H Deutsche Telekom είχε αγοράσει το 2008 το 30% του ΟΤΕ με τιμή 30% ανώτερη από την τιμή αγοράς, στα 27.50 ευρώ ανά μετοχή
Σήμερα, 6 Ιουνίου 2011, το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ υπερέβη τα όρια. Πούλησε το δημόσιο ένα επιπλέον 10% στη Γερμανική εταιρεία στην τιμή 8.1 ευρώ ανά μετοχή!! Δηλαδή στο 29% της τιμής του 2008. Τελική είσπραξη 400 εκατομύρια ευρώ.
ΚΟΨΟΧΡΟΝΙΑ.
Από το Μολών Λαβέ, στο … ΠΩΛΩΝ ΛΑΒΕ.
Δείτε την είδηση από τη Ναυτεμπορική
D.Telekom: Ασκήθηκε το δικαίωμα προαίρεσης για το 10% του ΟΤΕ
NAFTEMPORIKI.GR
Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2011 15:30
Τελευταία Ενημέρωση : 06/06/2011 16:07
Το δικαίωμα προαίρεσης για το 10% του ΟΤΕ άσκησε η ελληνική
κυβέρνηση, όπως ανακοίνωσε σήμερα η Deutsche Telekom. Σύμφωνα με τη
γερμανική εταιρεία, το τίμημα της εξαγοράς ανέρχεται σε περίπου 400 εκατ. ευρώ.Μετά τη συμφωνία, το ελληνικό Δημόσιο θα κατέχει ποσοστό 10% συν μία
μετοχή στο ΟΤΕ, με το ποσοστό της Deutsche Telekom να ξεπερνάει το 40%.Από το 2008, η Deutsche Telekom έχει επενδύσει περίπου 3,8 δισ. ευρώ για
την απόκτηση ποσοστού 30% στον ΟΤΕ. Στο πλαίσιο της συμφωνίας, η
κυβέρνηση είχε έως τα τέλη του έτους το δικαίωμα προαίρεσης για πώληση
ποσοστού 10% του ΟΤΕ στη γερμανική εταιρεία.Με την πώληση του 10% του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom, που θα ολοκληρωθεί
μέχρι τέλος του Ιουνίου, ξεκινά το φιλόδοξο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων
της κυβέρνησης, το οποίο θα παρακολουθείται στενά από στελέχη που θα
υποδείξει η τρόικα.
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1988254
Ας θυμηθούμε και την αντίδραση του νυν υπουργού Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου, ως αντιπολίτευση το 2008 όταν η προηγούμενη κυβέρνηση πουλούσε το 25% του ΟΤΕ στην τιμή 27.5 ευρώ ανά μετοχή
Επίσης, ο κ. Παπακωνσταντίνου
είπε ότι το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση είναι πρόθυμο να καταβάλλει τα
145 εκατομμύρια ευρώ του υπερτιμήματος που πήρε το ελληνικό
δημόσιο προκειμένου να ανακτήσει το μάνατζμεντ στον ΟΤΕ.
Δηλώσεις και άλλων το 2008 για το ίδιο θέμα εδώ – http://news.pathfinder.gr/greece/politics/476413.html
Ενημέρωση 8 Ιουνίου 2011.
«Κοψοχρονιά» και «κλοπή» χαρακτηρίζει την πώληση του ΟΤΕ η Αμερικανική Wall Street Journal. Το κυρίως έντυπο της αμερικανικής αγοράς
Κοψοχρονιά πωλείται η Ελλάδα στους Γερμανούς, λέει η WSJ
Οι γερμανικές εταιρείες κυνηγούν
αγοραστικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, καθώς η κυβέρνηση της υπερχρεωμένης
χώρας επιχειρεί να πουλήσει κρατικά περιουσιακά στοιχεία για να
σταθεροποιήσει τα οικονομικά της, αναφέρει η Wall Street Journal.
Η αμερικανική εφημερίδα αναφέρεται στην αγορά από την Deutsche
Telekom επιπλέον 10% του ΟΤΕ, εστιάζοντας στο τίμημα των 400 εκατ. ευρώ
και σχολιάζει πως το ποσό αυτό αποτελεί ‘κλοπή’ αν αναλογιστεί κανείς
ότι η γερμανική εταιρεία διέθεσε κοντά στα 4 δισ. το 2008 για να μπει
στον ελληνικό οργανισμό.H Wall Street Journal απαριθμεί και άλλες εταιρείες που εδρεύουν
στη Γερμανία και αναζητούν ευκαιρίες στην Ελλάδα, μετά και τις
εξαγγελίες της ελληνικής κυβέρνησης για αποκρατικοποιήσεις ύψους 50 δισ.
ευρώ. Μεταξύ άλλων κάνει λόγο για την εταιρεία διαχείρισης αεροδρομίων
Fraport, που φέρεται να εξέφρασε ενδιαφέρον για την απόκτηση μεριδίου
στο “Ελευθέριος Βενιζέλος”. Σήμερα το 55% της εταιρείας διαχείρισης του
αεροδρομίου της Αθήνας ανήκει στο Δημόσιο, ενώ δεν αποκλείεται -σύμφωνα
με την Wall Street Journal- να υπάρξει μια αλλαγή φρουράς με την Fraport
να διαδέχεται την επίσης γερμανική Hochtief που έχει σήμερα το
μάνατζμεντ του “Ελευθέριος Βενιζέλος”.Η εφημερίδα σημειώνει, τέλος, πως οι γερμανικές εταιρείες
μπορούν να αξιοποιήσουν το ελληνικό ‘πωλητήριο’ καθώς έχουν μεγάλη
εμπειρία από εσπευσμένες πωλήσεις κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε
χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=282394
20 comments
Μὲ κάτι τέτοιες ἀνοησίες χάνει καὶ τὸ «Ἀντίβαρο» τό δίκιο του.
Εἶναι σὰν νὰ γράφει κανεὶς ὅτι εἶναι αἶσχος νὰ πληρώνουμε τὸν χειρουργὸ τοῦ πνεύμονος ποὺ καταστρέψαμε μὲ τὸ κάπνισμα ὅταν ὁ χειρουργὸς αὐτὸς μᾶς σώζει τὴν ζωὴ. Χατζηνικολάου ἔγινε τὸ «Ἀντίβαρο» νὰ διαμαρτύρεται γιὰ τὴν ὑψηλὴ τομὴ τῆς ντομάτας ;
Αγαπητέ κ. Γεωργάνα, ευχαριστώ κατ’ αρχάς για την απόδοση «δίκιου του Αντίβαρου», σε άλλα προφανώς.
