Η χυδαία δήλωση του αντιπρόεδρου της Ελληνικής Κυβέρνησης στη Βουλή: «Μαζί τα φάγαμε», -που συμπληρώθηκε με τη διευκρίνηση από τον ίδιο: «Σας διορίσαμε»-, αναφέρεται, βέβαια, στα τεράστια ποσά τα οποία οι διαδοχικές Κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών έχουν δανειστεί και σπαταλήσει. Τα ποσά αυτά αθροίζουν πλέον ένα τερατώδες φορτίο δανειακών υποχρεώσεων, που μας έχει καταστήσει υποχείρια των πιστωτών μας και μας έχει καταδικάσει σε ανέχεια άγνωστης διάρκειας. Το καταναλωτικό νεοελληνικό όνειρο πραγματοποιήθηκε με την παρασιτική εκμετάλλευση της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανεύθυνη και εγκληματική κατασπατάληση δανείων μέχρι κορεσμού και απόλυτης χρεοκοπίας, με την οποία και κατέρρευσε. Ο δανεισμός συγκρότησε ένα τερατώδη κρατικό οργανισμό, ο οποίος χρησίμευσε μόνο ως μέσο τακτοποίησης και σίτισης ατόμων που απολάμβαναν την κομματική ευμένεια και, για ποικίλους κομματικούς λόγους, έπρεπε να ανταμειφθούν με τη διά βίου μισθοδότηση χωρίς παροχή εργασίας. Πρόκειται για το πελατειακό κράτος και τη νομή της εξουσίας, σύστημα με το οποίο η εξουσία εξασφαλίζεται με παροχές του εθνικού πλούτου προς τους ψηφοφόρους. Το σύστημα αυτό απαιτεί ανεξέλεγκτη διαχείριση των εθνικών μέσων και συνεχή ισορροπία της πολιτικής πράξης προς τη στενή πολιτική στήριξη του εκλογικού σώματος, παράλληλα το σύστημα αυτό ανέχεται, -αν δεν καλλιεργεί-, τη διαφθορά. Με άλλα λόγια, η πολιτική πράξη σταθμίζεται μόνιμα και απόλυτα ως προς το διαβόητο πολιτικό κόστος, νοούμενο ως το πλεονέκτημα του πολιτευτή να παραμένει και να νέμεται την εξουσία.
Ποιός έδωσε την εν λευκώ εντολή στις Κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών να διαχειριστούν τον εθνικό πλούτο για κομματικούς σκοπούς και μάλιστα να συνάψουν τερατώδη δάνεια χωρίς δικαιολογία; Ένα κράτος δανείζεται για να πραγματοποιήσει παραγωγικές επενδύσεις, να εξοπλίσει τις ένοπλες δυνάμεις του, να αντιμετωπίσει έκτακτες καταστάσεις και κινδύνους. Η χώρα μας δανειζόταν και δανείζεται για να πληρώνει τα καθημερινά έξοδα οργανισμών και υπηρεσιών που δεν χρειάζονται και δεν αποδίδουν έργο. Η κατασπατάληση τέτοιων ποσών για κομματική και μικροκομματική χρήση αποτελεί αδίκημα, όπως και προφανώς είναι αδίκημα η ενθυλάκωση κρατικού χρήματος από αυτούς που το διαχειρίζονται. Κανείς δεν φαίνεται ότι θα τιμωρηθεί, όπως κανείς δεν φαίνεται να τιμωρείται για τις αποφάσεις που πάρθηκαν και τις τακτικές που ακολουθήθηκαν.
Αλλά και η υποτιθέμενη σωστική πρακτική του τελευταίου έτους δεν είναι παρά συνέχιση της εγκληματικής πρακτικής των τελευταίων 30 ετών: Η κάλυψη εξόδων άχρηστων οργανισμών συνεχίσθηκε, τα κρατικά ελλείμματα παρέμειναν όπως ήταν, ενώ παράλληλα εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε παραγωγικούς κλάδους βρέθηκαν άνεργοι και αδρανείς, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους ίδιους και για την παραγωγή εθνικού πλούτου. Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα επιδιώκει την ατιμωρησία και κυρίως επιθυμεί να συνεχίσει να απολαμβάνει ό,τι εξασφαλίζεται με τη διαιώνιση της κατάστασης που το ίδιο δημιούργησε και το ίδιο σήμερα στηρίζει. Αλλά και η επιτακτική ανάγκη της στροφής της ελληνικής οικονομίας προς παραγωγικές και μεταποιητικές δραστηριότητες με εξαγωγικό προσανατολισμό αγνοήθηκε, χωρίς να γίνει απολύτως τίποτε στο χρόνο που πέρασε.
Όμως, ο κ. αντιπρόεδρος δεν αρκέστηκε σε όσα διατύπωσε στη Βουλή, αλλά όπως δήλωσε προετοιμάζει και βιβλίο όπου θα εξηγείται και θα τοποθετείται ιστορικά το πρόβλημα. Τέτοιο βιβλίο μάλλον δεν χρειάζεται, αφού τα λίγα που επιγραμματικά ο ίδιος είχε δηλώσει στη Βουλή, είναι αποκαλυπτικά:
– Η έκφραση «τα φάγαμε» ομολογεί τον τρόπο και το ήθος της διαχείρισης.
– Η ίδια έκφραση ομολογεί την πρόθεση ότι τα προς διαχείριση χρήματα είναι «για φάγωμα».
– Το «μαζί» ομολογεί τη συμπαιγνία της κομματικής πελατείας, αλλά και δολίως εμπλέκει όλο τον ελληνικό λαό σε συνενοχή σε αυτό που έγινε.
– Οι επεξηγήσεις για διορισμούς είναι κατηγορηματικές και ομολογούν τη διάθεση και πρακτική της νομής της εξουσίας και τη σύσταση πελατειακού κράτους.
– Η έκφραση «σας διορίσαμε» ομολογεί την αντίληψη της νομής του Κράτους και του ιδιοτελούς χειρισμού του εθνικού πλούτου.
– Η έκφραση «σας διορίσαμε» ομολογεί τη στήριξη προσδοκιών διορισμού και εξασφάλισης προς τους ψηφοφόρους.
Τι λοιπόν πρόκειται να εκθέσει στο βιβλίο που σχεδιάζει ο κ. αντιπρόεδρος; Πέρα από τον κυνισμό και τη χυδαιότητα που επιδεικνύεται, το πολιτικό σύστημα που εκπροσωπεί ο κ. αντιπρόεδρος δεν είναι σε θέση να υπηρετήσει κάτι που υπερβαίνει τις ατομικές επιδιώξεις. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατό να ενσωματώσουμε την παρούσα προβληματική και κατάσταση ανάγκης σε ένα αξιακό σύστημα, μέσα στο οποίο θα κατανοήσουμε τα λάθη μας και θα αναλάβουμε διορθωτικούς ρόλους και μάλιστα ρόλους που θα έχουν σημασία πέρα από μας.
