Ακόμα και αν δεν το έχουν καταλάβει μερικοί ή δεν θέλουν να το καταλάβουν τα μεγάλα κοιτάσματα της ελληνικής ΑΟΖ βρίσκονται μακριά από τις ακτές και όλα στο Ιόνιο Πέλαγος και Νότια της Κρήτης. Όλα τα εύκολα κοιτάσματα του Αιγαίου Πελάγους έχουν ερευνηθεί κατά συνέπεια το όλο πλαίσιο είναι ξεκάθαρο όσον αφορά στο ενεργειακό. Καθώς η ελληνική ΑΟΖ έχει ως στόχο την ανάκαμψη και την ανάπτυξη της πατρίδας μας, δεν πρόκειται να κάνουμε κινήσεις που ενοχλούν τη μοναδική μας, προς το παρόν, βαριά βιομηχανία μας δηλαδή τον τουρισμό.Αν λοιπόν εξετάσουμε την πυκνότητα των νησιών μας στο Αιγαίο Πέλαγος και δεν είναι να είμαστε όλοι μαθηματικοί για να το ανακαλύψουμε, αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι ο χώρος για πλατφόρμες που φαίνονται από μακριά είναι ελάχιστος. Συνεπώς δεν υπάρχει κανένας λόγος να επικεντρωνόμαστε πάνω σε αυτό το θέμα και να λειτουργεί ως καταλυτικό στοιχείο για την τεχνητή παραγωγή φοβιών. Αφού η Τουρκία δεν είναι έτοιμη να κάνει οριοθέτηση μαζί μας απλώς πρέπει να αδιαφορήσουμε για όσα λέει ακριβώς όπως έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος στην Κύπρο.
Έτσι οι προειδοποιήσεις για πιθανόν ενέργειες της Τουρκίας, έχουν ακριβώς την ίδια αξία με αυτές που κάνει τόσα χρόνια με την Κύπρο ενώ έχει θεσπίσει την ΑΟΖ της από το 2004, χωρίς κανένα πρόβλημα. Τώρα όσον αφορά στο θέμα της ανακήρυξης της ελληνικής ΑΟΖ, τα πράγματα είναι πολύ απλά, αφού είναι μια διαδικασία που γίνεται πάντα μονομερώς. Και αυτό έχει γίνει ήδη από 134 χώρες στον κόσμο. Επίσης συνεχώς μας ανακοινώνουν ότι η Αμερική δεν θέλει να κάνουμε μονομερείς κινήσεις και κανείς δεν προσέχει ότι χρησιμοποιεί πάντα τον πληθυντικό ενώ υπάρχει μόνο και μόνο μία κίνηση που μπορεί να γίνει από την Ελλάδα μέσα στο πλαίσιο του Δικαίου της θάλασσας και είναι βέβαια η θέσπιση της ΑΟΖ.
Ας υπενθυμίσουμε επιπλέον και τα λόγια του Ισραήλ που έχει μια απεγνωσμένη ανάγκη από διέξοδο μέσω της Κύπρου και της Ελλάδας, κάνετε ΑΟΖ και αν η Τουρκία δεν την αναγνωρίσει θα είναι Casus Belli για μας. Βέβαια ο τοπικός ραγιαδισμός έχει ξεχάσει ακόμα και αυτή τη δήλωση ενώ συνεχώς μας θυμίζουν, λανθασμένα βέβαια, ότι η Κύπρος είχε το Ισραήλ που έβαλε πλάτες. Σε κάθε περίπτωση λοιπόν το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ είναι απόλυτα ξεκάθαρο γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, τοποστρατηγικά αρκεί να έχουμε καταλάβει το Δίκαιο της θάλασσας και να μην έχουμε ξεχάσει τι μας έχουν διδάξει ο Κολοκοτρώνης και ο Καραϊσκάκης με τη σκέψη τους και τη δράση τους. Η ελληνική ΑΟΖ θα γίνει για όλους τους Έλληνες.
Κι αν υπάρχουν ραγιάδες και προδότες δεν μας πειράζει αφού δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Διότι μόλις αντιληφθούν την αποφασιστικότητά μας θα αρχίσουν και αυτοί να λένε θετικά πράγματα για την ελληνική ΑΟΖ, λες και ήταν από τους μαχητές και τους αγωνιστές της. Δεν χρειάζεται λοιπόν κανένας εκνευρισμός για όσους δεν μπορούν να το αντιληφθούν με την πρώτη γιατί δεν υπάρχει μαγαζί όπου μπορείς ν’ αγοράσεις κότσια ούτε άλλα αντρικά εξαρτήματα. Συνεπώς συνεχίζουμε ακάθεκτοι τον αγώνα μας έως το τελικό αποτέλεσμα κι ας μάθουμε στη συνέχεια ότι όλα έγιναν από άλλους, χαλάλι τους, αρκεί να έχουμε απέραντο γαλάζιο
3 comments
Ο τολμων νικα.Αλοιμονο αν οι ηρωες του 1821,ειχαν τα σημερινα μυαλα των Ελληνων.
