Το πλαίσιο της Χωρικής θάλασσας είναι ξεκάθαρο κι όμως υπάρχει μια τάση ραγιαδισμού που όχι μόνο αλλοιώνει τα πράγματα αλλά προωθεί στον δικό μας χώρο το Casus Belli. Η μελέτη των δεδομένων επαρκεί για να απορρίψει αυτήν την τάση και να δείξει το πεδίο δράσης.
Η Ελλάδα έχει καθορίσει το εύρος των 6 ΝΜ για τη χωρική θάλασσα με το Νόμο 230/17 Σεπτ.-13 Οκτ. 1936 (ΦΕΚ Α΄ 450/1936), ο οποίος επιβεβαιώνεται με τον νεώτερο Νόμο 187/20 Σεπτ. 1973, (ΦΕΚ Α΄ 261/1973). Στη συνέχεια κύρωσε την Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της θάλασσας με το Νόμο 2321/1995 (ΦΕΚ 136 Α΄ από 23 Ιουν. 1995) η οποία καθορίζει το εύρος των 12 ΝΜ για τη Χωρική θάλασσα. Η Τουρκία έχει ορίσει εύρος 12 ΝΜ στην Μαύρη θάλασσα και στην Μεσόγειο με την υπ’ αριθμ. 8/4672 απόφαση του Υπουργικού της Συμβουλίου.
Καταλαβαίνουμε τώρα ότι σε όλο αυτό το πλαίσιο, το οποίο είναι φυσιολογικό, ότι η γενική κατάσταση είναι ότι τα 12 ΝΜ είναι μια παγκόσμια σταθερά για το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας. Ενώ η Τουρκία και ο ραγιαδισμός μαζί της προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι σωστό να επιβάλουμε τα 12 ΝΜ στο Αιγαίο. Πολλοί από τους δικούς μας δεν ξέρουν και ότι η Τουρκία έχει συμφωνήσει για τα 12 ΝΜ και στην Μαύρη θάλασσα και στην Μεσόγειο και τους δημιουργείται η εντύπωση ότι έχει άλλη άποψη για όλο το θέμα. Κι όσον αφορά στο ραγιαδισμό, εκείνος μας εξηγεί ότι το Αιγαίο δεν είναι δίκαιο.
Ξεχνά βέβαια τις γενοκτονίες που διέπραξε η Τουρκία κατά τους Ασσυροχαλδαίους, τους Πόντιους, τους Εβραίους και τους Αρμένιους για να μην υπάρχει μη τουρκικό στοιχείο στην Τουρκία κι ότι αφάνισε τον Ελληνισμό από τις ακτές της και μας παρουσιάζει τα νησιά του Αιγαίου ως μία αδικία. Και δεν τους φοβίζει το γελοίο της υπόθεσης. Ακόμα κι αν δεν είχαν γίνει όλες αυτές οι γενοκτονίες, τις οποίες δεν αναγνωρίζει η Τουρκία, η δικαιοσύνη θα ήταν η ίδια για τα νησιά του Αιγαίου.
Όλα τα νησιά που βρίσκονται πέρα από 3 ΝΜ της ακτής της Τουρκίας, ανήκουν στην Ελλάδα καθώς είναι ρητά γραμμένο και στην απόφαση των Έξι δυνάμεων και στη Συνθήκη της Λωζάνης. Και δεν υπάρχει κανένα σοβαρό επιχείρημα εναντίον της Ελλάδας.
Τώρα ότι η Ελλάδα στο άρθρο 2 του υπόψη κυρωτικού νόμου αναφέρει ότι επιφυλάσσεται όποτε κρίνει να επεκτείνει με Νόμο τη Χωρική θάλασσά της έως 12 ΝΜ, δεν είναι θέμα δικαιοσύνης αλλά απλής πολιτικής βούλησης. Εδώ ο ραγιαδισμός παίζει το ρόλο του και έχει πεδίο δράσης, διότι ο καθένας, όταν δεν μπορεί να σταθεί, βρίσκει δικαιολογίες. Όμως ο λαός δεν ξεχνά το ρητό του Ρίτσου: «Για να σε γονατίσουν πρέπει να γονατίσεις». Το εύρος της Χωρικής θάλασσας δεν μετριέται σε μήκος αλλά σε ύψος.
http://www.lygeros.org/6029-gr.html
.