Τον δρόμο έχουν προλάβει να μας τον δείξουν άλλοι. Σε πρόσφατο άρθρο του στην εφημερίδα «New York Times» ο Mark Mazower υποστήριξε με πάθος ότι η Ελλάδα βρίσκεται πάντα στην πρωτοπορία και στην εμπροσθοφυλακή των αγώνων που καθορίζουν την πορεία των ιστορικών εξελίξεων. Σήμερα, πάντα κατά τον Mark Mazower, έχουν τεθεί σε αμφισβήτηση οι δημοκρατικές βάσεις της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και η δυνατότητά της να παραμείνει ως ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Ο κ. Mazower αναφέρεται στα τελευταία 200 χρόνια της παγκόσμιας ιστορίας και αναδεικνύει τη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τον Πόλεμο του 1940-1941, την εμφύλια σύγκρουση του 1946-1949 και την πτώση της ελληνικής δικτατορίας το 1974, ως σημεία σταθμούς για το μέλλον της Ευρώπης και του κόσμου. Για τη σημερινή θλιβερή κατάσταση ο κ. Mazower θεωρεί την Ελλάδα ως εμπροσθοφυλακή και πρώτη γραμμή για τη δημοσιονομική εξυγίανση της παγκόσμιας οικονομίας και ως καταλύτη της διεργασίας που θα ελέγξει τις σημερινές ανισορροπίες και θα υποχρεώσει τις κυβερνήσεις να αναλάβουν ρυθμιστικούς ρόλους. Πρόκειται για τα κύρια σημεία που θα καθορίσουν το μέλλον.
14 comments
Ἠ μόνη διαφορὰ τῶν τελευταίων 30 ἐτῶν ἀπὸ τὰ προηγηθέντα 160 εἶναι στὴν κλίμακα τῶν δανείων. Προηγουμένως, μᾶς δάνειζαν (καὶ σπαταλούσαμε) πολύ λιγώτερα.
Οἱ ἱστορικὲς πηγές, μάλιστα, μᾶς πείθουν ὅτι ἡ συνήθεια τῆς ἐξαγορᾶς ψήφων μὲ παροχές εἶναι πολύ παλαιοτέρα, ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Χρυσοῦ Αἰῶνος τῶν Ἀθηνῶν. Γιὰ νὰ μὴν ‘πῶ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν …
Ὅσο γιὰ τὸ ἄρθρο τοῦ Mazower, μήπως θὰ ἦταν χρήσιμη κάποια παραπομπή ;
Προς τον κ. Γεωργάνα.
Το άρθρο του Mark Mazower δημοσιεύθηκε στους New York Times την 30.6.2011 και υπάρχει στο διαδίκτυο.
Δημήτρης Μαυρίδης
Από πότε είναι κυνισμός και χυδαιότητα να λες την αλήθεια; Ο κ. Μαυρίδης, όπως και πάρα πολλοί άλλοι, θέλει τους πολιτικούς ως αποδιοπομπαίους τράγους, για να απαλλαχθούν από τις ευθύνες τους οι πολίτες που τους ψήφισαν επανειλημμένως, που τους παρακαλούσαν φορτικά για διορισμούς, που απαιτούσαν εκβιαστικά επιδόματα, επιδοτήσεις, επιχορηγίες, αποζημιώσεις, κτλ., που μετέτρεψαν τους τεράστιους πόρους από την ΕΕ για παραγωγικές επενδύσεις και διαρθρωτικές βελτιώσεις στην γεωργία, στις μεταφορές και υποδομές σε κάθε είδους κατανάλωση, που συμβιβάστηκαν και συμμετείχαν στην την φοροδιαφυγή, στην δωροδοκία την διοικητικών υπαλλήλων κτλ. κτλ.
Ο κύριος Πάγκαλος είπε την αλήθεια. Η αλήθεια που τόλμησε να εκστομίσει δεν απαλλάσει τους πολιτικούς από τις τεράστιες ευθύνες πού τους συγκαταλέγει ο κ. Μαυρίδης, και που τώρα πια όλοι αναγνωρίζομε, αλλά δεν σταματάει εκεί. Μας ωθεί να αναλογιστούμε και να αναλάβωμε ο καθένας τις ευθύνες του, γιατί αλλοιώς είναι βέβαιο ότι η χώρα δεν θα μπορέσει να αλλάξει και να πάει μπροστά.
