Κάποιες σκέψεις για τα γεγονότα της Tουρκίας

Του Βασιλείου Δ. Μακρυπούλια*

Tα πρόσφατα γεγονότα που συμβαίνουν στην Tουρκία έχουν μερικές παραμέτρους οι οποίες –κατά τη γνώμη μου-θα πρέπει να θιγούν.

Η  Καρολίνα  Φίνκελ σε  ένα αρκετά πρόσφατο βιβλίο της – το οποίο μάλλον φιλοοθωμανικό θα το χαρακτήριζα-αναφέρει κάποια πράγματα τα οποία μάλλον θα φωτίσουν αρκετά κάποια μικρή έρευνα που θα επιχειρήσουμε. Στο βιβλίο της λοιπόν με γενικό τίτλο «Οθωμανική Αυτοκρατορία» αναφέρει τα παρακάτω (σελ.151): «Οι γνώμες των επιστημόνων διίστανται σχετικά με το κατά πόσον είχε επιβάλει ο σουλτάνος Μωάμεθ ο Β΄ την πολιτική  του να αναδιανείμει τις περιουσίες των γηγενών μικρασιατικών οικογενειών στη νέα ράτσα ιππέων με χριστιανικές ρίζες, αλλά φαίνεται ότι η τάση αυτή ξεκίνησε επί της βασιλείας του….. στην επαρχία του Καραμάν για παράδειγμα χάρισε γή στους ιππείς (αναφέρεται στο σουλτάνο Σελίμ, εγγονό του Μωάμεθ)που είχαν μεταφερθεί εκεί από τη Ρούμελη, με σκοπό να διαλύσει την παλιότερη τάξη των οικογενειακών και φυλετικών συμμαχιών…». Τα τουρκικά φύλα που ίδρυσαν την οθωμανική κρατική υπόσταση, εναπομείναν κομμάτι  της οποίας είναι το σημερινό τουρκικό κράτος, αριθμούσαν ένα συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων που ανήκαν σε αυτά τα φύλα. Όταν επεκράτησε η οθωμανική δυναστεία άνθρωποι από όλα τα έθνη και μήκη και πλάτη της αυτοκρατορίας άρχισαν μέσα από εξισλαμισμούς, παιδομαζώματα, μετακινήσεις βίαιες κ.λ.π. να χαρακτηρίζονται ως Οθωμανοί, ως Tούρκοι πολύ μεταγενέστερα. Άρα σε καμμία των περιπτώσεων το σημερινό τουρκικό κράτος δεν έχει και δεν διαθέτει βέβαια καμμία φυλετική καθαρότητα ,καμμία ιστορική συνέχεια, καμμία δυνατότητα ιστορικής προόδου και εξέλιξης. Το σημερινό τουρκικό κράτος είναι ένα σύνολο εκατομμυρίων κρυπτοχριστιανών ελληνικής και άλλης καταγωγής, εκατομμυρίων επίσης αλεβιτών, εκατομμυρίων επίσης κούρδων, αράβων. Οι Τούρκοι είναι σουνίτες, ενάντια στους σιΐτες του Ιράν, ενάντια στο άλλο ισλάμ των Αράβων και γειτόνων τους μουσουλμάνων.

Ας ασχοληθούμε για λίγο με τους αλεβίτες (πήραν ως μουσουλμάνοι το όνομά τους από το γαμβρό του Μωάμεθ, αλλάχ-μωάμεθ-αλί) οι οποίοι αν και αποτελούν τη μεγαλύτερη μειονότητα στην Τουρκία, το ενδιάμεσο ανάμεσα στους σουνίτες και σιΐτες δεν αναγνωρίζονται κάν από το τουρκικό κράτος. Παραδίδεται παράδειγμα μαγείρισσας σε νοσοκομείο της Τουρκίας η οποία επειδή ήταν αλεβίτισσα απολύθηκε γιατί οι Τούρκοι σουνίτες θεώρησαν προσβλητικό να τρέφονται από τα χέρια μίας αλεβίτισσας. Με αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να ερμηνεύσουμε τα σημερινά γεγονότα στο ανύπαρκτο  ουσιαστικά τουρκικό κράτος, πέρα από τις συνήθεις αριστερές πομφόλυγες περί ταξικών αδελφών και συγκρούσεων, πέρα από τις αστικές επίσης πομφόλυγες περί κεμαλικών και μουσουλμάνων, περί προσπαθειών του τούρκου πρωθυπουργού να ισλαμοποιήσει το κράτος ακόμα περισσότερο. Ποιό τουρκικό κράτος; το ανύπαρκτο; αυτό που το συντηρούν οι δυτικοί από τη συμμαχία τους με τον  κεμάλ και έπειτα  λόγω του φόβου της  Ρωσίας; Μέσα από τα σπλάχνα της περιοχής όπου στεγάζεται το δήθεν τουρκικό κράτος ξεσπά η λάβα των κρυπτοχριστιανών, των Kούρδων, των αλεβιτών, των Αράβων οι οποίοι θέλουν το κράτος τους,την ιστορική τους συνέχεια. Η ίδια η ιστορία απαιτεί η Τουρκία να γίνει ένα μικρότερο κρατίδιο με όποια ταυτότητα αποφασίσει, επίσης η ίδια η ιστορία απαιτεί να γίνουν στη σημερινή επικράτειά της τα κράτη των Κούρδων, των Αλεβιτών, των Χριστιανών, κ.ο.κ. Το επίπλαστο ζεύγος κεμαλιστών-μουσουλμάνων είναι στάχτη στα μάτια του κόσμου. Αυτό το ζεύγος σταδιακά κατάφερε το  άρρωστο κουφάρι της οθωμανικής αυτοκρατορίας να μην πεθάνει αλλά να μετεξελιχθεί σε τουρκικό κράτος. Εάν σκεφθούμε ότι εκατομμύρια Κούρδων, Αράβων, Κιρκασίων, Γεωργιανών, Αμπχαζίων, Λαζών κ.λ.π. μέσα στην οθωμανική αυτοκρατορία προσδιορίζονταν ως Oθωμανοί, είχαν τα ανάλογα πλεονεκτήματα, καταλαβαίνουμε το αυτονόητο. Όταν θα διαλυόταν η οθωμανική αυτοκρατορία όλοι αυτοί οι λαοί θα διεκδικούσαν κομμάτια της. Το πέρασμα διά των Nεοτούρκων και μετέπειτα του Κεμάλ στην πολιτική τουρκική οντότητα ήταν μία πανέξυπνη κίνηση σωτηρίας του πυρήνα της οθωμανικής αυτοκρατορίας, των Tούρκων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και αυτοί που πρώτοι την ίδρυσαν την οθωμανική επικράτεια  αυτοί απέμειναν στο κέντρο της όταν αυτή διαλύθηκε. Ο μουσουλμανισμός όμως έδωσε τη θέση του στο κοσμικό τουρκικό κράτος προκειμένου η στενή τουρκική ετικέτα να χωρέσει μόνο τους Tούρκους, η μουσουλμανική θα χωρούσε πολλαπλάσιους. Ήταν θέμα ιστορικής επιβίωσης. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι οι  απόγονοι όλων αυτών των μουσουλμάνων μη Τούρκων έφυγαν από την Τουρκία. Κάθε άλλο. Μαζεύονται  αυτές τις ημέρες στην πλατεία και γυρεύουν τα ιστορικά τους δικαιώματα. Η φωνή των πατεράδων τους ομιλεί μέσα τους και τους ωθεί στην ανεξάρτητη ύπαρξη, στην απόκτηση μιάς ξεχωριστής ταυτότητας. Η Τουρκία δεν μπορεί να κρύψει ότι πολλοί που μέχρι σήμερα πολιτογραφούνται τούρκοι θέλουν πιά να λέγονται αλεβίτες, Κούρδοι, Έλληνες, άραβες, γεωργιανοί κ.λ.π. Ο Eρντογάν προσπαθώντας να κρύψει το πρόβλημα ,προσπαθεί να το καλύψει με τον ενοποιητικό μανδύα του μωαμεθανισμού. Όπως στο Βυζάντιο λαοί και έθνη κρύφθηκαν κάτω από τον μανδύα του χριστιανισμού. Πέρα από την αστική καλοπέραση οι λαοί θέλουν το κοσμικό κράτος διότι είναι το μόνο που αποκαλύπτει την εθνική ταυτότητα. Σε ένα κράτος ανεξιθρησκίας τα έθνη αποκαλύπτονται επιλέγοντας τους συνεκτικούς δεσμούς τους, ένας εκ των οποίων είναι και η θρησκεία. Όπως και στη δύση ο χριστιανισμός μετεξελίχθηκε σε πολιτειακό τρόπο κυβέρνησης, ομοίως και στην Τουρκία ο μωαμεθανισμός μετεξελίχθηκε σε πολιτειακό τρόπο εξουσίας. Τα πάμπολλα αγάλματα του Κεμάλ τον καθιστούν νέο προφήτη. Στον 724 σελίδων λόγο του το 1927 φανερώνει όλο τον μουσουλμανικό απολυταρχισμό του ο οποίος τώρα είναι  κεκαλυμμένος με το μανδύα του κοσμικού κράτους. Ο συγκεντρωτισμός όμως στην εξουσία φανερώνει ,όπως και ο στρατιωτικός χαρακτήρας του κράτους, ότι ο θρησκευτικός μουσουλμανισμός μετεβλήθη σε πολιτικό κοσμικό κράτος. Άρα δεν υφίσταται θέμα μεταξύ κεμαλικών και μουσουλμάνων υπό την έννοια ότι ο Κεμάλ δέχθηκε το μουσουλμανισμό ως ιδιωτική  υπόθεση, το πνεύμα του όμως ποτέ δεν σταμάτησε να υφίσταται και στην δήθεν κοσμική Τουρκία. Σε ένα κοσμικό κράτος όπως η σημερινή Τουρκία, όπου τηρείται ο πιο βασικός κανόνας του κορανίου, ότι δηλαδή ο άλλος, ο διαφορετικός είναι άπιστος άρα απαγορεύεται  να ακούγεται η φωνή του(είναι γνωστό πόσο δεν σέβεται η Τουρκία τα ανθρώπινα δικαιώματα)δεν θεωρώ ότι αυτό το κοσμικό κράτος δεν έχει εξόχως μουσουλμανικό χαρακτήρα. Άρα θεωρώ υποκριτικό ότι ο Eρντογάν προσπαθεί να επιστρέψει αυτό που ποτέ δεν έφυγε. Το Ισλάμ.