Δεν αντιλαμβάνομαι όμως ούτε τον χαρακτηρισμό «κάτι τέτοιων ανοησιών» (πληθυντικός, άρα περιμένω να μου επισημάνετε και άλλες), ούτε τον παιδαριώδη παραλληλισμό με την «υψηλή τιμή της ντομάτας»! Είστε, περιέργως και αδικαιολόγητα θα έλεγα, οξύς. Λυπάμαι.
Εδώ μιλάμε για δημόσια περιουσία. Δική σας, και ολωνών μας. Η διαχείρισή της δίδεται στους πολιτικούς. Υπάρχει καλή και κακή διαχείριση. Μία πώληση μπορεί να είναι καλή ή κακή διαχείριση. Ανάλογα με τις περιστάσεις (και την τιμή). Δεν είμαι υπέρ του υπερ-κράτους. Αυτό είναι δεδομένο. Εδώ λόγω της κρίσης έχει υποβαθμιστεί τόσο πολύ το ελληνικό χρηματιστήριο που έχει συμπαρασύρει τους πάντες, υγιείς και ασθενείς επιχειρήσεις. Στο Δημοτικό κι όλας μπορεί το παιδί να κατανοήσει ότι η ζωή κάνει κύκλους. Η χαμηλή τιμή πώλησης στο τεχνητό ναδίρ της τιμής της είναι «πωλών λαβέ». Είναι, κατά την προσωπική μου άποψη και αυτή και μόνο εκφράζω, κακή διαχείριση. Είναι πώληση στο χειρότερο σημείο. Είναι ξεπούλημα των «ασημικών» σε εξευτελιστική τιμή. Δυστυχώς δεν βλέπω αρκετή δημοσιότητα σ’ αυτήν την πώληση, εξ ου και το σχόλιό μου εδώ.
Τα 400 εκατομύρια δεν είναι τίποτα, για τα μεγέθη που συζητούμε. Ελάχιστα βοηθούν. Να σας δώσω μία εναλλακτική; θα μαζεύονταν σε λιγότερο από δύο εβδομάδες από Έλληνες του εξωτερικού ή και της Ελλάδας (σε ενδεχόμενο ειδικού ελληνικού ομολόγου όπως η ίδια η κυβέρνηση είχε σκεφθεί προ μηνών να εκδόσει). Να σας δώσω και έναν άλλο αριθμό για να συνειδητοποιήσετε το μέγεθος. Μας ζητούν 50 δις από αποκρατικοποιήσεις. Από αυτό το 10% του ΟΤΕ θα εισπράξουμε το 0.8% του συνολικού ποσού. Έχουμε άλλους 120 ΟΤΕ και δεν το ξέρω;
Θα με θυμηθείτε όταν πολύ πριν λήξει αυτή η κρίση, η τιμή μετοχής του ΟΤΕ θα έχει διπλασιαστεί από τη σημερινή της.
Ανδρέας.
Ἡ ἀποτίμηση τῶν περιουσιακῶν στοιχείων εἶναι ἀντικείμενο τῆς, ἂς τὴν ποῦμε, ἐπιστήμης τῆς χρηματοοικονομικῆς. Μπορεῖ κανὲνας νὰ διαβάσει πολλὰ γιὰ τὸ ζήτημα, τόσον ἐπιστημονικά, ὅσον καὶ ἐκλαϊκευμένα στὸ διαδίκτυο. Εἶναι ἀπολύτως βέβαιον ὂτι συλλογισμὸς τοῦ τύπου ποὺ περιέχεται στὸ ἀρχικὸ ἄρθρο δὲν εἶναι ἔγκυρος. Ἡ ἀφελὴς σύγκριση τιμῶν περιουσιακῶν στοιχείων σὲ ἀπομεμακρυσμένα χρονικὰ σημεῖα δείχνει πλήρη ἄγνοια τοῦ θέματος καὶ τῶν ἁπλουστέρων ἀκόμη πτυχῶν του.
Σὲ κάθε περίπτωση, θὰ συμφωνήσετε, πιστεύω, ὅτι ὅταν τὸ κράτος πνίγεται, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν χρησιμοποιήσει ὅποιο σωσίβιο μπορεῖ. Μακάρι νὰ εἴχατε χρήματα νὰ τοῦ δανείσετε. Ἀλλὰ οὔτε ‘σεῖς οὔτε κανένας στὸν πλανήτη εἶναι διατεθειμένος νὰ τοῦ δανείσει. Μακάρι νὰ ἀγοράζατε ἐσεῖς μετοχὲς τοῦ ΟΤΕ, ὥστε ἡ τιμὴ βάσεως γιὰ τὴν ἀγοραστὴ νὰ ξεκινοῦσε χαμηλότερα. Δὲν τὸ ἔκανε κανείς, ὅμως. Ὅπως καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίσει τὸ κράτος νὰ περικόψει τὶς ἄπειρες ἀργομισθὶες ποὺ πληρώνει καὶ νὰ ξαναγοράσει τὶς μετοχὲς ποὺ πούλησε, ἀφοῦ, ὅπως λέτε θὰ διπλασιασθοῦν σὲ τιμὴ «πολὺ πρὶν λήξει αὐτὴ ἡ κρίση». Βλέπετε ὅτι ὁ ἐπικρίνων ἔχει τὴν πολυτέλεια νὰ ἀφήνει τὸν χρόνο ἐκπληρώσεως τῆς προφητείας του ἀόριστο, ἐνῶ καρφώνει τὸν ἐπικρινόμενο στὸν σταυρὸ δύο πολὺ συγκεκριμένων ἀριθμῶν.