14 comments
Ἕνα σύντομο, διαφωτιστικὸ καὶ ἐπὶ τῆς οὐσίας κείμενο γιὰ ἕνα σημαντικότατο θέμα ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἐθνικῆς κυριαρχίας, ἑνὸς σημαντικότατου, σύγχρονου Ἑλληνορωμηοῦ. Εὐχαριστοῦμε καὶ πάλι Νῖκο Λυγερέ. Ἐξαιρετικόν!
Το νομικό πλαίσιο το οποίο ισχύει στην περίπτωση της υφαλοκρηπίδας είναι διαφορετικό από αυτό που αναφέρετε στο κείμενο σας.
Η Τουρκία δεν έχει κυρώσει ούτε τη Διεθνή Συνθήκη για την Υφαλοκρηπίδα του 1958 ούτε τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, οι οποίες ορίζουν την υφαλοκρηπίδα και τρόπους οριοθέτησής της.
Η τελευταία από αυτές τις συμβάσεις αναφέρει ρητά την αναγνώριση υφαλοκρηπίδας σε νησιωτικές περιοχές οι οποίες μπορούν να διατηρήσουν ζωή (δηλαδή είναι κατοικήσιμες).
Σαφώς και η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να αυξήσει τα ναυτικά της μίλια από τα 6 σε 12 σύμφωνα
με το άρθρο 7 του Δικαίου των Θαλασσών.Το καυτό όμως θέμα αν έχει την στρατιωτική και
διπλωματική υποδομή για να αντέξει και να νικήσει σ’ένα σκληρό πόλεμο.Η Τουρκία ήδη από
το 1996 έχει θεωρήσει αυτή την ενέργεια ως Casus Bell
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης
Πρώτα πρώτα να πω ότι δεν έγραψα εγώ το πιο πάνω σχόλιο του χρήστη με το όνομα «Ανδρέας Σ.».
Δεύτερον, να απαντήσω ότι το παρόν κείμενο αναφέρεται στα «χωρικά ύδατα» (και όχι στην υφαλοκρηπίδα), τα οποία όντως ορίζονται ως 12 ν.μ. στο Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Το θέμα όμως είναι ότι αυτό έχει καταστεί (ή τέλος πάντων, είναι νομικά ισχυρό να υποστηρίξει κανείς ότι έχει καταστεί) «διεθνές εθιμικό δίκαιο».
Πριν από τέσσερα χρόνια είχα γράψει δύο άρθρα που φωτίζουν κάπως περισσσότερο αυτό το θέμα
Διάτρητη η λογική της πρότασης «Όλα στη Χάγη» – http://www.antibaro.gr/node/919
Τα χωρικά ύδατα και το διεθνές δίκαιο – http://www.antibaro.gr/node/920
Ανδρέας Σταλίδης.
