Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας με …χρονόμετρο!

Τὸ πρόβλημα εἶναι ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἀγρότης κάθεται ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια στὸ καφενεῖο (πάει καὶ στὶς ἄφθονες σαρκικὲς διασκεδάσεις τῆς ἀγνῆς Ἐλληνικῆς ἐπαρχίας) καὶ τὸ τρακτὲρ σκουριάζει, ἡ ἀποθήκη μένει ἄδεια καὶ τὰ ἐργαλεῖα μαζεύουν ἀράχνες. Προτιμᾶ νὰ ζεῖ μὲ δανεικά. Βλάκας δὲν εἶναι, ἁπλῶς ἐξυπνάκιας. Μόνο ποὺ τὰ δανεικὰ τελείωσαν πλέον.

Κε. Χονδρογιάννη, ηρεμία! Διατί ασχάλεσθε; Έκαστος εφ΄ό ετάχθη (εάν ετάχθη), ο κ. Γεωργάνας έχει ταχθεί, είναι ηλίου φαεινότερον. Παρορά βεβαίως το γεγονός ότι οι προσφιλέστατοι “επιχειρηματίαι” εχρηματοδότησαν αδρώς την ανάδειξιν τρισαθλίων αρνησιπάτριδων υπουργών οίτινες εμερίμνησαν διά την εξαφάνισιν της αγροτικής, και βιομηχανικής, παραγωγής διά της πριμοδοτήσεως των εισαγωγών. Διά τον κ. Γεωργάνα τα πράγματα είναι απλά: Εάν ο Τούρκος εργάτης λαμβάνει 5€ ημερομίσθιον, ο Έλλην δέον να λαμβάνη 4€ ώστε να είναι ανταγωνιστικός. Φαίνεται ότι ο κ. Γεωργάνας δεν έχει ακούσει διά τας επιχειρήσεις αι οποίαι υποχρεώνουν τους εργαζομένους να υπογράφουν διά περισσότερα όσων λαμβάνουν και εν συνεχεία τους υποχρεώνουν να αποδίδουν εις τας επιχειρήσεις την επιστροφήν φόρου. Παρά τας σχετικάς επισήμους καταγγελίας ουδέν συνέβη καθότι ο εν λόγω επιχειρηματίας είναι γνωστός των “σαϊνιών”. Απλώς φταίνε οι εργαζόμενοι.
Επειδή προσωπικώς δέν έχω ταχθεί πουθενά οφείλω να πω ότι οι αγρόται επιδίδονται συστηματικώς εις εκβιασμόν των κυβερνήσεων πρός απόκτησιν “Χατζηγιάννη”, ούτως ονομασθέντος του τζήπ ό απεκτήθη διά της υποχωρήσεως του ομωνύμου θλιβερού υπουργού. Αλλαχού, ο κ. Γεωργάνας μέμφεται τους αγρότας διατί χρησιμοποιούν βαλκανίους εργάτας προς συλλογήν της παραγωγής. Αληθές, αλλά ου προς θάνατον, σύμπασα η αμερικανική αγροτική παραγωγή, των νοτίων κυρίως Πολιτειών, συλλέγεται υπό μεξικανών οίτινες διασχίζουν τα (καλώς φυλασσόμενα) σύνορα δι΄ εργασίαν έναντι υποπολλαπλασίου των αμερικανικών αμοιβών. Τα δε λεγόμενα sweat shops απλώς δεν υπάρχουν.
Οφείλω, εν τούτοις, να παραδεχθώ ότι πλείσται επιδοτήσεις του αγροτικού τομέως κατέληξαν ως άνθη και πιάτα εις τα πόδια της Κλάρας της Νταλκαδιάρισσας.

Ουδείς λόγος εντάσεως υφίσταται, καθώς η λύση είναι πολύ απλούστερη. Ως δεδομένα έχουμε ότι το κράτος διαθέτει αξιόλογη περιουσία, αλλά συγχρόνως είναι αποδεδειγμένα και πέραν πάσης αμφισβητήσεως αξιοθρήνητος διαχειριστής με αυτοκαταστροφικές τάσεις, χωρίς απολύτως καμία ελπίδα βελτίωσης. Η λύση της μαζικής εκποιήσεως φυσικά δεν είναι η καλύτερη στην παρούσα φάση, διότι προσελκύει όλα εκείνα τα διεθνή “κοράκια”, που ελκύονται από την σήψη της ανάγκης. Δεν είναι, όμως, η μοναδική. Οιοσδήποτε σε παρόμοια θέση θα μπορούσε κάλλιστα :
1) να εκμισθώσει κάποια περιουσιακά του στοιχεία, διατηρώντας την κυριότητά τους και λαμβάνοντας μηνιαίως ένα σταθερό ποσό ως μίσθωμα, το οποίο φυσικά είναι πολύ προτιμότερο από το μηδέν ή τις ζημίες που υφίσταται.Μάλιστα, εάν ο ιδιοκτήτης έχει άμεση ανάγκη χρημάτων μπορεί να ζητήσει την προκαταβολή ικανού αριθμού μισθωμάτων. Η λύση αυτή μπορεί κάλλιστα να εφαρμοσθεί σε εκατοντάδες ακίνητα του Δημοσίου, που εκ προθέσεως μένουν ανεκμετάλλευτα, ακριβώς για να ξεπουληθούν αντί πινακίου φακή (με πώληση ή με πλειστηριασμό στα πλαίσια αναγκαστικής εκτέλεσης).
2) να αναθέσει την διαχείριση των επιχειρήσεών του σε τρίτον (εταίρο ή μη) αντί σταθερού ποσοστού επί των κερδών, με δικαίωμα αυστηρού ελέγχου και πλαισίου λογοδοσίας σε περίπτωση ζημιών.
Με τις απλούστατες αυτές μεθόδους το (ανίκανο) κράτος στην πράξη μειώνεται, εξαλείφεται ο κίνδυνος ζημιών, διατηρούνται τα περιουσιακά στοιχεία και εισπράττονται άμεσα σημαντικά έσοδα. Όμως, για τους Έλληνες πολιτικούς προτεραιότητα ποτέ δεν υπήρξε η εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, αλλά προείχε η ικανοποίηση της κομματικής αυτοσυντήρησης. Τι θα τους χρησίμευαν, λοιπόν, δημόσιες επιχειρήσεις εάν δεν μπορούσαν να τακτοποιούν τους ημέτερους; Όλα αυτά φυσικά δεν μπορούν να συμβούν τώρα, που οι πιστωτές δεν βρίσκονται απλά προ των πυλών, αλλά ήδη τις έχουν διαβεί, αφού τις βρήκαν ορθάνοιχτες λόγω της δικής μας πολυετούς άνοιας και πλέον με το μνημόνιο κατέχουν και τα κλειδιά τους.
Ας μου επιτραπεί συμπληρωματικώς ένα περιστατικό προς επίρρωση του κου Γεωργίου : όταν περί τα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο πατέρας μου, θεωρώντας ότι η διαχείριση του κράτους δεν μπορεί να διαφέρει κατά πολύ από την επιχείρηση που με επιτυχία διατηρούσε επί δεκαετίες, τόλμησε σε μη πολιτική συνάθροιση να αμφισβητήσει τα επιτεύγματα του δεύτερου εθνάρχη (ΑΓΠ) αναρωτώμενος πού βρίσκει τα χρήματα για τόσες παροχές κλπ., εισέπραξε ουκ ολίγες επικρίσεις στην “Γαλλική” και εσώθη από άγριο λυντσάρισμα αποκλειστικά και μόνο χάρη στις γνωστές κεντρώες καταβολές του. Οι ίδιοι “Γαλλόφωνοι” συνοδοιπόροι του “Τσοβόλα δώστα όλα” τώρα αγανακτούν για τους άθλους του διαδόχου. Συνεχίστε κε Γεώργιε : πρέπει κάποτε ως ενήλικοι να αντιληφθούμε ότι οι επιλογές μας έχουν συνέπειες. Δίκαιο βέβαια είναι να τις πληρώνουμε μόνο εμείς και όχι να τις μετακυλίουμε στα παιδιά μας, αλλά η ιδεατή δικαιοσύνη πόρρω απέχει της πραγματικότητας.

