Οι “απαγορευμένοι στίχοι”…

Το ακούσαμε κι αυτό…

Να θυμίσουμε ότι το Σχέδιο Ανάν καταργούσε την Κυπριακή Δημοκρατία! Και την υποβίβαζε σε “Ελληνοκυπριακή διοίκηση”, εσωτερική υποδιαίρεση μιας “ενωμένης Κύπρου” που θα τελούσε, ουσιαστικά, υπό τον έλεγχο της Τουρκίας!

Δηλαδή, νομιμοποιούσε τα τετελεσμένα της εισβολής του 1974 και της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής έκτοτε. Τετελεσμένα που ήταν πάντα – και είναι ακόμα – “παράνομα”, για τη Διεθνή κοινότητα.

Κι όχι μόνο τα νομιμοποιούσε, αλλά τα επέκτεινε, αφού με το καθεστωτικό έκτρωμα που δημιουργούσε, η Τουρκία επέκτεινε τον έλεγχό της και στο ΜΗ κατεχόμενο τμήμα του νησιού, στο νότο…

Δηλαδή, αντί να μας δοθεί πίσω αυτό που μας πήραν και μας κρατούσαν παράνομα, θα κέρδιζαν επί πλέον κι αυτά που κρατήσαμε ελεύθερα το 1974!

Γι’ αυτό οι Ελληνοκύπριοι το απέρριψαν και μάλιστα με συντριπτική πλειοψηφία 76%!

Το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε “ισότητα” ανάμεσα στις δύο “Κοινότητες”, δηλαδή “ισότητα” ανάμεσα στην πλειονότητα των Ελληνοκυπρίων και τη μειονότητα των Τουρκοκυπρίων – μ’ άλλα λόγια θέσπιζε μια προνομιακή μειονότητα του 22%!

Κι επειδή η “ισότητα” δημιουργούσε προβλήματα κυβερνησιμότητας, όταν προέκυπτε αδιέξοδο, τις αποφάσεις θα έπαιρναν τρείς έξωθεν διορισμένοι δικαστές. Οι οποίοι δεν θα εκλέγονταν από ούτε θα λογοδοτούσαν στον λαό της Κύπρου. Ουσιαστικά δηλαδή η Κύπρος θα έπαυε να είναι δημοκρατική Πολιτεία και θα μετατρεπόταν σε σύγχρονο προτεκτοράτο…

Στην καλύτερη περίπτωση, προτεκτοράτο των εξωχώριων μηχανισμών που θα διόριζαν τους τρείς δικαστές. Και στη χειρότερη περίπτωση, προτεκτοράτο της ίδιας της Τουρκίας (που βρίσκεται και “δίπλα”).

Άλλωστε, το Σχέδιο Ανάν προέβλεπε ακόμα, ότι η “νέα ενωμένη Κύπρος” θα ήταν πλήρως αποστρατιωτικοποιημένη, δεν θα είχε ουσιαστικά δική της εξωτερική πολιτική, και θα ήταν καταστατικά εξ υπαρχής υποχρεωμένη να στηρίζει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ…

Τέλος προέβλεπε ότι οι οικονομικά επιτυχημένοι Ελληνοκύπριοι θα επιδοτούσαν την οικονομία των “κατεστραμμένων” Τουρκοκυπρίων (απαλλάσσοντας την Τουρκία από το βάρος αυτό).

Δηλαδή οι Ελληνοκύπριοι, εκτός του ότι θα νομιμοποιούσαν την κατοχή των εδαφών τους, θα χρηματοδοτούσαν και των σφετεριστές των περιουσιών τους…

]Εννοείται ότι τα “τριγωνικά” σχήματα που δημιουργήθηκαν αργότερα (2012-14), δηλαδή Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ και Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος δεν θα είχαν δημιουργηθεί ποτέ.]

Για όλους αυτούς τους λόγους οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν μετά πολλών επαίνων το Σχέδιο Ανάν το 2004. Και κάποιοι “θρηνούν” τώρα…

Να σημειωθεί τέλος, ότι την ίδια εποχή, είχε προταθεί ένα σχεδόν πανομοιότυπο “Σχέδιο” για το πρόβλημα της Υπερδνειστερίας που έχει αποσχισθεί από τη Μολδαβία το 1992 με την “υποκίνηση” των Ρώσων – και παραμένει έκτοτε μη αναγνωρισμένη διεθνώς “αυτόνομη περιοχή” που θεωρητικά αποτελεί μέρος της Μολδαβίας.

Το Σχέδιο εκείνο για την Υπερδνειστερία το πρότειναν οι Ρώσοι και το απέρριπταν μετά βδελυγμίας οι Δυτικοί, γιατί το θεωρούσαν – και πολύ σωστά – ως “εκτρωματικό”, που θα οδηγούσε σε μόνιμη ακυβερνησία και εστία τοπικών εντάσεων.

Το περίεργο είναι ότι ακριβώς το ίδιο “μοντέλο” πολιτειακής οργάνωσης – το ίδιο “συνταγματικό έκτρωμα”, όπως το χαρακτήριζαν – οι ίδιες δυτικές κυβερνήσεις το θεωρούσαν “μεγάλην ευκαιρία”, την ίδια εποχή, για την Κύπρο…!

