Από την άνοιξη του 2011 και με κορύφωση την 26η Οκτωβρίου μέχρι και
σήμερα 5 Νοεμβρίου 2011, όλοι μας ζήσαμε έναν «πρωτότυπο» και τυχοδιωκτικό στα
όρια της ακροβασίας πολιτικό/κομματικό τακτικισμό, ο οποίος προς το παρόν
«βγήκε» στον πρωθυπουργό, με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο σαν άλλος μάγος που
βγάζει το «κουνέλι» από το καπέλο.
Θα έχει όμως καλά ξεμπερδέματα;
Πριν πιθανολογήσω επ’ αυτού, ας δούμε
τι κατάφερε μέχρι σήμερα:
1)
Ατόνησαν και τελικά απονευρώθηκε το κίνημα των αγανακτισμένων και των
«δεν πληρώνω», είτε με τον φόβο της πτώχευσης, είτε με μέτρα καταστολής από το
άλλοθι που έδωσαν οι μπαχαλάκηδες.
2)
Με την «μπλόφα» του δημοψηφίσματος, καταλάγιασε αρχικά η οργή του
κόσμου (χωρίς κομματική ποδηγέτηση) που εκδηλώθηκε την 28η Οκτωβρίου, διότι ο
λαός πίστεψε πως θα ακουστεί η φωνή με ένα Όχι στη δανειακή σύμβαση των
σκληρότερων μέτρων. Αμέσως όμως τόσο οι καθοδηγητές της κοινής γνώμης, όσο και
τα κόμματα, αλλά και οι ευρωπαίοι έδειξαν το αληθινό πρόσωπό τους, δηλ. την
μπλόφα τους. Φόβισαν με σαθρά επιχειρήματα τον κόσμο, λέγοντας πως το
Δημοψήφισμα (δηλ. το ύψιστο και μοναδικό μέσο άμεσης σύγχρονης Δημοκρατίας),
είναι καταστροφικό (!!!!), κάνοντας έτσι τον λαό να απεμπολήσει το δικαίωμά του
αυτό και δημιουργώντας κακό προηγούμενο για το μέλλον, αφού ήδη δημιουργήθηκε
«νομολογία» μη διεξαγωγής δημοψηφισμάτων και μάλιστα με την συναίνεση του λαού!
3)
Όλα τα κόμματα απέδειξαν με την στάση τους αυτή πως δεν αντέχουν την
φωνή του λαού και ειδικά την αχρωμάτιστη
ακομμάτιστη ψήφο και πως θέλουν να μας έχουν όλους σε πλήρη έλεγχο, με
ψευδαίσθηση ελευθερίας και επιλογών. Δηλαδή μόνον εκλογές, με επιλογές προκαθορισμένες (τα ίδια κόμματα, οι ίδιοι άνθρωποι, οι
ίδιες στείρες ιδέες που μέχρι σήμερα δεν έφεραν καμμία λύση, μόνον προβλήματα). Φαύλος κύκλος. Ο θύτης μας είναι και σωτήρας μας!!! (υπάρχει ειδική ψυχιατρική μελέτη για αυτό).
4)
Με τον τακτικισμό της καταστροφής, του δημοψηφίσματος, της παραίτησης,
των εκλογών, της συναίνεσης, του ήξεις αφήξεις και γενικά της δημιουργίας
πανικού στους «αντιπάλους» κατορθώθηκε να εκτεθεί η αντιπολίτευση, η οποία από
ανένδοτο αγώνα κατά του μνημονίου τελικά δέχθηκε να υπογράψει, αν
χρειαστεί, τη δανειακή σύμβαση, αλλά
όχι τον εφαρμοστικό νόμο (!!!) δηλ. κάτι
που ουσιαστικά δεν γίνεται. Επίσης κατορθώθηκε να χάσουν τα όπλα αντιλόγου τους
τα λοιπά κόμματα, τα οποία βρέθηκαν να αντιφάσκουν
μιας και ούτε το ένα, ούτε το άλλο ήθελαν. Όχι μνημόνιο, αλλά ναι στα λεφτά,
όχι στην ετυμηγορία του λαού μέσω του δημοψηφίσματος, ναι στην ετυμηγορία του
λαού μέσω εκλογών. Όχι στην παρούσα βουλή, ναι σε μία άλλη μελλοντική και
αόριστη που θα κάνει τι άραγε; θα εφαρμόσει τα σκληρά μέτρα; μα αυτό γίνεται, θα γίνει και με την παρούσα
. άρες μάρες κουκουνάρες!!!
5)
Ο πρωθυπουργός, κατόρθωσε επίσης να εκθέσει, στο εσωτερικό του κόμματός
του, τους «λοχαγούς» που θέλουν να γίνουν χαλίφηδες, στη θέση του χαλίφη,
λέγοντας πως είναι επικίνδυνος, τελειωμένος κ.ά, και τελικά να μαζευτούν όλοι στο μαντρί, σαν
να μην τρέχει τίποτα (!!!) και «βγήκαν όλοι νικητές». Στο τέλος πήρε και
πανηγυρική ψήφο εμπιστοσύνης και όλα μέλι γάλα!! Δεν υπάρχει λόγος δημοψηφίσματος, εκλογών ή συνεργασίας με άλλα
κόμματα, αφού η κυβέρνηση χαίρει εκτίμησης, τα άλλα κόμματα αδειασμένα και
εκτεθειμένα πλέον δεν συναινούν σε
συγκυβέρνηση και φυσικά η 6η δόση και τα
νέα μέτρα θα έρθουν, «ού της βασιλείας ούκ έσται τέλος».
Από αυτή την συμπτωματική ή ηθελημένη ταχυδακτυλουργική τακτική βγήκε -«στιγμιαία»
θέλω να πιστεύω-, νικητής ο πρωθυπουργός και το εν γένει ιδιοτελές
κομματοκεντρικό πολιτικό αντικοινωνικό, πελατειακό εκμαυλιστικό σύστημα της
Ελλάδας, το οποίο αν και έχασε σε εσωτερικό επίπεδο από τον πρωθυπουργό, εν
τέλει διασώθηκε στο σύνολό του, ως
αναγκαίο κακό, ρίχνοντας την μπάλα στην κερκίδα και ξεχνώντας (νομίζουν), ο
λαός τα προβλήματά του ασχολούμενος με τις
κομματικές τακτικές, οι οποίες αν και κοινωνικά ανήθικες, είναι μεν
αξιοπρόσεκτες και διδακτέες σε σχολές πολιτικών επιστημών, αλλά δεν δίνουν λύση
στο διαρκές αίτημα της κοινωνίας για
λύση του προβλήματος, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ευδαιμονία. {η συνευθύνη
της κοινωνίας, η χαλαρότητα και η ανοχή στον εκμαυλισμό της που οδήγησε στην
ιδιωτεία της (βλακεία αρχαιοελληνιστί) είναι ένα σημαντικό κομμάτι της
συζήτησης}.
Κατά την άποψή μου όμως κερδίσαμε
και εμείς οι υπόλοιποι, οι εκτός παιχνιδιού, κάτι. ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ!!!!!
Όποιος συνεχίσει και τους πιστεύει,
ή βλέπει λύσεις από τους θύτες (αγορές,
τράπεζες, μονεταριστική ευρώπη, κόμματα κλ.π) είτε αποτελεί μέρος τους, είτε
πλανάται πλάνην οικτρά!!!
Η μόνη λύση είναι η άρνηση στα
πάντα, για να τους δημιουργήσουμε χάος (έχει κόστος και πόνο και για εμάς),
προκειμένου να υπάρξει κάτι νέο, μια
αναγέννηση, και με φώς και με θάνατον ακαταπαύστως όπως λέει ο Κάλβος.
Και όπως λέει ο λαός: «Αν δεν βρέξεις κ…
δεν έχει ψάρι !!!»
Το Νέο υπάρχει και το μόνο που
αναμένει είναι η αντίδραση για να υπάρξει η δράση του. Πρέπει η Ελλάδα να γίνει
το ντόμινο που θα καταστρέψει το παγκόσμιο σαθρό και κερδοσκοπικό σύστημα για
να δώσει ελπίδα στους ανθρώπους που πνίγονται παγκοσμίως από αυτό. Θα μας
μακαρίζουν οι λαοί. Θα μιλάνε για εμάς άλλα 2000 χρόνια αν γίνουμε η αφορμή της
αλλαγής, έστω και εάν χρειαστεί να γίνουν μεγάλες θυσίες από αξιοπρεπή και
τιμητική επιλογή μας και όχι γιατί μας επέβαλαν αργό θάνατο, ή εκτέλεση οι
θύτες / ψευδοσωτήρες μας. Δεν το ξέρω ακριβώς ποιο είναι αυτό το
προσδοκώμενο ΝΕΟ, σίγουρα όμως ξέρω πως
δεν θέλω άλλο από αυτό το σύστημα.
