Γράφει ο Νίκος Ράπτης, εκπαιδευτικός.
Δημοσιεύεται στο περιοδικό Παρεμβολή, τεύχος 122.
Σε διακόσια εκατομμύρια υπολογίζονται σήμερα οι χριστιανοί που σε ολόκληρο τον κόσμο αντιμετωπίζουν διακρίσεις και κοινωνικές πιέσεις λόγω της πίστης τους. Οι συντριπτικά περισσότεροι παραμένουν ακλόνητοι στην αγάπη τους στον Χριστό, παρά αυτό που οι σχετικές εκθέσεις ονομάζουν «πιέσεις», που στην πραγματικότητα περιγράφει ένα ευρύ φάσμα διώξεων, από τον κοινωνικό στιγματισμό και την επαγγελματική υποβάθμιση έως τη φυλάκιση, τον βασανισμό και την εκτέλεση.
Πριν λίγες ημέρες, η οργάνωση «Βοήθεια στην Εκκλησία» (Aid to the Church in Need), που εδρεύει στις ΗΠΑ, δημοσίευσε την τακτική της έκθεση για το σύγχρονο διωγμό κατά των χριστιανών, με τον τίτλο «Διωγμένοι και Ξεχασμένοι;» (Persecuted and Forgotten?).
Όπως διαπιστώνει η Έκθεση, την τελευταία διετία «σε όλες σχεδόν τις χώρες που εξετάστηκαν, η θέση των χριστιανών επιδεινώθηκε σε σχέση με το 2015. Αυξήθηκαν η βία και η καταπίεση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, με δεδομένη την επιδείνωση των συνθηκών ζωής των χριστιανών που είχε ήδη προηγηθεί τα τελευταία χρόνια0. Η μόνη χώρα όπου δεν διαπιστώθηκε επιδείνωση της θέσης των χριστιανών ήταν η Σαουδική Αραβία. Αλλά εκεί η κατάσταση ήταν ήδη τόσο κακή, που δύσκολα θα μπορούσε να επιδεινωθεί». Σημειώνεται εδώ πως ολόκληρη η Σαουδική Αραβία ζει υπό το νομικό καθεστώς του… τεμένους. Το Βασίλειο είναι ίσως η μόνη χώρα στον κόσμο (μαζί με τη Βόρειο Κορέα) όπου απαγορεύεται να λειτουργήσει χριστιανικό ναός. Ακόμα και στην… Τεχεράνη λειτουργούν εκκλησίες, αλλά όχι στο Ριαντ. Βέβαια στο Ιράν απαγορεύεται να γίνει Θεία Λειτουργία στην τοπική γλώσσα (φαρσί). Αντίστοιχα, στην Αίγυπτο είναι παράνομο να προσηλυτισθεί κανείς από το μουσουλμανισμό στον χριστιανισμό.
Όσον αφορά τη Μέση Ανατολή, η Έκθεση διαπιστώνει πως «η έξοδος των χριστιανών από το Ιράκ συνεχίζεται και είναι μαζική». Αλλά «διαφαίνεται κάποια ελπίδα, καθώς ορισμένες κοινότητες χριστιανών τολμούν να επαναπατριστούν». Παρόμοια είναι η κατάσταση στη Συρία. Ιδιαίτερα οδυνηρό είναι ό,τι συμβαίνει στο Χαλέπι, όπου μέχρι πριν λίγα μόλις χρόνια ανθούσε μια από τις πολυπληθέστερες χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή. Ιδιαίτερο ρόλο στο σύγχρονο διωγμό κατά των χριστιανών έπαιξε η εμφάνιση του «Ισλαμικού Κράτους» (ISIS ή Νταές). Το Νταές πραγματοποίησε ανοικτή γενοκτονία κατά των χριστιανών στα μέρη που κατέλαβε στη Συρία και το Ιράκ. Στην Κοιλάδα της Νινευή στο Ιράκ, όπου κατοικούσαν χριστιανικές κοινότητες, σε δυόμισι χρόνια κατεδαφίστηκαν από το Νταές 13.000 σπίτια και πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς 120 χιλιάδες κάτοικοι. Ευτυχώς, «η ήττα του Νταές και άλλων ακραίων ισλαμικών οργανώσεων στα προπύργιά τους στη Μέση Ανατολή εμφανίζεται ως η τελευταία ελπίδα των χριστιανικών κοινοτήτων της Μέσης Ανατολής να αποφύγουν τον εκμηδενισμό τους. Πολλές κοινότητες δεν θα άντεχαν μια ανάλογης βιαιότητας επίθεση στο μέλλον».
Ο ακραίος ισλαμισμός πλήττει ιδιαίτερα τους χριστιανούς της κεντρικής Αφρικής. Στη βόρεια Νιγηρία, η οργάνωση Μπόκο Χαράμ, που συνδέεται με τον ISIS, οργανώνει επίσης γενοκτονία κατά των χριστιανών, με πυρπολήσεις και βομβιστικές επιθέσεις κατά ιερών ναών και χιλιάδες θύματα. Το κύμα βίας που εξαπέλυσε η Μπόκο Χαράμ άφησε 5 χιλιάδες χήρες και 15 χιλιάδες ορφανά. Σχεδόν… δύο εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να μετακινηθούν σε ασφαλέστερες τοποθεσίες.