Το πιο αξιοσημείωτο: Τις παραμονές του δημοψηφίσματος γιατο Σχέδιο Ανάν, ξένες πρεσβείες και στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, έκαναν τεράστια (καιπανάκριβη) “καμπάνια” να πείσουν τον Ελληνισμό ότι το σχέδιο εκείνο ήταν “σωτήρια λύση” για το Κυπριακό.

Οι ίδιοι άνθρωποι – πολιτικοί και πανεπιστημιακοί – που το 2004 αγωνίζονταν να μας πείσουν να δεχθούμε τα τετελεσμένα της Τουρκίας στην Κύπρο, σήμερα αρθρογραφούν να δεχθούμε τα τετελεσμένα της Τουρκίας στην Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο! Τα ίδια think tanks και – πολύ συχνά – τα ίδια πρόσωπα…

Μεταξύ άλλων διέδιδαν τότε, πως αν καταψηφιζόταν το Σχέδιο Ανάν – που καταψηφίστηκε – η Κύπρος δεν θα έμπαινε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα διαλυόταν και θα αναγνωριζόταν το ψευδοκράτος από δεκάδες άλλες χώρες, μουσουλμανικές και αραβικές.

Όπως είδαμε το Σχέδιο Ανάν καταψηφίστηκε τότε, αλλά η Κύπρος μπήκε αμέσως ως πλήρες μέλος της ΕΕ (αργότερα και της ευρωζώνης), είναι σήμερα ισχυρότερη παρά ποτέ (παρά την χρεοκοπία της και το μνημόνιο που υπέγραψε το 2013), ενώ το ψευδοκράτος μέχρι σήμερα δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα άλλο κράτος. Και τώρα μας εμφανίζουν ως δήθεν… “καταστροφή” ότι “αναγνωρίζεται” λέει από το Αζερμπαϊτζάν – ίσως και το Πακιστάν.

Ενώ μια σειρά από πανίσχυρα αραβικά μουσουλμανικά κράτη έχουν συγκρουστεί στο μεταξύ με την Τουρκία και αποκλείουν αναγνώριση του ψευδοκράτους…

Σε ένα πράγμα έχουν δίκιο μόνον οι οπαδοί της πλήρους συνθηκολόγησης με την Τουρκία: Αν είχαμε δεχθεί το Σχέδιο Ανάν το 2004, σήμερα δεν θα είχαμε πρόβλημα. Θα είχαμε ήδη χάσει την Κύπρο! Και την ΑΟΖ της Ανατολικής Μεσογείου! Και το μισό Αιγαίο! Καιτη Θράκη…

Θα είχαμε χάσει τα πάντα ήδη από τότε. Και τώρα θα ήμασταν… “ξένοιαστοι”!

Γενικώς κι αν δεν είχε επισυμβεί η Επανάσταση του 1821, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα. Θα ήμασταν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ή θα γινόμασταν προτεκτοράτο της μετέπειτα Τουρκίας.

Γενικά αν δεν υπήρχαμε ως ανεξάρτητο-κυρίαρχο κράτος, θα ήταν όλα πολύ πιο “απλά”, για κάποιους.

Γι’ αυτό και προσπαθούν να μας πείσουν να… αυτοκτονήσουμε!

Ευχαριστούμε, δεν θα πάρουμε…

ΥΓ.1Παρεμπιπτόντως, σαν και σήμερα άρχιζε το 1974 η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Λίγο έξω από την Κερύνεια, ένας νεαρός Έλληνας υπολοχαγός των Καταδρομών, ο Νικόλαος Κατούντας, υπερασπίζεται με το Λόχο του της 33 Μοίρας Καταδρομών, τον Άγιο Ιλαρίωνα.

Επί δύο 24ωρα περίπου, κι ενώ έχει σκοτωθεί ο διοικητής του, ο Κατούντας όχι μόνο κρατά τις θέσεις του, έναντιυπέρτερων τουρκικών δυνάμεων, αλλά καταφέρνει με αντεπιθέσεις να διεισδύσει στις τουρκικές θέσεις.

Τότε αντικρίζει Έλληνες στρατιώτες που υποχωρούσαν καθώς η άμυνα στη θέση Άγιος Γεώργιος έχει σπάσει. Όταν τους ρωτάει τι γίνεται, του απαντάνε ότι οι Τούρκοι έχουν περάσει κι είναι πολλοί.

Τους απαντά: Δεν ρώτησα πόσοι είναι. Σας ρώτησα πού είναι!

Και παίρνοντας θέσεις μαζί με τους καταδρομείς του καλύπτει την υποχώρηση των υπολοίπων.

Περιμένει ενισχύσεις. Όμως ενισχύσεις δεν έφτασαν ποτέ…

Κι όταν τελειώνουν τα πυρομαχικά του, διώχνει και τους δικούς του άνδρες και μένει εκεί να τους καλύπτει. Λίγο αργότερα σκοτώνεται, αφού έριξε και την τελευταία σφαίρα του.