Τέλος, ἔχουμε πολὺ περισσοτέρους ἀπὸ 120 ΟΤΕ. Ἀλλὰ καὶ 1200 νὰ εἴχαμε, ἀξία σὲ ὅλα τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα προσθέτει μόνον ἡ συνετὴ διαχείρισις. Σ` αὐτὴν τὸ ἑλλαδικό μας κράτος ἔχει ἀποδείξει περιτράνως ὅτι ὑστερεῖ ἀνεπανορθώτως. Συνεπῶς, εὔλογο καὶ ἐπωφελές εἶναι νὰ τοῦ ἀφαιρεθεῖ ἡ περιουσία καὶ νὰ δοθεῖ σ`αὐτὸν ποὺ θὰ τὴν διαχειρισθεῖ καλύτερα. Μέχρι καὶ ὁ Χριστὸς τὄχει ‘πεῖ στὴν Παραβολὴ τοῦ ἀμπελῶνος …
Παρ’ όλο που ακολουθώ μια τελείως διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά το θέματα κρίση, χρέος, δανεικά κλπ. θα προσπαθήσω να ακολουθήσω αυτούς που βλέπουν «μονόδρομους» στις ακολουθούμενες επιλογές των εγχώριων «σωτήρων» και διεθνών «κηδεμόνων» μας, να δείξω ότι έστω και η στενή αυτή προσέγγιση δεν είναι τίποτα άλλο από πλήρη απάτη, παρατηρώντας τα εξής απλά και γνωστά ακόμη και σε όποιον ως οικονομικές του γνώσεις επικαλείται τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής:
Όταν μια επιχείρηση π.χ. έχει υπερδανεισμό και αδυνατεί να αντεπεξέλθει έχει δύο λύσεις:
Α) Ψάχνει να «ξεφορτωθεί» αν μπορεί το παλιό δάνειο με νέο αλλά συμφερότερων όρων ώστε μειώνοντας τους τόκους που τρέχουν να πάρει ανάσα
και ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ και ΚΥΡΙΩΣ
Β) Να αυξήσει τη αποδοτικότητα και παραγωγή της για να μπορεί και το δάνειο να εξοφλεί και τις ανάγκες της να ικανοποιεί!
Ο βέλτιστος συνδυασμός και των δύο είναι και η άριστη λύση!
Εάν το πρώτο δεν συμβεί ΔΕΝ παίρνει νέο δάνειο! Δεν είναι τόσο βλάκας! Επαναδιαπραγματεύεται το παλιό λέγοντας «έτσι μπορώ να πληρώνω και θα το μπορέσω με βάση τη λύση Β». Ούτε ο πιστωτής είναι βλάκας! Θα βρούν νέο διακανονισμό επ’ ωφελεία και των δύο!
Εκτός και αν ο πιστωτής, ενήμερος ότι ο οφειλέτης διαθέτει και σπίτι και οικόπεδο και χωράφι θελήσει «να βάλει χέρι!» Αλλά τότε πάμε σε άλλες καταστάσεις που απαιτούν πτώχευση και αναγκαστική κατάσχεση.
Τι κάνει τοτε ο οφειλέτης; Με νύχια και με δόντια αμύνεται για το βιός του! Να μην του το ξεσχίσουν σαν όρνεα! Και είναι ΚΑΘΗΚΟΝ του!
Αλλά αυτά τα κάνει ένας που η επιχείρησή του είναι η ζωή του!
Τι κάνει λοιπόν η κυβέρνησή μας, τι προκρίνουν οι αμερικανοσπούδαστοι οικονομικοί «φωστήρες» μας;
Την πρώτη λύση δεν θέλησαν να εξετάσουν καν! Εμείς μόνο από το μονοπώλιο ψωνίζουμε και μόνο ότι έχει να μας προσφέρει! Το ίδιο μονοπώλιο που σου λέει «αν πεινάς, τώρα έχω μόνο χαβιάρι (spreads πάνω από 1000), αλλά επειδή σε βλέπω άφραγκο και θέλω να σε βοηθήσω θα κοιτάξω να σου βρώ κανένα ροφό!» Τι πονοψυχία! Και κεί που είχαμε πρόβλημα να φάμε σαρδέλλα, πήραμε ροφό! Πήραμε καινούργιο δάνειο με επιτόκιο 5-6% για να εξοφλήσουμε δάνεια επιτοκίων 1-2%! Και οφείλουμε και ευγνωμοσύνη! Και με την τρόϊκα να μας βαστάει και το πηρούνι και να μας λέει και πως θα φάμε!
Τη δεύτερη λύση την θεωρούν ζημιά μεγάλη τώρα! Με δουλειά θα βγούν τα δανεικά; Μόνο με πείνα βγαίνουν! Απολύσεις στο δημόσιο, απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, κλείσιμο καταστημάτων, τεχνίτες και επιτηδευματίες σε απόγνωση, συρρίκνωση παραγωγής, όλα λιγότερο! Μόνο οι φόροι όλο και περισσότερο!
Το μνημόνιο δεν βγαίνει! Παραδοχή πλέον και της κυβέρνησης! Και ετοιμάζεται για νέο σκληρότερο! Η ακολουθούμενη πολιτική είναι αδιέξοδη! Γιατί αμφέβαλλε κανείς, από την πρώτη κιόλας στιγμή, με γνώσεις απλής οικιακής οικονομίας;
Και να ’φτανε αυτό; Πρώτη φορά βλέπω πιστωτές τόσο ανυπόμονους να «βάλουν χέρι σε περιουσία» πριν την επίσημη πτώχευση, με τους «εκπροσώπους» του οφειλέτη να τσακίζονται να ετοιμάσουν τα συμβόλαια όπως τα υπαγορεύουν αυτοί και στις τιμές που γουστάρουν! Και να δηλώνουν ξεδιάντροπα ότι κάνουν και τιτάνιο αγώνα για τη σωτηρία της πατρίδας!
Είπαμε τι θα έκανε ο καθένας από μας, που η επιχείρησή του ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ του!
Τι περιμένατε να γίνει όταν την προβληματική επιχείρηση «ΕΛΛΑΣ» την αναθέσαμε σε κάτι αμερικανάκια που θεωρούν ότι μέσα σ’ αυτήν ΣΠΑΤΑΛΑΤΑΙ η ζωή τους αλλά -τι να κάνουν;- υπάρχουν και κάποιες ανειλημμένες υποχρεώσεις, κάποιες αγγαρείες που πρέπει να γίνουν πριν επιστρέψουν στους διεθνείς οργανισμούς που είναι το όνειρό τους!
Υ.Γ.
Θέλω όποιος από εσάς υπερασπίζεται το δίκαιον τω δανειστών και την αναντίρρητη εκ μέρους του οφειλέτη αποδοχή των όρων του πιστωτή να μου απαντήσει στο εξής:
Θα δεχόταν έναντι δυσκολίας ή αδυναμίας εξόφλησης δανείου του, να του εγκαταστήσει μόνιμα η Τράπεζα στο σπίτι του έναν υπάλληλό της;
Το παιδί πίνει γάλα; Από αύριο κομμένο!
Η κυρία θέλει και λίγο κρέας στην κατσαρόλα; Αίσχος!
Ο παππούς γέρασε και δεν προσφέρει τίποτα; Αντιπαραγωγικός! Καλέστε το γραφείο τελετών!
Τα ασημικά της γιαγιάς που ήταν και από σπίτι; Το σπαθί του προπάππου που πολέμησε κιόλας; Δικά μου!