Αλλά η Μέση Ανατολή δεν είναι η μόνη περιοχή όπου οι χριστιανοί διώκονται συστηματικά για την πίστη τους. Στην Ασία επίσης, και ιδιαίτερα την Ινδία, την Κίνα και τη Βόρειο Κορέα, η πίστη στον Χριστό έχει επιπτώσεις.
Στην Ινδία, η άνοδος στην εξουσία του εθνικιστικού-ινδουιστικού κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP) και του επικεφαλής του Ναρέντρα Μόντι στην πρωθυπουργία, έδωσε το «πράσινο φως» στους μισαλλόδοξους ινδουιστές να εξαπολύσουν κύμα βιαιοτήτων κατά των Ινδών χριστιανών. Αντίστοιχα, οι κρατικές υπηρεσίες εμφανίζονται όλο και πιο εχθρικές και προκατειλημμένες απέναντι στους χριστιανούς.
Στην Κίνα, ο Πρόεδρος της χώρας περιέγραψε τον χριστιανισμό ως «ξένη επιβουλή». Οι κινεζικές αρχές κατηγορούν τους Κινέζους χριστιανούς για «απειθαρχία». Ενώ το κύμα του εκχριστιανισμού της χώρας διογκώνεται, οι αρχές συνεχίζουν να κατεδαφίζουν εκκλησίες για πολεοδομικούς δήθεν λόγους και να αφαιρούν το σήμα του σταυρού από τους ιερούς ναούς. Μέσα σε ένα χρόνο, κατεδαφίστηκαν άνω των 2,000 εκκλησίες. Ορισμένες τοπικές αρχές απαγόρευσαν τα… χριστουγεννιάτικα δέντρα ή την αποστολή ευχετηρίων καρτών. Αλλά εις μάτην. Υπολογίζεται πως σε είκοσι χρόνια η Κίνα θα είναι η χώρα με τους περισσότερους χριστιανούς στον κόσμο!
Εντωμεταξύ, η κομμουνιστική Βόρειος Κορέα συνεχίζει να κρατάει τα «σκήπτρα» του πιο απηνούς διωγμού των χριστιανών. Οι σπάνιες πληροφορίες από τα συμβαίνοντα στην χώρα-κρατητήριο μιλούνε για «ανείπωτες ωμότητες» εις βάρος των χριστιανών της χώρας. Η υποχρεωτική λιμοκτονία, οι αναγκαστικές εκτρώσεις, η σταύρωση χριστιανών πάνω σε φλεγόμενους σταυρούς (!) και η σύνθλιψή τους κάτω από οδοστρωτήρες είναι στην ημερήσια διάταξη!
Ιδιαίτερα θλιβερό είναι πόσο «ξεχασμένοι» είναι αυτοί οι μάρτυρες χριστιανοί από τις κυβερνήσεις, τους διεθνείς οργανισμούς, ακόμα και τις ανθρωπιστικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που εξειδικεύονται σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό μπορεί να συμβαίνει για λόγους γεωπολιτικών ισορροπιών, όπως στην περίπτωση της Σαουδικής Αραβίας, της Ινδίας ή της Κίνας. Για λόγους πολιτικούς, καθώς στην «ουδετερόθρησκη» δύση η τοποθέτηση υπέρ των χριστιανών μπορεί να ακούγεται ως ιδιαίτερα «συντηρητική» στα αυτιά ενός «προοδευτικού» ακροατηρίου. Έτσι τα πολιτικά κόμματα διστάζουν να προβάλλουν το ζήτημα του σύγχρονου διωγμού κατά των χριστιανών και τα ΜΜΕ είναι φειδωλά στις σχετικές ανταποκρίσεις. Η κατάσταση στον τομέα αυτόν είναι χειρότερη στην Ευρώπη από ότι στις ΗΠΑ.
Μεγάλο ρόλο στην αποσιώπηση του σύγχρονου διωγμού κατά των χριστιανών –του χειρότερου από αριθμητικής απόψεως στην ιστορία- παίζει και η άγνοια. Είναι γνωστή η ιστορία ενός Αμερικανού στρατηγού στο Ιράκ, που όταν συναντήθηκε με εκπροσώπους της εκεί χριστιανικής κοινότητας, μιας από τις αρχαιότερες στη χριστιανοσύνη, τους ρώτησε… πότε προσηλυτίστηκαν! «Εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια», ήταν η απάντηση. Τέλος, ιδιαίτερα θλιβερή είναι η αποσιώπηση των δεινών των χριστιανών από ορισμένες χριστιανικές εκκλησίες, για δογματικούς λόγους. Δυστυχώς, σε ορισμένους κύκλους προτεσταντών, ορθοδόξων και ρωμαιοκαθολικών, υπάρχει μια διστακτικότητα να αναφερθούν στο μαρτύριο χριστιανών που ανήκουν σε διαφορετικές ομολογίες, από φόβο μήπως φανούν υποχωρητικοί σε θεολογικά θέματα. Αλλά οι βασανιστές και οι εκτελεστές δεν έχουν ανάλογες ευαισθησίες. Καλό θα ήταν κι εμείς, να κλίνουμε το γόνυ και να ενώνουμε τις προσευχές μας για εκείνους που πεθαίνουν μαρτυρικά με το Όνομα του Ιησού Χριστού στο στόμα.
