Η ευημερούσα (;) γενιά

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

Ανήκω στη γενιά των σαραντάρηδων. Η γενιά μας είναι απ’ αυτές που μέχρι σήμερα, δεν έζησαν κάποιο πόλεμο σε πεδίο μάχης, ενώ αντίθετα, σύμφωνα με την γνώμη των περισσοτέρων, ζει σε ευμάρεια. Η ευμάρεια αυτή, όπως υποστηρίζουν, προέρχεται από το εύκολο χρήμα και την μεταπολιτευτική καλοπέραση που δημιούργησε, την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης, από την τεχνολογική ανάπτυξη που υλοποιείται με γεωμετρική πρόοδο και από την κατάργηση των συνόρων στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης. Είναι όμως έτσι;

Το πρώτο σοκ που θυμάμαι ως νεαρός, ήταν η μετάθεση συγγενικού μου προσώπου λόγω πολιτικών φρονημάτων στα χρόνια της μεγάλης κόντρας πράσινων και μπλε. Το δεύτερο τράνταγμα ήταν ο πόλεμος και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που έφτασε μέχρι τον βομβαρδισμό της από τους «συμμάχους» και παρά το νεαρό της ηλικίας μου, καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά με το «δίκαιο» και το «άδικο».

Στο μεσοδιάστημα, στην χώρα μας, ως μαθητές, ζήσαμε την περίοδο του σημιτικού εκσυγχρονισμού, που πολεμούσε ανοιχτά τα ταυτοτικά στοιχεία του έθνους μας. Παράλληλα βιώσαμε και την απώλεια ελληνικού εδάφους με το γκριζάρισμα τον Ιμίων, ενώ μετά από λίγα χρόνια, ζήσαμε την προσπάθεια επιβολής του επαίσχυντου «σχεδίου Ανάν» στην Κύπρο μας και την αντίδραση των αδελφών μας, με προεξάρχοντα τον εθνάρχη Τάσο Παπαδόπουλο και την προσπάθεια άλωσης της σχολικής ιστορίας, με το βιβλίο της Ρεπούση.
Μετά ζήσαμε την κατάρρευση της οικονομίας. Μιας οικονομίας που στηριζόταν στα δανεικά που κάποιοι έπαιρναν αφειδώς μερικά χρόνια πριν για να βολέψουν τους δικούς τους και καλείται να πληρώσει η γενιά μας και οι επόμενες γενιές. Τότε ήταν που μπήκαμε στα μνημόνια που δίχασαν τον λαό, υποθήκευσαν την περιουσία του κράτους και μας κατέστησαν «φόρου υποτελείς». Ύστερα ήρθε το κλείσιμο των κυπριακών τραπεζών και τα capital controls.

Παράλληλα, τα τελευταία χρόνια, ζούμε όλο και πιο έντονα το ζήτημα της μετανάστευσης/ λαθρομετανάστευσης, το οποίο εκτός από κάποιους πραγματικούς πρόσφυγες που έχριζαν ασύλου, εγκατέστησε στη χώρα μας ένα πλήθος κόσμου που εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι για να πλουτίσουν και κάποιοι όπως ο Ερντογάν, για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους, κάτι που επιβεβαιώθηκε και από τα πρόσφατα γεγονότα του Έβρου που βιώνουμε.

Τελευταία γεγονότα ήταν στην πατρίδα μας το ξεπούλημα της Μακεδονίας και σε παγκόσμιο επίπεδο η πανδημία του κορονοϊού που ζούμε, η οποία εκτός από φόβο, μας γεμίζει με σκέψεις και μας κάνει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα και πολλές βεβαιότητες, ακόμα και για την ιδέα της ελευθερίας και για τον ίδιο τον πολιτισμό μας.

Με όλα τα παραπάνω, μικρότερα ή μεγαλύτερα γεγονότα, δημιουργείται το ερώτημα, αν τελικά η κοινωνία μας ευημερεί…

Δημοσιεύτηκε στις 28/3/20 στην εφημερίδα “Δημοκρατία”.