(για να μην μπερδευτούμε με τον συνονόματο)
Σ ένα πρόσφατο ταξίδι μου πρίν τρεις μήνες, έτυχε να παραμείνω για δυο βράδια στο Καστελόριζο. Δίπλα στο χώρο που φιλιξενήθηκα ζει μια οικογένεια πολλή πιστή και καθόλα ελληνική. (Το τονίζω προς αποφυγή παρεξηγήσεων). Όταν ξύπνησα το πρωί άκουσα απο την αυλή τους που συνόρευε με τη δική μου, μια συζήτηση σε προβληματισμένο τόνο και με παρόμοια τοπική προφορά. Καθώς βγήκα και καλημέρισα τις δυο κυρίες η πρώτη, μου σύστησε τη συνομιλήτριά της. Ήταν η ” τουρκάλα γειτόνισσα απο απέναντι”, που με το καϊκι την έφερε ο άντρας της να κάνει κάποιες αγορές εκείνος κι εκείνη να φέρει λίγη πίττα που έφτιαξε! Σάστισα μπροστά στο δέσιμο και την οικειότητα που είχαν μεταξύ τους, μπροστά στην τόση γνώση των προβλημάτων που είχε η μια οικογένεια για την άλλη. Η δε συζήτησή τους ήταν για όλα αυτά περί υφαλοκρηπίδας κλπ κλπ. Είχα κι εγώ ως εκείνη τη στιγμή την ίδια άποψη με όλους τους προλαλήσαντες περί δικαιωμάτων μας, περί περιορισμού αυτών μας προκαλούν ανοιχτά και συχνά πυκνά! Όταν όμως άκουσα και τις δυο (μητέρες νέων παιδιών) να συμφωνούν, στο: Τι μας νοιάζουν παιδάκι μου εμάς τα λίγα μέτρα πρίν ή τα λίγα μετά σημασία έχει να έχουμε ησυχία και να δούμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν! Τα υπόλοιπα είναι γι’ αυτούς που στις πλάτες μας βλέπουν κέρδος και μόνο κέρδος. Εμείς τίποτα δεν έχουμε να χωρίσουμε! Εκεί πια, ομολογώ πως τα δίκαια, τα καθορισμένα μίλια, και οι λοιπές συνθήκες έγιναν στο νου μου ένα κουβάρι! Κι ακόμη έτσι είναι….
Τα νησιά είναι 3500 χρόνια Ελληνικά, τι πρέπει να γίνει να τα βουλιάξουμε για να χωριστεί το Αιγαίο στην μέση, επειδή το θέλουν οι Τούρκοι, οι «σύμμαχοι» και οι .. «ραγιάδες»; Πόσα χρόνια η Τουρκία θα μπορεί να υποτάσσει με το κνούτο το έθνος των Κούρδων 10-20-30; Στο τέλος το έθνος αυτό θα γίνει κράτος και μοιραία η Τουρκία θα χωριστεί στα τρία ! Ανατολικά οι Κούρδοι, Αρμένιοι και Πόντιοι. Δυτικά οι… «Βυζαντινοί»!! και στο κέντρο οι Τούρκοι μουσουλμάνοι…!
Πολύ ρηξικέλευθο φαίνεται.. και όμως υπάρχουν Τούρκοι που το θέλουν!!
Ξέχασε να πεί η Ελληνίδα στην Τουρκάλα για το casus belli.
Οι Ελληνες με τους Τούρκους γείτονές τους ζούσαν μιά χαρά στη Μικρά Ασία.
Αλλά, το πογκρόμ κατά των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη ποιός τόκανε;
η Μαρία η Πενταγιώτισα; ή μήπως δεν μετείχε απλός λαός;
Καί όπως είπε και ο νύν πρωθυπουργός στον Ερντογάν, όταν πάει κανείς στο σπίτι του
γείτονα, χτυπάει την πόρτα!
Στο κάτω κάτω οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους.
Καλοί λογαριασμοί με τους Τούρκους !! Ωραίο καλαμπουράκι είπα.
Εμένα με εντυπωσιάζει πάντα η προσέγγιση εθνικών θεμάτων από την οπτική γωνία της προσωπικής εμπειρίας από συναναστροφή.
Δηλαδή εάν κάποιος έχει αρνητικές εμπειρίες οφείλουμε να αρχίσουμε κατευθείαν πόλεμο…
Να θυμήσω εδώ, ότι το ζήτημα δεν είναι ο εγωισμός της τουρκίας αλλά τα συμφέροντά της. Η επέκταση στα 12 ν.μ. σημαίνει τον οριστικό αποκλεισμό της τουρκίας από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του Αιγαίου. Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος, ο οποίος δεν περιμένει να γνωρίσει προσωπικά τούρκους για να σχηματίσει άποψη για τα εθνικά μας θέματα, είναι άστοχο να περιμένουμε ότι τα σχετικά προβλήματα θα λυθούνε κάποια στιγμή από μόνα των, “στην βάση του διεθνούς δικαίου” και τα συναφή!
Συνιστώ σε όσους δεν το έκαναν ήδη να διαβάσουν τα δύο άρθρα του κ. Σταλίδη. Από τη μία κονιορτοποιούν τη λογική Στεφανόπουλου για να τα πάμε όλα στη Χάγη και από την άλλη ξεκαθαρίζουν χωρίς κανένα ίχνος αμφιβολίας το καθεστώς των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο και παγκοσμίως.
Αγαπητέ/η imago να δεχθώ το σχόλιο σας. Πείτε μου όμως αυτό σημαίνει πως η όποια γνώμη του καθημερινού ανθρώπου (ασχέτος εθνικότητος) θα πρέπει περνά αψήφιστα χωρίς ποτέ και πουθενά να καταγράφεται; Αυτό μου θυμίζει λίγο την απρόσωπη κι απάνθρωπη κοινωνία που επιθυμούν να μας επιβάλλουν με πολλή δεξιοτεχνία ΟΙ ΛΙΓΟΙ σχυροί του κόσμου μας. Κάτι σαν αυτό το άνθρωποι = κωδικοί αριθμοί και τίποτα άλλο!!!
“Πείτε μου όμως αυτό σημαίνει πως η όποια γνώμη του καθημερινού ανθρώπου (ασχέτος εθνικότητος) θα πρέπει περνά αψήφιστα χωρίς ποτέ και πουθενά να καταγράφεται;”
Δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς την ερώτησή σας κύριε. Να καταγράφεται λεπτομερώς η όποια γνώμη του καθημερινού ανθρώπου δεν αποτελεί αντικείμενο σοβαρού πολιτικού σχεδιασμού. Γνωρίζω και εγώ πολλούς τούρκους στο εξωτερικό. Δεν μπορώ να πώ ότι βρισκόμαστε στα μαχαίρια, αλλά όταν η συζήτηση πηγαίνει στην λεπτομέρεια, φάινεται ότι οι διαφορές δεν περιορίζονται μόνο στους πολιτικούς.
Οι δύο κυρίες περιορίζουνε το εθνικό μας ζήτημα στις προσωπικές των προτεραιότητες. Δεν άκουσα από την Ελληνίδα μια πειστική πρόταση προς αντιμετώπιση των ζωτικών συμφερόντων της τουρκίας.
Η τουρκία είναι μια χώρα, η οποία στηρίζεται στην ποδηγέτηση των μικρασιατικών λαοτήτων για τον λόγο ακριβώς ότι ο τουρκικός λαός δεν ήτανε, ούτε πρόκειται ποτέ να είναι σε θέση να δημιουργήσει πολιτισμό. Η εξωτερική της πολιτική είναι ο στρατός, η εσωτερική της η αστυνομία. Σε αυτές τις δύο σταθερές στηρίζει την επιβίωσή της.
Καμία προσωπική εμπειρία, όπως καταλαβαίνεται, δεν είναι δυνατόν σε εθνικό επίπεδο να ανατρέψει αυτές τις βαθειά στις μνήμες του λαού μας καταγεγραμμένες και ιστορικά τεκμηριωμένες αντιλήψεις. Πρόσφατα, ευρύτατα γνωστά παραδείγματα, τα ζεϊμπεκικα και οι κουμπαριές, όπως και η απόδοση φόρου τιμής στο μαυσωλείο του σφαγέα της ανατολής.
Κανείς μας νομίζω δεν αμφισβητεί τη λυκοφιλία του τουρκικού κράτους. Ούτε βέβαια κι εγώ. Εκείνο που θέλησα να τονίσω με το σχόλιό μου, είναι τη λεπτή διαφορά του πως αντιλαμβάνεται τα πράγματα ο καθημερινός άνθρωπος, (εκείνα που αποφασίζουν γι’ αυτόν οι “αρμόδιοι”), και πως εκείνοι που καταπιάνονται με τον απόλυτο πολιτικό σχεδιασμό για να χρησιμοποιήσω και την έκφρασή σας (με την άδειά σας). Αξίζει να δούμε κι αυτή την πτυχή νομίζω, διότι ανέκαθεν όλοι εκείνοι (ή οι περισσότεροι εξ αυτών) που με σοβαρότητα σχεδιάζουν κινήσεις δε θρήνησαν προσφιλή τους πρόσωπα, δεν έχασαν το σπίτι τους, δεν αιχμαλωτίστηκαν κλπ, κλπ. Και μετά τα μεγαλόπνοα σχέδιά τους παρέμειναν στα γραφεία τους σχεδιάζοντας το επόμενο βήμα! Είναι αγαπητέ imago φανερό, πως η δική μου προσέγγιση αναφέρεται καθαρά στον ανθρώπινο κι αν θέλετε πιο συναισθηματικό παράγοντα, ενώ η δική σας έχει να κάνει καθαρά με το πως παίζεται αυτή ή άχαρη “παρτίδα”. Σαφώς και δε διαφωνώ μαζί σας, όσον αφορά δε την περιγραφή σύστασης και λειτουργίας του τουρκικού κράτους, είστε απόλυτα εύστοχος και νοιώθω την ανάγκη να προσθέσω και το σχόλιο του Πατήρ Παϊσίου, ο οποίος έλεγε το εξής πολύ ωραίο: …”Ο λύκος έχει το άδικο με το μέρος του. Γι’ αυτό όταν πλησιάζει σε ένα κοπάδι, πηγαίνει σιγά- σιγά και το γάβγισμα του πιο μικρού κουταβιού είναι ικανό να τον τρομάξει και να φύγει τρέχοντας. Έτσι είναι και οι τούρκοι. Ξέρουν πως έχουν το άδικο με το μέρος τους…”!
Εφ´όσον η Ελλάδα έχει κυρώσει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας με το Νόμο 2321/1995 η οποία καθορίζει το εύρος των 12 ΝΜ για τη χωρική θάλασσα, τότε, πού είναι το πρόβλημα;;;
Δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε στην Τουρκία ότι ο ανωτέρω Νόμος μας είναι εν ισχύι. Γιατί να πάμε στη Χάγη; Εκεί δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα δικαιωθούμε. Εκεί καταπατάται το Διεθνές Δίκαιο αναλόγως των συμφερόντων και των πιέσεων των ισχυροτέρων. Απτό παράδειγμα το της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου.
Ας θυμηθούμε τι έγινε στη νήσο Ρω, (που βρίσκεται 4 ΝΜ δυτικά από το Καστελλόριζο) όταν η γηραιά Δέσποινα Αχλαδιώτου έφυγε για λίγες ημέρες, τον Αύγουστο του 1975, από το νησί για λόγους υγείας. Αμέσως πήγε ο Τούρκος δημοσιογράφος Ομάρ Κασάρ και ύψωσε την σημαία της χώρας του ! Όταν επέστρεψε, κατέβασε την τουρκική σημαία και ύψωσε τη γαλανόλευκη. Τσιμουδιά οι Τούρκοι. Ενα γηραιό άτομο, λίγο πριν πεθάνει, διεκδίκησε τα ισχύοντα και αυτονόητα. Γνήσια πατριώτισσα με μεγάλη πατριωτική δράση.
Εμείς οι νεότεροι τι κανουμε; γιατι δεν διεκδικούμε αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν; τι θα γίνει δηλαδή αν τους πούμε οτι το ευρος μας ειναι 12 ΝΜ. Πόλεμος; Δεν θα τολμήσουν, απλως, τόσα χρονια πόλεμο νεύρων μας κάνουν και μεις ραγιαδίζουμε.
Καταρχάς το πολύ συνοπτικό και κατατοπιστικό σημείωμα του κ. Ν. Λυγερού, τα γραφόμενα του οποίου λακωνικά μεν, ουσιώδη δε, μας προσφέρουν εναλλακτικές θεωρήσεις και προβληματισμό ως προς το τι δέον γεννέσθαι σε ζητήματα γεωστρατηγικής-γεωπολιτικής και τοποστρατηγικής, με αναγωγή σε μαθηματικές εφαρμογές και παίγνια. Όμως είναι πεδία δυστυχώς ανεφάρμοστα σε θεωρητικές επιστήμες, όπως η νομική και ιδιαίτατα στις διδαχές του διεθνούς δικαίου, το οποίο αποτελείται από κανόνες μορφοποιημένους από την πρακτική/συμπεριφορά των κρατών (ως επί το πλείστον, για να μην μπούμε και σε άλλες θεωρήσεις και σφαίρες πνευματικών-φιλοσοφικών “ακροβατισμών” περί “φυσικού δικαίου” κ.ά.),τα οποία (κράτη), θεωρητικά, ενεργούν με “πεποίθηση δικαίου” (sic), σε ό,τι πράττουν, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, (και είναι κάτι που διαφεύγει, ενδεχομένως και σκόπιμα από τους ακαδημαϊκούς διεθνολόγους), ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ με βάση το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και μπορεί “άνετα” να καταστρατηγείται, αφού, όπως το “δικαστήριο” αυτό έχει αποφανθεί, η καταστρατήγησή του (διεθνούς δικαίου), που μπορεί να γίνεται από τα κράτη, ισχυροποιεί τους κανόνες του, επειδή τα ίδια τα κράτη “αντιλαμβάνονται ότι παρανομούν” όταν δεν ακολουθούν τους θεσμοθετημένους κανόνες και συμπεριφέρονται απείθαρχα!!!!
Στα σχόλια επί του κειμένου του κ. Λυγερού υπάρχουν πολύ λογικές αντιδράσεις αλλά αν τα πάρουμε τα πράγματα καθαρά νομικά ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν ήταν “πανάκεια” των εθνικών μας ζητημάτων η κύρωση από μέρους μας (με τον Ν. 2321/1995) της διεθνούς συμάσεως για το δίκαιο θαλάσσης, αφού και χωρίς αυτή θα μπορούσαμε εάν είχαμε την ΙΣΧΥ να ορίσουμε μονομερώς με νόμο το εύρος της Χωρικής μας Θάλασσας σε 12νμ, γιατί είναι αναγνωρισμένο εθιμικό δικαίωμα για όλα τα κράτη και γιαυτό και η Τουρκία, όπως ορθώς γράφεται έχει ορίσει 12νμ στην Μ. Θάλασσα και στην Αν. Μεσόγειο μετά το Καστελλόριζο.
Το γεγονός ότι προβάλλει αιτίαση “casus belli”,αν νομιμοποιείται ή τι επιπτώσεις μπορεί να συνεπάγεταια αυτό και τέλος εάν η πατρίδα μας “μπορεί” καθαρά από νομικής πλευράς να ορίσει “μονομερώς” 12νμ ΧΘ, είναι συζήτηση που θέλει εμπεριστατωμένη ανάπτυξη
Συγγνώμη για την λογοδιάρροια που αποσκοπεί απλώς να ενημερώσει στο μέτρο του δυνατού πάνω σε μια δύσκολη πτυχή ενός από τα πλέον σοβαρά εθνικά μας ζητήματα με την γείτονα (αφού απο την Χωρική Θάλασσα εξαρτάται και το εύρος του Εθνικού Εναερίου Χώρου, και η Υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη).
Βέβαια κάποτε (περίπου 20 χρόνια πριν!!!) ο Παναγιώτης Κονδύλης είχε γράψει, και μπορώ να τολμήσω ότι και σήμερα ο καθηγητής Π. Ήφαιστος υποστηρίζει ομοίως, πως η Ελλάδα “δορυφοροποιείται” στην επεκτατική Τουρκία και μόνο μέσω της αυξήσεως της ΙΣΧΥΟΣ αυτό μπορεί να αποτραπεί.
Τώρα μάλιστα με το “νεοοθωμανικό” δόγμα και την τακτική Νταβούτογλου, που μας παρασύρει στην γοητευτική σκέψη “περί μηδενικών προβλημάτων της Τουρκίας με τους γείτονές της”, ότι ξεμπερδέψαμε επιτέλους, η παραπάνω άποψη αυτή γίνεται πιο επίκαιρη.
Εμείς όμως ΔΥΣΤΥΧΩΣ πάλι είμαστε υπό διεθνή επιτήρηση!!!!!!!!
Ευχαριστώ για την φιλοξενεία
Παύλος Γ. Φωτίου