Γράφει ο Θανάσης Κ.
Ας αρχίσουμε με κάτι «αισιόδοξο» (γιατί τα υπόλοιπα δεν είναι):
- –Το Αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε χθες απερίφραστα τη Συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, για μελλοντική οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών (ΑΟΖ).
- –Λίγη ώρα αργότερα, με σχεδόν πανομοιότυπη ανακοίνωση, και το Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών καταδίκασε επίσης τη Συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, που ανοίγει το δρόμο για την ευθεία και ευρεία καταπάτηση ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Και οι δύο μεγάλες δυνάμεις καταδίκασαν αυτή την Συμφωνία, που λίγη ώρα πριν είχε καταδικάσει η ίδια η… Εθνική Συνέλευση (Κοινοβούλιο) της Λιβύης! Η οποία εδρεύει στο Τομπρούκ και έχει ήδη αποκηρύξει την «κυβέρνηση» της Τρίπολης (η οποία ελέγχει μόλις την πρωτεύουσα της χώρας)!
- Πάμε τώρα πέντε χρόνια πριν: Τέτοιες μέρες περίπου (τέλη Νοεμβρίου) το 2014, η τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε κάνει κάτι «αντίστοιχο», αλλά ταυτόχρονα πολύ-πολύ διαφορετικό: Είχε προχωρήσει τότε σε τριμερή επίσημη συνάντηση κορυφής Ελλάδος-Κύπρου-Αιγύπτου στο Καϊρο, όπου Σαμαράς-Αναστασιάδης και Σίσυ (Πρόεδρος της Αιγύπτου, τότε και τώρα), όπου είχαν συμφωνήσει την από κοινού οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της περιοχής!
Ήταν η πρώτη φορά που η Αίγυπτος δεχόταν να αφήσει απ’ έξω τις αιτιάσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ της ανατολικής Μεσογείου!
(Ως τότε σε κάθε ελληνικό υπαινιγμό για οριοθέτηση της ΑΟΖ στην περιοχή, η αιγυπτιακή γραφειοκρατία αντέτασσε το επιχείρημα, ότι πρέπει να συμμετέχει και η Τουρκία, γιατί κι αυτή έχει διεκδικήσεις, νοτίως του Καστελόριζου! Από το Νοέμβριο του 2014, η Αίγυπτος έπαψε πια να αναγνωρίζει επισήμως τις τουρκικές διεκδικήσεις στην περιοχή. Τις οποίες αναγνωρίζει σήμερα η… ανύπαρκτη χωριστή κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη!)
Όταν ανακοινώθηκε η Συμφωνία του 2014 στο Κάϊρο ουδείς αντέδρασε. Έστω και σιωπηλά την αποδέχθηκαν όλοι!
Δεν αντέδρασαν ούτε οι Αμερικανοί (όπως τώρα), ούτε οι Ρώσοι (όπως τώρα), ούτε υπήρξε καμία εσωτερική αμφισβήτηση της Συμφωνίας εκείνης από οποιοδήποτε χώρα την υπέγραψε (όπως τώρα την απέρριψε αμέσως το νόμιμο Κοινοβούλιο της Λιβύης).
- Το Νοέμβριο του 2014, η Ελληνική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου έκανε ένα άνοιγμα στην Αίγυπτο – που δεν πολυάρεσε ούτε στους Αμερικανούς επί διακυβέρνησης Ομπάμα, ούτε στους περισσότερους Ευρωπαίους τότε…
Γιατί όλοι αυτοί στήριζαν ως πρόσφατα τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», η οποία είχε φέρει ισλαμιστές στην εξουσία διάφορων μουσουλμανικών χωρών (όπως η Αίγυπτος) ή είχε προκαλέσει διαλυτικό εμφύλιο πόλεμο σε άλλες (όπως η Λιβύη και η Συρία).
Στις δυτικές πρωτεύουσες λοιπόν, κανείς δεν συμπαθούσε τον στρατηγό Σίσι, της Αιγύπτου, ο οποίος είχε μόλις ανατρέψει τον εκλεγμένο (έστω και με μικρή διαφορά) Μόρσι – τον εκπρόσωπο των «Αδελφών Μουσουλμάνων», που θεωρούνται «πνευματικοί ηγέτες» των τζιχαντιστών και του ΙΣΙΣ.
Τον Σίσι λοιπόν, που ανέτρεψε τους φανατικούς μουσουλμάνους στην Αίγυπτο και συσπείρωσε γύρω του όλες τις «κοσμικές» (Αντι-φονταμενταλιστικές και φιλοδυτικές) δυνάμεις του αραβικού κόσμου, τον είχαν απομονώσει τότε οι δυτικοί! Και ο Ερντογάν, βέβαια.
Αυτή τη μεγάλη ευκαιρία διέβλεψε ο Σαμαράς σπάζοντας την απομόνωση του Σίσι! Κι έκανε τότε ο Σαμαράς μαζί με τον Αναστασιάδη το τριμερές άνοιγμα στην Αίγυπτο, συμπληρώνοντας το άλλο άνοιγμα που είχε αρχίσει λίγα χρόνια πριν κι είχε εξελιχθεί επί Σαμαρά σε «τριμερή άξονα»: Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.
–Παρά το γεγονός ότι αυτό το διπλό άνοιγμα Σαμαρά – με το «τρίγωνο»: Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου και με τον «άξονα» Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ – είχε «ενοχλήσει» κάποιες δυτικές πρωτεύουσες.
–Παρά το γεγονός ότι και μέσα στην Ελλάδα τότε υπήρχαν αρκετοί που δεν το πίστευαν ή δεν το ήθελαν, η πολιτική αυτή προχώρησε τα επόμενα χρόνια. Ή τουλάχιστον, άντεξε…
–Την αποδέχθηκαν πλήρως οι Αμερικανοί μετά την εκλογή Τράμπ. Τώρα μάλιστα την αποδέχονται περισσότερο οι Δημοκρατικοί των ΗΠΑ και το γραφειοκρατικό κατεστημένο του Στέητ Ντηπάρτμεντ, που αρχικά δεν την ήθελαν.
–Την αποδέχθηκε και η Γαλλία του Μακρόν (ο οποίος εξελέγη στο μεταξύ Πρόεδρος της Γαλλίας και ήλθε σε σύγκρουση με τον Ερντογάν).