Μπράβο στον Νίκο Λυγερό, που αγωνίζεται για το τεράστιας σημασίας ζήτημα της ΑΟΖ. Αλίμονο αν τα κράτη περίμεναν τη συναίνεση των εχθρών τους για να ασκήσουν τα δικαιώματά τους τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο.
Αν θέλετε να μάθετε μερικά βασικά πράγματα περί ΑΟΖ, θαλάσσιων ζωνών, κυριαρχικών δικαιωμάτων, επίλυσης διεθνών διαφορών, κ.λ.π. διαβάστε το ‘Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο’ του Ρούκουνα. Κριτική του υπάρχει εδώ:
http://argonautis.eu/dimosio_diethnes_dikaio.htm
Πολύ ενδιαφέρουμσα προσέγγιση από τον Ν. Λυγερό. Ασχέτως εάν δεν το λέει καθαρά, νομίζω ότι η προσέγγισή του έρχεται να απαντήσει σε ορισμένα θέματα που έθεσε ο Δ. Κωνσταντακόπουλος – αν και δεν νομίζω να αναφερόταν ειδικά ο Ν. Λυγερός ειδικά στον Δ. Κωνσταντακόπουλο με όρους όπως “ραγιαδισμός”. Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι οι χαρακτηρισμοί εδώ δεν βοηθούν στην νηφάλια προσέγγιση του θέματος.
Και δεν βοηθούν, για τον λόγο ότι ο Ν. Λυγερός στο παρόν άρθρο του, φαίνεται να ενισχύει την επιχειρηματολογία τού Δ. Κωνσταντακόπουλου. Μας λέει δηλαδή ότι δεν πάμε για έρευνες στο Αιγαίο – άρα, δικαιώνεται εμμέσως ο Δ. Κωνσταντακόπουλος που λέει να μην ανοίξουμε ΤΩΡΑ, στη στιγμή δηλαδή της μεγαλύτερης μεταπολεμικά αδυναμίας μας, ζήτημα ΑΟΖ με την Τουρκία. Και δικαιώνεται, χωρίς να το λέει εδώ ο αρθρογράφος, και σε ένα άλλο ζήτημα: Εάν τα πετρέλαια είναι νοτίως της Κρήτης και στο Ιόνιο, τότε δεν υπάρχει λόγος για ανακήρυξη ΑΟΖ, μια που για τα συγκεκριμένα κοιτάσματα ήδη κάνουμε ενέργειες εκμετάλλευσής τους (προκαταρκτικές έρευνες) χωρίς να έχουμε ούτε ανακηρύξει, ούτε οριοθετήσει ΑΟΖ με Ιταλία και Λιβύη.
Στην ουσία, η ΑΟΖ έχει δύο πτυχές: Η μία είναι η άσκηση πολιτικής έναντι της Τουρκίας και ιδίως η “απογκριζοποίηση” του Αιγαίου μέσω όχι μόνον της ανακήρυξής της, αλλά κυρίως της διεθνούς της αναγνώρισης (Ισραήλ-Αίγυπτος-Λιβύη) και της υπεράσπισής της απέναντι σε πολεμικές ενέργειες αμφισβήτησης από την πλευρά της Τουρκίας. Η άλλη πτυχή είναι η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος ισχυρίζεται (και ο Ν. Λυγερός συμφωνεί, έμμεσα) ότι δεν είναι αναγκαία η ανακήρυξη ΑΟΖ για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Δεν αντιλαμβάνομαι, συνεπώς, τα περί “ραγιαδισμού”, διότι όσοι πράγματι ήταν “ραγιαδιστές” και ψοφοδεείς έναντι της Τουρκίας, αίφνης σήμερα υποστηρίζουν – από ό,τι φαίνεται – την ΑΟΖ, ενώ οι παλιοί υπερασπιστές της σκληρής γραμμής έναντι της Τουρκίας, που είναι επιφυλακτικοί σε μια ανακήρυξη της ΑΟΖ σε χρόνο ενεστώτα, δηλαδή ΣΗΜΕΡΑ, εν καιρώ Μνημονίων, μάλλον δικαιώνονται από το άρθρο.
Γι’ αυτό ακριβώς λέω ότι δεν βοηθούν οι χαρακτηρισμοί αυτού του είδους, διότι δεν διευκρινίζεται σε ποιους ακριβώς απευθύνεται το “ραγιαδισμός”. Ας χαρακτηρίσει ο κ. Λυγερός ευθέως, ώστε να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάει.