Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος *
Για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου η στάση του Δένδια κατά την συνάντηση με τον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών ήταν αυτονόητη, παρότι τα τελευταία χρόνια είχαμε συνηθίσει σε εμφανίσεις – παρωδίες από την ελληνική πλευρά. Έδειξε σιγουριά, αυτοπεποίθηση και αξιοπρέπεια, όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι η στάση του υπουργού εξωτερικών κάθε σοβαρής χώρας. Οποιαδήποτε άλλη εκτίμηση, θεωρώ ότι είναι μίζερη. Όσο γι’ αυτούς που διέκριναν ότι ο υπουργός εξωτερικών ήταν προκλητικός, ότι έπρεπε να είχε πιο παθητική στάση και να μην απαντήσεις στις προσκλήσεις του Τσαβούσογλου, τα σχόλια περιττεύουν. Πολλές λέξεις έχουν σπαταληθεί για να τους χαρακτηρίσουμε.
Για μια ακόμα φορά είδαμε ότι ο ελληνικός λαός ψάχνει να βρει αφορμή να νοιώσει εθνική ανάταση, αφορμή που αυτήν την φορά δόθηκε με την στάση του Έλληνα Υπ. Εξ. Όπως στα γεγονότα του Έβρου, έτσι και εδώ, επιβεβαιώθηκε η ανάγκη του λαού να νοιώσει υπερήφανος για την πατρίδα του, κάτι που έχει απολέσει εδώ και χρόνια, με τα χαστούκια που δέχεται πανταχόθεν η χώρα μας και με τη στάση των πολιτικών μας. Σε άμεση συνάρτηση με την εθνική υπερηφάνεια, είναι και η εθνική ομοψυχία που φάνηκε με την ελληνική στάση στην Άγκυρα. Βέβαια, όπως πάντα, «πλην Λακεδαιμονίων».
Σύμφωνα με τα παραπάνω, προκύπτει το ερώτημα γιατί η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα, δεν θέλουν (;) να καταλάβουν και να δεχτούν ότι αν ακολουθήσουν μια εθνική πολιτική, μόνο κέρδος θα έχουν, αφού φαίνεται επανειλημμένως (πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια για τη Μακεδονία), ότι αυτή είναι η επιθυμία του λαού.
Όμως, κάποια πράγματα πάνε μαζί. Γι’ αυτό αρχικά έγινε αναφορά στη στάση της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο και μόνο γεγονός. Πρέπει να δούμε όμως και τη στάση της κυβέρνησης στο κυπριακό, στο θέμα της λαθρομετανάστευσης, στις παραβιάσεις των Τούρκων και στην επερχόμενη ψήφιση στην Βουλή των μνημονίων εφαρμογής της «συμφωνίας των Πρεσπών». Επιπλέον πρέπει να δούμε και τις επιλογές της κυβέρνησης όσον αφορά σε κάποια πρόσωπα όπως ο Ντόκος του γνωστού ΕΛΙΑΜΕΠ, η Πελώνη που έχει εκφραστεί στο παρελθόν εναντίον των ταυτοτικών μας στοιχείων και άλλων απόνερων του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ. Επίσης, η σοβαρή και στιβαρή εξωτερική πολιτική επιτάσσει μια συνέπεια και σε άλλα θέματα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα μ’ αυτήν, όπως η υποστήριξη και ανάπτυξη μιας ισχυρής Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων, η καταπολέμηση της υπογεννητικότητας με τη υποστήριξη των πολύτεκνων οικογενειών και την εξάλειψη των εκτρώσεων, η πολιτιστική αναγέννηση, ο εξελληνισμός της Παιδείας, η αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης. Χωρίς λαό, αριθμητικά ικανό, πνευματικά έτοιμο, ψυχολογικά προετοιμασμένο και με υψηλό φρόνημα, δεν μπορείς να υποστηρίξεις καμία εθνική πολιτική.
Ελπίζουμε η στάση του Δένδια στην Άγκυρα να μην έχει τα επακόλουθα της στάσης του Κοτζιά στον Κράν Μοντανά, όταν την μοναδική φορά επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κατά την οποία αισθανθήκαμε ότι υπηρετούσε τα εθνικά συμφέροντα, ακολούθησε μετά από λίγο καιρό το ξεπούλημα της Μακεδονίας.
*Δημόσιος Ιστορικός
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” στις 22/04/2021.