Πριν διώξει τους στρατιώτες του, τους είπε:

Σήμερα θαμαυροφορεθούν πολλές μανάδες. Αλλά οι δικές σας δεν θα είναι ανάμεσά τους.

Τήρησε την υπόσχεσή του.

Οι μανάδες των στρατιωτών του δενμαυροφορέθηκαν.

Μαυροφορέθηκε η δική του μητέρα.

Τον Νίκο Κατούντα, τον “Λεωνίδα της Κερύνειας” τον τίμησε η Κυπριακή Δημοκρατία. Έδωσε το όνομά του σε δρόμο στη Λευκωσία. Τον τίμησε και ο Ελληνικός στρατός, του απένειμε μετά θάνατο το βαθμό του Αντιστρατήγου. Και το όνομά του δόθηκε σε στρατόπεδο της Χίου.

Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, όμως, τον αγνοεί…

Τέτοιες μέρες ασχολούμαστε με τον κορωνοϊό στη Μύκονο και με την… “γυναικοκτονία” του αναρχικού στη Φολέγανδρο.

Τους ήρωες δεν τους τιμούμε πια ως κοινωνία.

Ούτε τον Νίκο Κατούντα, ούτε τον Κώστα Κατσίφα, ούτε τον Σολωμό Σολωμού, ούτε τον Τάσο Ισαάκ.

Δεν χωράει η παληκαριά τους στα βλακώδη στερεότυπα της… “τοξικής αρρενωπότητας”.

Δεν έπεσαν θύματα “έμφυλης βίας”…

Δεν ήταν θύματα ρατσιστικής βίας στο Ντιτροϊτ…

Δεν ήταν πρεζόνια που πήγαν να κλέψουν μαγαζιά…

Οι ίδιοι θυσιάστηκαν συνειδητά.

Και οι μανάδες τους θρήνησαν βουβά – όπως έπρεπε – ως μάνες ηρώων.

Δεν πήραν σβάρνα τα κανάλια να δίνουν συνεντεύξεις…

Μόνο μέσα στις ψυχές κάποιων από μας καίει άσβεστη η μνήμη τους.

Και φωτίζει τη συνείδησή μας το παράδειγμά τους.

Λαοί που αξίζει να ζουν, φτιάχνονται από ήρωες που ξέρουν να πεθαίνουν.

Λαοί που τιμούν τους ήρωές τους, σέβονται τον εαυτό τους.

Λαοί που τους αγνοούν είναι ήδη καταδικασμένοι.

ΥΓ.2 Όταν ήμουν πολύ μικρός, μας μάθαιναν στο σχολείο ένα τραγουδάκι:

—Εις το βουνό ψηλά εκεί/ είναι εκκλησιά ερημική,

το σήμαντρό της δεν χτυπά/ δεν έχει ψάλτη ούτε παπά..

Κι ύστερα η δασκάλα μας πρόσθεσε και δύο “απαγορευμένους στίχους”:

—Δυό τάφοι άνοιξαν εκεί/ στην Κύπρο τη μαρτυρική.

Κι ο διαβάτης σαν περνά/ στέκεται και τους προσκυνά…

Ήταν η εποχή που απαγχονίστηκαν στην Κύπρο

ο Καραολής και ο Δημητρίου.

(Είμαι βέβαιος, ότι οι νεώτεροι δεν έχουν κάν ακούσει τα ονόματα αυτά…)

Η δασκάλα μας παρακάλεσε τότε να μη τους τραγουδάμε φωναχτά…

Μόνο ψιθυριστά. “Από μέσα μας”¨. Και βούρκωνε…

Τότε δεν καταλαβαίναμε γιατί ήταν “απαγορευμένοι στίχοι”…

Και σήμερα “απαγορευμένοι” είναι!

Κι ας αφορούν κάμποσους ακόμα νεομάρτυρες της Ελλάδας.

Γιατί στο μεταξύ προστέθηκαν κι άλλοι…

Όταν λέμε “Αθάνατοι”, δεν τιμούμε μόνο ένα κομμάτι από το παρελθόν μας.

Θωρακίζουμε το μέλλον μας!

Δεν τιμάμε μόνον εκείνους που “έφυγαν ηρωϊκά”.

Φροντίζουμε κυρίως εκείνους που ζουν σήμερα. Κι αυτούς που θάρθουν…

Τιμάμε τα παιδιά μας, για να ζήσουν ελεύθερα και με αξιοπρέπεια.

Όσο η ελληνική κοινωνία τους αγνοεί, η ίδια βουλιάζει.

Κι όσο υπάρχουν ακόμα Έλληνες που τους τιμούν, Ελπίδα υπάρχει.

Εκεί, στους “απαγορευμένους στίχους” των παιδικών μας χρόνων…

ΥΓ.3 Έτσι είναι:

Άλλοι μνημονεύουμε τους ήρωές μας,

κι άλλοι θρηνούν που… δεν παραδοθήκαμε ακόμα!

ΥΓ.4 Όπως βλέπετε, όπως και να το κάνουμε:

Η Κύπρος ΔΕΝ κείται μακράν…