Φίλτατε κε. Γεωργάνα, έχετε απολύτως δίκαιον. Χατζηγάκης. Αιτούμαι ταπεινώς συγνώμην.

Είμαι εξοργισμένος από τα όσα συνέβησαν χθες το βράδυ με την συνεννόηση των δύο πολιτικών “ηγετών” μας αλλά ας τελειώσουμε την δουλειά που αρχίσαμε. Πείραξα λίγο τη σειρά αλλά θα τα βρούμε. Λοιπόν:
_____________________________

Ύδρευση:

Ναί πρέπει να είναι κρατική τελεία και παύλα. Οι χειρότερες ιστορίες τρόμου που μπορεί να ακούσει κανείς αφορούν σε ιδιωτικοποίηση του νερού. Τώρα, ορισμένες επενδύσεις (αφαλατώσεων, επενδύσεων σε δίκτυα κλπ) θα μπορούσαν να είναι ιδιωτικές ή συμπράξεις εάν εντάσσονταν σε ευρύτερα – τουριστικά κυρίως – projects. Αλλά αυτά βέβαια είναι όνειρα θερινής νυκτός οπότε ας το κλείσουμε: Υδρευση κρατική – τέρμα. Συμφωνούμε απολύτως
_____________________________

Αεροδρόμια:

Για τα μεγάλα αεροδρόμια συμφωνώ, είμαι υπέρ των μακροχρονίων συμβάσεων. Ως μεγάλα εννοώ των μεγάλων πόλεων και των μεγάλων τουριστικών προορισμών.

Προσέξτε όμως λίγο εδώ θα σας μιλήσω μετά λόγου γνώσεως: Η χώρα είναι γεμάτη από μικρά αεροδρόμια τα οποία είναι τελείως ανεκμετάλευτα – χορταριάζουν κυριολεκτικά. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι ο κορυφαίος τουριστικός προορισμός της Ευρώπης στις θεματικές δραστηριότητες γενικής αεροπορίας, ακροβατικής αεροπορίας, ανεμοπορίας, αλεξιπτωτισμού και αερομοντελισμού – κοιμόμαστε κυριολεκτικά όρθιοι στο θέμα αυτό. Μιά πρόσκληση για επενδύσεις θα μπορούσε να περιλάβει και σενάρια ιδιωτικοποιήσεων τέτοιων αεροδρομίων – εντάξει, οι μακροχρόνιες μισθώσεις είναι πάντα καλύτερες, αλλά εάν θέλουμε να είμαστε σοβαροί θα πρέπει μιλάμε για ….πολύ μακροχρόνιες.

Οσο για τις δυνατότητες του θεματικού τουρισμού (κατάδυση, ορειβασία, συνέδρια κλπ) θα σας πω κάτι που ενδεχομένως δεν ξέρατε: Το ξέρατε ότι η Κάλυμνος είναι σήμερα ο υπ’ αριθμόν 1 (ΕΝΑ!) προορισμός για αναρριχητές παγκοσμίως; Ναί παγκοσμίως!
_____________________________

Λιμάνια (μικρά και μεγάλα):

Μακροχρόνιες μισθώσεις, συμφωνούμε. Για τα μικρά λιμάνια και τις μαρίνες υπάρχει αναλογία με τα μικρά αεροδρόμια οπότε οι απόψεις μου είναι περίπου ανάλογες.

Εκείνο που θεωρώ ιδιαιτερότητα είναι ότι την πραγματική αξία την έχει ο παραχωρούμενος αιγιαλός – αν και ακόμα και στο θέμα αυτό υπάρχει αντιστοίχιση: δεν μπορείς να κάνεις οπουδήποτε λιμάνι, όπως δεν μπορείς να κάνεις οπουδήποτε αεροδρόμιο. Οι παλαιές υποδομές έχουν το χάλι τους σ’ αμφότερες τις περιπτώσεις, όμως η υπάρχουσα ΘΕΣΗ τους είναι κατά κανόνα σοφά επιλεγμένη.

_____________________________

Αυτοκινητόδρομοι:

Το θέμα είναι μεγάλο αλλά όχι πολύπλοκο. Σ’ όλη την Ευρώπη είναι λυμένο. Υπάρχει το επαρχιακό και εθνικό δίκτυο (που είναι δημόσια), υπάρχουν και οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι που κατασκευάζονται από ιδιώτες με αντάλλαγμα μακροχρόνιες μισθώσεις. Η προσέλκυση επενδύσεων επιτυγχάνεται με ένταξη των αποφάσεων χάραξης και κατασκευής σε ευρύτερα αναπτυξιακά πλάνα. Για παράδειγμα είναι σημαντικό να ξέρει ο επενδυτής ότι (πχ) ανατολικά της Ιόνιας οδού υπάρχει έκρηξη «οικοτουρισμού των λιμνών» κι άλλο να ξέρει ότι ο δρόμος θα περνάει από εγκαταλελειμμένα καπνοχώραφα.
_____________________________

Χερσαίες συγκοινωνίες (για τις αερομεταφορές ό,τι έγινε έγινε):

Για τον ΟΣΕ κι εγώ δεν είμαι καλά ενημερωμένος. Μάλλον το καλύτερο είναι να κρατηθεί το δίκτυο και οι σταθμοί και να ιδιωτικοποιηθεί το συγκοινωνιακό έργο – σε περισσότερες από μία εταιρείες. Δεν είναι απλό, άλλωστε ούτε στην Ευρώπη (στο βαθμό που είμαι καλά ενημερωμένος) είναι σταθερό το μοντέλο.

Οι αστικές συγκοινωνίες είναι άλλο θέμα και διαφέρουν με τη σειρά τους από τις υπεραστικές. Οι αστικές πρέπει να εντάσσονται στην μελέτη λειτουργίας της πόλης ενώ οι υπεραστικές είναι εκτεθειμένες σε εντονότερο ανταγωνισμό και έχουν μικρότερες ανάγκες ρύθμισης. Χάζευα προ καιρού το συγκοινωνιακό σύστημα της Γρενόμπλ και αργότερα του Γκέτεμποργκ κι η λέξη “χάζευα” είναι ακριβής: είχα χαζέψει. Είναι απλούστατα στους πολίτες αλλά – προσέξτε – δεν είναι καθόλου απλοϊκά συστήματα στο σχεδιασμό, αντιθέτως είναι εξαιρετικά πολύπλοκα και ο φορέας ιδιοκτησίας και διαχείρισης δεν είναι το κεντρικό θέμα.

Το κεντρικό θέμα είναι η συνάφεια του σχεδιασμού τους με το γενικότερο θεσμικό και οργανωτικό περιβάλλον. Μιά εποχή μου είχαν στείλει τη μελέτη τροποποίησης των αστικών συγκοινωνιών του Παρισιού. Την τροποποίηση επέβαλαν λέει οι αλλαγές στα σημεία των στάσεων (ακούστε!) στα τέρμιναλ του αεροδρομίου Σάρλ ντε Γκώλ.
Αρα: για τις αστικές συγκοινωνίες δεν μπορείς να πάρεις απόφαση εάν δεν έχεις συγκεκριμένο σχέδιο στο μυαλό σου για την λειτουργία της πόλης, και δεν έχεις πάρει και ορισμένες θεμελιώδεις αποφάσεις, συγκεκριμένα: Ογκος, Συχνότητα, Ποιότητα του συγκοινωνιακού έργου και βεβαίως …τιμές τους!
_____________________________

Ενέργεια:

Ίσως το πολυπλοκότερο όλων. Δεν έχω τελική θέση υπό την έννοια του ότι δεν έχω καταλήξει στο μίγμα που διασφαλίζει τον πραγματικό εθνικό έλεγχο, την προστασία του περιβάλλοντος, τις σωστές συνάφειες με τα λοιπά εθνικά στρατηγικά σχέδια (περί τουρισμού, οικιστικής ανάπτυξης) και την ελκυστικότητα για επενδύσεις. Πολλώ μάλλον καθώς “ενέργεια” είναι πολλά πράγματα.