–Την αποδέχθηκε – και τη συνέχισε – ο ΣΥΡΙΖΑ που ήλθε στην κυβέρνηση λίγους μήνες αργότερα – ενώ ως τότε την αποδοκίμαζε.
- Το διπλό στρατηγικό άνοιγμα Σαμαρά τότε στην Ανατολική Μεσόγειο – προς Ισραήλ και Αίγυπτο με πλήρη «ενσωμάτωση» και της Κύπρου – έχει μετεξελιχθεί πλέον σε τετραμερή: Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος-Ισραήλ!
Κι είναι η πρώτη φορά που Αίγυπτος και Ισραήλ συμμετέχουν ανοικτά και επίσημα από κοινού σε γεωπολιτική σύγκλιση.
Και μάλιστα με κοινό αντίπαλο την Τουρκία!
Αυτό υπήρξε – δυνητικά τουλάχιστον – game changer στην περιοχή συνολικά.
Αλλά μόνο του δεν αρκεί!
Δημιούργησε νέες δυνατότητες για «συνδυασμούς δυνάμεων» υπέρ μας.
–Με μια Αίγυπτο, που είναι πια σταθερά και σκληρά αντι-τουρκική, έχει στρατηγική θέση εφάμιλλη ή σπουδαιότερη της Τουρκίας (Σουέζ), έκταση πολύ μεγαλύτερη της Τουρκίας και πληθυσμό αισθητά μεγαλύτερο της Τουρκίας, καθώς και φυσικούς πόρους πλέον (που η Τουρκία δεν διαθέτει).
–Και ένα Ισραήλ, το οποίο μέχρι πριν δέκα χρόνια είχε στενή «στρατηγική σύζευξη» με την Τουρκία και τώρα έχει σκληρή γεωπολιτική αντιπαλότητα με την Τουρκία, ενώ παραμένει πολύ σημαντικός παράγοντας ισχύος στην ευρύτερη περιοχή. Και – το σπουδαιότερο – μέσα από την «τετραμερή», για πρώτη φορά το Ισραήλ σπάει την γεωπολιτική του απομόνωση.
- Η «τετραμερής», μπορεί ακόμα να ενισχύσει και τις «δυτικές θέσεις» στην Μέση Ανατολή, την στιγμή που οι Αμερικανοί αποσύρονται (από τη Συρία), οι Ρώσοι χώνονται παντοιοτρόπως (νοτιότερα υπάρχει και Κινεζική διείσδυση), ο Ερντογάν έχει καταστεί ανεξέλεγκτος από όλους και αναξιόπιστος για όλους! Κι έτσι η τετραμερής: Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος-Ισραήλ, είναι το μόνο «σημείο στήριξης» για τις φιλοδυτικές δυνάμεις ολόκληρης της περιοχής, ενάντια: στον φονταμενταλισμό του Ισλάμ, στον γεωπολιτικό ακτιβισμό του Ιράν και στη διείσδυση της Ρωσίας! Τη στιγμή που η «νατοϊκή» Τουρκία «αυτονομείται» και το ΝΑΤΟ κηρύσσεται «εγκεφαλικά νεκρό» (από τον Μακρόν) ή πάντως, αποδεικνύεται εντελώς «δυσλειτουργικό» (όπως έδειξε η πρόσφατη τουρκική επέμβαση στη Συρία).
–Πράγματι η «τετραμερής» είναι μεγάλο άνοιγμα, κι όχι μόνο για την Ελλάδα.
–Πράγματι, δημιουργεί μοναδικές ευκαιρίες γεωπολιτικών σχεδιασμών – δυνητικά, τουλάχιστον – για τον δυτικό κόσμο συνολικά!
Μόνο που…
Μόνο που στις εφαρμοσμένες «επιστήμες» και «τέχνες» – δεν αρκεί μόνον ο σχεδιασμός. Χρειάζεται και επιχειρησιακή επάρκεια. Και το follow – up.
Όσο «ανατρεπτική» είναι μια κίνηση, κινδυνεύει να πάει χαμένη, αν κανείς δεν την αξιοποιήσει σωστά και δεν την πάει παρακάτω.
Κι εδώ έχουμε μια «έκλειψη υποκειμένου»…
Τα «υποκείμενα», δηλαδή όσοι θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες που δημιούργησε η «τετραμερής», κινδυνεύουν να παραλύσουν πλήρως.
–Οι ΗΠΑ είναι παγιδευμένες στην γεωπολιτική ασυναρτησία– ή έτσι δείχνει, τουλάχιστον: Ο Τράμπ κανείς δεν καταλαβαίνει που το πάει και όλοι οι υπόλοιποι λένε, συνήθως, το ακριβώς… αντίθετο από τον Τράμπ!
–Η Ευρώπη έχει περιέλθει σε πλήρη «αφασία»: η Γερμανία ζει το ψυχόδραμα της αποχώρησης Μέρκελ από το προσκήνιο (που όλο φεύγει κι ακόμα δεν λέει να φύγει), στην Ιταλία και στην Ισπανία υπάρχουν ασθενείς κυβερνήσεις συνεργασίας (ανάμεσα σε κόμματα που δεν ήθελαν, ως πρόσφατα, να συγκυβερνήσουν!) και που δύσκολο θα αποφύγουν τις εκλογές μέσα στον επόμενο χρόνο. Και υπάρχει πάντα το Brexit που επέρχεται πια – και τότε θα δούμε μιαν άλλη Βρετανική πολιτική. Ποια ακόμα δεν ξέρουμε (ούτε οι Βρετανοί ψυλλιάζονται…).
–Και η Ελλάδα – ο κεντρικός μοχλός για τη δημιουργία της «τετραμερούς» – έχει περιέλθει σε «ομηρία» από την Τουρκία!
Κυρίως λόγω του λαθρομεταναστευτικού: Όπου η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου κρατούσε τη στρόφιγγα κλειστή πριν το 2015, ήλθε ο Τσίπρας, άνοιξε τα σύνορα και η στρόφιγγα των ροών πέρασε πια στα χέρια του Ερντογάν! Ο οποίος την ανοίγει κάθε τόσο κατά βούλησιν, πότε για να πιέζει την «άψυχη» Ευρώπη, πότε για να εκβιάζει την «παραπαίουσα» Ελλάδα.
