Το τερατούργημα λογοκρισίας του κ. Σαμαρά

Ναπολέων Λιναρδάτος

Η σοσιαλμανία δεν ήταν απλά μια μόδα για την Νέα Δημοκρατία την δεκαετία του 70. Με εξαιρέσεις, αποτέλεσε τον ιδεολογικό άξονα του κόμματος. Ο κ. Σαμαράς αντίθετα από αυτά που έλεγε πριν γίνει αρχηγός της ΝΔ και πρωθυπουργός, είναι “άξιος” συνεχιστής της σοσιαλμανίας της ΝΔ. Ο νόμος λογοκρισίας που η κυβέρνηση του θα περάσει είναι διαμετρικά αντίθετος προς στις αρχές ενός κόμματος που θέλει να είναι φιλελεύθερο και δεξιό.
Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος είναι η ταυτόσημη αντιμετώπιση όλων των ΜΜΕ σ’ αυτό το νομοσχέδιο. Δεν υπάρχει ίχνος αντίδρασης σε έναν νόμο λογοκρισίας, παρόλο που θα περίμενε κανείς ότι ο δημοσιογραφικός κόσμος θα ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητος σε θέματα ελευθερίας του λόγου. Αυτό το οργουελιανό τοπίο γίνεται ακόμα πιο παράξενο αν σκεφτεί κανείς ποιες ήταν οι αντιδράσεις στα ΜΜΕ μετά από την σύλληψη του «Γέροντα Παστίτσιου». Ή, αν πάμε πιο πίσω ακόμα σε ένα πιο σχετικό γεγονός, θα πρέπει να θυμηθούμε την μεγάλη αντίδραση που είχε δημιουργήσει ο νόμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη για την απαγόρευση της δημοσιοποίησης των προκηρύξεων των τρομοκρατικών οργανώσεων.
Δεν θα μπορούσε κανείς να βρει πιο απτό παράδειγμα σύνδεσης βίας και λόγου. Για παράδειγμα η τρομοκρατική οργάνωση 17Ν μετά από κάθε δολοφονία έστελνε και μια πολυσέλιδη προκήρυξη στις εφημερίδες, οι οποίες φρόντιζαν να της δώσουν την μεγαλύτερη δυνατή προβολή. Οι τρομοκρατικές οργανώσεις με τις δολοφονίες τους, όχι μόνο εξόντωναν πολιτικούς αντιπάλους, αλλά αποκτούσαν και μια μεγάλη πανελλαδική πλατφόρμα για να εκφράσουν τις αριστερίστικες αμπελοσοφίες τους. Αν υπήρχε ποτέ νόμος λογοκρισίας που μπορούσε να στοιχειοθετήσει την σχέση βίας και λόγου ήταν αυτός ο νόμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη για τις προκηρύξεις των τρομοκρατών. Όμως τότε τα ΜΜΕ, το ΠΑΣΟΚ, η τότε αριστερά (σήμερα Συριζα και Δημαρ) καθώς και ο νυν υπουργός Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτης, είχαν ορθά και σφόδρα αντιδράσει σε έναν νόμο που θα έβαζε το κράτος να ελέγχει τι μπορούν και τι δεν μπορούν να δημοσιεύουν οι εφημερίδες.
Η τότε τους αντίδραση σε ένα νόμο λογοκρισίας και η σημερινή υποστήριξη τους σε ένα ακόμα πιο αντιφιλελεύθερο και λογικά αστήρικτο νόμο λογοκρισίας είναι ένα καραμπινάτο παράδειγμα υποκρισίας. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα αν σκεφτεί κανείς ότι η πολιτική τάξη που έχει αφήσει την Ελλάδα να γίνει ένα ελεύθερο πεδίο εγκληματικότητας, αποφάσισε ξαφνικά ότι θα είναι πρέπον να αρχίσει να αστυνομεύει απόψεις. Ο ίδιος ο υπουργός που δίνει άδειες σε δολοφόνους και βιαστές να βγαίνουν από την φυλακή και που επιπλήττει “αυστηρούς” στο έγκλημα δικαστές ως «ακτιβιστές», είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης που έχει αποφασίσει ότι οι σκέψεις και ο λόγος του πολίτη εμπίπτει στις αρμοδιότητές του.