Αυτό γίνεται στην Ελλάδα σήμερα και μερικοί σφυρίζουν αδιάφορα και από πάνω ηθικολογούνε κιόλας!
κε Χονδρογιάννη, το σχόλιό σας προσεγγίζει στον πυρήνα του μνημονίου. Ένα κυρίαρχο κράτος δεν έχει την ίδια θέση με κάποιον ιδιώτη οφειλέτη και τούτο διότι σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο απολαμβάνει προνομίων, που καθιστούν αδύνατη, ή έστω εξαιρετικά δυσχερή, την ικανοποίηση των δανειστών του με τη συνήθη διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης. Εκμεταλλευόμενη ακριβώς τα προνόμια αυτά μπόρεσε η Αργεντινή να επιβάλει στους πιστωτές της εν τοις πράγμασι σημαντική μείωση του χρέους της. Έχοντας αυτό το παράδειγμα υπ’ όψιν οι σημερινοί δανειστές μας, έσπευσαν πρωτίστως να εξασφαλίσουν ότι η Ελλάδα θα παραιτείτο από οποιοδήποτε προνόμιο και δικαίωμα, ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να ικανοποιηθούν από την περιουσία της, εάν τα προβλεπόμενα μέτρα δεν αποδώσουν, κάτι που εξαρχής οι ίδιοι βάσιμα πιθανολογούσαν. Το μνημόνιο, λοιπόν, δεν είναι απλώς μία δανειακή σύμβαση, όπως οι προηγούμενες, ούτε εξαντλείται σε δέσμη μέτρων για την εξυγίανση της οικονομίας μας, γεγονός που ελάχιστα ενδιαφέρει τους δανειστές μας. Η ειδοποιός διαφορά του σε σχέση με τα προηγούμενα δάνεια είναι ότι αυτήν την φορά οι δανειστές έχουν απέναντί τους ένα κράτος ξεδοντιασμένο, που έχει οικειοθελώς απεμπολήσει κάθε έννοια κυριαρχίας, και έχει σχεδόν εξομοιωθεί με οιονδήποτε ιδιώτη. Εν ολίγοις, προτού μας δανείσουν, έσπευσαν να μας δέσουν χειροπόδαρα για να μην την (ξανα)πατήσουν. Το περιβόητο μνημόνιο είναι για εκείνους η απόλυτη εξασφάλιση που ονειρεύεται κάθε δανειστής : ακόμη κι αν δεν ικανοποιήσουμε τους όρους που εκείνοι εκάστοτε κατά την κρίση τους επιτάσσουν, είναι βέβαιοι ότι θα ικανοποιηθούν πλήρως από την δημόσια περιουσία. Εν ολίγοις, καλό θα ήταν να μην τρέφουμε αυταπάτες : μετά το μνημόνιο σημασία δεν έχει εάν, πόσα και αντί ποίου τιμήματος θα εκποιήσει το κράτος, αλλά πότε και με ποιόν τρόπο (εκουσίως ή αναγκαστικώς).
Πολύ ορθά, επαυξήσατε κ. Φιλανθρωπηνέ!
Ένα πολύ πιό ισχυρό θεσμό λοιπόν και νομικά και ηθικά πολύ πιό θωρακισμένο που είναι το κράτος, κάποιοι, έξω από αυτό, αλλά με τη ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ των ΔΙΚΩΝ μας κυβερνητών το κατάντησαν πάγκο της λαϊκής! Ή μάλλον γαϊδούρι πραματευτή!
Ή, για να παραμείνω στο παράδειγμά μου, σαν να λέμε ότι μια εταιρεία εν όψει πτώχευσης, αλλάζει άρδην το καταστατικό της, για να βάλει όρους που θα διευκολύνουν τους πιστωτές της να πάρουν ότι έχει και δεν έχει!
Ότι και να πει κανείς, όπως και να το περιγράψει, το ίδιο απερίγραπτο συναίσθημα θα νιώσει!
Όσο για την αναγκαστική ή εκούσια εκποίηση, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, δεν έχει πλέον καμία σημασία, θα έχει ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Χώρια που οι “δικοί μας” οπωσδήποτε και θα εκποιήσουν “εκουσίως”, θα το θεωρήσουν και τιμή τους μάλιστα, κατόπιν του “εκουσίου” δι’ αυτούς, αλλά “αναγκαστικού” για τη χώρα μας στριμώγματος στη γωνία που πέτυχαν!
Κύριε Γεωργάνα μία απάντηση σε σας.
Εν πάση περιπτώσει, το θεωρώ κακή διαχείριση. Ειδικά μάλιστα, εφόσον η επιστολή του αρμόδιου υπουργού προς τον πρόεδρο της DT εστάλη μία μόλις ημέρα πριν τη σύνοδο πολιτικών αρχηγών από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν ζητήθηκε επιτακτικά συναίνεση -και σύμφωνα με τη φιλολογία των ημερών επρόκειτο να προταθεί κυβέρνηση προσωπιτοτήτων! Προφανώς διαφωνείτε στα περί κακής διαχείρισης για το συγκεκριμένο θέμα.
Θα προχωρήσω όμως και σε μία πρόταση για να μη φανεί ότι γράφω εύκολα και στεγνά.
Εκτίμησή μου είναι ότι πρέπει να προσφύγουμε σε γενναιόδωρο «κούρεμα» χρέους ύψους 50% ή ακόμη και 60%. Και μάλιστα κάθε μέρα που το καθυστερούμε (από την ημέρα υπογραφής του πρώτου Μνημονίου και μετά), τόσο μεγαλύτερο κούρεμα χρειαζόμαστε.
1. Κούρεμα στους «εντός» έγινε ήδη. Μιλάω για περικοπές μισθών, συντάξεων, επιδομάτων, 13ου και 14ου μισθού κλπ.
2. Κούρεμα στους «εκτός» (δανειστές) δεν έγινε για έναν συγκεκριμένο λόγο: την προστασία των κατόχων ελληνικών ομολόγων (στο εξής: ομολογιούχοι). Δηλαδή πλήθος Ευρωπαϊκών τραπεζών, κατά κύριο λόγο.
3. Το (2) δεν είναι απόλυτα ακριβές. Το σημείο στο οποίο συντείνουν πολλές δημόσιες πληροφορίες είναι ότι ομολογιούχοι έχουν ήδη μεταπωλήσει ελληνικά ομόλογα γύρω στο 70% της αξίας τους. Όχι τώρα, αλλά από τα τέλη του 2010 ως τον Μάρτιο-Απρίλιο του 2011. Εννοώ ότι ως τότε αυτή ήταν περίπου η αντιστοιχία. Σήμερα, ίσως είναι ακόμη χαμηλότερη. Συνεπώς ένα κούρεμα έχει «ατύπως» ήδη γίνει και πολλοί δανειστές μας έχουν ήδη εντάξει τη «χασούρα» από τα ελληνικά ομόλογα στους υπολογισμούς τους.
4. Τα χρήματα του Μνημονίου δεν μένουν στη χώρα. Μπαίνουν στις 11 το πρωί και φεύγουν στις 11.30. Αποπληρώνονται μ’ αυτά προηγούμενα τοκοχρεωλύσια. Έτσι, ουσιαστικά λαμβάνει χώρα μία μετάβαση δανειστών από κλασικούς ομολογιούχους (οι οποίοι δεν εγείρουν ποτέ αιτήματα παρέμβασης στην οικονομική πολιτική και αποδέχονται τον κίνδυνο των επενδύσεών τους) στην τρόικα. Επειδή, προφανώς και σύμφωνα με το ίδιο το Μνημόνιο, κούρεμα δεν νοείται στα δάνεια από την τρόικα, το ενδεχόμενο κούρεμα θα αφορά σε όλο και μικρότερο ποσοστό του συνολικού μας χρέους. Έτσι, κάθε τρίμηνο που περνάει, θα πρέπει να κάνουμε μεγαλύτερο κούρεμα για να πετύχουμε το ίδιο όφελος.
5. Η ανάγκη δεύτερου απανωτού δανείου, δημιουργήθηκε από την κακή εκτέλεση του πρώτου. Δεν υπεισέρχομαι στην λεπτομέρια κατά πόσο τη σχετική ευθύνη έχουν οι στόχοι του Μνημονίου, τα μέτρα που επιβλήθηκαν, η κυβέρνηση που τα εφάρμοσε ή ολιγώρησε σε άλλα, η κοινωνία που αντέδρασε έντονα ή ο …Χατζηπετρής (που φταίει για όλα). Το τυπικό παράδειγμα που δόθηκε στην κοινή γνώμη για την πρόβλεψη +8% εσόδον τους πρώτους μήνες του 2011 και το τελικό -9% είναι πραγματικό και ενδεικτικό.
Ποιες οι παρενέργειες του «κουρέματος»;
Το ότι παύει η εμπιστοσύνη των αγορών. Μάλιστα. Σήμερα είμαστε ήδη 3-4 επίπεδα κάτω από το “junk”. Στις αγορές δεν βγαίνουμε. Το αν θα πάρει 3 ή 5 ή 10 ή 15 χρόνια να ξαναβγούμε δεν εξαρτάται (όσο νομίζουμε) από το αν κάνουμε ένα φιλικό κούρεμα σήμερα ή όχι, αλλά πολύ περισσότερο από την κατάσταση της οικονομίας τη δεδομένη στιγμή σε 3 ή 5 ή 10 ή 15 χρόνια, έστω και αν έχει προηγηθεί αυτή η «μερική χρεωκοπία».
Δηλαδή: είναι να μας σώσουν τα δεύτερα 60 δις; Αντί να τα πάρουμε με 5-6%, εγώ λέω να κόψουμε 60 δις χρέους με διακανονισμό. Αν το χρέος μας είναι 360 δις, μιλάμε για το 1/6, δηλαδή <17%.
Όμως ούτε τα 60 δις δεν μας σώζουν. για σύγκριση: πόσο μάλλον τα 0.4δις από το 10% του ΟΤΕ που μας απέμεινε…
Εφόσον τον Μάρτιο είχαν ήδη αποδεχθεί οι ομολογιούχοι μας μία μείωση 30%, αν πάμε σήμερα σε 50% κούρεμα, «γλυτώνουμε» 170δις χρέους. Όχι όλο αποπληρωτέο τα επόμενα χρόνια, αλλά σε μακρύτερο χρονοδιάγραμμα. Όμως αυτό θα μπορούσε να μας δώσει έναν αέρα κάποιων ετών, έστω 10, όπου θα μπορούσαμε με συγκεκριμένη πολιτική ανάπτυξης της οικονομίας μας (πχ όπως η Ιρλανδία), να ανορθώσουμε και πάλι την οικονομία μας.
Το άλλο πρόβλημα θα είναι ο υψηλός κίνδυνος χρεωκοπίας των ελληνικών τραπεζών, επειδή και αυτές είναι εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα. Αυτό δεν το γνωρίζει κανείς.
Άλλη λύση όμως δεν υπάρχει. Η επιστροφή στη δραχμή είναι αναμφισβήτητα χειρότερη λύση.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι κάθε μέρα που περνάει γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό και το ποσοστό κουρέματος θα πρέπει να ανεβαίνει.
Το πρόβλημα είναι ότι όσο το αργούμε θα έρθει μία μέρα που το κούρεμα θα μας επιβληθεί έξωθεν. Και τότε θα έχουμε απωλέσει τον έλεγχο.
Και, οπωσδήποτε, το πρόβλημα θα είναι αν τότε δεν θα έχουμε τίποτα στα χέρια μας, αφού η δημόσια περιουσία θα έχει πωληθεί για φραγκοδίφραγκα εντωμεταξύ.