Αυτό υπήρξε η δεύτερη κρίσιμη γεωπολιτική ανατροπή – το δεύτερο game changer – που συνέβη στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια:
- Το πρώτο ήταν η συγκρότηση της ίδιας της «τετραμερούς» τα χρόνια 2012-15, κι υπήρξε απόλυτα θετικό για μας.
- Το δεύτερο ήταν η αποδυνάμωση από τον Ερντογάν του πιο κρίσιμου «κρίκου» της «τετραμερούς» – της ίδια την Ελλάδας: μέσω της λαθρομεταναστευτικής απειλής, που το τουρκικό καθεστώς την έχει «εργαλειοποιήσει» πλήρως.
Κι εμείς ακόμα διστάζουμε να δούμε το λαθρομεταναστευτικό ως «απειλή» και δυσκολευόμαστε να το συσχετίσουμε με τις υπόλοιπες εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν υπαρξιακά πλέον.
Το κάνει, όμως, η Άγκυρα…
ΥΓ.1 Μπορούν να αλλάξουν όλα αυτά;
Είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουν! Και σχετικά σύντομα μάλιστα.
Τέτοια «κενά» δεν αντέχουν, για πολύ, στην γεωπολιτική. Ο περίγυρός μας είναι πιθανόν να αλλάξει ευνοϊκά.
Το ζητούμενο είναι, αν μπορούμε να αλλάξουμε εμείς – η Ελλάδα!
Γιατί αυτή τη στιγμή, λόγω του λαθρομεταναστευτικού και των χρόνιων εμμονών μας κινδυνεύουμε να γίνουμε «τρύπα στο χάρτη»!
Η παράλυσή μας δεν έχει προηγούμενο στο παρελθόν (μετά το 1907)!
Κι αν δεν γίνει κάτι σύντομα, ίσως δεν θα υπάρξει μέλλον (για μας)!
ΥΓ.2 Γι’ αυτή τη δραματική «έκλειψη του υποκειμένου» που λέγεται Ελλάδα, δεν ευθύνεται, βέβαια, η τωρινή κυβέρνηση.
Αλλά σε εκείνη θα «χρεωθεί», αν ό μη γένοιτο.
Κι εκείνη πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό της – και πολλές εδραιωμένες ιδεοληψίες της – για να αποφύγει τα χειρότερα.
Με «ποταμίσιες» συμβατικότητες και με «ορθοπολιτικά στερεότυπα» δεν πάει πουθενά.
Άντε παιδιά. Ξυπνάτε!
19 comments
To κειμενο αυτο δεν ειναια παρα μια κεκαλυμμενη προσπαθεια εξυμνησης του Αντωνακη Σαμαρα, αλλα και της ΝΔούλας. Ολα θα τα εκανε ο Αντωνακης, θα εκανε και την ΑΟΖ με την Αιγυπτο, αλλα δεν επρόκαμε, διοτι τον εριξαν οι αθλιοι ΣΥΡΙΖΑίοι.
Ερωτω εγω:
Ποιος εμποδισε τον Αντωνακη στα 2.5 χρονια που ηταν στα πραγματα, να ανακηρυξει ΑΟΖ ή εστω να καταθεσει συντεταγμενες στον ΟΗΕ, οπως πομπωδως εξηγγειλε οταν ηταν στην Αντιπολιτευση; Κανεις δεν τον εμποδισε. Αλλα δεν το εκανε.
Ποιος τον εμποδιζε να επεκτεινει τα ΕΧΥ στα 12 ν.μ.,κατι που θα ελυνε αυτοματως υπερ ημων το θεμα της ΑΟΖ τουλαχιστον στο Αιγαιο; Κανενας δεν τον εμποδιζε. Αλλα δεν το εκανε.
Τι επραξε ο Αντωνακης για την στρατιωτικη προπαρασκευη της χωρας το 2012-2014, ωστε να ειναι πιο ανθεκτικη στις κτηνωδεις απειλες του Τουρκου; Ουδεν επραξε. Περικοπες, περικοπες, περικοπες . Αυτο εκανε στις Ενοπλες Δυναμεις ο Αντωνακης.
Και υπεγραψε και τον τουρκοαζερικο αγωγο ΤAP, ωστε να δυναται ο Σουλτανος να εκβιαζει κλεινοντας τις στροφιγγες, και εκανε οτι μπορουσε για να καταστρεψει τις ελληνορωσικες σχεσεις, και εισπραττουμε σημερα τα ολεθρια αποτελεσματα. Και εκανε και κοινα υπουργικα συμβουλια με τον Σουλτανο.
Πεκινουά της Μερκελ και του Ταγίπ ήταν ο Αντωνακης.
Και βεβαια δεν ηταν καθολου κλειστα τα συνορα πριν το 2015. Αληθεια, ποιος εμποδιζει τη ΝΔούλα να κλεισει τη στροφιγγα που ανοιξαν οι κακοι ΣΥΡΙΖΑίοι;
Η πραγματικοτης:
ΝΔ=γαλαζιος ΣΥΡΙΖΑ
Κούλης= Τσίπρας με γραβατα
Αντωνακης= ψυχακιας και ξοφλημενος
ΥΓ: Οι σαμαροβενιζελοι επετρεψαν το 2013 την εισαγωγη μη Ελληνων των γενος στις στρατιωτικες σχολες, βαζοντας βομβα στα θεμελια των Ενοπλων Δυναμεων. “Πολυπολιτισμικος” Αντωνακης.
H Ελλάδα έχει νόμιμο δικαίωμα βάσει του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, να ανακηρύξει εδώ και τώρα και μονομερώς την ΑΟΖ της. Ως δεύτερο βήμα (που μπορεί να είναι και πρώτο) πρέπει να προχωρήσει άμεσα σε οριοθέτηση ΑΟΖ με όσες γείτονες χώρες το αποδέχονται και το επιθυμούν (Κύπρος, Αίγυπτος, Ιταλία, Αλβανία). Με την Τουρκία δεν πρόκειται να τα βρούμε καμμιά φορά και θα είναι σε βάρος του συμφέροντος της χώρας αν η ελληνική κυβέρνηση πάει σε διαπραγματεύσεις με την Τουρκία, η οποία εγείρει αξιώσεις παντελώς απαράδεκτες επι κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα έχει μόνο να χάσει και η Τουρκία μόνο να κερδίσει.
