δουλειες
Οπου και να κοιτάξουν οι Τούρκοι βλέπουν ελληνικά γράμματα, αρχαίες ελληνικές πόλεις, θέατρα, αγάλματα, αρχαίους και χριστιανικούς λαούς, ακούν για ποιητές και φιλοσόφους.
Βλέπουν τους ξένους να πηγαίνουν για να τα δουν.
Κάνουν και τον ξεναγό.
Κάποια στιγμή, κάποιοι, καταλαβαίνουν την πραγματικότητα.
Πιστεύω ότι θα είναι ενοχλητικό άν όχι οδυνηρό.
Δεν νομίζω.
Οι τούρκοι πάντα ήξεραν ότι αυτά τα οποία κατέχουνε, είναι κλεμμένα. Για αυτό και κατά την παράδοση της Σμύρνης αλλά και της Τραπεζούντας στους Έλληνες, μιλούσανε για επιστροφή.
Η τακτική της ομιχλώδους αντίληψης για Έθνος, ταυτότητα, πολιτισμό την οποία εφαρμόζουνε για να ενώνουνε, ενίοτε όμως και για να διαιρούνε τις διάφορες λαότητες, ειδικά τους Μικρασιάτες λαούς, τις οποίες εξουσιάζουνε, εκμεταλλεύονται και καπηλεύονται (πότε συνεχιστές του Βυζαντίου, πότε προστάτες του Ισλάμ) προκύπτει άμεσα από την επίγνωση, ότι ο τουρκικός λαός δεν μπορεί ποτέ να επιβιώσει χωρίς την πολιτιστική συνδρομή άλλων κατακτημένων ή τουλάχιστο ελεγχόμενων λαών.
Δυστηχώς η αφέλεια ορισμένων, αυτοαποκαλούμενων ρωμιών, αλλά και τα συμφέροντα οικονομικών και θρησκευτικοθεσμικών τάξεων (φαναριώτες, κοτζαμπάσηδες, Οικουμενικό Πατριαρχείο) ενίσχυσαν αυτές τις τάσεις και προσέδωσαν σε αυτές ένα θετικό προηγούμενο.
Αν είναι νίκη ή ήττα;
Από την στιγμή που είναι πρόταση των Τούρκων, θέλει ψάξιμο;;;
Οι Τούρκοι παίζουν με τους Ελληνες όπως η γάτα με το ποντίκι.
Τέτοια θύματα, τέτοιους καρπαζοεισπράκτορες ούτε στα ονειρά τους δεν θά ‘βρισκαν.
Ευγε σας συγχαιρω για το ουσιαστικό σας σχόλιο. Δυστυχως υπάρχουν δυο ειδών Ελληνες ανεξαρτήτως καταγωγής. Οι Οικουμενικοί Ελληνες και οι Ελλαδίτες. Παρότι Ελλαδίτης το γένος θεωρω εαυτόν οικουμενικό. Αγαπητέ όσοι φοβούνται την τουρκική υπηκοότητα είναι οι ίδιοι που φρικάρουν με την προκοπή των Κυπρίων Ελλήνων και όσοι θεωρούν τον Βορειοηπειρώτη στην Αλβανία έλληνα και στην Ελλάδα Αλβανό.
μπειτε αν θελετε στο google και πατηστε αναζητηση ”ορθοδοξοι στην τουρκια” εχει πολυ ψωμι η ιστορια. μπορειτε επεισης να μπετε στο μπλογκ του καλεντεριδη και να διαβασετε ενδιαφεροντα πραγματα σχετικα
και τί μας ενδιαφέρουνε οι “ορθόδοξοι στην τουρκία” φίλτατε;
Αγαπητέ οικουμενικέ Έλληνα
Συμμερίζομαι τις απόψεις περί οικουμενικού Ελληνισμού γιαυτό και τα κέντρα του πρέπει να είναι είτε στην Ελλάδα είτε σε περιοχές με Ελληνισμό όπου μπορούν ελεύθερα να δραστηριοποιούνται (ΗΠΑ, ΕΕ), όχι όμως σε εχθρικές περιοχές. Δεν το συζητώ ότι οι Τούρκοι ήταν και είναι εχθροί μας και το να τουρκεύψεις αποτελεί εθελόδουλη προδοσία.
