Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος
Προσωρινά η Τουρκία οπισθοχώρησε και το Oruc Reis δεν προχώρησε σε έρευνες. Υπάρχουν δύο εκδοχές γι’ αυτήν την έκβαση. Η μια, εικάζει ότι υπήρξε μεσολάβηση της Γερμανίας και της Μέρκελ προσωπικά, εξέλιξη η οποία θα μας οδηγήσει σε κάποιου είδους συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο. Αυτό είναι το κακό σενάριο. Το καλό σενάριο λέει ότι οι Τούρκοι θορυβήθηκαν από τη μεγάλη και άμεση κινητοποίηση των ελληνικών στρατευμάτων και κατάλαβαν ότι δεν θέλουν να αναλάβουν ένα τέτοιο κόστος αυτήν τη στιγμή κατά την οποία δεν βρίσκονται στην καλύτερή τους κατάσταση. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι ένοπλες δυνάμεις τέθηκαν αμέσως σε υψηλή ετοιμότητα, κάτι το οποίο υλοποίησαν στο έπακρο, αφού στόλος και αεροπορία ήταν πλήρως επανδρωμένοι και έτοιμοι για το καθήκον τους. Μην το θεωρούμε αμελητέο. Σε μια πιθανή σύρραξη, όλα αυτά παίζουν τον ρόλο τους. Όπως τον ρόλο τους έχουν οι αποτρεπτικές δηλώσεις του αρχηγού ΓΕΕΘΑ και των πολιτικών, ή αυτά που γράφουν οι εφημερίδες, ή ακόμα και το πώς εκφράζεται η κοινή γνώμη στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και αλλού.
Θα στενοχωρήσω κάποιους φίλους αντινεοδημοκράτες, αλλά μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο, αυτή η επιτυχία πιστώνεται στην κυβέρνηση, όπως είχε πιστωθεί και αυτή στον Έβρο. Βέβαια, οφείλουμε να πούμε πως οι δηλώσεις κάποιων πολιτικών που ανήκουν στην κυβέρνηση ή κάποιων φιλοκυβερνητικών δημοσιογράφων, οι οποίοι πριν αλλά και μετά τα τελευταία γεγονότα λειτουργούν ως «λαγοί» πιθανής μελλοντικής συνεκμετάλλευσης, δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας. Όλα αυτά σε επίπεδο πολιτικών.
Κάνοντας μια γενικότερη ανάγνωση των τελευταίων ημερών, υπάρχουν αρκετά ενδιαφέροντα γεγονότα. Αρχικά, πρέπει να ευχαριστήσουμε τον Ερντογάν και τους Τούρκους, που για μια ακόμα φορά ξύπνησαν κάποια αντανακλαστικά μας τα οποία βρίσκονταν «εν υπνώσει». Πιο συγκεκριμένα, ταξιδιωτικά γραφεία σταματούν τα ταξίδια στην Κωνσταντινούπολη, μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι ανακοίνωσε την ακύρωση τουρκικής σειράς που θα προβαλλόταν την ερχόμενη σαιζόν, ενώ το μποϋκοτάζ στα τουρκικά προϊόντα και καταστήματα εντείνεται. Όλα αυτά βέβαια έγιναν με την πίεση και την αντίδραση μεγάλου μέρους του λαού, στον οποίο πιστώνονται αυτές οι μικρές νίκες.
Ο λαός, κατά γενική ομολογία κουρασμένος και αηδιασμένος από την στάση του νέο-σουλτάνου σφαγέα, υποστηρίζει πλέον την αποτροπή των τουρκικών ενεργειών με κάθε κόστος. Όλα αυτά, γιατί ακόμα και ο πιο αδαής ή αφελής, μπορεί να καταλάβει πλέον πως οι Τούρκοι δεν θέλουν χάδια, ότι οι ορέξεις τους απέναντί μας δεν έχουν κορεσμό και πως η εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού είναι πλέον αδιαμφισβήτητη. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που αντιδρούν σε όλα αυτά. Αυτοί που έχουν συμφέρον όπως οι πλείστες των ΜΚΟ που τρέφονται (εντός ή εκτός εισαγωγικών) από την πολιτική Ερντογάν ή διάφοροι που κάνουν χρυσές μπίζνες με τους μετανάστες και οι ιδεοληπτικοί (τις περισσότερες φορές κατέχουν και την προηγούμενη ιδιότητα) που θέλουν «να κάνουν το πιο μεγάλο γλέντι στον τάφο του Έλληνα λεβέντη». Αυτό, επειδή Έλληνες απλά γεννήθηκαν και λεβέντες δεν υπήρξαν ποτέ.
Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουμε να δίνουμε τις καθημερινές μάχες μας ενάντια στο νέο-οθωμανισμό σε όλα τα επίπεδα. Μην ξεχνάτε ότι η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δόθηκε.
Δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 30/07/20 στην εφημερίδα “Δημοκρατία”.