Ἀπό τό μπαλκόνι, μέ θέα ἀπέναντι, στόν Ἕβρο…

Γράφει ὁ Δημήτρης Καπρᾶνος

Δέν ἀνήκω σέ ἐκείνους πού πιστεύουν στήν μέθοδο τοῦ κατευνασμοῦ. Οὔτε καί στήν μέθοδο τοῦ «τσαμπουκᾶ» πιστεύω. Οἱ ἀπέναντι βρίσκονται πάντα «μέ τό μαχαίρι στά δόντια.» Ἔτσι ἔχουν μάθει κι ἔτσι συνεχίζουν νά τούς μαθαίνουν οἱ κατά καιρούς ἡγέτες τους… Βεβαίως, ὅταν δαγκώνεις συνεχῶς ἕνα μαχαίρι, τό πιθανότερο εἶναι νά σπάσεις τά δόντια σου ἤ νά πετσοκόψεις τά χείλη σου. Ἀλλά, πῶς νά τό κάνουμε, τό θέαμα ἑνός ἡμιαγρίου γείτονα μέ ἕνα μαχαίρι στά δόντια, δέν εἶναι καί ὅ,τι πιό εὐχάριστο, γιά νά εἴμεθα εἰλικρινεῖς.

Τό θέμα, φυσικά, εἶναι τό τί κάνουμε ἐμεῖς. Καί ἕνας ἀκρίτας τοῦ Ἕβρου, ὁ Σάκης Τσομπανίδης, δημοσίευσε (συνοδευόμενο ἀπό ἕνα βίντεο) τό ἀκόλουθο κείμενο στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης.

«Ἀπό τό μπαλκόνι τοῦ σπιτιοῦ μου στό Δίλοφο Τριγώνου, φαίνεται πεντακάθαρα καί εἰδικά τώρα πού ἔχουν κόψει ὅλα τά καβάκια (Λεῦκες) καί ἔχουν ἀποψιλώσει ὅλο τό δάσος, ἡ ἀπέναντι ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Ἕβρου, ἀπό τό

Τριεθνές μέχρι καί τήν Ἀδριανούπολη! Βλέπω ἕναν αὐτοκινητόδρομο πού περνάει ἀπό τά τελωνεῖα Βουλγαρίας – Τουρκίας μέχρι τήν Ἀδριανούπολη καί πού συνεχίζει γιά τήν Κωνσταντινούπολη καί ἑνώνει τήν Εὐρώπη μέ τήν Ἀσία! Στήν ἀπέναντι ὄχθη φαίνεται πεντακάθαρα νά ἁπλώνεται μία πόλη μέ 160.000 πληθυσμό, μέ μεγάλη οἰκονομική καί ἐμπορική κίνηση καί δραστηριότητα, τήν Ἀδριανούπολη. Ἐπίσης βλέπω πολλά ἐργοστάσια καί βιοτεχνίες νά δουλεύουν μέρα καί νύχτα! Ἀκούω ἐπίσης τά τραῖνα τους, ἐμπορικά καί ἐπιβατικά, νά πηγαινοέρχονται καί νά σφυρίζουν συνεχῶς! Τήν ἡμέρα βλέπω τούς πανύψηλους μιναρέδες τους καί τίς μεγάλες ἐκτάσεις μέ ὀρυζῶνες δίπλα στό ποτάμι. Καί ὅλα αὐτά τά βλέπω στήν ἀπέναντι ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Ἕβρου! Ἑλληνική ὄχθη, ἔρημα χωριά μέ λιγοστούς κατοίκους, χωρίς νέους καί σχολεῖα, δίχως δρόμους, χωρίς συγκοινωνίες, χωρίς τρένα, ἐκκλησίες ἄβαφες καί μέ πεσμένους τούς σοβάδες, χωρίς τηλεοπτικό καί ραδιοφωνικό δίκτυο, δίχως κινητή τηλεφωνία καί τέλος μέ τούς ἀγρότες σέ ἀπόγνωση κάθε φορά μέ τήν λιγοστή παραγωγή, τίς πλημμύρες καί τίς χαμηλές τιμές στά προϊόντα τους.

Τί κάνανε ὅλες οἱ κυβερνήσεις τά τελευταῖα 40 χρόνια γιά νά θωρακίσουν τά σύνορά μας; Ἕνα τίποτα… Ἀντίθετα τά ἀποδυνάμωσαν διώχνοντας τούς κατοίκους στό ἐξωτερικό καί στίς μεγάλες πόλεις! Ἔκλεισαν ὅσα ἐργοστάσια καί βιοτεχνίες ὑπῆρχαν καί ἀποψίλωσαν τίς ὑπηρεσίες ἀπό τά χωριά! Θωράκιση τῶν συνόρων δέν εἶναι μόνο νά φτιάχνουν φράχτες καί νέες δομές γιά πρόσφυγες καί παράτυπους μετανάστες, θωράκιση εἶναι καί ὅλα αὐτά πού ἀνέφερα πιό πάνω!»…

Μέ λίγα λόγια, ὁ κάτοικος (ἕνας ἀπό τούς ἐπιμένοντες πού παραμένουν πεισματικά στό «Τρίγωνο») δίνει τήν εἰκόνα τῆς καταστάσεως. Βρίσκουν καί τά κάνουν οἱ γείτονες! Ἄν ὁ Ἕβρος ἦταν σωστά ἀνεπτυγμένος καί τά χωριά τῶν συνόρων ἦταν κατά τρόπο ὀρθολογικο-κατοικημένα, δέν θά ὑπῆρχε ἔνταση καί ἀπόπειρες τῶν γειτόνων νά μᾶς ἀποσταθεροποιήσουν. Θά ἔρχονταν καί οἱ γείτονες νά ψωνίζουν στήν ἑλληνική πλευρά, ὅπως πηγαίνουν ἀρκετοί δικοί μας στούς ἀπέναντι! Αὐτά, ὅμως, γιά νά γίνουν, χρειάζονται ἐθνική πολιτική, προγραμματισμό καί διακομματική συναίνεση. Ὅ,τι μᾶς λείπει, δηλαδή…

«ΕΣΤΙΑ», Πε. 2 Ίουνίου 2022, φ. 42.271 σελ. 1, 4 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 3/6/2022).