Με την ευκαιρία να το πω γιατί θα σκάσω κι εδώ γράφουμε – μεταξύ άλλων και – για να ξεσκάσουμε: Η διάκριση “Δημοσίων Εργων” και “Περιβάλλοντος” σε διαφορετικά υπουργεία είναι τόσο ηλίθια που δεν έχω καν την ψυχραιμία να παραθέσω τα επιχειρήματα μου επ’ αυτού. Περιορίζομαι να γίνω αγενέστατος και προκλητικός μπας και με εκνευρίσει κανείς με αντιρρήσεις επ’ αυτού …για να ξεσπάσω!
_____________________________

Ορυκτός πλούτος:

Συμφωνούμε.
_____________________________

Τζόγος:

Επιτέλους να διαφωνήσουμε και κάπου: Είμαι υπέρ της πλήρους ιδιωτικοποίησης με στενό “επιχειρησιακό έλεγχο” επί του τζίρου και άγριο συντελεστή φορολόγησης. Τελεία και παύλα. Ούτε τα φρουτάκια με πειράζουν – αρκεί να φορολογούνται και να τηρούνται κάποιοι βασικοί κοινωνικοί κανόνες (όχι ανήλικοι κλπ) . Το κράτος δεν είναι καφετζής (ήταν να ξέρετε, σας θυμίζω την ΠΡΟΜΕΤ) αλλά δεν είναι και καλογερικό τάγμα.

Να σας πω το σκεπτικό μου: Αν αυτή τη στιγμή κ. Χονδρογιάννη βαρεθείτε να διαβάζετε αμπελοφιλοσοφίες και θέλετε να ρίξετε μιά ζαριά, σας πληροφορώ ότι μπορείτε να το κάνετε χωρίς να κουνηθείτε από τη θέση σας. Ο τζίρος παγκοσμίως από τον ιδιωτικό και ειδικά τον διαδικτιακό τζόγο είναι τεράστιος και εκρήγνυται. Όσο το κράτος τον “απαγορεύει” κάνει μιά τρύπα στο νερό. Στρέφει όλο τον κόσμο προς τις εταιρείες εκτός Ελλάδος, από τις οποίες δεν παίρνει φράγκο. Είναι μιά τυπική περίπτωση “ποτοαπαγόρευσης”. Λάβετε υπ’ όψιν σας ότι τα “φυσικά” καζίνα νοιώθουν στο πετσί τους την στροφή των παικτών προς το διαδίκτυο. Είχα πρόσφατα επισκεφθεί τα Σκόπια (όχι για να παίξω!) και είδα πως αρχίζουν να ρημάζουν οι τεράστιες (πολυεθνικές) επενδύσεις σε καζίνα που έχουν γίνει εκεί.

Μιά κρίσιμη παράμετρος είναι η σχέση του ΟΠΑΠ με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το κράτος ούτε θέλει ούτε μπορεί να ελέγξει οτιδήποτε σ’ αυτό το κύκλωμα. Το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να βάλει (Πολύ Απλούς) κανόνες, να αποφασίσει μια γερή φορολογία και να τους αφήσει “να κόψουν το λαιμό τους”. Τα λέω κι ας είμαι φίλαθλος του ΟΦΗ!
_____________________________

Τράπεζες:

Ναι δέχομαι την ανάγκη μίας (ΜΙΑΣ και μη θεματικής) κρατικής τράπεζας – δεν είμαι σίγουρος εάν θα ήθελα να είναι 100% κρατική, ή εάν το 51% αρκεί, ή τι ανάμεσα. Νομίζω ότι οι ακόμα ελεγχόμενες από το κράτος (Αγροτική, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) θα πρέπει να συγχωνευτούν σε μία, μη πολυθεματική τράπεζα. Δεν αισθάνομαι ικανός να εκφέρω περαιτέρω άποψη για το θέμα.

_____________________________

Ακίνητη περιουσία

Ιστορικοί χώροι:

Εντάξει, μην παραβιάζετε ανοικτές πόρτες κ. Χονδρογιάννη – δεν είμαι έτοιμος για απόσπασμα ακόμα. Κατηγορηματικά δημόσια είναι αυτά.

Να δούμε όμως πως μπορούμε να κάνουμε πρόοδο.

Έχετε πάει Μυκήνες; Δελφούς; Στα κάστρα της Πελοποννήσου; Μην απαριθμώ τώρα, θα μιλάω δέκα χρόνια, έχουμε και πολλούς τέτοιους χώρους. Έχετε πάει.

Τα σκουπίδια τα φχαριστηθήκατε; Την πόρτα την βρήκατε κλειστή 11 η ώρα το πρωί; Τον φύλακα να τα ξύνει μέχρις αιμορραγίας τον είδατε; Τις ταμπέλες τις είδατε κάτω; Τον φράχτη τον είδατε πεσμένο κάτω; Το κατρουλιό το μυρίσατε; Τα σκατουλάκια τα πατήσατε; Λοιπόν εάν απαντήσατε λιγότερα από 7 ναι στο παραπάνω test δέχομαι ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα.

Προφανώς δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να πουληθεί το παραμικρό μην ορμάτε ακόμα.

Ισχυρίζομαι όμως ότι αν η μάχη των Θερμοπυλών είχε γίνει στην Αμερική, ο χώρος θα είχε διαμορφωθεί, θα γινόταν μια φορά το χρόνο αναπαράσταση της μάχης με ειδικά επιλεγμένους body builders ως κομπάρσους, με παράλληλες προβολές της ταινίας 300, θα γινόταν παρέλαση ομοφυλοφίλων, θα γίνονταν συνέδρια κάθε είδους, από σοβαρά ιστορικά μέχρι συνάξεις για την σημασία του σπα στη ζωή μας και τα πάντα θα έλαμπαν από καθαριότητα κι από κιτς.

Λοιπόν ερωτώ: Μεταξύ του απύθμενου κιτς που περιέγραψα και της πατημένης κουράδας «όπισθεν Λεωνίδα» (συχνά και έμπροσθεν) βρίσκετε ότι υπάρχει κάποια καλή απόχρωση για να συλλογιστούμε;

Κτήρια:

Ποια κτήρια τώρα; Σάμπως τα ξέρουμε; Λοιπόν παραπέμπω την επίλυση του θέματος στις εισηγήσεις μου περί σύζευξης μηχανογραφικών συστημάτων του δημοσίου και περί επανασχεδιασμού κρατικού οργανογράμματος. Μόνο η συσχέτιση των ανωτέρω δράσεων με την κατάσταση απογραφής κτιρίων (δεν λέω κτηματολόγιο γιατί θα με πιάσουν τα γέλια), μόνο από τη ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ αυτή μελέτη μπορεί να βγει συμπέρασμα.

Για κτήρια πολιτιστικής αξίας κάθε είδους (συμπεριλαμβάνω κι αυτά που έχουν την σημασία τους στην ιστορία της αρχιτεκτονικής της χώρας μας πχ βιομηχανική αρχιτεκτονική, σταθμοί του ΟΣΕ, ορειβατικά καταφύγια κλπ) θα πρέπει να ισχύουν εγκάρσιοι κανόνες – άσχετοι με τον φορέα ιδιοκτησίας του κτηρίου (δημόσιο ή ιδιωτικό). Είπαμε! Απλοί κανόνες!

Για τη γαίες δεν είμαι έτοιμος να απαντήσω, δεν έχω άποψη. Για την οικιστική ανάπτυξη επ’ αυτών βέβαια τα έχω πεί: Το έγκλημα που έχει συντελεστεί είναι μεγαλύτερο από αυτό που βιώνουμε ως χώρα σήμερα. Υπό την έννοια ότι δεν διορθώνεται.
_____________________________

Λοιπές επιχειρήσεις του δημοσίου: ΄

Ο τίτλος της παραγράφου μου θυμίζει την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που κάποια στιγμή δεν ήταν ούτε Αγία, ούτε Ρωμαϊκή, ούτε Αυτοκρατορία. “Πουλάμε κι ας μετανιώσουμε” που λένε κι οι γνώστες των αγορών!

