Γράφει ὁ Δημήτρης Καπρᾶνος.
Ἰδιαίτερα ἐπικίνδυνη μπορεῖ νά ἀποδειχθεῖ, γιά τήν χώρα γενικότερα ἡ ἐπιπολαιότητα μέ τήν ὁποία ἡ ἁρμόδια ἑλληνική ἀρχή χειρίζεται τό θέμα τοῦ ποδοσφαίρου στήν Θράκη. Δέν ἔφθανε ἡ ἐλαφρότητα καί ἡ ἐμπάθεια μέ τήν ὁποία οἱ ἁρμόδιοι χειρίσθηκαν τό θέμα τῆς «ΠΑΕ Ξάνθη», ὑποχρεώνοντας τήν σοβαρή αὐτή καί παραγωγική ὁμάδα νά ἐξαφανισθεῖ οὐσιαστικά ἀπό τό ποδόσφαιρό μας, οἱ ἴδιοι τώρα βλέπουν μέ ἀδιαφορία τήν «εἰσβολή» τῶν τουρκικῶν συμφερόντων σέ μία ἄλλη σπουδαία ἑλληνική ὁμάδα, τόν «Πανθρακικό». Ὅπως διαβάσαμε στήν προχθεσινή «Ἑστία», ἡ ὁμάδα τῆς Κομοτηνῆς ἔχει βασικό χορηγό ἑταιρεία ἡ ὁποία ἀνήκει στόν υιό τοῦ ἀποθανόντος μουσουλμάνου βουλευτῆ Ἀχμέτ Σαδίκ.
Καμαρωτός, καμαρωτός ὁ ἐν λόγῳ κύριος, φωτογραφήθηκε μέ τόν ἀπερχόμενο πρόξενο τῆς Τουρκίας καί τόν ἀρχηγό τῆς ὁμάδας Τοῦρκο ποδοσφαιριστή ἐκ μετεγγραφῆς. Ἡ φωτογραφία μάλιστα ἔχει φόντο τήν τουρκική σημαία καί τήν λέξη Κομοτηνή μέ λατινικούς χαρακτῆρες. Ὅλα αὐτά φυσικά δέν ἔγιναν τυχαῖα, οὔτε ἔγιναν ἐν κρυπτῷ. Ἦταν γνωστά ἀπό καιρό στήν ἀθλητική κοινότητα τῆς πόλεως, εἶχαν ἐπισημανθεῖ στίς ἁρμόδιες ἀρχές, ἀλλά φαίνεται ὅτι εἶναι πιό σημαντικό τό θέμα τῆς μετακλήσεως ξένων διαιτητῶν ἀπό τήν ἐξαφάνιση τῆς ἑλληνικότητας ἀπό τό θρακικό ποδόσφαιρο.
Θά πεῖ κάποιος ὅτι «καί στήν Ἀγγλία, τήν γενέτειρα τοῦ ποδοσφαίρου, ἱστορικές ὁμάδες ἔχουν περάσει στά χέρια μή βρεταννικῶν συμφερόντων.» Θά συμφωνήσουμε ἀπολύτως, ἀλλά δέν θυμόμαστε οἱ Σαουδάραβες, οἱ Καταριανοί, οἱ Ταϋλανδοί, οἱ Ἰνδοί ἤ οἱ Ἀμερικανοί πού ἔχουν ἀγοράσει τίς καλύτερες βρεταννικές ὁμάδες, νά ἔχουν πεῖ ποτέ στούς Ἄγγλους «μπορεῖ νά ἔρθουμε ξαφνικά μιά νύχτα.»
Ἐδῶ τά πράγματα εἶναι πολύ διαφορετικά. Καί ἄν τό ὑπουργεῖο Ἀθλητισμοῦ, ἡ ΕΠΟ, καί γενικότερα ἡ κυβέρνηση δέν ἀντιληφθοῦν τή σοβαρότητα τοῦ θέματος, θά ἀρχίσει ἀπό τήν Θράκη μία διαφορετική καί λίαν ἐπικίνδυνη τουρκική διείσδυση στό μαλακό ὑπογάστριο τῆς χώρας.
Ὅλοι γνωρίζουμε τήν δύναμη καί τήν ἀπήχηση πού ἔχει τό ποδόσφαιρο στίς λαϊκές μᾶζες. Ποτέ δέν καταλάβαμε τό γιατί οἱ ποδοσφαιρικές ἀρχές ἐξαφάνισαν ἀπό τόν χάρτη μιά τόσο ὀργανωμένη, καί σταθερή ποδοσφαιρική δύναμη ὅπως ἦταν ἡ «Ξάνθη». Μία ὁμάδα μέ ἀδιάλειπτη παρουσία στήν μεγάλη κατηγορία, μέ συμμετοχές στά εὐρωπαϊκά κύπελλα, μέ δικό της γήπεδο καί διεθνῶν προδιαγραφῶν ἀθλητικό κέντρο, μέ πολυτελεῖς ξενῶνες γιά τούς ποδοσφαιριστές καί μέ συμμετοχή σέ ἕναν τελικό Κυπέλλου Ἑλλάδος.
Αὐτήν τήν ὁμάδα μέ ἕνα νεφελῶδες κατηγορητήριο πού τελικά ἀποδείχθηκε ἀστήρικτο οἱ ποδοσφαιρικές ἀρχές τήν ἔσβησαν ἀπό προσώπου γῆς. Καί ἐπειδή δέν διέθετε «ἐρασιτέχνη» αὐτήν τήν στιγμή, δέν μπορεῖ νά μετάσχει σέ καμμία κατηγορία.
Ὁ «Πανθρακικός», ἐπίσης, μέ ἱστορία στήν μεγάλη κατηγορία, καί μέ ἕνα γήπεδο στό βάθος τοῦ ὁποίου, ὅταν ἡ τηλεόραση μετέδιδε τούς ἀγῶνες της, δέσποζε μιά μεγάλη ὀρθόδοξη ἐκκλησία, περνᾶ στήν οὐσία σέ τουρκικά συμφέροντα. Καί μήν ἀρχίσει νά λέει κανείς ὅτι «ὑπάρχουν καί Ἕλληνες ποδοσφαιριστές πού παίζουν στήν Τουρκία.» Οἱ ποδοσφαιριστές αὐτοί ἀγωνίζονται σέ ὁμάδες τουρκικές, καί εἶναι ἐπαγγελματίες. Καμμία σχέση μέ αὐτά πού συμβαίνουν στήν ποδοσφαιρική Θράκη.
Ἄς κινηθοῦν γρήγορα οἱ βαθιά κοιμώμενες ἑλληνικές ἀρχές. Εἶναι ἤδη ἀργά, ἀλλά κάτι μπορεῖ νά γίνει.
Ἄρθρο στήν «ΕΣΤΙΑ», Τε. 1 Νοεμβρίου 2022, φ. 42.396 σελ. 1, 4 (αναδημ. στην ηλεκτρονική έκδοση 2/11/2022).