Όλα τα παράκτια κράτη του κόσμου προβαίνουν σε οριοθετήσεις ΑΟΖ, ακόμα και η Τουρκία διαφήμισε την συμφωνία-φάντασμα με την Λιβύη ως οριοθέτηση ΑΟΖ, εμείς πανάρχαιο έθνος θαλασσινό, έχουμε μείνει στην ακόμη πιο πανάρχαιη υφαλοκρηπίδα και περιμένουμε την Τουρκία πότε θα μας την τρυπήσει κι αυτήν!
Και τότε να δούμε όταν θάχει το παλούκι στον κώλο, πού θα τρέχει να κρυφτεί ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση…
@ NF
“κατι που θα ελυνε αυτοματως υπερ ημων το θεμα της ΑΟΖ τουλαχιστον στο Αιγαιο;”
Καμμία σχέση. Κι από άλλα σου σχόλια, όπως σού έχει επισημάνει και ο Ελευθέριος, φαίνεται ότι δεν γνωρίζεις καθόλου το θέμα τής ΑΟΖ. Αντί να γράφεις γι αυτό πράγματα που δεν στέκουν, καλύτερα θα ήταν να διαβάσεις τα βασικά. Κάνε μία αναζήτηση για την ΑΟΖ στο google και θα βρεις πληθώρα άρθρων, τα οποία δεν είναι όλα απαραιτήτως σωστά. Συνιστώ τα άρθρα τού καθηγητή Θεόδωρου Καρυώτη, τού αποκαλουμένου και “πατέρα τής ελληνικής ΑΟΖ”, διότι αυτός πρώτος μάς ξεστράβωσε από την δεκαετία τού ’80, ασχέτως τού ότι εμείς δεν θελήσαμε ν’ ανοίξομε τα μάτια μας.
@ Ελευθέριος
Ο σωστός δρόμος είναι πρώτα ανακήρυξη τής ΑΟΖ και εν συνεχεία οριοθέτηση, όπου υπάρχει αλληλοεπικάλυψη με γειτονική ΑΟΖ. Φυσικά, γίνεται και να οριοθετήσει κανείς μονομερώς, πάντως καλό θα ήταν να είχαμε ανακηρύξει την ΑΟΖ και στην συνέχεια οριοθετήσει, διότι στην Μεσόγειο, λόγω μικρών αποστάσεων, χρειάζεται παντού οριοθέτηση. Αν δεν μπορούμε να τα βρούμε στην οριοθέτηση με κάποιον, τότε γίνεται προσφυγή στην Χάγη, η οποία, όπως ασφαλώς ξέρεις, έχει το διαιτητικό ΔΔ. Αν κάποιος αρνηθεί να προσφύγει και στο δικαστήριο, τότε δεν γνωρίζω τι ακριβώς γίνεται, αλλά υποθέτω ότι το κράτος που ανεκήρυξε την ΑΟΖ, αρχίζει να την εκμεταλλεύεται, αφού ο άλλος αρνείται να οριοθετήσει. Βεβαίως, προς τούτο χρειάζεται πολιτική βούληση και ισχυρές ΕΔ, ανύπαρκτα πράγματα για την Ελλάδα.
Δυστυχώς, ο πολύς κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι η ΑΟΖ λύνει το πρόβλημα τόσο τής υφαλοκρηπίδας, όσο και των χωρικών υδάτων, γι αυτό τα μπερδεύει.
Για να συνεννοούμαστε, ας προσδιορίσουμε ορισμένες έννοιες που ισχύουν με βάση τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS – ακρωνύμιο του United Nations Convention for the Law of the Sea) που θεσπίστηκε το 1982 στο Montego Bay:
– Αιγιαλίτιδα ζώνη (ή χωρικά ύδατα) είναι η θαλάσσια ζώνη που μπορεί να εκτείνεται έως και 12 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή και είναι ζώνη κυριαρχίας ενός κράτους. Αυτό σημαίνει ότι αποτελεί τμήμα της επικράτειας όπως τα χερσαία τμήματα ή ο εναέριος χώρος. Κάθε παράκτιο κράτος διαθέτει αυτοδικαίως αιγιαλίτιδα ζώνη, δηλαδή απλώς και μόνο λόγω της ιδιότητάς του ως κράτους και χωρίς να χρειάζεται να την προκηρύξει.
Ένα κράτος μπορεί να ορίσει διαφορετική έκταση αιγιαλίτιδας ζώνης κάτω του απώτατου ορίου των 12 ν.μ.
Το πότε και πώς κάθε κράτος ασκεί την κυριαρχία του δεν υπόκειται σε κανέναν περιορισμό, ούτε μπορεί να παραγραφεί ή να αποδυναμωθεί, τουλάχιστον όχι χωρίς κάποια ρητή δέσμευση του κράτους ότι δεν θα ασκήσει το δικαίωμά του αυτό.
Εν προκειμένω η Ελλάδα, θεωρεί ως χωρικά της ύδατα τα 6 ναυτικά μίλια από τις ακτές, ασκεί δηλαδή μερικώς την κυριαρχία της στην αιγιαλίτιδα ζώνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι έχει απεμπολήσει το δικαίωμα να την επεκτείνει οποιαδήποτε στιγμή ώς το απώτατο όριο, δηλ. τα 12 ν.μ. Αντιθέτως η Ελλάδα κατά την κύρωση της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας, έχει ρητά δηλώσει πως επιφυλάσσεται του αναφαίρετου δικαιώματός της να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της στα 12 ν.μ. σε οποιονδήποτε χρόνο και σε οποιοδήποτε σημείο της ακτογραμμής της.
Η Τουρκία, διαβλέποντας την απειλή για να μπλοκάρει μια τέτοια ελληνική κίνηση, έχει περάσει μέσω της Εθνοσυνέλευσής της απ’ τον Ιούνιο του 1995 την προειδοποίηση πως αυτό θα αποτελούσε αφορμή πολέμου (το πολυθρύλητο “casus belli”). Έκτοτε η επέκταση στα 12 ν.μ. από την Ελλάδα μένει στο ράφι.