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός

Η πιο ενδεδειγμένη λύση -για τη ΔΕΗ- είναι να σπάσει σε μικρότερες εταιρείες, μία από αυτές να είναι ο φορέας δκτύου και διακίνησης. Αφού γίνει το σπάσιμο, το κράτος κρατάει τον συγκεκριμένο φορέα και πουλάει τις μικρότερες στους ιδιώτες. Αυτό το μοντέλο ακολουθείται από όλες τις σοβαρές χώρες και είναι το πλέον πρόσφορο για όλους. Και για το κράτος, το οποίο θα εισπράξει μεγαλύτερα ποσά από τις πολλές σπασμένες εταιρείες, και για τις τιμές, διότι εξασφαλίζεις εκ των πραγμάτων ανταγωνισμό (και πιστέψτε με, λειτουργεί σε ώριμες αγορές), και για τους εργαζόμενους αφού ανοίγουν οι επιλογές εργασίες και δημιουργείται ένας ολόκληρος χώρος εταιρειών, και για τη διαχείριση πόρων αλλά και διακίνηση ενέργειας (εξασφάλιση παροχής σε όλη τη χώρα κλπ), αφού ο ζωτικός φορέας του δικτύου και της διανομής θα παραμείνει στο κράτος.

Σα γενική μου αρχή – και προφανώς εκφράζω προσωπικές απόψεις και μόνο, δεν θα μπορούσα επ’ ουδενί να εκφράσω οποιονδήποτε άλλον και το τονίζω εμφατικά για να αποφεύγονται παρεξηγήσεις και καλύτερα να το πω μία φορά παραπάνω παρά μία φορά λιγότερο – έχω τα εξής: το ιδιωτικό μονοπώλιο είναι χειρότερο από το κρατικό. Ο ανταγωνισμός του ιδιωτικού τομέα με ικανοποιητικό αριθμό εταιρειών, είναι σαφώς καλύτερος από το κρατικό μονοπώλιο και προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει -γενικώς – να πορευόμαστε. Ανά θέμα υπάρχουν και οι ειδικές συνθήκες.

Το μόνο «κακό» είναι ότι παίρνει χρόνο να γίνουν όλα αυτά. Συνεπώς, οι βιαστικές κινήσεις πώλησης ειδικά για την ΔΕΗ είναι διπλά δυσχερείς. Όχι επειδή «ξεπωλείται δημόσια περιουσία στους ξένους» γενικώς και αορίστως, αλλά επειδή γίνεται 1. κατεπειγόντως και 2. με λάθος τρόπο, συνολικά αντί για «σπαστά».

Ανδρέας.

Κύριε Χονδρογιάννη, εντάξει, δεν έχουμε διαφωνίες επί της αρχής, περαιτέρω μάλιστα συζήτηση θα απαιτούσε πιό ειδικές γνώσεις απ’ αυτές που – εγώ τουλάχιστον – έχω κατά περίπτωση.

Αγαπητέ Ανδρέα συμφωνώ στην γενική αρχή περί υποδομών / δικτύων στο κράτος και ανταγωνισμού παραγωγής από εταιρείες – κάπως έτσι το βλέπω και με τον Ο.Σ.Ε.

Κύριε Κατσαρέ πρέπει να σας πω ότι δεν έχω καμμία ιδιαίτερη ροπή προς τον νεοφιλελευθερισμό, μάλλον το αντίθετο. Αλλωστε στη χώρα μας (αλλά όχι μόνον σ’ αυτή) η κατάσταση απέχει πολύ από αυτή κατά την οποία θα μπορούσες να συγκρίνεις ιδεολογικά ή οικονομικά μοντέλα. Προηγούνται άλλοι παράγοντες που ακυρώνουν τα πάντα κατά την εφαρμογή. Κι αυτό ισχύει ακόμα και εάν δεχθούμε ότι έχει όντως προηγηθεί κάποιος σχεδιασμός, με κάποιο θεμιτό σκεπτικό και στη βάση κάποιας – οιασδήποτε – ιδεολογίας.

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.

Ο κ. Ανδρέας περιέγραψε πιό αναλυτικά αυτό που περίπου αντιλαμβάνομαι σωστό για την ΔΕΗ αλλά και την ενέργεια συνολικότερα. Το “αντιλαμβάνομαι” βέβαια έχει έννοια κεντρικού άξονα γιατί δεν θα ισχυρισθώ ότι έχω επεξεργασθεί και το σχετικό νομοσχέδιο!
Οι ανάγκες πάντως και ο σχεδιασμός περί εθνικής ενέργειας είναι εγκληματικό να πιστεύουμε ότι θα καλυφθούν από τους νόμους των “αγορών”! Μιλάμε για τους νόμους των 7 sisters και του Dick Cheney!
Όσο για το ότι παίρνουν χρόνο όλα αυτά, δεν πειράζει! Αρκεί να αποφασίσουμε ότι αυτό εμείς θέλουμε! Δεν βιαζόμαστε εμείς άλλωστε, αλλά αυτοί που μας κολλάνε την πλάτη στον τοίχο και το πιστόλι στον κρόταφο! Να τους απαντήσουμε ότι αν δεν χέ…με πρώτα, δουλειά δεν γίνεται!
Να διαπραγματευτούμε ξαλαφρωμένοι! Κυριολεκτικά και μεταφορικά!

Για τη ΔΕΗ διαβάστε παρακαλώ την άποψη του Σαμαρά στο περιβόητο Ζάππειο 2 αρχές Μαίου. Εκεί θα βρείτε πληροφορίες και για άλλες παρόμοιες υποθέσεις. Λέει αυτό ακριβώς στο οποίο συμφωνούν οι περισσότεροι προλαλήσαντες και μάλιστα με περισσότερες λεπτομέριες.

http://www.antinews.gr/2011/05/12/100477/

Για παράδειγμα, το κυβερνητικό σχέδιο για πώληση του 17% της ΔΕΗ είναι πέρα για πέρα λάθος. Δείχνει μόνο ταμειακό πανικό. Και δεν έχει καμία σχέση με το τι σημαίνει αποκρατικοποίηση υποδομών Ενέργειας και το πώς γίνεται διεθνώς…

Εμείς λοιπόν, θα προχωρήσουμε σε αποκρατικοποίηση της ΔΕΗ με τον πιο σύγχρονο, υγιή, διαφανή και αναπτυξιακό τρόπο.

Η σύγχρονη αντίληψη των αποκρατικοποιήσεων παντού ξεκινά από την απελευθέρωση της ενέργειας:
– Απελευθέρωση της Ενέργειας σημαίνει, πριν απ’ όλα, σπάω το κρατικό μονοπώλιο σε διαφορετικές εταιρίες και ύστερα διαλέγω τι πουλάω.

Η ΔΕΗ, ας το καταλάβουμε, δεν είναι πια ένα πράγμα. Πρέπει να εξεταστεί ως σύνολο διαφορετικών εταιρικών κλάδων.

Τα δίκτυα διανομής και μεταφοράς, για παράδειγμα, πρέπει να παραμείνουν υπό εθνικό έλεγχο. Τα υπόλοιπα μπορούν να αποκρατικοποιηθούν.

– Απελευθέρωση της ενεργειακής αγοράς σημαίνει, επίσης, ότι θα πρέπει να διαλέξουμε το ενεργειακό μείγμα που θα παράγει η χώρα στο μέλλον. Και το ρυθμιστικό του πλαίσιο.

Αυτά θέλουν να γνωρίζουν οι επενδυτές για τέτοιου είδους υποδομές.

Γιατί δεν με ενδιαφέρει μόνο η Ταμειακή διάσταση, αλλά και η Αναπτυξιακή.

Όχι μόνο να εισπράξω κάποια χρήματα τώρα, αλλά και να παράγω φθηνή ενέργεια στο μέλλον και να διασώσω υγιείς θέσεις εργασίας.