Χαίρομαι με την προκοπή των Ελλήνων άλλων περιοχών, οι οποίοι όμως για να μπορέσουν να επιβιώσουν στο μέλλον και να μην απορροφηθούν απο άλλους πολιτισμούς πρέπει να συνεργάζονται με το Ελλαδικό κράτος και τα κέντρα του Ελληνισμού (Ελληνικές κοινότητες, ελληνορθόδοξη εκκλησία των Αθηνών, κλπ)
Όσον αφορά το χάσιμο της οικουμενικότητας αν μεταφερθεί το πατριαρχείο σε ελέυθερο έδαφος, αυτό αποτελεί σοφιστία.1)Σήμερα αμφισβητείται ακριβώς επειδή είναι υπόδουλο
2)Τα πλυθησμιακά κριτήρια δεν παίζουν ρόλο επειδή η πρωτοκαθεδρία ορίζεται απο τις οικομενικές συνόδους (αυτό το επειχήρημα θα μπορούσε να λεχθεί όπου και να ήταν το πατριαρχείο) 3) Σε περίπτωση μεταφοράς του θα χάσει τον ιστορικό του ρόλο μόνον αν αλλάξει τίτλο και ΔΕΝ λέγεται οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως εν εξορία.
4) Όλοι οι αρχιερείς του οικουμενικού πατριαρχείου σήμερα παρόλο που διατηρούν τους αρχαίους τίτλους ζούν στις ΗΠΑ ή την ΕΕ και πηγαίνουν στο Φανάρι μόνο για τις συνόδους
5) ο ασεβής και αλλόθρησκος κατακτητής επεμβαίνει στη πατριαρχική εκλογή με τέτοιο τρόπο που θα μπορούσε κάποιος να αμφισβητήσει την εγκυρότητα, αγιότητα και κανονικότητα της εκλογής. 6) στη κατεχόμενη Κωνσταντινούπολη και λοιπή επικράτεια τής πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας ΔΕΝ μπορούν οι ελληνορθόδοξοι ιερείς να ασκήσουν ελεύθερα τα καθήκοντά τους ούτε να φορούν τα ιερατικά τους ενδύματα (ράσα)
7)ΔΕΝ μένει άλλη λύση ή θα κυρηχθεί το πατριαρχείο ενδιωγμώ με την ταυτόχρονη μεταφορά του στην Ελλάδα ή θα ανακηυρηχθεί η Εκκλησία της Ελλάδος σε πατριαρχείο
Για τους ελληνορθόδοξους ιερείς της Κρήτης που τούρκεψαν είναι κρίμα και πρέπει να απολογηθουν στους υπερήφανους Κρητικούς με τους αντιστασιακούς αγώνες εναντίον ποικίλων κατακτητών (Ενετών, Οθωμανών, Γερμανών). ΔΕΝ τίθεται θέμα αν είναι ήττα ή νίκη το να τουρκέψει κάποιος σαφώς και είναι μεγάλη ήττα να γίνεσαι γενίτσαρος
Συνήθως αλλάζει κανείς υπηκοότητα όταν η χώρα του καταλαμβάνεται βιαίως απο ξένο κράτος ή όταν πηγαίνει μετανάστης σε άλλο κράτος. Οι τουρκόφρονες αρχιπαπάδες της Κρήτης σε ποιά απο τις δύο κατηγορίες ανήκουν; Υπάρχει ένα Βυζαντινό έθιμο για αυτή την περίπτωση, η δημόσια διαπόμπευση (ξύρισμα, μούτζωμα) και εγκλεισμός σε μοναστήρι, καιρός είναι να εφαρμοστεί. H ορθοδοξία παραδοσιακά υπαγόταν στην πολιτική εξουσία του χριστιανού αυτοκράτορα (σε αντίθεση με τον Παπισμό), στις σημερινές συνθήκες είναι ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας!!!
παρακαλω να μην υπαρχουν χρηστες ΑΝΩΝΥΜΟΙ
Είναι στ’ αλήθεια λυπηρό το γεγονός πως σε κάθε τι που μας αφορά φροντίζουμε να εκφραστούμε με όλο το μεγαλείο της έπαρσης και του εγωισμού μας! Μην τυχόν και ο συνομιλητής μας, μας προσπεράσει κατά τι σε σχόλιο! Αγαπητοί εν Χριστώ αδερφοί, το πρόβλημα που προκύπτει απο την αποδοχή της τουρκικής ιθαγένειας των Κρητικών Ιεραρχών δεν πιστεύω πως είναι τόσο απλό, ώστε να παραθέτουμε λύσεις οργής (διαπόμπευση κλπ). Άλλο που δε θέλουν οι μη αγαπώντες ημάς απο το να μας βλέπουν να αλληλοσκοτωνόμαστε. Όπως κι αν επιθυμείτε χαρακτηρίστε με , όμως θα σας πω τη σκέψη μου: Έπειτα απο πολλά άρθρα που διάβασα, και αναζήτηση πολλών μηνών, είδα πως το βασικό πρρόβλημα των νεοταξιστών, είναι η διάβρωση των θεσμών και η κατάργησή