Καὶ στὰ τρία σχόλια ἔχει ξεφύγει μία σημαντικὴ παράμετρος : ὁ δανειστής ἔχει ἒνα ἀκόμα δικαίωμα, δηλονότι νὰ μὴν προσφέρει ἄλλα δανεικά. Ὁπότε ὁ ὀφειλέτης, ὅσα χρήματα τοῦ δανειστὴ κι ἅν «κουρέψει», ἀκόμη καὶ τὸ 100%, πρέπει πλέον νὰ τηρεῖ τό :
«Μέτρα τὰ ἔξοδά σου
κατὰ τὸ εἰσόδημά σου
κι ἔτσι ζῆσ`εὐτυχισμένος
κι ἀπ’ τὸν κόσμο παινεμένος»
Πράγμα ποὺ σημαίνει ἄμεσο μηδενισμὸ τῶν ἐλλειμμάτων, δηλαδὴ ἀκόμη πιό αὐστηρές περικοπὲς καὶ τὰ δευτερογενῆ ἀποτελέσματά τους. Ἡ Ἀργεντινή εἶδε μείωση στό εἰσόδημά της κατά 8%, ἐμεῖς μόνο 4,5% στὸ πρῶτο ἔτος περικοπῶν. Καὶ εἶναι ἡ κατανομὴ τῆς μειώσεως, δυσαναλόγως εἰς βάρος τῶν πλέον ἀδυνάτων, ποὺ πονᾶ. Καὶ ἡ Ἀργεντινὴ ἔχει τεράστια ἐξαγωγικὴ δυναμικότητα. Ἐμεῖς τί πουλᾶμε ; Τό συμπέρασμα εἶναι τόσο προφανὲς ποὺ ἀκόμη καὶ τὸ ΚΚΕ παραδέχθηκε δημοσίως ὅτι ἔξοδος ἀπὸ τὸ εὐρὼ σήμερα εἶναι καταστρεπτική. Ἐν τάξει, ὅλοι οἱ ἄλλοι πολιτικοὶ εἶναι πουλημένοι. Ἀλλὰ καὶ τὸ ΚΚΕ ;
Δέν εἶναι ὡραῖο νὰ εἶναι κανένας στριμωγμένος στὴν γωνία μιᾶς ταράτσας. Ἀλλὰ εἶναι ἀπείρως καλύτερο ἀπὸ τὸ νὰ βουτήξει, καὶ οἰκειοθελῶς μάλιστα, κάτω. Δὲν νομίζω ὂτι τὸ «Ἀντίβαρο» ἐπικροτεῖ τὴν τόσο συνήθη συμπεριφορὰ τοῦ ὄχλου ποὺ παρακινεῖ τὸν ὐποψήφιο αὐτόχειρα στὴν ἄκρη ἑνὸς ψηλοῦ κτιρίου νά πέσει κάτω.
Κι ἕνα τελευταῖο : Τὸ πολύ ἑλληνικὸ χρέος τὸ ἔχουν πλέον οἱ Ἑλληνικὲς τράπεζες καὶ τὰ Ἑλληνικὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα καὶ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα. Ἡ τελευταία τὸ ἔχει ἀγοράσει σχετικῶς φθηνά, ὁπότε ἡ χρεωκοπία θά τὴν βλάψει (θὰ βλάψει, δηλαδὴ τούς φορολογουμένους τῆς ὐπολοίπου Ζώνης τοῦ Εὐρώ) σχετικῶς λίγο. Ἐκείνοι ποὺ θὰ πληρώσουν τὴν νύφη εἶναι οἱ καταθέτες στὶς Ἑλληνικὲς τράπεζες καὶ τὰ Ἑλληνικὰ ἀσφαλιστικά ταμεῖα. Ψάξτε νὰ δεῖτε πῶς τὰ πέρασαν οἱ ἀντίστοιχοι τυχεροὶ στὴν Ἀργεντινή. Καὶ θὰ ἐπιβραβευθοῦν πανηγυρικῶς ὅσοι ἔσπευσαν νὰ βγάλουν τὰ χρήματά τους ἔξω. Δὲν γνωρίζω ἂν οἱ σχολιαστὲς τοῦ συγκεκριμένου νήματος ἔχουν περιουσιακὰ στοιχεῖα ἐκτὸς Ἑλλάδος. Ἂν ἔχουν, πιθανῶς νὰ τοὺς συμφέρει ἡ χρεωκοπία. Τὸν πολύ κόσμο στὴν Ἑλλάδα θά τὸν καταστρέψει.
Κε. Γεώργιε Ἰακ. Γ.., καλόν τό ποιηματάκι, ἀλλά καμμία χώρα (πιθανῶς πλήν Γερμανίας) δέν ἀνταποκρίνεται. Ἡ βλάβη τῶν ἑλλήνων καταθετῶν θά ἐξαρτηθή από τό ποσοστόν τῆς ζημίας το οποίον θά μετακυλίσουν αἱ τράπεζαι εἰς τούς καταθέτας, ἤ θα τούς ἐπιτραπεί νά μετακυλίσουν. Αἱ τράπεζαι έχουν περιουσιακά στοιχεῖα τά οποία δεί νά ρευστοποιήσουν πρό τῆς ἐπιθέσεως κατά τῶν καταθέσεων. Ἐν μέρει, μόνον ἐν μέρει, τό αυτό ισχύει καί διά τά ταμεῖα. Εἰς τήν Ἀργεντινήν ἐπετράπη εἰς τάς Τραπὲζας νά ἐξέλθουν τῆς κρίσεως οὐσιαστικῶς ἀλώβητοι. Δέν εἶναι ἀναγκαῖον νά ἐπαναληφθῆ καί παρ΄ ὑμῖν. Μή ών επαΐων, διαβλέπω κούρεμα τό θέμα εἶναι κατά πόσον θά εἶναι ἐν χρῶ.
Λέτε νὰ ἔχουν τίποτε τεράστια ἴδια κεφάλαια οἱ τράπεζες ; Ὅλη ἡ ἀξία τῆς τραπεζικῆς ἐπιχειρήσεως προκύπτει ἀπὸ τὴν δυνατότητά της νὰ δανείζεται πολλαπλάσια τῆς καθαρᾶς περιουσίας της. Καὶ ὂταν ἀρχίσουν νὰ ξεπουλοῦν, ποῦ, λέτε, θὰ πάνε οἱ τιμὲς αὐτῶν ποὺ θὰ ξεπουλήσουν ; Καὶ τὰ ταμεῖα τὸ ἴδιο.
Φυσικὰ οἱ τράπεζες τῆς Ἀργεντινῆς δὲν ἔπαθαν τίποτε. Ἀφοῦ ἔλαβαν καταθέσεις σὲ δολλάρια καὶ τὶς ἐπέστρεψαν στοὺς καταθέτες στὸ 25% τῆς ἀρχικῆς ἀξίας ! Καὶ πάλι καλά, διότι χωρὶς τὴν παρέμβαση τοῦ κράτους δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπιστρέψουν τίποτε. Διότι ὂλοι οἱ ὀφειλέτες τὸ ἔριξαν στὸ τσάμικο. Καὶ γιατί ὄχι, ἀφοῦ τὸ κράτος ἔσερνε τὸν χορό. Εἶναι αὐτὴ σοβαρὴ ἐναλλακτικὴ πρόταση πρὸς τὸ μνημόνιο ;
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63123234
ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ
Τρεις δρόμοι για την Ελλάδα
Είτε οι πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες θα επιμεριστούν το ελληνικό χρέος, είτε η Ελλάδα θα γίνει Αργεντινή, ή, τέλος, θα φύγει από την Ευρωζώνη. Αυτές, κατά τον Αμερικανό διανοητή, Νόαμ Τσόμσκι, είναι οι μοναδικές “μη ελκυστικές επιλογές” για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.