Θα αναζητήσουμε στρατηγικό Επενδυτή, για τα κομμάτια που θα προτείνουμε προς αποκρατικοποίηση. Μόνο έτσι θα έχει και αναπτυξιακό χαρακτήρα…

Και θα φροντίσουμε με το ρυθμιστικό πλαίσιο να εξασφαλίζεται ο δημόσιος έλεγχος πάνω σε κοινωνικούς πόρους, όπως είναι τα υδάτινα αποθέματα. Που έχουν και τεράστια σημασία για τους αγρότες μας.

Πρέπει, επίσης, να ξεκαθαριστούν από πριν οι οφειλές προς τους ιδιώτες, τα υφιστάμενα δάνεια, οι υποχρεώσεις αποκατάστασης του περιβάλλοντος και η νομική υποχρέωση απόδοσης εκτάσεων στις τοπικές κοινωνίες, που έχει αναλάβει η ΔΕΗ και το κράτος. Να δούμε τι απ’ όλα αυτά μπορεί να αναλάβει ο νέος επενδυτής και τι πρέπει να εκπληρωθούν πριν την αποκρατικοποίηση.

Το σχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση – επαναλαμβάνω – δεν κάνει τίποτε απ’ όλα αυτά.

Κύριε Κατσαρέ είστε εξωφρενικά άδικος.

Λέτε προπαγάνδα. Ιδού ο ορισμός από τη Wikipedia

Wikipedia: Προπαγάνδα είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης». Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού συγκειμένου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες. Το προπαγανδιστικό μήνυμα διαφέρει από την γενικότερη διαφήμιση στο ότι περιέχει τρανταχτές και επιτηδευμένες ψευδολογίες ή/και παραλείπει τέτοιον όγκο αληθειών/γεγονότων σχετικών με το θέμα που καθίσταται έντονα παροδηγητικό.

Ερωτώ. Που είναι οι ψευδολογίες, που είναι οι τρανταχτές και επιτηδευμένες ψευδολογίες, που είναι η παράλειψει τέτοιου όγκου αληθειών/γεγονότων σχετικών με το θέμα;

Επειδή έγινε συζήτηση για τις ιδιωτικοποιήσεις και συγκεκριμένα για τη ΔΕΗ μεταξύ άλλων, αντέγραψα επί λέξη, χωρίς μάλιστα κανένα δικό μου σχόλιο, την άποψη του Σαμαρά όπως εκφράστηκε δημοσίως προ μηνός.

Αν δεν σας ενδιαφέρει η άποψη του Σαμαρά επί του θέματος είναι δικαίωμά σας. Δεν μπορείτε να με κατηγορείτε για προπαγάνδα όμως.

Δεύτερο σημείο. Αν πιστεύετε ότι η διαφορά είναι της τάξης του 1%, επίσης δικαίωμά σας. Επιτρέψτε μου να διαφωνώ. Το να πουλάει ο ένας το εναπομείναν 17% της ΔΕΗ στο άψε-σβήσε και να εξηγεί ο άλλος με λεπτομέριες το σπάσιμο σε κομμάτια όπως στο ανωτέρω κείμενο, αν για σας είναι 1% διαφορά για μένα είναι η μέρα με τη νύχτα.

Τρίτο σημείο. Αν η απόκλιση στην άποψη περί ΑΟΖ συνιστά το 1% της πολιτικής κάποιου, πάλι διαφωνώ. Το ζήτημα είναι τεράστιο και άπτεται μίας γενικότερης κοσμοθεωρίας περί πολιτικής. Εντυπωσιακά ενδεικτικό του στίγματος του καθενός.

Τέταρτο. Ο Σαμαράς ναι, ήτανε για οκτάμηνο (Ιανουάριος 2009-Σεπτέμβριος 2009) υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Καραμανλή. Δεν μετείχε καν από αυτή τη θέση ούτε στην κυβερνητική επιτροπή, η οποία σχεδιάζει την πολιτική της κυβέρνησης. Το αν ευθύνεται που αυτό το διάστημα από τη συγκεκριμένη θέση, δεν ανακήρυξε την ΑΟΖ, είναι κάτι που μπορείτε να το πιστεύετε, επιτρέψτε μας εμάς τους υπόλοιπους έχοντες κοινόν νουν, να διατηρούμε επιφυλάξεις.

Πέμπτο. Τα σημεία περί πόθεν έσχες τα έχετε ξαναθέσει στη συζήτηση και συμφώνησα μαζί σας. Πρόκειται για τα χειρότερα από τα μέτρα του Σαμαρά και δυστυχώς είναι αυτά και μόνο που υιοθέτησε η κυβέρνηση. Δεν διαφωνούμε καθόλου εδώ. Όμως προσέξτε κάτι. Όποτε η συζήτηση φέρνει μπροστά μας τον Σαμαρά ή τη ΝΔ δεν μπορείτε να αλλάζετε θέμα επικεντρώνοντας εκεί. Κατά τη δική μου γνώμη αυτό το σημείο είναι το 1% της πολιτικής κάποιου και όχι τα περί ΑΟΖ. Δικαίωμά σας να έχετε την αντίθετη άποψη βέβαια.

Έκτο σημείο περί φορολογίας. Λυπάμαι κύριε, αλλά εδώ φαίνεται ότι απλώς διαφωνείτε για να διαφωνείτε. Κοινώς «παριστάνετε τον χαζό». Εκτός αν δεν καταλάβατε την ουσία. Ελπίζω το δεύτερο και εξηγώ. Η μείωση των φορολογικών συντελεστών έχει τελείως άλλο νόημα. Πρώτα πρώτα ξεκινάει από τη φορολογία των επιχειρήσεων, με μοντέλο την Ιρλανδία που την κράτησε στο 12.5%. Εμείς έχουμε 25% και ο Σαμαράς προτείνει να πέσει στο 15%. Η κυβέρνηση μελετά αυξήσεις. Όταν μειώνεις τη φορολογία των επιχειρήσεων δίνεις κίνητρα για επενδύσεις. Πώς θα έρθει η ανάπτυξη αλλιώς, μόνο εσείς το ξέρετε. Αυτό είναι ένα βήμα. Το άλλο είναι να μειώσεις τη γραφειοκρατία. Μ’ αυτά τα δύο πας καλά. Το τρίτο είναι ότι με μείωση φορολογίας εισοδήματος, δίνεις τον απαραίτητο αέρα στους φορολογουμένους να ξοδέψουν και να ξαναξυπνήσουν την αγορά. Ειδάλλως δεν αγοράζει κανείς, η αγορά μαραζώνει, η ύφεση μακραίνει και η ανάπτυξη πάει περίπατο. Ομοίως και η μείωση του ΦΠΑ προκειμένου να γίνουν πιο ελκυστικά τα προιόντα. Προφανώς όλα αυτά αποφέρουν ένα όφελος μετά από ορισμένα χρόνια, ίσως 1 ή 2. Όμως νομίζω δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος στον κόσμο που διαφωνεί με το ότι αυτή είναι η δέουσα μακροπρόθεσμη πολιτική για μία χώρα σαν την Ελλάδα. Μόνο αν έχει πολιτικά κίνητρα μπορεί να πει ότι διαφωνεί. Είναι τόσο προφανές όσο και το ότι 1+1=2. Αν νομίζετε ότι η πρόταση για μείωση συντελεστών φορολόγησης είχε νόημα να ελαφρύνει τους πλουσίους, τότε μάλλον εσείς κάνετε προπαγάνδα. Εσείς παραλείπετε κρίσιμο όγκων αληθειών για να ποδηγετήσετε τους αναγνώστες.

Πρώτα πρώτα κύρια Μικρέ να ξεκαθαρίσω ότι δεν ήθελα να επαναφέρω το θέμα της συζήτησης. Αντέγραψα ένα απόσπασμα από τις απόψεις του Σαμαρά περί ΔΕΗ και βρέθηκα κατηγορούμενος για χίλια-δυο. Πάρτε θέση και σ’ αυτό όπως και σε τόσα άλλα.