Ουσιαστικά ,και στο βαθμό που θα συνειδητοποιήσουμε το ρόλο του Ισλάμ  στην οθωμανική αυτοκρατορία ,θα κατανοήσουμε και τα γεγονότα στη γείτονα χώρα. Το Ισλάμ πέρα από έθνη και φυλές ενώνει τους λαούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο Eρντογάν προσπαθεί να επαναφέρει μαζί με το Nταβούτογλου το Ισλάμ όχι για λόγους ηθικούς –ουσιαστικά η Τουρκία πάντα είναι ισλαμικό έστω ελαφρώς κράτος-αλλά προκειμένου να ανασυστήσουν την πάλαι ποτέ οθωμανική αυτοκρατορία, φρουρό των Αμερικανών και λοιπών εξουσιαστών στην  περιοχή. Αυτό όμως το εγχείρημα σαφέστατα αδυνατίζει τον εθνικό ιστό στο στενό τουρκικό κράτος και αναδεικνύει τις πολλές και ποικίλες εθνότητες οι οποίες αρπάζουν την ευκαιρία και βγαίνουν στους δρόμους. Αναφέρεται ότι ο πόλεμος ανάμεσα σε χριστιανούς, σιίτες, σουνίτες και αλεβίτες ποτέ δεν έπαυσε, ποτέ η Τουρκία και η οθωμανική επικράτεια δεν γεύθηκε την ομόνοια. Η Τουρκία σήμερα και ο Eρντογάν στην προσπάθειά τους να επανασυστήσουν την πάλαι ποτέ οθωμανική αυτοκρατορία επαναφέρουν τον εφιάλτη των πολλών και διαφορετικών ενοίκων στην πολυκατοικία της Τουρκίας, οι οποίοι βέβαια ένοικοι θέλουν το δικό τους «διαμέρισμα».

Από αυτή την άποψη εάν οι σύγχρονοι εξουσιαστές υποστηρίξουν την οθωμανική Τουρκία ως φρουρό στην περιοχή των Βαλκανίων τίποτε δεν θα συμβεί. Σε κάθε άλλη περίπτωση αλλαγής συνόρων και διαχρονικών ιστορικών συσχετισμών μάλλον θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε για άλλες εμπόλεμες μάλλον καταστάσεις. Το σίγουρο είναι ότι Τουρκία δεν υπάρχει, αυτοί που την κατευθύνουν είναι αυτοί που βοήθησαν τον άσημο Κεμάλ να αναδειχθεί, καταργώντας ακόμα και την ΕΕΠ(την ένωση για την πρόοδο και την ευημερία). Άρα ουσιαστικά ομιλούμε για γνώση των βαθυτέρων σχεδίων των  εξουσιαστών του κόσμου μας.

*Ο Βασίλειος Δ. Μακρυπούλιας,φιλόλογος, δρ.Φιλοσοφίας.