Δεν αποφάσισαν ένα «μηχανισμό αυτόματης λήψης μέτρων» κατά της Τουρκίας, αν συνεχίσει τις προκλήσεις της κατά της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων δύο κρατών-μελών: της Ελλάδας και της Κύπρου…
Απλώς κατέγραψαν το «οπλοστάσιο» δυνητικών κυρώσεων που ήδη υπάρχει στις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ – το άρθρο 29 της Συνθήκης της ΕΕ (Λισαβώνας) και κυρίως το άρθρο 215 της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ. Τα οποία προϋπήρχαν και τα ξέραμε, και τα οποία δεν ενεργοποιούνται αυτόματα! Προβλέπουν ομοφωνία «εισηγητών» και ειδικές πλειοψηφίες…
Κι όλα αυτά, ΑΝ η Τουρκία «συνεχίσει» τις προκλήσεις που κλιμάκωνε μέχρι σήμερα. Για όσα έκανε ως τώρα, τίποτα!
Δηλαδή – για να το πούμε ωμά – στέλνουν το μήνυμα στην Άγκυρα, ότι δεν πρόκειται να κάνουν πολλά πράγματα! Κι η Άγκυρα έτσι ακριβώς το διάβασε…
Από την άλλη πλευρά βέβαια, το Κοινό Ανακοινωθέν της «Κορυφής» έχει και κάποια «θετικά» για μας – αυτό έλειπε και να μην είχε…
–Πρώτον, κατήγγειλε τις παραβιάσεις κατά κυριαρχικών δικαιωμάτων Ελλάδας και Κύπρου από την Τουρκία – αυτό έλειπε και να μην τις κατήγγειλε, πολλώ μάλλον που στρέφονται κατά κρατών- μελών της Ένωσης…
–Δεύτερον, τονίζει ότι ο ελληνοτουρκικός διάλογος τον οποίο «συνιστά» σε Ελλάδα και Τουρκία είναι για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών. Δεν αναφέρονται όλα όσα θέλει να βάλει στην ατζέντα η Τουρκία – η οποία, ωστόσο, επιμένει να τα βάζει…
Κι εκεί κάπου τελειώνουν και τα «θετικά»…
Ενώ υπάρχουν και πρόσθετα «αρνητικά», πέρα από τις διατυπώσεις του Κοινού Ανακοινωθέντος: Η ΕΕ μεταχειρίζεται την Τουρκία σαν να την… παρακαλεί να μειώσει τις προκλήσεις κατά κρατών μελών της Ένωσης! Δεν την προειδοποιεί ότι θα υποστεί κυρώσεις άμεσα!
Και γι’ αυτό – όπως και να το κάνουμε, όπως και να το πούμε, όπως και να το «στρογγυλέψουμε» –δεν είναι πολιτική που υπηρετεί την Ελλάδα αυτή τη στιγμή – αλλά ούτε και την Ευρωπαϊκή Ένωση!
Η ευθύνη γι’ αυτό δεν είναι της Ελληνικής κυβέρνησης. Οι αναπηρίες της Ευρώπης είναι δεδομένες! Οι εμμονές της Γερμανίας, ιδιαίτερα της σημερινής κυβέρνησης, είναι επίσης δεδομένες! Η απροθυμία πολλών κρατών-μελών να πάρουν κόστος και ρίσκο – για ζητήματα που αφορούν την Ευρώπη συνολικά, αλλά δεν αφορούν τις ίδιες ατομικά – είναι κι αυτές δεδομένες…
Κανείς άνθρωπος που τα γνωρίζει όλα αυτά δεν περίμενε κάτι διαφορετικό. Δεν εξαρτώνταν από τον Μητσοτάκη, ή από οποιονδήποτε στη θέση του…
Απλά μόνο το γεγονός ότι κάποια στιγμή η κυβέρνηση καλλιέργησε την προσδοκία ότι επρόκειτο να ληφθούν μέτρα (κατά της Τουρκίας) που θα «δαγκώνουν»!
Τέτοια μέτρα ΔΕΝ ελήφθησαν! Κι ούτε επρόκειτο να ληφθούν.
Και κακώς καλλιεργήθηκαν τέτοιες προσδοκίες.
Αλλά μέχρις εκεί…
Από την άλλη πλευρά, ευτυχώς, η Ελλάδα δημιούργησε ισχυρές συμμαχίες πέρα από τη γραφειοκρατικά δυσκίνητη ΕΕ.
Συμμαχίες μέσα στην Ευρώπη – με τη Γαλλία κυρίως. Αλλά και με άλλα ευρωπαϊκή κράτη-μέλη, όπως η Αυστρία…
Αλλά και συμμαχίες εκτός Ευρώπης – με τις ΗΠΑ (δες το πρόσφατο ταξίδι
Πομπέο), με την Αίγυπτο, με το Ισραήλ κλπ.