Τώρα, ρωτάτε τι είναι αντιδημοφιλής. Αν δεν κάνω λάθος συμφωνούμε εμείς οι δύο στο ότι μία από τις μεγάλες γάγγραινες της Ελλάδας είναι ο συνδικαλισμός και ο κρατικοδιαιτισμός των στρατών των συνδικαλιστών. Σας απαντώ λοιπόν από το ίδιο κείμενο

“Και τέλος, πριν αποκρατικοποιήσουμε ο,τιδήποτε, πρέπει να σοβαρευτούμε. Και να αλλάξουμε όλο αυτό το καθεστώς αφύσικων προνομίων στις ΔΕΚΟ. Όπου υπάρχουν συντεχνίες που συμπεριφέρονται ως «τσιφλικάδες» της Δημόσιας Περιουσίας. Τσιφλικάδες που κουνούν απειλητικά το δάχτυλο από την τηλεόραση και που κρύβονται πίσω από την κυβέρνηση. Το κόμμα της τους εξέθρεψε! Και συνεχίζει να βγάζει «αναφυλαξία» σε αποφάσεις που δεν τις καταλαβαίνει ως κόμμα, ούτε μπορεί να τις διαχειριστεί ως κυβέρνηση.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι κανένα συνδικάτο ΔΕΚΟ δεν είναι «ιδιοκτήτης» ούτε της Ενέργειας, ούτε άλλων Δημόσιων υποδομών. Τα εργασιακά δικαιώματά τους είναι ιερά. Αλλά ιδιοκτησιακά προνόμια δεν έχουν, δεν μπορούν να έχουν, και δεν τους αναγνωρίζουμε.

Το καθεστώς της Μεταπολίτευσης εξέθρεψε πολλές «φωλιές» αυθαιρεσίας και ιδιοποίησης δημόσιου πλούτου. Κι αν το σύγχρονο κράτος θέλει να αξιοποιήσει τον πλούτο της χώρας ώστε να βγει από την κρίση, πρέπει αυτές τις «φωλιές» να τις καθαρίσει. Αλλιώς η συζήτηση δεν έχει περιεχόμενο.”

Στο ίδιο πνεύμα δηλαδή με όσα αντέγραψα πιο πάνω για τη ΔΕΗ: χτυπήστε τους συνδικαλιστές. Νομίζετε ότι είναι εύκολο να εφαρμοστεί η ιδέα του για τη ΔΕΗ ή η εφαρμογή της ίδιας ιδέας στον ΟΣΕ και αλλού όπως περιγράφει στο ίδιο κείμενο;

Δηλαδή θα πρέπει ένας πολιτικός να μειώνει ντε και καλά τους μισθούς για να είναι δυσάρεστος; όταν δείχνει τη διάθεση να τα βάλει με το κομματικό κράτος, δεν είναι δυσάρεστος;

Δε θέλω να το πάρω “πατριωτικά” και να πω ότι στο ζήτημα του ανοίγματος του επαγγέλματος των φορτηγατζήδων η ΝΔ όχι μόνο ψήφισε το νομοσχέδιο, αλλά τα έβαλε και με τους δικούς της συνδικαλιστές για το ίδιο θέμα. Μόνη διαφωνία της ΝΔ ο χρόνος εφαρμογής του νόμου. Επίσης είχε ήδη αρχίσει να τα βάζει και με τους δικούς της φαρμακοποιούς όταν η κυβέρνηση έθεσε το σχετικό θέμα. Και το ίδιο θα έκανε με όλους. όμως ηκυβέρνηση τα πήρε όλα πίσω και δεν προχώρησε σε τίποτα παρά μόνο στους φορτηγατζήδες.

Αν διαφωνείτε πείτε μου.

κε Κοζανίτη, ο κος Σαμαράς εκφέρει δημόσιο λόγο όχι ως άτομο, καθόσον στην περίπτωση αυτή οι απόψεις του δεν θα απασχολούσαν ιδιαιτέρως, αλλά ως ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η προσωπική πορεία του ιδίου ελάχιστα ενδιαφέρει για την αξιοπιστία του κόμματος, το οποίο εκπροσωπεί. Σας έχω αναλυτικά παραθέσει τις επιφυλάξεις μου σε προηγούμενη ανταλλαγή απόψεων. Προς αποφυγή επαναλήψεων, αρκούμαι να επισημάνω επί του παρόντος ότι πρέπει κάποια στιγμή να παύσει η προσβολή της νοημοσύνης των ιθαγενών του τόπου, η οποία συντελείται στο έπακρο μεταξύ των άλλων και όταν ένα κόμμα που κυβερνούσε την χώρα επί πέντε συναπτά έτη μέχρι πρόπερσι, αιφνιδίως κομίζει νέα πλατφόρμα ιδεών και πολιτικών, την οποία για εντελώς ακαθόριστο λόγο δεν εφάρμοσε όσο είχε την εξουσία.Εάν ο κος Σαμαράς επιθυμούσε να αποστασιοποιηθεί από το παρελθόν του κόμματός του στην συνείδηση του ελληνικού λαού μπορούσε κάλλιστα να το πράξει αποτελεσματικά με πάμπολλους τρόπους. Εφόσον δεν το πράττει, εκτίθεται αναδεχόμενος και τις σχετικές ευθύνες. Βλέπετε, είναι μάταιο να θέλει κανείς και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν μπορούμε να σηκώνουμε την σημαία του κόμματος και μετά να την διπλώνουμε, αναλόγως με την περίσταση. Καλό θα ήταν, λοιπόν, προτού παρουσιάζει ο κος Σαμαράς προτάσεις να παύσει να εμφανίζεται ως άρτι καταφθάσας εξ Αυστραλίας, αλλά πρωτίστως να εξηγεί πειστικώς για ποιόν λόγο οι προτάσεις αυτές δεν εφαρμόσθηκαν από την κυβέρνηση του κόμματος που εκπροσωπεί. Δεν πέρασε δα και τόσος καιρός ώστε να λησμονούμε πόσο ελκυστικές διακηρύξεις περιέφερε προ ετών ο προκάτοχός του νυν παραθεριστής της Ραφήνας, ο οποίος έχει αφεθεί να απολαμβάνει τις διαρκείς διακοπές του. Δεν βλέπω να ενοχλείται ιδιαιτέρως ο κος Σαμαράς από την στάση αυτή, ενώ θα είχε κάθε λόγο περί του αντιθέτου. Υποθέτω, λοιπόν, βάσιμα, κε Κοζανίτη, ότι επιθυμεί να κυβερνήσει την χώρα με παρόμοιο συναίσθημα “ζήλου και ευθύνης”. Εμπρός, λοιπόν, για ακόμη μία “επανίδρυση, νοικοκύρεμα του κράτους” και άλλα παρόμοια, που αναπολούν πλέον άπαντες οι Έλληνες με ιδιαίτερη “ικανοποίηση”.

Εντάξει κ. Κοζανίτη, δέχομαι αυτό που λέτε και δεν ισχυρίζομαι ότι χωρούσαν εδώ. Εξελίξαμε μιά συζήτηση που στο κάτω κάτω της γραφής αφορά πράγματι στο πνεύμα της ηγεσίας. Θα δούμε…

Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.