Όλους αυτούς τους τακτικισμούς τους
είχα «προβλέψει» εδώ: http://www.antibaro.gr/node/3064,ήδη
από τον Μάϊο του 2011, ενώ κάποιους άμεσους (σίγουρα υπάρχουν πάμπολλοι άλλοι
και δεν έχετε παρά να τους δείτε στο διαδίκτυο σε διεθνή sites & Blogs) τρόπους εναλλακτικής
διακυβέρνησης, δημοκρατίας, ανάπτυξης κ.λ.π είχα ενδεικτικώς και όχι περιοριστικώς αναφέρει
εδώ:
http://www.antibaro.gr/node/2954
http://www.antibaro.gr/node/2982
http://www.antibaro.gr/node/3058
Τέλος σας προτείνω να δείτε αυτή την
«ελπιδοφόρα» γαλλική ταινία:
http://www.youtube.com/watch?v=-E96Ffv0Ktg&feature=channel_video_title
Μην λιγοψυχείτε. Θέλει αρετή και τόλμη
η ελευθερία!!
Πειραιάς 5.11.2011
Ο Δημ. Σταθακόπουλος είναι Δρ κοινωνιολογίας της ιστορίας και Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.
10 comments
Θεωρώ την αποψινή συνάντηση ( 06.11.2011, ώρα 20:30 ), άλλη μιά κίνηση τακτικισμού του πρωθυπουργού που θα διασώσει και πάλι την κομματοκρατία, μέσω της “κυβέρνησης συνεργασίας” ( !!!! ), σίγουρα τις αγορές κ.λπ ( στιγμιαία ), “βάζοντας την σκόνη κάτω από το χαλί” , όχι όμως την κοινωνία στην οποία δεν δίνει μακρά λύση και προοπτική.
Ολα όμως θα ξαναβρεθούν με μεγαλύτερη ένταση μπροστά μας.
Επιτρέψτε μου να πιστεύω και να ελπίζω πως υπάρχει και άλλη πολιτικοοικονομική λύση , καλλίτερη και πέραν των εφαρμοζομένων παγκοσμίως.
Θα αναφανεί κάποια στιγμή στο μέλλον και ελπίζω να ζούμε να την δούμε/ βιώσουμε.
Είναι νομοτελιακό, το αποδεικνύει η κοινή πείρα της ιστορίας.
Σίγουρα δεν προκύπτει κάτι από το μπάχαλο και μην παρεξηγηθεί ο λόγος μου, γιατί δεν μίλησα για μπάχαλο, αλλά για δημιουργία ΧΑΟΥΣ ( σύγχυση – σόκ ) από κινήσεις μάτ που μπορούμε να κάνουμε σαν κοινωνία προς τους κυβερνώντες, τα οικονομικά συμφέροντα κ.λ.π
Θα είναι η καλλίτερη απάντηση/ αντίμετρο στα όσα τα παγκόσμια συμφέροντα μας έκαναν με το περιβόητο πιά ΔΟΓΜΑ του ΣΟΚ που ήδη υλοποιούν κατά εθνών, κρατών και κοινωνιών.
Αν τους κάνουμε κάτι τέτοιο αναπάντεχα και χωρίς να έχουν έτοιμη ψευδεπίγραφη λύση, θα πάθουν σύγχυση – σόκ και από το ΧΑΟΣ τους , θα δημιουργηθεί κάτι νέο, σαν τον Ησιόδειο Φάνητα !!!
Το ΧΑΟΣ και το σόκ, σύγχυση θα το έχουν αυτοί και όχι εμείς.
Επιτρέψτε μου να έχω οραματισμούς και ελπίδες και να μην αναμένω φαιδρές λύσεις αυτοθέσμισης ενός σαθρού και φαύλου συστήματος. Πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.
Οψόμεθα,
Δ.Σ
ΗΘΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ όλων ημών που αντιστεκόμαστε από την Liberation:
«Ελληνες, σας ευχαριστούμε πολύ»
«Η στάση των Ελλήνων, αντίδραση στους τεχνοκράτες»
Ο διευθυντής της εφημερίδας «Liberation» εκφράζοντας τη γενικότερη άποψη της εφημερίδας, υπογραμμίζει πως η έως τώρα στάση του ελληνικού λαού, δεν είναι παρά αντίδραση στη διακυβέρνηση της χώρας από τους τεχνοκράτες της Ευρώπης και του ∆ΝΤ.
«Γιατί κάποια στιγµή πρέπει επιτέλους να µπορεί να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για την τύχη του», τονίζει.