Ελάτε τώρα, επιτέλους μ’ αυτή τη συζήτηση! Όλοι, μα όλοι όσοι τέλος πάντων διαθέτουν κοινό νου αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί. Βεβαίως και φταίει το πολιτικό σύστημα, βεβαίως και φταίνε οι πολίτες που το συντηρούν, βεβαίως τεράστιος αριθμός πολιτών με τον ένα ή άλλο τρόπο έχει μετάσχει στη διαμόρφωση ενός στρεβλού και παθογενούς συστήματος, βεβαίως ένας άλλος τεράστιος αριθμός πολιτών έμεινε απ’ έξω από το πάρτυ και δεν φέρει ευθύνη.
Και βεβαίως όλοι έχουμε από μια άποψη για τους βαθμούς κατανομής των ευθυνών ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τους πολίτες, για τους βαθμούς κατανομής ευθυνών ανάμεσα στις διάφορες ομάδες πολιτών (εκπαιδευτικούς, φορτηγατζήδες, δημοσιογράφους, κλπ κλπ κλπ).
Τώρα, το εάν ο Πάγκαλος δικαιούτο ή όχι να κάνει την δήλωση που έκανε, κρίνεται. Καλά έκανε και το είπε υπό την έννοια ότι μερικά πράγματα πρέπει να λέγονται με τ’ όνομά τους.
Κακά έκανε και το είπε γιατί το “όλοι” είναι μια υπερβολή που συγχωρείται σε τέτοιες κουβέντες αλλά είναι συνάμα ισοπεδωτική και προκλητική για όσους δεν ανήκουν σ’ αυτούς τους όλους.
Καλά έκανε και το είπε διότι η ευθύνη δεν εντοπίζεται σε μία ή δύο ομάδες αλλά πράγματι διαχέεται.
Κακά έκανε και το είπε διότι οι ευθύνες δεν είναι ίδιες παντού.
Καλά έκανε και το είπε γιατί η “ενοχή” είναι μέρος όσων πρέπει να αναγνωρίσουμε για να πάμε μπροστά.
Κακά έκανε και το είπε διότι υπάρχει κόσμος που υποφέρει χωρίς να φταίει τίποτα και για τον κόσμο αυτό, η κουβέντα είναι ύβρις.
Και έκανε κακά που το είπε γιατί ο ίδιος έχει μιά θεσμική θέση και ανήκει σ’ αυτούς που φέρουν την μέγιστη ευθύνη, άρα βεβαίως πρέπει να είναι έτοιμος να τ’ ακούσει.
Και καλά έκανε που το είπε, ακριβώς επειδή η θέση του είναι αυτή που ήταν και ενώ γνώριζε τις αντιδράσεις είπε την άποψή του.
Πολύ καλά κάνει και φέρνει στο δημόσιο λόγο ζητήματα που μοιάζουν ταμπού.
Πολύ άσχημα κάνει που επιδιώκει την προκλητικότητα για την προκλητικότητα – δεν λείπει το στοιχείο αυτό από τις δηλώσεις Πάγκαλου και συχνότατα αυτό δεν είναι προς το δημόσιο συμφέρον.
Λοιπόν: απ’ όλες αυτές τις πραγματικότητες, ο καθ’ένας ας κάνει τις αξιολογήσεις του και καλά θα κάνει. Με την διαφορά ότι επειδή ισχύουν “όλα τα παραπάνω”, η συζήτηση είναι κρίμα να ταξινομείται σε μαυρόασπρους αφορισμούς. Είναι καλύτερα να εμβαθύνουμε στα επιμέρους στοιχεία της, εν γνώσει της συνολικής εικόνας. Και εν γνώσει βεβαίως του ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να δούμε πως προχωράμε από εδώ κι εμπρός.
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.