Με αυτούς μπορεί να κάνει πολιτική η Ελλάδα, στο εξής…
Κι όχι με τη Γερμανία της Μέρκελ – των «ίσων αποστάσεων» – ούτε με τη δυσκίνητη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
Με αυτούς τους τελευταίους θα προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε όσο περισσότερη λεκτική στήριξη μπορούμε, χωρίς να περιμένουμε τίποτε παραπάνω, και χωρίς να θυσιάζουμε το παραμικρό.
Δεν τους θέλουμε «απέναντί» μας, γιατί μπορεί να μας κάνουν ζημιά στα οικονομικά…
Αλλά δεν τους υπολογίζουμε και δίπλα μας, γιατί δεν πρόκειται να βρεθούν δίπλα μας…
Εκείνο που τους «πονάει» είναι μήπως η αντιμετώπιση της Τουρκίας προκαλέσει βαθύτερο πρόβλημα εσωτερικής συνοχής στην Ευρώπη. Ανεξάρτητα από την Ελλάδα…
Γιατί υπάρχουν χώρες που θέλουν να σταματήσουν την αποσταθεροποιητική πολιτική Ερντογάν στην περιοχή – και ενδεχομένως να τον τιμωρήσουν γι’ αυτήν.
Αυτές τις χώρες η Γερμανία και όλα τα κράτη που συντάσσονται μαζί της, δεν μπορούν να τις αγνοήσουν. Γιατί αυτό θα τους στοιχίσει πολύ περισσότερα…
Η Γαλλία είναι αποφασισμένη να το φτάσει στα άκρα. Έχει ήδη συμμαχήσει με τον Αραβικό κόσμο (κυρίως με την Αίγυπτο, Εμιράτα, Μπαχρέϊν κλπ.), αλλά και με το Ισραήλ για να αναχαιτίσουν την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πέραν από τη Γαλλία, η Αυστρία, η Πολωνία, η Τσεχία, η Σλοβακία και κάποιες Βαλτικές, είναι χώρες που θέλουν να τελειώσει το «καλαμπούρι» με την Ευρωπαϊκή ένταξη της Τουρκίας, ή με τη… χρηματοδότηση της Τουρκίας για να μη στέλνει τους λαθρομετανάστες που μαζεύει προς την Ευρώπη.
Στο θέμα της λαθρομετανάστευσης η Ευρώπη έχει ήδη διχαστεί. Η Γερμανία είναι με την Τουρκία. Όλο και περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες είναι απέναντι. Κι εμείς θα έπρεπε να ήμασταν απέναντι, αλλά… «πατάμε σε δύο βάρκες» μέχρι στιγμής.
Το πρόβλημα είναι πως κάποιοι δικοί μας εξακολουθούν να πιστεύουν ότι «σύγχρονη εξωτερική πολιτική» είναι να αγωνιζόμαστε για να βγάλουμε ένα… «λιγότερο αρνητικό» για μας, ή περισσότερο «θετικό» για μας ψήφισμα σε Συνόδους Κορυφής! Με διαδικαστικές περιφράσεις και διπλωματικά υπονοούμενα που δεν δεσμεύουν κανένα και δεν διασφαλίζουν τίποτε…
Νομίζουν – ακόμα – ότι οι «σκληρές συμμαχίες» πάνω σε πρακτική σύγκλιση εθνικών συμφερόντων είναι η «διπλωματία του παρελθόντος»!
Αυτό που συμβαίνει πια παντού γύρω μας το θεωρούν… «ξεπερασμένο»!
Κι αυτό που δεν συμβαίνει πουθενά πια, το θεωρούν… «σύγχρονο».
Δεν έχουν καταλάβει ότι η εξωτερική πολιτική του ρεαλισμού της ισχύος – των συνδυασμών ισχύος και των ισορροπιών ισχύος – υπήρχε πάντα και σε αυτήν επιστρέφει σήμερα ολόκληρος ο κόσμος.
Μόνο τα «ζόμπι» εξακολουθούν να ονειρεύονται «διαπραγματεύσεις» και «συναίνεση» όταν έχουν απέναντί τους «αρπακτικά»!
Είναι όσοι νομίζουν ότι συμμαχίες, εξοπλισμοί, προετοιμασία για συγκρούσεις και ενεργός αποτροπή είναι… «πολιτική του παρελθόντος»!
Κι ότι «σύγχρονη πολιτική» είναι να περάσουμε ένα… ψήφισμα σε κάποια Σύνοδο ή σε κάποια Επιτροπή που μπορεί να υπονοεί ότι ίσως κάπου, κάποτε θα παρθούν απροσδιόριστα μέτρα κατά της Τουρκίας, αν συνεχίσει να κάνει αυτά που ΗΔΗ κάνει σε βάρος μας!
Έχουμε μπλέξει με… ζόμπι, που νομίζουν ότι η Εξωτερική πολιτική γίνεται με διπλωματικές διατυπώσεις που ουδείς λαμβάνει σοβαρά υπ’ όψιν, ενώ οι αμέσως ενδιαφερόμενοι απλώς… καγχάζουν, όταν τις διαβάζουν!
Στο μεταξύ ο Ερντογάν απέναντί μας συνεχίζει να δημιουργεί τετελεσμένα ή να προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα σε βάρος μας και σε βάρος άλλων, την ώρα που βρίσκεται μιαν ανάσα από τη χρεοκοπία η χώρα, αλλά εκείνος κλιμακώνει συνεχώς τις προκλήσεις…
Και παρ’ όλα αυτά κάποιοι εταίροι μας περιμένουν από μας να πάμε να «διαπραγματευθούμε» μαζί του, επί των προκλήσεών του σε βάρος μας!
Μας αντιμετωπίζουν σαν να είμαστε «ζόμπι» κι εμείς!
Κάποτε πρέπει να τελειώνουμε με την διπλωματία των «ζόμπι».
Να τελειώνουμε με όσους την εισηγούνται (στο εσωτερικό)!
Να τελειώνουμε και με όσους προσπαθούν να μας την επιβάλλουν (από το εξωτερικό)…
Καταλαβαίνω να κερδίζουμε χρόνο όπου είναι απαραίτητο, καταλαβαίνω να φυλάσσουμε τα νότα μας, αλλά βρισκόμαστε μπροστά σε πραγματική σύγκρουση που δεν την έχουμε επιλέξει εμείς, στην οποία έχουμε πλέον αληθινούς συμμάχους να μας στηρίξουν και την οποία μπορούμε να κερδίσουμε.
Αν πάψουμε να φερόμαστε ως «ζόμπι»!
ΥΓ Παρεμπιπτόντως, υποτίθεται ότι όταν υπέγραφε η Ελλάδα τη Συμφωνία των Πρεσπών, θα δημιουργούσε «πολιτικό Κεφάλαιο» στην Ευρώπη και τη Δύση ευρύτερα, για να το αξιοποιήσει όταν θα ερχόταν η ώρα να λύσει τις διαφορές της με την Τουρκία…
Δηλαδή κάποιοι, για να μας ανταμείψουν όταν κάναμε πίσω απέναντι στο Σκοπιανό αλυτρωτισμό – που παραμένει αμείωτος – θα μας στήριζαν τουλάχιστον απέναντι στην πολύ πιο επικίνδυνη Τουρκία. Υποτίθεται…
Φρούδες ελπίδες και κενές υποσχέσεις!
Ήλθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις τις Τουρκίας! Κι όσοι επέμεναν να υπογράψουμε την Συμφωνία των Πρεσπών- π.χ. η Γερμανία – ΔΕΝ μας στήριξαν! Παίρνουν «ίσες αποστάσεις» από την Τουρκία!
Κι όσοι δεν είχαν καμία πρεμούρα να υπογράψουμε τη Συμφωνία των Πρεσπών – κι είχαν κι οι ίδιοι αντίρρηση με την ένταξη των Σκοπίων στους Ευρω-ατλαντικούς θεσμούς – όπως η Γαλλία, μας στήριξαν καθαρά!
Ενώ υπήρξαν και χώρες που μεταστράφηκαν και μας στήριξαν για λόγους πολύ ευρύτερους και ανεξάρτητους από τα Σκόπια.
Κανείς δεν μας στήριξε έναντι της Τουρκίας, ως «ανταμοιβή» για τη Συνθήκη των Πρεσπών!
Συμπέρασμα: Δεν δημιουργήσαμε κανένα «πολιτικό Κεφάλαιο»! Απλώς υπογράψαμε μια Συμφωνία ταπεινωτική για την Ελλάδα, αποσταθεροποιητική για τα Βαλκάνια και αδιάφορη για όλους τους άλλους.
Εκτός από τη «διπλωματία των ζόμπι», υπάρχει και η «διπλωματία των κορόιδων». Κάποιοι διαπρέπουν και σε αυτήν…
1 comment
Ακριβώς έτσι!
Άραγε κερδίζουμε χρόνο με βούληση εκδήλωσης σκληρής ισχύος, αν χρειαστεί ή το ¨δόγμα δεν διεκδικούμε… παραχωρούμε…” έχει βλάψει ανίατα μυαλά και συνειδήσεις?