Τυπικά η Τουρκία επικαλείται το επιχείρημα ότι η επέκταση της ελληνικής αιγιαλίτιδας στο Αιγαίο, θα απέκλειε τη διέξοδο για την ίδια από τα παράλιά της προς την ανοιχτή θάλασσα, πράγμα που δεν ισχύει αφού τα τουρκικά ή άλλου κράτους πλοία έχουν το δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης από την ελληνική ή άλλη αιγιαλίτιδα ζώνη.
– Η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) μιας χώρας, με βάση και πάλι την πιο πάνω Διεθνή Συνθήκη του ΟΗΕ, θεωρείται η θαλάσσια έκταση που εκτείνεται πέραν των χωρικών υδάτων στα 200 ν.μ. από την ακτογραμμή, (για την ακρίβεια 188 νμ, εάν αφαιρέσουμε τα 12 νμ της αιγιαλίτιδας ζώνης).
Εντός της ΑΟΖ ένα κράτος ασκεί όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα, που ασκεί στην υφαλοκρηπίδα, για έρευνα και εκμετάλλευση των φυσικών πόρων (π.χ. την αλιεία, την παραγωγή ενέργειας απ’ το νερό και τον άνεμο, τους ορυκτούς πόρους του βυθού).
Η διαφορά χωρικών υδάτων και ΑΟΖ ως προς το νομικό καθεστώς είναι ότι τα χωρικά ύδατα αφορούν σε πλήρη κυριαρχία, ενώ η ΑΟΖ αποτελεί απλό “κυριαρχικό δικαίωμα”, το οποίο αναφέρεται στη δικαιοδοσία του παράκτιου κράτους μέχρι και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η επιφάνεια είναι διεθνή ύδατα.
– Ένα παράκτιο κράτος μπορεί μονομερώς να ανακηρύξει ΑΟΖ καταθέτοντας τις σχετικές συντεταγμένες και χάρτες στον ΟΗΕ. Για να οριοθετήσει ΑΟΖ με γειτονικό κράτος απαιτείται διμερής συμφωνία. Το Ισραήλ έχει κάνει το δεύτερο (π.χ με Κύπρο) χωρίς να έχει κάνει το πρώτο.
– Η Τουρκία δεν αποδέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας, θεωρεί ότι υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ έχουν μόνο οι ηπειρωτικές ακτές και όχι τα νησιά και αμφισβητεί ότι τα νησιά ανατολικά από τη μέση γραμμή του Αιγαίου έχουν ελληνική κυριαρχία.
Στη Μαύρη Θάλασσα έχει οριοθετήσει ΑΟΖ με τη Ρωσία και εκεί και στη Μεσόγειο έχει ορίσει τα χωρικά της ύδατα στα 12 Ναυτικά Μίλια.
Στόχος και επιδίωξή της είναι να ακυρώσει τα ελληνικά επιχειρήματα περί υφαλοκρηπίδας των νησιών και να παγώσει την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων εντός της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ αν δεν συμμετέχει και η ίδια στο φαγοπότι.
Επί της ουσίας η Τουρκία ερμηνεύει αυθαιρέτως και κατα το δοκούν το Διεθνές Δίκαιο, το εφαρμόζει εκεί που τη συμφέρει και το παραβιάζει ασύστολα και παράνομα εκεί που θεωρεί ότι αδικείται. Κοντολογίς γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι τις Διεθνείς Συμβάσεις και επιχειρεί με τσαμπουκά και την απειλή χρήσης βίας να επιβάλλει αυτό που θεωρεί συμφέρον της.
Οι Τούρκοι φαίνεται να ακολουθούν πιστά τον Θουκυδίδη κι ας μην τον διάβασαν ποτέ, απο μας κάποιοι ίσως τον διάβασαν, αλλά καθένας ενεργεί για τον εαυτό του κι ο θεός εναντίον όλων!
Μια επανόρθωση στα προλεχθέντα από μένα.
– Ένα παράκτιο κράτος μπορεί μονομερώς να ανακηρύξει ΑΟΖ. Δεν χρειάζεται προς τούτο να στείλει γεωγραφικές συντεταγμένες και χάρτες στον ΟΗΕ. Αυτό χρειάζεται όταν οριοθετεί ΑΟΖ με γειτονικό κράτος όπου απαιτείται διμερής συμφωνία και επικύρωσή της από τα κοινοβούλια εκάστης χώρας. Γι’ αυτό και η πρόσφατη Συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης δεν έχει ισχύ νομικά και δεν παράγει αποτελέσματα. Οι Τούρκοι την πέρασαν σαν αστραπή απ’ την εθνοσυνέλευση αλλά το κοινοβούλιο της Λιβύης που ελέγχεται από τον στρατηγό Χαφτάρ δεν την εγκρίνει.
Η ύπουλη όσο και παράνομη κίνηση της Τουρκίας δείχνει που το πάει. Θέλει να εξαφανίσει από τον χάρτη την ελληνική ΑΟΖ και τα νησιά και να μας πεί ότι η Ελλάδα δικαιούται μόνο 6 νμ από τις ηπειρωτικές ακτές της.
Η Ελλάδα μπορεί να ανακηρύξει AOZ με προεδρικό διάταγμα και αυτό είναι μια μονομερής πράξη που επιβάλλεται μετά και τις τελευταίες εξελίξεις η χώρα να κάνει άμεσα.
Και ένα πρόσφατο σχετικό άρθρο του Θεόδωρου Καρυώτη εδώ:
https://hellasjournal.com/2019/12/anakiryxi-aoz-edo-kai-tora-kyrie-prothypoyrge-na-ginei-amesos-me-proedriko-diatagma/
Εικάζω ότι το επόμενο βήμα τής Τουρκίας θα είναι να ισχυρισθεί ότι και η Πελοπόννησος είναι νησί (το λέει, άλλωστε, και τ’ όνομά της), άρα δεν έχει ΑΟΖ, όπως και η Κρήτη, οπότε θα ζητήσει να οριοθετήσει την τουρκική ΑΟΖ με την … Ιταλία. Οψόμεθα.
Ελευθέριε, έκανες καλή δουλειά. Εύγε!