Τρεις δρόμοι για την Ελλάδα
Ο Νόαμ Τσόμσκι ευρισκόμενος στην Κολωνία, όπου δίνει μια σειρά διαλέξεων ως επίτιμος καθηγητής στην έδρα Albertus Magnus, απάντησε σε συνέντευξη Τύπου, σε ερωτήσεις σχετικά με την κρίση χρέους της Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα, ποιά κατά τη γνώμη του είναι η ενδεδειγμένη λύση.
Συγκεκριμένα, ο Τσόμσκι, αναφέροντας πως δεν είναι πολλές οι επιλογές της Αθήνας, ενώ όλες είναι επώδυνες, τόνισε:
“Υπάρχουν λίγες μόνο επιλογές. Η μια επιλογή είναι πλούσια κράτη, όπως η Γερμανία να αναλάβουν τα χρέη και να τα πληρώσουν.
“Η άλλη επιλογή είναι η Ελλάδα να αρνηθεί να πληρώσει τα χρέη της. Δεν είναι αδύνατον κάτι τέτοιο. Υπάρχουν κράτη που το έχουν κάνει στο παρελθόν με επιτυχία. Πριν από περίπου δέκα χρόνια το έκανε η Αργεντινή. Ήταν η “αγαπημένη” του ΔΝΤ. Όμως κάποια στιγμή κατέρρευσε και αρνήθηκε να πληρώσει τα χρέη της. Το ΔΝΤ και διάφοροι οικονομολόγοι απειλούσαν πως θα επερχόταν η καταστροφή αλλά στην πραγματικότητα λειτούργησε πολύ καλά. Αργότερα υπήρξε μια μεγάλη ανάπτυξη. Αυτή είναι μια πιθανότητα, αλλά δεν είναι η μοναδική. Φυσικά είναι σκληρό για τις τράπεζες και τους επενδυτές, γιατί θα χάσουν τα χρήματά τους, αλλά πρέπει κανείς να επιλέξει.
“Και η τρίτη επιλογή θα ήταν η Ελλάδα να βγει από την Ευρωζώνη ώστε να έχει την ευκαιρία να κάνει τη δική της οικονομική πολιτική, να υποτιμήσει το νόμισμα και να βγει από την κρίση. Υπάρχουν μόνο αυτές οι τρεις επιλογές και καμία από αυτές δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστική”.
Πηγή: Deutsche Welle
Επί των λύσεων που προτείνει ο κος Τσόμσκι : 1) Η μοναδική περίπτωση να αναλάβει οποιοδήποτε κράτος ή συνασπισμός κρατών να πληρώσει το χρέος είναι να αναλάβει ταυτόχρονα και την διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό ουσιαστικά προωθείται προς το παρόν. 2) Οι επόμενες δύο επιλογές ρητώς έχουν αποκλεισθεί από το περιβόητο μνημόνιο. Η μόνη περίπτωση να ενεργοποιηθούν είναι η μονομερής καταγγελία του μνημονίου, κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί από την παρούσα κυβέρνηση, εκτός εάν τα στελέχη της αποβλέπουν σε διεθνή καριέρα περιπλανώμενου θιάσου γελωτοποιών. Η έγνοια των πιστωτών μας είναι η διατήρηση του μνημονίου πάση θυσία, διότι όσο οι διατάξεις του παραμένουν σε ισχύ δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να χάσουν έστω και λεπτό από τα χρήματά τους. Για όποιον εξακολουθεί να έχει την παραμικρή αμφιβολία ας αναγνώσει τα τελευταία άρθρα της συμβάσεως και θα καταλάβει γιατί ακόμη και όσοι δεν βλέπουν, αναρωτιούνται τώρα πώς είναι δυνατόν υπουργός να υπέγραψε τέτοιο κείμενο. Η καταγγελία του μνημονίου είναι όμως πιθανή (έστω και με δικαστική εμπλοκή) σε περίπτωση που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης,μόνο του ή σε συνεργασία με κάποιο από τα υπόλοιπα, σχηματίσει κυβέρνηση, δεδομένου ότι έχει ήδη ταχθεί εναντίον του μνημονίου. Γι’ αυτό, λοιπόν, οι πιστωτές επίμονα πιέζουν για συναίνεση επί του μνημονίου, ώστε να εξασφαλισθούν σε περίπτωση μελλοντικής αλλαγής κυβέρνησης. Εάν δεν το πετύχουν, η διέξοδος είναι ανοιχτή. Εάν το πετύχουν, απομένει μόνο ο δρόμος του μπλακ άουτ και της επανεκκίνησης (νέα συντακτική εθνοσυνέλευση), με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Κε. Γεώργιε Ίακ. Γ…, δεν φαίνεται να αναγνώσατε προσεκτικώς την ανάρτησίν μου. Λεγω: “…Αἱ τράπεζαι έχουν περιουσιακά στοιχεῖα τά οποία δεί νά ρευστοποιήσουν…” ήτοι συμπεριλαβμάνονται τα πολλά ακίνητα των τραπεζών, τα οποία παν τι άλλο παρά ευκαταφρονήτου αξίας είναι. Ασφαλώς δεν επαρκούν διά την πλήρη κάλυψιν των καταθετών αλλά μέρος τουλάχιστον θα καλύψουν. Η αγορά ομολόγων είναι επένδυσις και ως τοιαύτη ενέχει κινδύνους τους αποίους δει να αναδεχθούν αι τράπεζαι.