τους παντιοτρόπως. Εδώ στη χώρα μας πολύ χλευαστικά μιλούσαμε επι αρκετές γενιές για το τρίπτυχο “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια”. Εκείνοι ξεκίνησαν αντιστρόφως πολεμώντας στη ρίζα το θεσμό της οικογένειας (παραπέμπω στο Yoy Tube βίντεο του αείμνηστου σήμερα Ααρων Ρουσσώ), μπήκαν στον ευυτελισμό της θρησκείας με σκάνδαλα παγκοσμίως με άμεση εμπλοκή της εκκλησίας και χωρίς να μείνει ανέπαφη η ελληνορθόδοξη (βατοπαίδι, υπόνοιες για βατοπαίδι στην Κρήτη κλπ) και τώρα τριγμούς εκ των εσω. Όσο για το Πατρίς, εκεί πια τα πράγματα είναι απλά και εύκολα, αφού όλα τα άλλα καταρρέουν και η γνώση απαξιώνεται (καθώς όσο πιο μορφωμένος είσαι τόσο λιγότερο αμοίβεσαι) οι νέοι στρέφονται στο όπου γης και πατρίς! Θεωρώ χρήσιμο κατά την ταπεινή μου γνώμη: 1)Την ενημέρωση των Κρητικών κατοίκων και στη συνέχεια των λοιπών Ελλήνων, για το θέμα. 2) Γιατί οι κρητικοί πολιτικοί σιωπούν και δε θέτουν το θέμα στο ελληνικό κοινοβούλιο; Μήπως η Κρήτη δε θεωρείται Ελλάδα; 3)Γιατί αγαπητοί μου τόσος αλληλοσπαραγμός μεταξύ μας; Δόξα τω Θεό γνωρίζουμε καλά πως το διαίρει και βασίλευε είναι η παλιότερη και πιο πετυχημένη συνταγή! Ας βάλουμε στην άκρη το κακό της διχόνοιας κι ας δούμε ενωμένοι και στο όνομα της αγάπης τι μπορούμε να κάνουμε και τι πρέπει να κάνουμε. Ας μην ξεχνάμε δε πως το κεντρικό μήνυμα της διδασκαλίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού ήταν το “ίνα ωσι εν”! Για να είμαστε όλοι ένα! Προφανώς δεν εννοούσε το “όραμα” της παγκοσμιοποίησης!!! Ευχαριστώ και ο Θεός μαζί μας!
@ Ανώνυμος.
Συγχαρητήρια για το σύντομο, εύστοχο και τολμηρό σχολιό σας.
Προσυπογράφω ανεπιφύλακτα.
Θλίβομαι ωστόσο βλέποντας το μέγεθος της άγνοιας, των προκαταλήψεων και της φοβίας τόσων συμπολιτών μας.
Η αντίδραση στην πρόταση για χορήγηση της τουρκικής υπηκοότητας ήταν αναμενόμενη, ξεπέρνά ωστόσο τις προσδοκίες μου ο φανατισμός, οι φοβίες και οι εμμονές που διακρίνω.
Η Ελλάδα της εσωστρέφειας (και λόγω ΔΝΤ και λοιπών κακών της μοίρας μας) στο αποκορύφωμά της.
“Θλίβομαι ωστόσο βλέποντας το μέγεθος της άγνοιας, των προκαταλήψεων και της φοβίας τόσων συμπολιτών μας.”
Όσοι κατηγορούνε άλλους για άγνοια, καλό θα ήτανε να αποφεύγουνε τα “σύντομα” σχόλια. Γιατί εάν η άγνοια των συμπολιτών των, όπως υποστηρίζουνε, είναι πράγματι μεγάλη, τότε εκ τω πραγμάτων θα έχουνε πολλά να πούνε για να την περιγράψουνε.
Τουρκοποίησης συνέχεια
Εξηγήσεις μάς χρωστούν Πατριάρχης, ιεράρχες, υπουργείο
Και δεν το δίνουμε στους Ρώσσους, αφού εμείς είμαστε κότες;
Δύο νέα άρθρα ήλθαν να φέρουν το ζήτημα και πάλι στην επικαιρότητα. Μετά από μακρά σιωπή, ο Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου Καστελλίου κ΄ Βιάννου, κ. Ανδρέας, δημοσίευσε στην εφημερίδα “ΠΑΤΡΙΣ” το άρθρο H τουρκική υπηκοότητα των Μητροπολιτών με ημερομηνία 8/12/2010, σε μία, κατά την κρίση μου, απέλπιδα προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Σήμερα, από την ίδια εφημερίδα, τού απαντά ο πρώην Δήμαρχος Ηρακλείου, κ. Καρέλλης, με ένα πολύ εύστοχο, πάντα κατά την άποψή μου, άρθρο.
Αν και πιστεύω ότι το θέμα είναι περιορισμένου ενδιαφέροντος πια, παραθέτω τα δύο παραπάνω άρθρα σε τούτη την ενότητα, αφού την αφορούν, χωρίς δικά μου σχόλια. Όποιος τα διαβάσει, ας βγάλει τα συμπεράσματά του.