Ὑπάρχει μία θεμελιώδης ἀσυμμετρία στὸν καταμερισμὸ τῶν εὐθυνῶν μεταξὺ ἡγεσίας καὶ λαοῦ. Ὁ λαὸς ἔχει πάντοτε τὴν εὐχέρεια νὰ ἐκλέξει ἡγεσία, ἐνῶ ἡ ἡγεσία δὲν ἔχει καμμία εὐχέρεια νὰ ἐκλέξει λαό. Μήπως, λοιπόν, ὁ Πάγκαλος εἶναι ἄδικος πρὸς τὸ συνάφι του ; Αὐτοὶ ἀπλῶς νὰ ἐκλεγοῦν ἤθελαν. Ἂν οἱ ψηφοφόροι δὲν ἤθελαν ἀργομισθίες, αὐτοὶ δὲν θὰ τὶς πρόσφεραν.
Εχω δεχτεί το βάσιμο του συλλογισμού σας αυτού κ. Γεωργάνα έστω κι αν δεν νομίζω ότι εξαντλεί το θέμα. Εν πάσει περιπτώσει δεν επιχειρώ τον καταμερισμό των ευθυνών – μόνο τον ορισμό των φορέων τους. Για απόψεις επί ποσοστώσεων, το πεδίο είναι ελεύθερο.
Σκεφτόμουν τις προάλλες ότι οι δύο τελευταίοι πρωθυπουργοί της Ελλάδος έχουν ένα ενδιαφέρον κοινό χαρακτηριστικό: δεν “φιλοδόξησαν” την θέση τους, δεν πάλεψαν για να την κερδίσουν. Τους ανετέθη, περίπου “δια βοής” και εν μέσω χειροκροτημάτων – όπως περίπου σύρουμε στο χορό τους ντροπαλούς νεαρούς που δεν ξέρουν να χορεύουν.
Σκεφτόμουν επίσης ότι οι τρείς τελευταίοι πρωθυπουργοί της Ελλάδος, επεχείρησαν να αποδράσουν από την θέση τους την ώρα της ευθύνης – με τον τελευταίο μάλιστα να αποτυγχάνει ακόμα και σ’ αυτό.
Υπάρχει απροθυμία για ανάληψη των ηγετικών ευθυνών κ. Γεωργάνα. Αλλά υπάρχει κι απροθυμία ακόμα και για συζήτηση επί των πιθανών ηγετών. Εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, είμαστε άξιοι της μοίρας μας.
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.
Διαφωνώ επί της βάσεως της συλλογιστικής του κ. Γεωργάνα: “Ὁ λαὸς ἔχει πάντοτε τὴν εὐχέρεια νὰ ἐκλέξει ἡγεσία, ἐνῶ ἡ ἡγεσία δὲν ἔχει καμμία εὐχέρεια νὰ ἐκλέξει λαό.” Η ηγεσία δύναται-ή μάλλον οφείλει-να αλλάξει τον λαό, ήτοι τον συγκεκριμένον λαόν, όχι οίον λαόν. Εάν δεν θέλη να αλλάξη τον λαό, επί τα βελτίω, τότε ΔΕΝ είναι ηγεσία, είναι ομάς διαχειρήσεως εις την καλλιτέραν των περιπτώσεων ή ληστοσυμμορία ως η του Πάγκαλου. Επίσης αντιτείθεμαι διαρρήδην επί της απαλλακτικής διατυπώσεως: “Αὐτοὶ ἀπλῶς νὰ ἐκλεγοῦν ἤθελαν.” η οποία δίδει εις την εκλογήν το βάρος της διατυπώσεως, “αυτοί απλώς να πάνε στην Βουλιαγμένη να κάνουν μπάνιο ήθελαν”. Συγνώμην, αλλά το κύριον γνώρισμα της ηγεσίας είναι η ευθύνη, όχι η δουλική υποταγή εις τας οιασδήποτε επιθυμίας των ψηφοφόρων. Πιθανώς η άσκησις υπευθύνου ηγεσίας να ωδήγήση εις την μη επανεκλογήν αλλά εδώ τίθεται το ερώτημα τι θεωρεί έκαστος ως ύψιστον δίλημα, ηθικήν ακεραιότητα και υπεύθυνον ηγεσίαν ή επανεκλογήν, και εν εσχάτη αναλύσει, εις τι επιθυμεί να αναδείξη τον λαόν, εις υπεύθυνον λαόν ή ψοφοδεή δουλομπλέμπα του κερατά; Συγνώμην διά την κομψότητα των γαλλικών μου, αλλά λαός άνευ υπευθύνου ηγεσίας εις αυτό εξελίσσεται. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναλύσω κατά λέξιν τον χαρακτηρισμόν μου αλλά φοβούμαι ότι εκεί έχωμεν καταντήσει ελλείψει υπευθύνου ηγεσίας. Και ως συνεπής δουλοπλέμπα αρνούμεθα να πληρώσωμεν τον λογαρισμόν διαμαρτυρόμενοι, λες και προ μνημονίου, μεσπροθέσμων κ.λ.π. όλα έβαινον καλώς εν Ελλάδι. Ο Πάγκαλος καλώς λέγει αναλογιζόμενος πόσες δεκάδες χιλιάδων εδιόρισε, πόσες “αναπηρικές”, “πέτσινες”, σε αλλοδαπούς, συντάξεις εχορήγησε, και τις 250,000 (αν είναι δυνατόν) “εθνικής αντίστασης” που καταβάλονται σήμερον. Καί γιά να είμαι δίκαιος, ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώση, ως φάρμακα (μετά την κατάργησιν της λίστας Σημίτη από την ΝΔ), την δίαιταν της κάθε χοντρέλλας που δεν μπορεί να παραιτηθή της μακαρονάδας καθότι ο Χ Μιστόκλης δεν γουστάρει. Ασφαλώς αναμένω, υπομειδιών χαιρεκάκως, τον εξυπνάκια της δηλώσεως “η παχυσαρκία είναι ασθένεια”. Θου, δε, Κύριε φυλακήν τω στόματί μου διά τας μίζας. Ο Πάγκαλος έχει δίκαιον διότι όταν όλα αυτά, και πλείστα όσα άλλα, ελάμβανον χώραν ουδείς αληθώς εξηγέρθη, συνεπώς είμεθα συνυπεύθυνοι καθότι η σιωπή είναι συνέργεια. Προ ελαχίστων ημερών ο Ρέππας εδήλωσε ότι ΟΛΟΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι απαραίτητοι εις τας θέσεις των και ο έτερος καππαδόκης, Σαμαράς ουδέν αντέταξε.
Κε. Μικρέ έχετε δίκαιον, δεν υπάρχει καν προθυμία διά την αναζήτησιν νέων ηγετών. Έχω την εντύπωσιν ότι ο ελληνικός λαός δεν επιθυμεί νέους ηγέτας, οίτινες μοιραίως θα τον “ξεβόλευαν”, ήτοι θα επέφερον την αναγκαίαν αλλαγήν. Το σύστημα ΠΑΣΟΚ, ακολουθηθέν υπό της ΝΔ, επέτυχε την διαιώνισίν του μέσω ενός ιδιοτύπου και υποβολιμαίου “διαίρει και βασίλευε” το οποίον δεν αντελήφθη, ή δεν ηθέλησε να αντιληφθεί, ο ελληνικός λαός. Ήτοι την παροχήν αδίκων προνομίων, γενικώς βλαπτικών, εις διαφόρους ομάδας. Συνεπώς όλοι επιθυμούν την κατάργησιν των προνομίων του “άλλου” αλλά όχι των ιδικών των, με συνέπειαν να μην καταργείται κανένα. Εν όψει δε της διατηρήσεως των προνομίων εκάστης ομάδος το σύνολον του λαού επιτρέπει εις τας συμμορίας που νέμονται την χώραν-με προφυλακήν τους πολιτικούς- την ανοικτήν ληστείαν τη “ευγενή” ελπίδι ότι κάποιος άλλος θα πληρώση τον λογαριασμόν ενώ η χώρα καταβαρθρούται αύτανδρος. Προκειμένου να μην παρεξηγηθώ θεωρώ σαφώς θρασυτάτην την δήλωσιν του Πάγκαλου, εν τω μέτρω ότι δεν είμεθα όλοι μεταξύ των ευνοημένων.