«Δεν είναι πολιτικό λάθος το δημοψήφισμα»
«Η πρόταση του Παπανδρέου σαφώς έπεσε σε κακή στιγµή, µε κακό τρόπο και µε συνέπειες δυνητικά εκρηκτικές για όλους. Το να θέλει όµως κανείς να απευθυνθεί στον λαό δεν πρέπει να θεωρείται πολιτικό λάθος. Σήµερα όλα τα ΜΜΕ καταφέρονται εναντίον των Ελλήνων και λένε ότι δεν έχουν δικαίωµα να διεκδικούν οτιδήποτε, αφού είναι οι ίδιοι υπαίτιοι για την κατάστασή τους. Η Ευρωπαϊκη Ενωση όµως είναι ένα πολιτικό οικοδόµηµα που στόχο έχει να ξεπεράσει τέτοιου είδους προσεγγίσεις.
Στη θέση της Ελλάδας αύριο µπορεί να είναι η Ιταλία και µεθαύριο η Γαλλία. Πρέπει κάποια στιγµή να βάλουµε τον εαυτό µας στη θέση των Ελλήνων και να σκεφθούµε: “Εµείς ως Γάλλοι θέλουµε 15 στελέχη του ∆ΝΤ και της Ευρώπης να µας λένε ποιο σχολείο και ποιο νοσοκοµείο θα κλείσει, χωρίς να δέχονται αντίρρηση;”«, προσθέτωντας επίσης οτι…
«Η δηµοκρατία δεν αποτελεί κίνδυνο. Το δηµοψήφισµα αυτό δεν θα διεξαχθεί, αλλά θα έχει θέσει µε τρόπο θορυβώδη το ερώτηµα τι είναι δηµοκρατία».
«Αυτό ήθελα να δείξω µε το εξώφυλλο αυτό που εντυπωσίασε τόσο πολύ τους Ελληνες. Και θα ήθελα να απευθύνω το εξής µήνυµα στους συµπατριώτες σας: Ελληνες, είστε πρωτοπόροι στην κρίση αυτή και υφίστασθε πρώτοι τις πιο τραγικές συνέπειές της. Είστε οι πρώτοι που θέτετε το ερώτηµα τι σηµαίνει δηµοκρατία και οι πρώτοι που δίνετε την απάντηση. Και γι’ αυτό σας ευχαριστούµε. Σας ευχαριστούµε πολύ!».
ΠΗΓΗ…συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής»
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο Facebook
Αναρτήθηκε Κυριακή, Νοέμβριος 06, 2011
Καλά ὑποψιαζόμαστε ὅτι ἡ ὑπόλοιπη Εὐρώπη ἔχει ἀκόμα χειρότερα διανοητικὰ χάλια άπὸ μᾶς. Μὲ «ἀντίσταση» στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτό, διότι τὸ κράτος μας εἴμαστε ἐμεῖς, τὸ μόνο ποὺ καταφέρνουμε εἶναι νὰ χάνουμε χρόνο.
ΥΓ Ἀπὸ τὸν σύζυγο τῆς καθηγητρίας μου τῶν Γαλλικῶν :
Ἦταν ἕνας ..αλάκας Γάλλος. Συγγνώμην γιὰ τὸ «Γάλλος» …
ΥΓ2 Ἡ Liberation εἶναι ἡ «Ἐλευθεροτυπία» τῆς Γαλλίας.
Δηλαδή άν αντιστέκομαι στον “κακό μου εαυτό”, που ρέπει προς την τοκογλυφία, είναι φιλοπόλεμος, εκμεταλλευτής και όλα τα καταχρηστικά, χάνω τον χρόνο μου ; Μάλλον όχι.
Αντιθέτως πρέπει να χάσω τον χρόνο μου προσπαθώντας να τον αλλάξω, με παιδεία, καλλιέργεια και εάν χρειαστεί με ψυχολόγο. Σε καλό θα μου βγεί !!!
* Οπου κακός εαυτός βλ. σημερινή Ε.Ε των υπερδανεισμών, τραπεζών, αγορών, Γερμανίας κ.λ.π
Οπου καλός προσδοκώμενος εαυτός βλ. προσδοκώμενη Ε.Ε των λαών , της οικονομίας και όχι του υπερδανεισμού της τοκογλυφίας, κ.λ.π
Φυσικά, νὰ διορθωνόμαστε εἶναι πάντοτε ἐπιθυμητό. Πῶς ὅμως ; Πρωτίστως μένοντας ζωντανοί. Δηλαδὴ παίρνοντας τὴν ἑπομένη δόση. Ποὺ σημαίνει παρουσιάζοντας ἔργο. Δηλσδὴ ἐργαζόμενοι καὶ ὄχι δημιουργῶντας συνθῆκες χάους δι’ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους. Ὄχι μὴ πληρώνοντας φόρους, μὴ συλλέγοντας φόρους, μὴ τηρῶντας νόμους κλπ.