Κε. Κοζανίτη, σᾶς ζητῶ συγνώμην διά την βραδύτητα τῆς ἀπαντήσεώς μου ήτις ὀφείλεται εἰς φὸρτον ἐργασίας. Χαίρομαι διά την παράθεσιν τοῦ ὀρισμοῦ τῆς προπαγάνδας ἐκ μέρους σας καί μέ αυτόν ὡς ἐφαλτήριον ἰδού ἡ ἀπάντησις μου, πρότασιν πρός πρότασιν:

-Wikipedia: “Προπαγάνδα είναι η παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς”.
Ὁ κ. Σαμαράς ἐπαρουσίασε τήν πρότασίν του μέ τόν συγκεκριμένον τρόπον ὥστε νά ἐξυπηρετήση τον συγκεκριμένον σκοπόν τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ κόμματός του εἰς τάς ἑπομένας ἐκλογάς καί την ἰδικήν του ἐκλογήν εἰς τήν πρωθυπουργίαν.
-Wikipedia: “Ετυμολογικά, προπαγάνδα σημαίνει «διάδοση μίας φιλοσοφίας ή άποψης».”
Ὁ κ. Σαμαράς ἀποπειρᾶται να διαδόση τήν ἄποψίν του διά τῆς δημοσίας ομιλίας του.
-Wikipedia: “Ιστορικά, ο όρος χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον εντός πολιτικού συγκειμένου και ιδιαίτερα αναφορικά με συγκεκριμένες κινήσεις που προωθούνται από κυβερνήσεις ή πολιτικές ομάδες.”
Αὐταπόδεικτον, ὁ κ. Σαμαράς κινεῖται εἰς τόν χῶρον τῆς πολιτικῆς καί ἡ ΝΔ εἶναι πολιτικόν κόμμα.
-Wikipedia: “Το προπαγανδιστικό μήνυμα διαφέρει από την γενικότερη διαφήμιση στο ότι περιέχει τρανταχτές και επιτηδευμένες ψευδολογίες ή/και παραλείπει τέτοιον όγκο αληθειών/γεγονότων σχετικών με το θέμα που καθίσταται έντονα παροδηγητικό.”
Ἡ μείωσις τῶν φορολογικῶν συντελεστῶν δέν ἐπιφέρει ἀναγκαστικῶς ἐπενδύσεις. Ἡ σχετική δραστικωτάτη σχετική μείωσις εἰς ΗΠΑ ἐπί Μπους Βου δέν ἐπέφερε ἐπενδύσεις εἰς τήν χώραν αὐτήν μέ ἀποτέλεσμα τήν διαρκή αὔξησιν τῆς ἀνεργίας ἔκτοτε παρά τάς προσπαθείας Ομπάμα. Ἀναφέρεσεθε εἰς τήν Ἰρλανδίαν, ἐνῶ αὐτό ἀκριβῶς προεκάλεσε τό πρόβλημα ἐκεί. Οἱ εξαιρετικῶς χαμηλοί φορολογικοί συντελεσταί προσήλκυσαν ἀρχικῶς ἐπενδύσεις, κυρίως ἐπιχειρήσεων παροχῆς ὑπηρεσιῶν, καί ὄταν ἀνεχώρησαν, οἱ ὑπάλληλοι ἔχοντες δανεισθεί βασιζομένοι ἐπί τῶν μισθῶν των, εὐρέθηαν ἄνεργοι καί ἀδυνατούντες να ἐξυπηρετήσουν τα δάνειά των μέ συνέπειαν την τραπεζικήν καί δημοσιονομικήν κρίσιν. Εἰς μελέτας πού ἔχουν δημοσιευθεί οἱ χαμηλοί συντελεσταί ἀναφέρονται ὡς τό τέταρτον κριτήριον τῶν ἐπιχειρήσεων δι΄ ἐπενδύσεις, τοῦ πρώτου ὄντος το σταθερόν οἰκονομικόν πλαίσιον (νά μήν ἀλλάζει ἡ φορολογική καί οἰκονομική πολιτική μέ κάθε ἀλλαγή ὑπουργοῦ). Αὐτά εἶναι γνωστά, ἤ πρέπει νά εἶναι γνωστά, εἰς τόν κ. Σαμαρά ὅστις ἔχει καί την σχετικήν πείραν τῆς κυβερνήσεως Καραμανλή ὅτε ἐγένετο προσπάθεια (ἀνεπιτυχής) προσελκύσεως ἐπενδύσεων μέσω χαμηλῶν συντελεστῶν. Συνεπῶς πρόκειται περί ἐπιτειδευμένης ψευδολογίας. Ἁπλῶς ἡ λέξις, “ἐπενδύσεις”, εἶναι “πιασάρικη” καί ἀντιμετωπίζεται ὡς μάνα ἐξ΄ ουρανοῦ μετά τῆς σχετικῆς σιελόρροιας ὡς τῶν κυναρίων τοῦ Παβλώφ. Ἀσφαλῶς καί ἡ ιδιωτική ἐξόδευσις δεί νά ἐνθαρρυνθεί πρός τόνωσιν τῆς ἀγορᾶς, ἀλλά ἡ ἀνάρτησίς μου ἀφεώρα τους συντελεστάς τῶν ἐπιχειρήσεων καί ἐπεσήμανα τήν ἀναγκαίαν προοδευτικότητα τῶν συντελεστῶν αὐτῶν, πρᾶγμα τό ὀποῖον τεχνηέντως ἀποσιωπᾶτε. Ὡς καθίσταται καταφανές “κάνω τόν χαζό” κατά την φιλοφρόνησίν σας.
Λανθασμένως(ψευδολογών;) ἀναφέρετε ὄτι ο ΓΑΠ ἀποπειρᾶται να πωλήση τό ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝ 17% τῆς ΔΕΗ. Ἀποπειρᾶται νά πωλήση το 17% και διατηρών τό management. Ἐπί τῇ εὐκαρία, παρακαλῶ να μήν μοῦ ἐκτοξευθή ἡ ὕβρις, διότι περί ὕβρεως πρόκειται, τοῦ ὑποστηρικτοῦ τοῦ ΓΑΠ.
Σᾶς προτείνω νά ἀναγιγνώσκετε προσεκτικῶς τά κείμενα ἐπί τῶν ὀποίων σχολιάζετε προκειμένου νά ἀποφεύγετε τήν ἀναγκαίαν αἴτησιν συγνώμης ἤ την γελοιοποίησιν῾ γράφω: “…αι θέσεις πολιτικής των κ.κ. ΓΑΠ και Σαμαρά αποκλίνουν ολιγώτερον του 1%. Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ανακύρηξις της ελληνικής ΑΟΖ…”. Ἁπλή γνώσις τῆς ἑλληνικῆς καταδεικνύει ὄτι δέν περιλαμβάνω τήν ἀναγνώρισιν τῆς ΑΟΖ εἰς τό 1%, ὡς μέ μέμφεσθε, καί δή συνοδείᾳ τοῦ θρασέως ὑπαινιγμοῦ περί στίγματος. Μήπως διακρίνετε, κύριε, “τρανταχτήν καί ἐπιτειδευμένην” ψευδολογίαν ἐκ μέρους σας;
Εἰς τήν ἀτυχή ἰερεμιάδα ήτινα ἐκτοξεύσατε ἐναντίον μου, εἰς τό θέμα τῶν αυθαιρέτων τηρήσατε σιγήν ἰχθύος, προφανῶς ἀντιλαμβανόμενος ὄτι αἱ θέσεις Σαμαρά εἶναι ἐντόνως ποδηγετικαί ὡς πρός τάς ἐλπίδας τῶν παρανομησάντων καί την συνέχισιν τῆς τραγωδίας.
Θά ήθελα ἐπίσης νά ἐπισημάνω, ἀναφορικῶς μέ τά ἄθλια συνδικάτα, ὄτι διά τῶν γενικοτήτων “παραλείπεται ὄγκος ἀληθειῶν” (Wikipedia: Προπαγάνδα) ὡς τό συνδικάτον τῶν ὑπαλλήλων τῆς Βουλῆς ἀπολαμβάνον τά γνωστά ἐξωφρενικά προνόμια. Ἀλήθεια πῶς διάγει η κόρη Σιούφα ἐν Βουλῇ; Ὑποθέτω ὄτι συναγελάζεται μετά τοῦ ἀνεψιοῦ Πετσάλνικου μετά 16 μισθῶν ἐτησίως. Ἡ κάθαρσις, κύριε, ξεκινᾶ οίκοι, ἀλλέως, στερουμένη ἠθικῆς δικαιώσεως, ἀποτυγχάνει. Καί αὐτό ΔΕΟΝ νά δηλοῦται διαρρήδην, ὀνομαστικῶς (ὡς πρός τούς σχετικούς ὀργανσμούς) καί ἀπεριφράστως.