H Τουρκία μπορεί να ονειρεύεται ότι θέλει. Σύνορα της καρδιάς της και πράσινα άλογα και δυο αυγά Τουρκίας.
Το ζήτημα είναι τι κάνει η Ελλάδα. Είναι δυνατόν μετά και τις τελευταίες ενέργειες της Τουρκίας, που αμφισβητούν ευθέως κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ο έλληνας πρωθυπουργός να ομιλεί ακόμη για μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και καλές προθέσεις έναντι της Τουρκίας; Όχι κύριε Μητσοτάκη, αρκετά η παράταξή σας και οι προηγούνες κυβερνήσεις οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της αβύσσου. Η χώρα και ο λαός της δεν είναι αξιολύπητοι επαίτες. Έχετε ως κυβέρνηση την ευθύνη να σταθείτε επιτέλους με σοβαρότητα στο ύψος των περιστάσεων. Φτάνει πια η θώπευση της τίγρεως κατά την φορά του πέλους.
Η απάντηση της χώρας πρέπει να είναι ολιστική και σε γοργούς ρυθμούς.
– Σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής
– Διακήρυξη προς όλες τις κατευθύνσεις, Τουρκία, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Αμερικάνους, Ρώσους, ΟΗΕ ότι η Ελλάδα θα προχωρήσει σε πράξεις κατοχύρωσης των κυριαρχικών της δικαιωμάτων.
– Ανακήρυξη μονομερώς της ελληνικής ΑΟΖ με προεδρικό διάταγμα.
– Οριοθέτηση της ΑΟΖ σε πρώτη φάση με Κύπρο και Αίγυπτο.
– Επέκταση της αιγιαλίιτιδας ζώνης στα 12 ν.μ.
– Ταυτόχρονη Διακήρυξη προς την Τουρκία, τους συμμάχους και τη Διεθνή Κοινότητα, πώς όποιο πλοίο κινηθεί παρανόμως (έρευνες κλπ) εντός της ελληνική ΑΟΖ χωρίς έγκριση των ελληνικών αρχών θα δέχεται πυρά.
Δεν έχει σημασία κατά τη γνώμη μου ποιά απο τις παραπάνω κινήσεις θα ακολουθηθεί πρώτη ή δεύτερη.
Έχει τεράστια σημασία η Ελλάδα να περάσει επιτέλους από την αδρανή “ψυχραιμία” σε πράξεις.
Είμαστε εν τω μέσω ενός εξελισσόμενου πολέμου και οι πάντες πρέπει να αφυπνισθούν. Ολιγωρία = Προδοσία.
Ελευθέριε,
Τα πράγματα πρέπει να γίνουν, όπως ακριβώς τα λες. Το πρόβλημα είναι ότι … δεν θα γίνουν. 24 χρόνια τώρα, από την αποφράδα νύκτα των Ιμίων, η Ελλάδα υποχωρεί, ενδίδει, διατυμπανίζει την φοβία της έναντι τής Τουρκίας (αυτό το τελευταίο μάς έχει κάνει μεγάλη ζημιά, τόσο με την Αλβανία, όσο και με τα Σκόπια) κλπ. Τι κάνει ο “κυρίαρχος” ελληνικός λαός; Τίποτε, απολύτως τίποτε. Ήδη μετά τα Ίμια έδειξε πόσο εξετίμησε την “σώφρονα” πολιτική Σημίτη, αφού οκτώ μήνες μετά το ψήφισε για πρωθυπουργό και τον ψήφισε ξανά το 2000, αφού είχε μεσολαβήσει η Μαδρίτη το 1997 και το Ελνσίνκι το 1999, για να μην μιλήσω για την απάτη τού ΧΑΑ, επειδή δεν έχει να κάνει με τα εθνικά.
Σωστά, όπως είπα, αυτά που γράφεις, πλην δεν έχομε ούτε τούς κατάλληλους ηγέτες, ούτε τον κατάλληλο λαό. Βγες και κάνε μία δημοσκόπηση, με το ερώτημα “προτιμάς μοιρασιά με την Τουρκία ή πόλεμο” και θα δούμε πόσοι είναι πρόθυμοι να πολεμήσουν, μετά από 70 χρόνια, που έχομε να πιάσομε τουφέκι στα χέρια μας. Αντιθέτως, οι Τούρκοι, όχι μόνον έχουν “ηθικόν ακμαιότατον”, όπως λέγαμε και στον στρατό, αλλά έχουν κάνει και κάποια χρήση των ΕΔ των. Προπαντός, δεν έδωσαν ποτέ την εντύπωση ότι θα διστάσουν να κάνουν χρήση των όπλων, αντιθέτως μάλιστα, ενώ εμείς….
Θεωρώ ότι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, παρά το δεκαετές πάγωμα των εξοπλισμών, είναι σε θέση να επιφέρουν ανυπολόγιστα πλήγματα στην Τουρκία σε περίπτωση πολεμικής σύρραξης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ηττοπαθής ελληνική στάση του κατευνασμού και της αποδόμησης της αποτρεπτικής ισχύος, αποθρασύνει την Τουρκία να θέλει να επεκετείνει και να επιβάλλει τις έωλες διεκδικήσεις της. Ο τουρκικός ιμπεριαλισμός μπορεί να ανακοπεί μόνο αν η Ελλάδα δείξει ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί ενόπλως την ακεραιότητα του εθνικού της χώρου και τα δίκαια του ελληνισμού (σε αυτόν συμπεριλαμβάνεται και η Κύπρος που δυστυχώς για τις ελληνικές κυβερνήσεις “κείται μακράν”). Όσο για τον λαό, η κατάσταση την παραμονή της κήρυξης του πολέμου με την Ιταλία, δεν ήταν καλύτερη. Και όμως, το «Alors, c’est la guerre» του Ιωάννη Μεταξά προς τον Ιταλό πρέσβη Εμμανουέλε Γκράτσι, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου 1940, σήμανε γενική αφύπνιση στον ελληνικό λαό και οι μάχες που ακολούθησαν με τις καθόλα αξιόμαχες ιταλικές μεραρχίες οδήγησαν σε νίκη των ελληνικών δυνάμεων.
Δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Το σίγουρο είναι πως αν θέλουμε να επιβιώσουμε ως έθνος και να μη γίνουμε προτεκτοράτο της Τουρκίας πρέπει να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο ανα πάσα στιγμή. Αυτή είναι η μοίρα μας.
” Ο τουρκικός ιμπεριαλισμός μπορεί να ανακοπεί μόνο αν η Ελλάδα δείξει ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί ενόπλως …”
Αυτό είπα κι εγώ, αλλά σε διαφορετικό χρόνο. Εγώ λέω ότι ” Ο τουρκικός ιμπεριαλισμός θα μπορούσε να είχε ανακοπεί, μόνο αν η Ελλάδα είχε δείξει ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί ενόπλως …”. Η Ελλάδα, όμως, έδειξε το εντελώς αντίθετο, γι αυτό αποθρασύνθηκαν οι Τούρκοι και τα τσιράκια των, οι Αλβανοί και Σκοπιανοί.
“η κατάσταση την παραμονή της κήρυξης του πολέμου με την Ιταλία, δεν ήταν καλύτερη”
Αυτό είναι λάθος! Ο λαός είχε ψυχολογικά προετοιμαστεί από την κυβέρνηση Μεταξά και ήταν “έτοιμος από καιρό”, για να παραφράσω τον Καβάφη. Η αφύπνιση δεν γίνεται μέσα σε μία νύκτα. Σύγκρινε με την αντίδραση τού ελληνικού λαού στην περίπτωση των Ιμίων. Επαίνεσε, όπως έγραψα, την “σώφρονα” πολιτική τού Σημίτη. Ο ίδιος λαός, αλλά με τελείως διαφορετική ηγεσία κι εντελώς διαφορετικά γαλουχημένος και προετοιμασμένος. Αν σήμερα προετοίμαζε κάποιος τον λαό, όπως είχε κάνει ο Μεταξάς, θα τον έλεγαν πολεμοχαρή, πολεμοκάπηλο και φασίστα.
Και βέβαια πρέπει να είμαστε σε πόλεμο έτοιμοι ανά πάσαν στιγμή, αλλά τώρα δεν είμαστε, διότι μάς λείπει η κατάλληλη ηγεσία.
ΥΓ: Λάβε υπ’ όψιν σου ότι τώρα έχομε κι ένα τεράστιο μειονέκτημα έναντι τής Τουρκίας: Τούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες και δη τούς Πακιστανούς. Δεν είχαμε τέτοιο μειονέκτημα το ’40, ούτε μπαχαλάκηδες στα Εξάρχεια και τα ρέστα. Άλλες εποχές, άλλες καταστάσεις.
Πατριώτη,
δεν έχω παρά να συμφωνήσω με τις εύστοχες επισημάνσεις σου. Δυστυχώς, δουλικές, ανίκανες, ευθυνόφοβες κι απάτριδες μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις (πασοκογενείς και μη), αφού εθίσαν ένα λαό στην καλοπέραση με δανεικά και στο να ποντάρει στον εύκολο πλουτισμό με την απάτη του χρηματιστηρίου και των καζίνο, τον οδήγησαν στην χρεωκοπία και την έσχατη ταπείνωση, να εξαρτά το μέλλον της πατρίδος από την τύχη και τα ζάρια. Κι έχουμε επιπλέον, την εσωτερική υπονόμευση με τη λαθρομετανάστευση – άλλη μια βόμβα που εξαπολύει εναντίον μας η Τουρκία – την ανεργία, την αποδημία των νέων, το δημογραφικό, την τσογλανοπαρέα των “επαναστατών” τύπου μολότωφ. Πως να αντισταθούμε στον επεκτατισμό των γειτόνων με όλα αυτά.
Δεν ξέρω. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις κι όπως λες η αφύπνιση δεν γίνεται σε μια νύχτα.
Αλλά δεν μπορούμε και να αφεθούμε να υποδουλωθούμε στον οθωμανό αμαχητί. Και η Τουρκία έχει προβλήματα στο εσωτερικό της. Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν με μια αξιόπιστη ηγεσία και αλλαγή νοοτροπίας σε μια κρίσιμη μάζα της κοινωνίας.
“Τα πάντα μπορούν να ανατραπούν με μια αξιόπιστη ηγεσία και αλλαγή νοοτροπίας σε μια κρίσιμη μάζα της κοινωνίας”
Η μόνη λύση, Ελευθέριε. Βέβαια, ακόμη κι αν αύριο βρεθεί η αξιόπιστη ηγεσία, θα απαιτηθεί χρόνος για την αλλαγή νοοτροπίας. Το αφήσαμε και παρατράβηξε το κακό και τώρα ήλθαν τα δύσκολα. Δυστυχώς!!
Αυτό το παλληκάρι ο Θανάσης Κ. είναι υπαρκτό πρόσωπό ή ψευδώνυμο;
Γιατί το γράψιμό του θυμίζει Χρύσανθο Λαζαρίδη..
Ποσο αποκαρδιωτικα είναι αυτα που μας μσυμβαινουν και δεν φενεται πουθενα φως ,μια και ολες οι ελπιδες αποτίθενται σε ένα από μηχανης Θεο που θα ανκοψει ροες ,που θα αφυπνισει τον υπνωτοντα Ελληνισμο από τον μακροχρονιο του υπνο και την εναποθηση των δικαιων του στην καλη θεληση των συμμαχων του.Αποτελεσμα η απονευρωση του Ελληνικου φρονήματος μεσα από την σκοταδιστικη πορεια της εκπαιδευσης που αντι να υψωνει το φρόνημα το υποδουλωνει στις ΚΙΣΣΙΓΚΕΡΙΚΕΣ οδηγιες εκμαυλισμου του Ελληνα. Πρεπει να ξαναφτιάξουμε τον Ελληνα να ανοιξει τα φτερα τα προτινα του πριν είναι αργα.
@panos pengas
«Είπατε τω βασιλεἰ, χαμαί πἐσε δαίδαλος αυλά
ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην
ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ.»
Να υπενθυμίσω: Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την διαφαινόμενη επικράτηση σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη του αμερικανικού μοντέλου της φιλελέ “δημοκρατίας” του Φρίντμαν και των παιδιών του Σικάγου, που παρακίνησε τον Φράνσις Φουκουγιάμα να πετάξει εκέινη την ανοησία περί του “τέλους της ιστορίας”, την εξουσία στη Ρωσία ανέλαβε ο Μπόρις Γιέλτσιν.