Ὅταν δὲν ἔχουν χρήματα καὶ ἀφοῦ πουλήσουν τὴν ὅποια περιουσία ἔχουν (προφανῶς σὲ ξένους ἢ Ἕλληνες ποὺ εἶχαν τὴν προνοητικότητα νὰ φυλᾶνε τὰ χρήματά τους ἐκτὸς Ἑλλάδος), λίγη σημασία ἔχει ἂν θὰ ἀναδεχθοῦν ἢ ὄχι τὸν κίνδυνο. Καί, μᾶλλον, δὲν θὰ ξαναδοῦμε Ἑλληνικὴ τράπεζα γιὰ πολλά χρόνια, ἀφοῦ μόνον ἀφελεῖς θὰ τολμοῦσαν νὰ καταθέσουν ἐκεῖ χρήματα. Αὐτό, λέτε, δὲν εἶναι ὑποτέλεια καὶ ξεπούλημα ; Ἁπλῶς τὸ μεταθέσατε ἀπὸ τὸ δημόσιο στὶς τράπεζες. Ἀλλὰ ἡ Ἑλλάδα σὰν σύνολο ξεπουλᾶ καὶ στὶς δύο περιπτώσεις. Μόνο ποὺ οἱ τράπεζες ἔχουν πελάτες καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος. Λέτε οἱ ξένες χώρες ὅπου εἶναι ἐγκαταστημένες οἱ Ἑλληνικὲς τράπεζες νὰ περιμένουν νὰ δημεύσει τὶς καταθέσεις τῶν πολιτῶν τους τὸ Ἑλληνικὸ δημόσιο ; Θὰ δεσμεύσουν ὅσα περισσότερα Ἑλληνικὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα μπορέσουν. Στὸ παρελθὸν ἅρπαζαν τὰ Ἑλληνικὰ ἐμπορικὰ πλοῖα ὅπου τὰ εὕρισκαν. Βλέπετε πόσο ἄσκεφτοι ἀποδεικνύονται οἱ ἐκ τοῦ προχείρου προχειρίζοντες ἑαυτούς εἰς ἐθναμύντορας ;
Ὅταν διαχειριστὴς περιουσίας δὲν πουλᾷ μὲ 27,50 ἀλλὰ πουλᾷ μὲ 8,10 (εὐθυνόμενος ὁ ἴδιος μάλιστα γιὰ τὴν πτῶσι τῆς τιμῆς), δὲν πρέπει νὰ διωχθῇ γιὰ ἀπιστία; Κατ᾿ ἀρχήν, ποιός μὲ διαβεβαιώνει ὅτι ὁ διαχειριστὴς-«μπρόκερ» δὲν προσχεδίασε σὲ συμφωνία μὲ τὸν ἀγοραστὴ τὴν καταβαράθρωσι τῆς ἐταιρείας (καὶ τῆς Ἑλλάδος), μὲ σκοπὸ τὸ «σκότωμά» της στὴν τιμὴ τῶν 10 εὐρώ; (8,10 φανερὰ καὶ 1,9 προμήθεια, ἤτοι 94 ἑκατομμύρια εὐρὼ στὴν τσέπη τοῦ μπρόκερ). Βεβαίως, προσωπικῶς δὲν πιστεύω ὅτι οἱ κυβερνητικοὶ μπρόκερ ἔβαλαν ἑκατὸ ἑκατομμύρια εὐρὼ στὴν τσέπη τους ἀπὸ τὴν πώλησι τοῦ ΟΤΕ. Πιστεύω ὅτι τὸ ἔκαναν δωρεάν, ὄντες ἀνίκανοι καὶ δουλοπρεπεῖς. (Ἂν καὶ οἱ ἀποδεδειγμένες δωροδοκίες ἀπὸ τὴν Ζῆμενς συνηγοροῦν ὑπὲρ τῆς πρώτης ἐκδοχῆς.) Ἀλλά, ἐκτὸς ποὺ ἡ τελευταία ἐξήγησις εἶναι ἀκόμη θλιβερότερη καὶ τρομακτικότερη (τὸ νὰ κυβερνούμεθα ἀπὸ ἀνικάνους καὶ δουλοπρεπεῖς), τὶ ἐγγύησι ἔχουμε, ἐφ᾿ ὅσον ἐπιτρέπεται μιὰ τέτοια συναλλαγή, ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ἰσχύσῃ σὲ ἀνάλογες περιπτώσεις ἡ πρώτη περίπτωσις;
Wall Street Journal, 7 Ἰουν. 2011:
«Greece is for sale -cheap- and Germany is buying.»
Κε. Γεωργάνα, σχηματίζω τελικῶς τήν ἐντύπωσιν ὄτι ἡ συζήτησίς μας ἐμπίπτει εἰς το ρητόν “μαζί μιλᾶμε καί χώρια καταλαβαίνουμε”. Ομίλησα ἐγώ περί δεσμεύσεως καταθέσεων; Ὀμίλησα περί εκποιήσεως τῆς ακινήτου περιουσίας τῶν τραπεζῶν προκειμένου να προστατευθοῦν οἱ καταθέται. Εἶναι δυνατόν, εἰς τό ὑπάρχον διεθνές οἰκονομικόν πλαίσιον, νά δεσμέυση οἰαδήποτε κυβέρνησις χρήματα καταθετῶν εἰς τρίτην χώραν τά ὀποῖα εἴχον κατατεθεί εἰς ἰδιωτικήν τράπεζαν (Θεμάτων τρομοκρατίας ἐξαιρουμένων); Αὐτά τά ἐπισείετε ἐσεῖς ὡς ἀπειλήν, ἀσφαλέστατα όχι ἐγώ. Ἡ κατάσχεσις ἰδιωτικῶν περιουσιακῶν στοιχείων έναντι κρατικῶν ὀφειλῶν ἔχει ἐπισυμβεί ἀνεπιτυχῶς μέχρι καί εἰς τό σχετικῶς πρόσφατον παρελθόν, ἐπαναλαμβάνω, ἀνεπιτυχῶς ὄμως. Ἐκτός ἐάν ἐννοεῖτε τήν ἐποχήν τῶν κανονιοφόρων. Θά ἀντιπαρέλθω το τελευταῖον σας σχόλιον.
Ἀγαπητὲ κύριε Κατσαρέ-Λιώση,
Μπορεῖ ‘σεῖς νὰ μὴν ἔχετε σκεφθεῖ τὶς ἀπώτερες λογικὲς συνέπειες τυχὸν χρεωκοπίας, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὂτι δὲν θὰ ἐπέλθουν κιόλας. Ἡ γνώμη μου εἶναι ὅτι ἡ εἰκόνα ποὺ δίδω εἶναι ἡ πλέον ἠπία ἐκδοχή. Μπορεῖ νὰ διακινδυνεύουμε πολύ, πολύ χειρότερη κατάσταση.
@Pheidias,
Γιατὶ δὲν κινεῖτε ‘σεῖς δίωξη γιὰ ἀπιστία ; Θὰ βρεῖτε ἀρκετοὺς νὰ σᾶς ὐποστηρίξουν …
Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: «Το τελευταίο σας επίτευγμα είναι ο ΟΤΕ, που παραδίδεται στα χέρια των Γερμανών… Συνέχεια στους σχεδιασμούς σας έχουν τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, η ΔΕΗ, η Ολυμπιακή… Θα μας βρείτε απέναντι σας. Θα δώσουμε τη μάχη και έξω και μέσα στη Βουλή, στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού, του λαϊκού κινήματος, απέναντι σε κάθε προσπάθεια εκποίησης, εκχώρησης βασικών δημόσιων υποδομών σε ιδιωτικά συμφέροντα, είτε ξένα είτε ελληνικά. Διότι εμείς τα θεωρούμε εργαλεία εθνικού σχεδιασμού» (ομιλία στη Βουλή, 1/4/2008).