κε Κοζανίτη, πράγματι συμφωνούμε στο ζήτημα της επιδειχθείσης ανεπάρκειας κατάλληλων προσώπων. Ακόμη, όμως, και αν εμφανισθούν τέτοια πρόσωπα, είναι μάταιο να περιμένουμε να αποδώσουν υπό καθεστώς παντελούς ατιμωρησίας. Δεν υπεισέρχομαι στην ουσία των πρτοάσεων, διότι θεωρώ εκ των προτέρων δεδομένο ότι δεν θα ολοκληρωθούν από έναν μηχανισμό που έχει σχεδιαστεί για να λειτουργεί εσφαλμένα. Έτσι, αβίαστα καταλήγουμε στον λόγο της εκπλήξεώς σας, που συνιστά και την ουσιώδη διαφορά των προσεγγίσεών μας. Κατ’ αρχήν, ο κος Σαμαράς απομάκρυνε κάποια στελέχη των κυβερνήσεων της ΝΔ, ενώ άλλους πρωτοκλασσάτους διατήρησε σε καίριες θέσεις. Συνεπώς, δεν αποστασιοποιήθηκε από τις παρελθούσες κυβερνήσεις, αλλά απλώς απομάκρυνε κάποιους αντιπάλους για την διατήρηση της εσωκομματικής του ισχύος, όπως θα έπραττε οιοσδήποτε σώφρων ηγέτης αμέσως μετά την άνοδό του. Εάν κάποιοι εξ αυτών είχαν υποπέσει σε σφάλματα κατά την άσκηση της εξουσίας, όπως ο ίδιος παραδέχεται, θεωρείτε ότι ικανοποιήθηκε το περί δικαίου αίσθημα επειδή στερήθηκαν τις προηγούμενες θέσεις τους στο κόμμα. Όμως, κε Κοζανίτη, οι άνθρωποι αυτοί δεν έσφαλαν μόνον έναντι του κόμματος. Ατυχώς, στην τραγωδία της μεταπολίτευσης το κόμμα θεωρήθηκε η ύψιστη μορφή συλλογικότητας. Πρωτίστως, οι άνθρωποι αυτοί ζημίωσαν την πατρίδα και το σύνολο του ελληνικού λαού, ο οποίος ελάχιστα ενδιαφέρεται εάν οι εν λόγω κύριοι “ζούν ένα δράμα” επειδή στερήθηκαν τα πρότερα ενδοκομματικά οφίκια. Προσπαθώντας να αποφύγετε το φλέγον ζήτημα καταφεύγετε στο άλλο άκρο και αναρωτιέστε εάν έπρεπε να τους κρεμάσουμε ανάποδα. Κατά την άποψή σας αυτοί είναι οι δύο μοναδικοί τρόποι απονομής δικαίου σε αυτήν την χώρα, γιατί αυτό το σύστημα πολιτικής συγκάλυψης κυριάρχησε επί δεκαετίες. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να σας παραθέσω τουλάχιστον ένα όπλο που έχει στην φαρέτρα του ο εκλεγείς από την βάση κος Σμαράς και αρνείται να χρησιμοποιήσει : αύριο να καλέσει όλα τα στελέχη των κυβερνήσεων του κόμματός του (όχι μόνο τους παραμερισθέντες,!!!), με πρώτο τον παραθεριστή εκ Ραφήνας, να αποδώσουν λόγο για τις πράξεις τους κατ’ αρχήν στα εσωκομματικά όργανα, όπου θα τους ζητηθεί να παράσχουν κάθε χρήσιμο στοιχείο, καθώς και να συναινέσουν στον πλήρη έλεγχο των περιουσιακών τους στοιχείων και στην μη μεταβολή της περιουσιακής τους καταστάσεως. Αν τα στοιχεία είναι επαρκή να τα υποβάλει ο ίδιος στην Δικαιοσύνη και στην Βουλή ζητώντας την απόδοση ευθυνών. Ο κος Σαμαράς έχει την υποχρέωση αυτή απέναντι στον ελληνικό λαό και στους ανθρώπους που τον ανέδειξαν, για να αποδείξει ότι διαφέρει από τους αρχηγίσκους που μοναδικό τους μέλημα είναι οι κομματικές ισορροπίες.
κε Κοζανίτη, ως ενήλικες γνωρίζουμε ότι δεν αρκεί να καταδεικνύουμε ή να ομολογούμε τα σφάλματα, αλλά πρέπει και να επιδιώκουμε την αποκατάσταση της πρότερης ορθής τάξης. Δυστυχώς, στην άσκηση της εξουσίας εν Ελλάδι αυτή η αρχή εφαρμόζεται αποσπασματικά και προσχηματικά. Εφόσον εσείς νιώθετε άνετα να παρακολουθείτε αυτούς που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή να “οδύρονται” επειδή τους παραμέρισε το κόμμα τους, αναρωτώμενος σοβαροφανώς τι άλλο έπρεπε να τους κάνουμε, πολύ φοβούμαι ότι ο λαός που υποφέρει εξαιτίας τους θα δώσει πανηγυρική καταφατική απάντηση στο ρητορικό ερώτημα που θέσατε. Και τότε θα είναι πολύ αργά για μεταμέλεια.

κε Κοζανίτη, απορώ τι δεν κατάλαβες. Εν τέλει, πιστεύω ότι δεν αντιλαμβάνεσαι όχι γιατί δεν μπορείς, αλλά γιατί δεν θέλεις. Δεν μπορώ να γίνω πιο συγκεκριμένος. Επιμένεις να οχυρώνεσαι πίσω από άκρατη κομματική εσωστρέφεια, που καταλήγει σε πολιτικό αυτισμό, αρνούμενος να αντιληφθείς τις βαθύτερες αιτίες της κακοδαιμονίας της χώρας. Εάν και ο κος Σαμαράς δεν καταλαβαίνει, η τελευταία – και άκρως απλούστατη- πρότασή μου είναι να κλείσει από τώρα μοναχική παραλία και καλή θέση σε σουβλατζίδικο, ώστε να δρέψει μετά από λίγα χρόνια, και εκείνος με την σειρά του, αμέριμνος τους “καρπούς της επιτυχίας” του. Μην ενοχλείται κιόλας ο άνθρωπος, εάν παρά τις άριστες προθέσεις, τις εύστοχες προβλέψεις και τις άφθαστες ιδέες του, η χώρα γύρω του καταρρεύσει. Άλλωστε, σύμφωνα με το νόμο, ευθύνη δεν θα φέρει καμία. Βεβαίως, θα βρεθεί και τότε κάποιος διάδοχος, που επιμελώς θα τον “παραμερίσει”, κάτι που και εκείνος μετά μανίας θα επιζητεί, και έτσι θα ικανοποιηθεί (;;;) ο δυστυχής ελληνικός λαός, ενώ κάποιοι θα αναρωτιούνται : αφού τον υποβιβάσαμε στο κόμμα, τώρα τι να του κάνουμε; Με τέτοια συναίσθηση χρέους και ευθύνης προς την πατρίδα, είναι πράγματι αξιοθαύμαστο ότι δεν πτωχεύσαμε νωρίτερα.
κε Κοζανίτη, έχεις το δικαίωμα να στηρίζεις τις ελπίδες σου σε εκ προοιμίου ανεύθυνους και ατιμώρητους πολιτικούς, διαδόχους άλλων ομοίων. Μην περιμένεις, όμως, να ακολουθήσουμε ξανά το ίδιο ολισθηρό μονοπάτι. Το πλειστάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Όταν η εμπειρία που θα αποκομίσεις εν καιρώ, σε βοηθήσει επιτέλους να κατανοήσεις αυτά που γράφω, είμαι διαθέσιμος. Έως τότε δεν πρόκειται να σε ξαναενοχλήσω, διότι δεν έχει νόημα. Μπορείς ήρεμος να θριαμβολογείς για τα πρόσκαιρα επινίκια του “επιτεύγματος της πιθανότητας επαναδιαπραγμάτευσης”.