Ο κ. Mazower έχει δίκαιον, το παρόν οικονομικόν σύστημα, επί πλανητικής βάσεως πνέει τα λοίσθια. Εάν ο άνθρωπος, ως είδος, δεν επιθυμεί την ιδίαν πνοήν δεί να αλλάξωμεν παραχρήμα.
Ἀγαπητοὶ κύριοι,
Γιὰ νὰ εἶμαι ἐντελῶς εἰλικρινὴς ἀπέναντί σας (καὶ γιὰ νὰ εὐθυμήσετε καί, ἴσως, νὰ προβληματισθεῖτε) σᾶς ὀφείλω μίαν συνταρακτικὴν ἀποκάλυψιν : Δὲν ἔχω ποτὲ συναντήσει τὸν Πάγκαλο, ἀλλὰ ἦταν συμμαθητὴς τῆς πεθερᾶς μου (κατὰ μία τάξη νεώτερος) στὸ Γυμνάσιο Ἐλευσῖνος. Τί λέτε, αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ μὲ κὰνει νὰ μεροληπτῶ ὑπέρ του ἢ ἐναντίον του ;
Κε. Γεωργάνα, δέν δυνάμεθα να ὀμιλήσωμεν περί μεροληψίας ἐλλείψει στοιχείων, ἤτοι κατά πόσον συνεπάθη ἡ πενθερά σας τόν νῦν ἀντιπρὸεδρον τό πάλαι ποτέ, καθώς καί μερικά ἀκόμη τά ὀποῖα πιθανόν νά μήν πρέπει νά ἐκθέσετε. Δεδομένου ὅμως ὄτι ἡ λέξις, “πενθερά”, συντίθεται ἐκ τῶν λέξεων πένθος καί ἀρά, σᾶς προτείνω, φιλικῶς καί ἐν ὀνόματι τῆς οἰκογενειακῆς εἰρήνης, νά ὑἰοθετήσετε τήν γνώμην της ἄνευ ἑτέρου καί οὐδείς θά σᾶς κατηγορήση ποτέ ἐπ΄ αὐτοῦ. Εἶμαι βέβαιος ὄτι ὀμιλῶ ἐξ ὀνόματος ΟΛΩΝ. Δέν ἐπιθυμῶ νά ὑπαινιχθῶ τό παραμικρόν, ἀλλά ἐνώπιον τοῦ κοινοῦ κινδύνου τό μέτωπον εἶναι ἀρραγές.
Ἡ οἰκογένειά της εἶχε στενὲς σχέσεις μὲ ἕτερον κλάδον τῆς οἰκογενείας Παγκάλου, συγκεκριμένως μὲ τὴν οἰκογένεια τῆς θείας του, ἡ ὁποία ἦταν ἀγαθωτάτη καὶ εὐγενεστάτη. Εἶχαν ἐνεργό συμμετοχὴ σὲ κάθε κοινωνικὴ δράση στὴν πόλη καὶ μάλιστα στὶς ἐκδηλώσεις τῶν νέων, τότε, κοριτσιῶν. Ἀλλὰ ὁ νῦν ἀντιπρόεδρος μᾶλλον ἀπέφευγε τὴν συντηρητικὴ κοινωνία τῆς γενεθλίου πόλεως. Δύο, πάντως, τοῦ καταλογίζει ἡ πεθερά μου : Τό ὅτι πάχυνε ἀνεξελέγκτως καὶ τὸ ὅτι ἀπέσυρε τὸν ἀνδριάντα τοῦ ὁμωνύμου πάππου του ἀπὸ μιὰ πλατεῖα στὴν εἴσοδο τῆς Ἐλευσῖνος. Αὐτὸ ποὺ λέμε πολιτικὰ κριτήρια …
Πίσω από τον κοινωνικοπολιτικό σχολιασμό κρύβεται μια νεανική, σκανδαλιάρικη ματιά στις (τότε) débutante, ή κάνω λάθος;
Αυτό είναι που λέμε Ελευσίνια μυστήρια…
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός
Ὄχι καὶ τόσο περιέργως, πολύ πιό σκανδαλιάρικη ἦταν ἡ ζωὴ στὸ πατρικό της χωριό, ὅπου πέρασε μερικὲς μέρες μὲ τὶς ἐκεῖ ἐξαδέλφες της ! Τότε ἦταν ποὺ ἔμαθε διάφορα ποὺ οὔτε νὰ τὰ ὑποψιασθεῖ τολμοῦσε στὴν Ἐλευσῖνα ! Γιὰ παράδειγμα, εἶδαν ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς πίσω αὐλῆς τοῦ σπιτιοῦ κάποιον ποὺ πηδοῦσε γειτονικὴ μάνδρα καί ἔμαθε ἀπὸ τὶς ἐξαδέλφες της μὲ κατάπληξη, ποὺ καὶ σήμερα βγαὶνει στὴν φωνή της, ὅτι, νυμφευμένος ὁ ἴδιος, πήγαινε νὰ συναντήσει παντρεμένη ἐρωμένη του. Ἀφοῦ τόλμησε νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν πατέρα της νὰ τῆς στείλει τὸ μαγιώ της στὸ χωριὸ γιὰ νὰ πάει γιὰ μπάνιο μὲ τὶς ἐξαδέλφες της καὶ ὁ πατέρας ἀρνήθηκε (οἱ ἐπιστολὲς ὐπάρχουν !). Εὐτυχῶς ποὺ ἔπρεπε νὰ μάθει καὶ Ἀγγλικά, ὀπότε πήγαινε, πάντοτε συνοδευομένη, στὴν Ἀθήνα. Ἡ συνέχεια έξηγεῖ γιατὶ οὔτε ἡ ἰδία οὔτε ὁ πεθερός μου δὲν ἔμαθαν, τελικῶς, καλὰ τὰ Ἀγγλικά.
Συμπέρασμα: Λάθη στην αγγλική είναι ηθικώς ύποπτα. Ομοίως η καλή γνώση κολυμβήσεως.
Βεβαίως τόσον ο ύστερος γάμος όσο και η άφθαρτος κατάπληξη κατά την ανάμνηση του πιπεράτου περιστατικού, εξιλεώνουν!
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.
ΌΛο αυτό το σάπιο τερατούργημα των τελευταίων τριάντα χρόνων που ονομάζεται ελληνικό κράτος υποστηρίχθηκε από ένα στρατό “δήθεν προοδευτικών” που έσπευδαν, και εξακολουθούν να το κάνουν, να αποκλείουν από την έκφραση δημοσίου λόγου όλους αυτούς που θεωρούσαν ότι τους χαλούσαν την σούπα. Όσοι δεν ανήκαν στο κλαμπ των εκλεκτών προοδευτικών όλα αυτά τα χρόνια ήταν γραφικοί, εχθροί της προόδου, οπισθοδρομικοί. Βέβαια εάν τους ρωτήσεις τί σημαίνει προοδευτικός είναι βέβαιο ότι δεν θα ξέρουν να απαντήσουν. Από την στιγμή που έβαλαν στο χέρι το εκπαιδευτικό σύστημα αποκοίμησαν τον κόσμο και τον παίζουν ρολόϊ κομπολόϊ. Όσο για το ποιος ευθύνεται για το εκλογικό αποτέλεσμα, εξαρτάται από το ποιοι ψηφίζουν και καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα και πόσο έντιμες είναι οι εκλογικές διαδικασίες. Για τις τελευταίες εκλογές πολλά ακούστηκαν…