Το βράδυ του Σαββάτου στα Κτίσματα Ιωαννίνων ένας Αλβανός κακοποιός, που πιθανότητα το έσκασε πρόσφατα από τις φυλακές, αφού λήστεψε 30 κατοίκους σε ένα καφενείο, σκότωσε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων στο σπίτι τους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ: «οι αστυνομικοί πάγωσαν όταν βρήκαν νεκρό το άτυχο ζευγάρι! Σύμφωνα με τον καθηγητή Ιατροδικαστικής Θεόδωρου Βουγιουκλάκη, οι δύο ηλικιωμένοι είχαν χτυπηθεί με πρωτοφανή αγριότητα στο κεφάλι πάνω στα κρεβάτια τους, ίσως και μέσα στον ύπνο τους! Ο άγνωστος δράστης είχε παραβιάσει την πόρτα του σπιτιού και είχε αιφνιδιάσει τους άτυχους ηλικιωμένους. Τους σκότωσε, άρπαξε τα κλειδιά του αγροτικού και διέφυγε με αυτό.»
Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τους κυρίους Σαμαρά και Ρουπακιώτη να εξηγούν στους κατοίκους των Κτισμάτων Ιωαννίνων ότι μπορεί οι εγκληματίες να αλωνίζουν ελεύθερα την περιοχή τους, αλλά σύντομα το κράτος θα αφιερώνει χρόνο και χρήμα για να αστηνομεύει τις απόψεις τους μήπως και είναι ρατσιστικές. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε τους κυρίους Σαμαρά και Ρουπακιώτη να εξηγούν στους συγγενείς των δολοφονηθέντων ηλικιωμένων, γιατί η δολοφονία των δικών τους συγγενών είναι στα μάτια της ελληνικής δικαιοσύνης κατώτερης σημασίας, γιατί απλούστατα τα θύματα ήταν Έλληνες, ο θύτης Αλβανός και ο λόγος του όπως δήλωσε στην αστυνομία: «Γιατί έτσι μου ήρθε!».
Ο κατεξοχήν στόχος τέτοιων νομοθετημάτων όπως αυτό που σύντομα θα περάσει η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά δεν είναι η ρατσιστική βία ούτε και η Χρυσή Αυγή. Σκοπός είναι η στοχοποιήση και η περιθωριοποίηση όλων των Ελλήνων πολιτών που βρίσκουν την εισβολή των λαθρομεταναστών και το πολυπολιτισμικό μέλλον που ετοιμάζεται γι’ αυτούς χωρίς αυτούς ως μια νέα εθνική τραγωδία.
Όπως έγραψε ο μπλόγκερ aulus στο mos maiorum, «τα όρια του τι θεωρείται ρατσισμός από τους προοδευτικούς είναι εξαιρετικά ελαστικά: πρακτικά θεωρείται ο,τιδήποτε δεν περιγράφει την (λαθρο)μετανάστευση ως αυτονόητα θετική, ωφέλιμη, αναγκαία, αναπόφευκτη. Και η παραμικρή επιφύλαξη δεν συγχωρείται, η αλήθεια δεν αποτελεί άλλοθι.» Σκοπός αυτού του άθλιου νομοθετήματος είναι να περιορίσει το δημόσιο λόγο στα στενά ιδεολογικά όρια που βολεύουν την άκρα αριστερά, μιας και θα ήταν υπερβολικά δύσκολο να πεισθεί δημοκρατικά ένα ολόκληρο έθνος στην αυτοακύρωση του.
Είναι κατανοητό γιατί ο κ. Ρουπακιώτης και οι όμοιοι του θέλουν να περάσει ένας τέτοιος νόμος. Η αριστερά δεν πιστεύει στο δικαίωμα του ατόμου να σκέφτεται και να μιλά ελεύθερα. Αλλά οι υποτίθεται κατεξοχήν εκπρόσωποι των αρχών της αστικής δημοκρατίας τι δουλειά έχουν με τέτοια νομικά τερατουργήματα;