Αυτα ισχύουν εάν θέλουμε να παραμείνουμε “ζωντανοί” σε ένα φαύλο σύστημα δημιουργίας συνεχούς παραγωγής, κατανάλωσης, κρίσης, φόρων , πτώχευσης και ξανά από την αρχή. Τότε ναί πρέπει να μείνουμε ζωντανοί σε αυτή την φαυλότητα.
Ομως το σύστημα καταφανώς έχει παρακμάσει και πεθαίνει. Θα μας πάρει μαζί του. Επειδή λοιπόν πρέπει να μείνουμε “ζωντανοί” και να μην πεθάνουμε μαζί με το σε κρίση σύστημα, πρέπει να εφεύρουμε και να ετοιμαστούμε για κάτι νέο. Εχω επαρκώς ( για διαδικτυακό διάλογο ) αναφερθεί κατ’ επανάληψη στον τρόπο και το προσδωκόμενο. Τα νέα συστήματα αρχικά ξεκινούν με οράματα και μετά υλοποιούνται.
Το πουλί στο κλουβί, με το καναβούρι, το νερό και την φροντίδα του αφεντικού έχει όντως μία ζωή ( σε κλουβί ) και νομίζει πως αυτή είναι η ζωή.
Το ελεύθερο πουλί έχει τους κινδύνους της ελευθερίας ( γι’ αυτό θέλει αρετή και τόλμη ), αλλά είναι αυτοδύναμο και αληθινά ζωντανό.
Ο καθένας διαλέγει και παίρνει. Κανένα πρόβλημα, επιλέγω να είμαι ελεύθερο πουλί. Αν μπώ στο κλουβί θα πεθάνω ( παρότι κάποια πουλιά ζούν μιά χαρά εκεί ), γι’ αυτό θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να μην μπώ στο κλουβί και εάν μπορώ να ελευθερώσω και τα “εν κλοβώ”, έστω και εάν δεν θέλουν/ καταλαβαίνουν αρχικά. Οταν νιώσουν την ελευθερία θα δούν το “φως το αληθινόν” … :-)))
Μὴν μᾶς πιάνει ὁ οἶστρος τῆς ὑστερικῆς γριᾶς τῆς Γενεύης, τοῦ Ζὰν Ζὰκ Ρουσσώ, ποὺ ἐξεθείαζε τὸν εὐγενῆ ἄγριο. Αὐτὸς τὴν πάτησε, διότι δὲν εἶχε διαβάσει τὸν Ἀριστοτέλη καὶ νόμισε ὅτι ἐπανεφεῦρε τὸν τροχό. Καὶ νὰ ξέρετε, αὐτὰ γιὰ τὸ ἐλεύθερο πουλὶ θὰ ἐξαγριώσουν τὴν σύζυγό σας, ἅν ποτὲ σᾶς διαβάσει στὸ διαδίκτυο. Φιλικῶς θά σᾶς συνιστοῦσα νὰ τὰ ἐπαναδιατυπώσετε καὶ θὰ ἀποσύρω κι ἐγὼ τὶς σχετικὲς μὲ αὐτὰ ἐπισημάνσεις μου. Εἶναι βέβαιον πάντως, ὅτι ἀκόμη καὶ τὰ πουλιὰ ποὺ δυσφοροῦν στὴν αἰχμαλωσία, ζοῦν ἐκεῖ πολύ περισσότερο ἀπ’ ὅτι ἐλεύθερα στὴν φύση.
Ὁ κύκλος τῆς ζωῆς εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τὸν περιγράφετε, παραγωγὴ, κατανάλωση, φόροι, κρίση, πτώχευση καὶ πάλι άπὸ τὴν άρχή. Ἐκεῖνο πού τοῦ δίνει νόημα εἶναι ἡ ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου νὰ παίρνει ἀπόσταση άπ’ ὅλα αὐτά καὶ νὰ ξεχωρίζει τὰ οὐσιώδη καὶ ἀμετάβλητα ἀπὸ τὰ προσωρινὰ καὶ μάταια. Δὲν εἶναι ὅλα φαυλότης καὶ διαφθορά. Αὐτὴ ἡ ἀπόσταση εἶναι ποὺ ἔπεισε τὸν Σολζενίτσιν ὅτι διωκόμενος στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση ἦταν πιὸ ἐλεύθερος ἀπ’ὅτι τιμώμενος στὶς ΗΠΑ.
Συμφωνώ στις τελευταίες παρατηρήσεις σας ..!!
Τον “συζυγικό κλωβό” τον άφησα προ πολλού και ουδεμία γνώμην μετέβαλα 🙂
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/11/blog-post_9019.html
Οπως είπαμε και στο κυρίως άρθρο: ” ού της βασιλείας ούκ έσται τέλος” !!!
Αλλη μιά επαλήθευση της παραπάνω αρθρογραφίας από την Γαλλική εφημερίδα L’Echo: Ο Παπανδρέου έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε
Χαρακτηρίζοντας την εξαγγελία του δημοψηφίσματος ως μία θεαματική πράξη αντάξια ενός μυθιστορήματος του Κάφκα… η βελγική εφημερίδα L’Echo αναφέρει στο κύριο άρθρο της για τις εξελίξεις στην Ελλάδα ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ήρωας παρά τη θέλησή του ή παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε.
Ακολουθεί το δημοσίευμα.
«Μα, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος; Ασυγχώρητος αφελής; Κυνικός υπολογιστής; Πριν ο Παπανδρέου ανακοινώσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το σχέδιο βοήθειας στην Ελλάδα, πριν από μόνο μία εβδομάδα, ο πρωθυπουργός ήταν ακόμη φερέγγυος συνομιλητής των ευρωπαϊκών καγκελαριών. Με το ολίσθημά του, εξανάγκασε τους μεγάλους ιερείς της Ευρώπης να ‘καούν’, προσεγγίζοντας ένα απαγορευμένο θέμα, μέχρι τότε απαραβίαστο: το ταμπού της εξόδου από το ευρώ έσπασε.
Ολίσθημα, όντως; Δεν θα μάθουμε μάλλον ποτέ τι είχε ο Παπανδρέου στο νου του, εκείνη τη Δευτέρα. Αλλά είτε συνειδητοποίησε, είτε όχι, τις σεισμικές συνέπειες της εξαγγελίας του, δεν έχει πια μεγάλη σημασία. Απέσπασε μία πολύτιμη πολιτική νίκη. Ήξερε, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες στις 27 Οκτωβρίου, ότι το τέλος του ήταν πολύ κοντά.
Στην Ελλάδα οι αντίπαλοί του, ακόμη και μέσα από το ίδιο του το κόμμα, τον υπέβαλλαν σε αφόρητες πιέσεις. Τον περασμένο Ιούνιο, χαρίζοντας, θέλοντας και μη, το χαρτοφυλάκιο των Οικονομικών στον κύριο αντίπαλό του, ήξερε ήδη ότι είχε μόνο λίγους μήνες χρόνο.
Στην παρούσα συγκυρία, το να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Κοινοβουλίου και να υιοθετήσει το σχέδιο λιτότητας ήταν πραγματικό κατόρθωμα. Αλλά, αφού αποκάλυψε το εύρος της δημοσιονομικής τρύπας που είχαν σκάψει οι προκάτοχοι του, αφού εργάστηκε σαν διάολος για να βγει η χώρα του από το χαντάκι, δεν εννοούσε να οδηγηθεί άδοξα προς την έξοδο.
Εξ ου η θεαματική πράξη, αντάξια ενός μυθιστορήματος του Κάφκα. Τι το καλύτερο από αυτό το αδύνατο δημοψήφισμα, για να ξεπεράσεις τις διαμάχες τακτικής; Τι το καλύτερο από την απειλή του λαού για να εξαναγκάσει μία βραδύνοη αντιπολίτευση να συμμαχήσει με το μοναδικό φερέγγυο σχέδιο;
Παρά την πικρή γεύση που αφήνει στην Ευρώπη, ο Παπανδρέου κατάφερε να δώσει στην Ελλάδα το σοκ που χρειαζόταν για να συσπειρωθεί γύρω από το σχέδιο της 27ης Οκτωβρίου. Εγκαταλείπει τη θέση του με ψηλά το κεφάλι και το κόμμα του είναι σε θέση ισχύος. Ήρωας παρά τη θέλησή του ή παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, ο Παπανδρέου έκανε μία τεράστια μπλόφα και κέρδισε»