Θα ήθελα να καταθέσω δημόσια την ακόλουθη ερώτηση προς τον Κο
Μανιτάκη αναφορικά με το προχθεσινό του άρθρο, «Το φάντασμα του
Μνημονίου και η εθνική κυριαρχία»
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/06/2011_445590
Ο Κος Μανιτάκης αναφέρει στο προχθεσινό του άρθρο, ότι δεν υπάρχει
όρος απώλειας εθνικής κυριαρχίας στην Δανειακή Σύμβαση όπως καταγγέλλουν
άλλοι συνάδελφοί του. Θα τον παρακαλούσα όμως θερμά, διότι μάτια έχουμε
και ελληνικά γνωρίζουμε, αλλά ίσως δεν κατανοούμε πλήρως την δικανική
γλώσσα, να μας ερμηνεύσει νομικά την παρακάτω διάζευξη όπως περιλαμβάνεται στην σελίδα 21, άρθρο 14, παράγραφος 5
Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων
παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον
αφορά τον ίδιο Ή τα περιουσιακά του στοιχεία
Ποιος είναι λοιπόν ο ίδιος ο δανειολήπτης και ποια τα περιουσιακά του
στοιχεία; Γιατί υπάρχει η διάζευξη και δεν λείπει ο πρώτος όρος της 2ης
πρότασης, εφόσον πρόκειται για μια τυπική σύμβαση που «Η παραίτησή του
αφορούσε τα γνωστά δικονομικά και ουσιαστικού δικαίου προνόμια ή ασυλίες
που απολαμβάνει το ίδιο ως προς την περιουσία του και MONON», όπως
αναφέρει στο άρθρο του;
Τέλος, το να μας λέει ο Κος Μανιτάκης μην ανησυχείτε διότι ακόμη και
να υπήρχε ένας όρος κατάλυσης εθνικής κυριαρχίας κάτι τέτοιο δεν μπορεί
να συμβεί στην πράξη, δεν μου λέει απολύτως τίποτε ούτε με καθησυχάζει
όσον αφορά την ποιότητα της δουλειάς κάποιων δημοσίων υπαλλήλων στην
σύνταξη ύψιστων νομικών κειμένων που καλείται να υπογράψει η χώρα και
ούτε φυσικά για την νομική γνωμοδότηση κρατικών υπηρεσιών …
Ή μάλλον μου λέει, συνεχίζει να μου λέει πάρα πολλά … !!
http://notes-mirage.blogspot.com/
http://www.anixneuseis.gr/?p=9608
1 comment
Πολύ ἁπλᾶ στὸ διεθνὲς δίκαιο (λεγόμενο) τὰ μέρη μποροῦν πάντοτε νὰ καταγγείλουν μιὰ ὁποιαδήποτε σύμβαση, περιλαμβανομένης καὶ τῆς ὑπὸ συζήτησιν. Αὐτὸ σημαίνει ἐθνικὴ (κρατικὴ ἀκριβέστερα) κυριαρχία. Ἐκεῖνο ποὺ διασφαλίζει τὴν τήρηση ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν διεθνῶν (διακρατικῶν ἀκριβέστερα) συμβάσεων εἶναι ἡ ἀξιοπιστία τῶν μερῶν, ἐφ` ὅσον κήδονται αὐτῆς. Ἀνωτάτη ἀρχὴ καὶ δικαστήριο δὲν ὑπάρχει γιὰ νὰ ἐπιβάλλει τὴν τήρηση αὐτῶν τῶν συμβάσεων. Ἀσφαλῶς, ὅμως, ὑπάρχουν συνέπειες ἀπὸ τὴν ἀθέτησή τους.
Στὸ ἐσωτερικὸ δίκαιο, ἀντίστοιχο δικαίωμα νὰ ἐπαναστατήσει ἔχει πάντοτε ὁ λαός. Ἀλλὰ θὰ ἦταν ὑποκρισία νὰ ἀναγράφεται ρητῶς τὸ δικαίωμα αὐτὸ στὸ σύνταγμα.
Σὲ ἁπλᾶ Ἑλληνικά, ἔχεις πάντοτε τὸ νόμιμο δικαίωμα ν`ἀνοίξεις τὴν πόρτα καὶ νὰ `μπεῖς στὸ τρελλοκομεῖο. Μόνον νὰ ξέρεις ὂτι τὸ δικαίωμα αὐτὸ τὸ ἔχουν καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι.