Nαι (;) στην ενότητα

Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος

Αδιαμφισβήτητα, οι ώρες που περνάμε είναι δύσκολες. Μετά από τα 11 περίπου χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας, μόλις αχνοχάραζε κάποια μικρή έστω αλλαγή, περάσαμε στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης με τα γεγονότα στον Έβρο, για το οποίο οι περισσότεροι εθελοτυφλούσαν. Πριν ακόμα τελειώσουμε (;) με τον Έβρο, εμφανίστηκε το παγκόσμιο πρόβλημα του κορονοϊού, που αν βγούμε αλώβητοι σε θέμα υγείας, το οποίο είναι το πρωτεύων, θα αφήσει σίγουρα πολυποίκιλα κατάλοιπα.

Αν ξεχάσουμε την στάση της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό, πριν και μετά τα γεγονότα του Έβρου, μπορούμε να πούμε ότι την κατάσταση την χειρίστηκε με χειρουργική ακρίβεια αφού δεν ήθελε πολύ για να ξεφύγει με την ύπουλη και προβοκατόρικη δράση των γειτόνων. Στο θέμα της διαχείρισης του κορονοϊού, αν εξαιρέσουμε το κλείσιμο των εκκλησιών για το οποίο διατηρώ τις ενστάσεις μου και αν αφαιρέσουμε οποιαδήποτε σκέψη ότι τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά απ’ αυτά που μας παρουσιάζουν, μπορούμε να πούμε ότι εκ του αποτελέσματος, η κυβέρνηση και εδώ μέχρι στιγμής τα πάει εξαιρετικά. Δεν αναφέρομαι καθόλου στις απαγορεύσεις επειδή έχουμε πόλεμο. Μόλις τελειώσει ο πόλεμος, θα συζητήσουμε τα πάντα.

Ο πρωθυπουργός συχνά αναφέρεται στην ανάγκη της ενότητας και πολύ καλά κάνει, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα με τον κίνδυνο του ιού. Το ίδιο έκανε και στο μήνυμά του για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου. Εκεί βέβαια, ο λογογράφος του «μπερδεύτηκε» και υιοθέτησε την εθνομηδενιστική άποψη περί της συγκρότησης του ελληνικού έθνους το 1821.

Έγιναν και άλλα άσχημα από την κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα, τα οποία δεν μπορούμε να παραβλέψουμε. Ενδεικτικά και πολύ σύντομα, μας τα χαλάει πάλι με το λαθρομεταναστευτικό, σαν να μην έλαβε το μάθημα του Έβρου. Η κα Μπακογιάννη αναφέρθηκε στην ανάγκη παγκόσμιας διακυβέρνησης. Τέλος, η είσοδος των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, η οποία συνοδεύτηκε με ευχολόγια, είναι κάτι που δεν χωνεύεται με τίποτα.

Ενότητα σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές μπορεί να υπάρξει μόνο σε εθνικό και κοινωνικό πλαίσιο. Αλλιώς μιλάμε για ομαδοποιήσεις και όχι οργανωμένη κοινωνία. Για συλλογικότητες και όχι για λαό. Για κοινά συμφέροντα και όχι για πατρίδα.

Είδαμε την χρησιμότητα των συνόρων τόσο με τα γεγονότα στον Έβρο, όσο και με το θέμα του Κορονοϊού. Γίνεται κατανοητό ότι το έθνος είναι ο ζωντανός οργανισμός που θα μας κάνει να επιβιώσουμε στην επόμενη δύσκολη μέρα. Με το έθνος θα υπάρξει η πολυπόθητη ενότητα. Γι’ αυτό, η διατήρηση της ταυτότητας είναι απαραίτητη. Μόνο έτσι θα μπορούσε να υπάρξει χρήσιμη Ε.Ε. Με τους λαούς και τις πατρίδες, για τους λαούς και τις πατρίδες.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” στις 8/4/20.