Τα χρόνια της διακυβέρνησής του (1991 – 1999) χαρακτηρίστηκαν από άκρατο φιλελευθερισμό, που οδήγησε δεκάδες εκατομμύρια Ρώσους σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι βρίσκονταν πριν. Την κυκλοθυμική πορεία ενός προέδρου μπεκρή και μιας χώρας παραπαίουσας, βυθιζόμενης στην εγκληματική δράση, διαδέχθηκε η ανάληψη της εξουσίας από τον Βλαντιμίρ Πούτιν (Ιαν. του 2000). Υπό την στιβαρή του διακυβέρνηση η Ρωσία, μέσα σε 13 μόλις χρόνια, ανέκτησε το απωλεσθέν κύρος κι έγινε ξανά μεγάλη δύναμη. Δεν θα επιθυμούσα για την Ελλάδα έναν ηγέτη του είδους ενός Πούτιν ή ενός Ερντογάν. Απολυταρχικοί, έμποροι και καπάτσοι. Φαντάζει αφύσικο ωστόσο, ο νεότερος ελληνισμός μα μην έχει αναδείξει μια ηγετική μορφή ανάλογη ενός Ιωάννη Καποδίστρια.
Φαίνεται πως η παρακμή έχει βαθειές ρίζες και το δέντρο δεν μπορεί να αποκτήσει την πρότερη ευρωστία του.
@ Ελευθέριο
Ένας Καποδίστριας δεν θα μπορούσε ν’ αναδειχθεί με το σημερινό σύστημα διακυβερνήσεως (κομματαρχία), διότι:
α) Πρέπει να προσληφθεί δε κάποια συμμορία, απ’ αυτές που λέγονται κόμματα. Όμως, κάτι τέτοιο προϋποθέτει την έγκριση τού αρχηγού τής συμμορίας, με τον οποίον πρέπει ο “Καποδίστριας” να συμφωνεί απολύτως, άλλως θα βρεθεί “έξω από το μαντρί”, όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης Αβέρωφ.
β) Για να ψηφισθεί, πρέπει να “τάξει”, να ξεγελάσει, να μεροληπτήσει, να κάνει ρουσφέτια, πράγματα δηλαδή που δεν ταιριάζουν σ’ έναν Καποδίστρια.
Συνεπώς, και να υπάρχει ένας τέτοιος έντιμος, ικανός και πατριώτης πολιτικός, δεν μπορεί να έχει μέλλον μέσα από το σημερινό πολιτικό σύστημα. Μην λησμονείς ότι και ο Καποδίστριας ήταν περίπου δικτάτορας.
Προσωπικά, δεν θα είχα αντίρρηση να κυβερνά ένας Πούτιν, αρκεί να είχε τις ικανότητές του. Ο Ερντογάν είναι εντελώς άλλη περίπτωση. Είναι μεν ηγέτης, αλλά φανατικός ισλαμιστής με μεγαλεπήβολα σχέδια, τα οποία μπορεί μερικώς να τού βγουν (εντελώς, αποκλείεται), αλλά μπορεί και να χαντακώσουν κι αυτόν και την χώρα του, όπως έγινε με τον Χίτλερ, τού οποίου την πολιτική φαίνεται ότι πάει ν’ αντιγράψει.
@ Πατριώτη
“Συνεπώς, και να υπάρχει ένας τέτοιος έντιμος, ικανός και πατριώτης πολιτικός, δεν μπορεί να έχει μέλλον μέσα από το σημερινό πολιτικό σύστημα.”
Aυτό ακριβώς λέω κι εγώ, όχι στο παρόν νήμα, σε άλλα μου σχόλια, π.χ. εδώ:
http://www.antibaro.gr/article/25248#comment-26370
Το υπάρχον πολιτικό σύστημα γεννά και αναπαράγει όχι ηγέτες, αλλά κουραμπιέδες. Σκορπούν ολόγυρα άχνη και φούμαρα, αλλά ως υποτελείς είναι ανίκανοι να διαχειριστούν τα εθνικά θέματα προς το συμφέρον της χώρας. Όταν ο Ερντογάν πουλούσε κουλούρια στην Κωνσταντινούπολη, οι Τσίπρας και Μητσοτάκης έβρεχαν τις πάνες τους. Το χειρότερο είναι που μόλις γευτούν λίγη εξουσία, θεωρούν ότι μπορούν να παίζουν μπάλα μόνοι τους και να κάνουν ότι τους καπνίσει, ερήμην αυτών που τους ανέδειξαν στο αξίωμά τους.
Συμφωνώ ότι μέσα από το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, είναι δύσκολο να προκύψει ένας σωστός ηγέτης.
Δεν αποκλείεται όμως να προκύψει έξω απο αυτό και έγκειται στον λαό κατά πόσο θα είναι ώριμος να τον στηρίξει.
Ο τρισάθλιος Θανάσης ξαναεμφανίστηκε με τις ελεεινές φαντασιώσεις του και την εμετική, απαίσια προσπάθεια του της αγιοποίησης του μέντορα του, του βάρβαρου Σαμαρα με ακατανόητα ψεύδη, με απίστευτες παραποιήσεις, με πλαστογραφίες και άλλες γνωστές πλέον συνταγές της επάρατης δεξιάς, που αποτελούν αλλωστε και το κύριο οπλοστάσιο του κατεδαφιστη και εμμονικου καταστροφέα Σαμάρα. Το αποκορύφωμα όμως απο αυτο το παραληρηματικό σχολιο του Θανάση είναι το Υ/Γ 2 που κατόπιν απο όλες τις αδιαμφισβήτητα
” μπηχτές” ( κατ εντολή Σαμάρα) εναντίον του μητσοτακη ( βλέπε το λογω του στο συνέδριο της ΝΔ) δηλώνει μουλωχτά ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν ευθύνεται για τίποτε απο όσα κακά και άσχημα συμβαίνουν.
Κατα τα αλλα ” ο χορός καλά κρατεί” με τον Χατζηαβάτη Θανάση και το βήμα που του δίνει το αντίβαρο. Τι άλλο
Να πούμε. Και ΕΙ αλλα με υγεια.