Το λυκόφως του Παρισιού (συγγνώμη της Ευρώπης)

του Βασιλείου Μακρυπούλια*

Παρατηρώντας τις αντιδράσεις των Μ.Μ.Ε –θα λέγαμε των βασικών δεξαμενών  διάδοσης πληροφοριών προς τις μάζες των ανθρώπων άρα των κυρίων διαμορφωτών της κοινής γνώμης  της μάλλον αγρίας χειραγωγουμένης κοινής γνώμης –οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα βιώνει ένα ιδιότυπο καθεστώς πνευματικής υστέρησης. Όπως αναφέρει διαπρεπής νευρολόγος : «Η νοητική υστέρηση είναι όρος που στις μέρες μας χρησιμοποιείται για να αποδοθούν πιο εύστοχα παλαιότεροι και νεώτεροι όροι όπως: ιδιωτεία, παραφροσύνη, ολιγοφρενία, ή πνευματική αναπηρία κ.λ.π.». Αν θέλουμε να γίνουμε ακόμη πιο συγκεκριμένοι θα υποστηρίζαμε ότι όλοι αυτοί οι οποίοι έχουν ως αποστολή την καθοδήγηση του Ελληνικού λαού μέσα από δρόμους λήθης και ημιμαθείας παρουσιάζουν συμπτώματα αγνοίας, ακρισίας και ελεγχομένης παραφροσύνης. Πώς να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι ξαφνικά οι ισλαμιστές τρομοκράτες που αιματοκύλησαν την Ευρώπη και έρχονται οσονούπω στην Ελλάδα παρουσιάζονται απλά ως τρομοκράτες χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό, το γεγονός ότι ξεχωρίζουν μέσα από τα στίφη των «παρατύπων μεταναστών» που επικινδύνως πλημμυρίζουν τη χώρα του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη περνάει τελείως απαρατήρητο, απουσιάζει μάλιστα-ειδικά από επιστήμονες-κάθε έννοια και προσπάθεια επιστημονικής  ανάλυσης των γεγονότων. Ειδικά στη βάση που θέσπισε ο ιδρυτής της επιστημονικής ιστορίας Θουκυδίδης. Ο  Έλλην μέγας ιστορικός και ερευνούσε τα τεκμήρια και τις αποδείξεις προκειμένου να οδηγηθεί στα αίτια και να προβλέψει τα αποτελέσματα. Κάτι που κανείς επίτηδες δεν κάνει στις ημέρες μας. Ίσως διότι φοβείται τα ξεκάθαρα αποτελέσματα. Πίσω από κάθε γεγονός ευρίσκεται μία ιδεολογία. Πίσω από το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι και πίσω από όλα όσα έρχονται και στην Ελλάδα-ας ετοιμασθούν οι Ελληνίδες ως άλλες γυναίκες του 1821 και του 1940 να σηκώσουν τα κομματιασμένα κορμιά των παιδιών τους στην αγκαλιά τους ,θρηνώντας γιατί όλοι κωφεύουν δήθεν ανθρωπιστικά και συναισθηματικά πίσω από τη σωστή και λογική εξήγηση των γεγονότων-ευρίσκεται η βία και η μισανθρωπία των ακολούθων  του  ισλάμ. Η μόνη δεξαμενή άντλησης και επάνδρωσης του ισλαμικού στρατού είναι το ισλάμ και οι πιστοί του. Άρα συζητούμε για σύγκρουση πολιτισμών και ιδεολογιών ανάμεσα  στην Ευρώπη του λόγου, του Εγέλου, του Καντίου και του Νίτσε και στο σκοταδιστικό ισλάμ.

Δυστυχώς ο Νίτσε στη «γενεαλογία της ηθικής» είχε προβλέψει ότι ο ευρωπαίος θα αλλοιωθεί τόσο συνειδησιακά ώστε θα βλέπει το μαύρο και το άσπρο σαν ένα και μόνο χρώμα. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι ο άνθρωπος του αύριο μέσα από την αλλοίωση του πνεύματός του θα καταντήσει μία απλή πράξη και ηθική χάνοντας την εξέλιξη και την πορεία προς το άνω. Πράγματι ο σημερινός ευρωπαίος αλλοιωμένος, χαμένος μέσα στον κόσμο της τεχνολογίας και της ύλης ξέχασε τη βαριά κληρονομιά που μεταφέρει ,ξέχασε ότι ζεί στην ήπειρο που ειδικά μετά τον Σοπενχάουερ χαρακτηρίσθηκε από τη βούληση προς τον κόσμο  του τελείου και του Είναι. Πυροβολείται λοιπόν από τους ημιμαθείς της τηλεόρασης  και των εφημερίδων οι οποίο προσπαθούν να τον πείσουν ότι τίποτε δε συνέβη να μη σκέφτεται και να μη φοβείται-δεν λένε τι να μη φοβείται, δεν πρέπει να θιγεί το ισλάμ από ανθρώπους που ζούν στην Ευρώπη και δεν έχουν ιδέα τι γίνεται στο Πακιστάν και στο Αφγανιστάν όπου 14χρονες παντρεύονται 60χρονους και οι ιμάμηδες δίνουν εντολές πώς να δέρνουν οι μουσουλμάνοι τις γυναίκες τους.

Η Ευρώπη του Ντεκάρτ, του Λαίϊμπνιτς, του Κάντ, του Σέλλινγκ, του Γκαίτε, του Χαίϊντερλιν, των Νεοελλήνων διαφωτιστών, η Ελλάδα του Ρήγα έχει πνιγεί μέσα στη λίμνη της αμάθειας όλων αυτών που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη(«η οποία δεν πρέπει να φοβείται» μέχρι τη στιγμή που κάποιος από τους γνωστούς προπαγανδιστές θα χάσουν δικό τους άνθρωπο).Η Ευρώπη που οραματίσθηκε ο Πλήθων ,η Ευρώπη του Μπρούνο και των άλλων αναγεννησιακών που θα στηριζόταν στο ανώτερο λογικό, στην προσπάθεια του ανθρώπου να προσεγγίσει το Έν, συνθλίβεται κάτω άπό το ισλάμ το οποίο όμως δεν θα πρέπει να το φοβούμαστε. Μάλιστα. Είναι μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Ο Καραμανλής όταν εξεφώνησε στο Ζάππειο τον εισιτήριο λόγο της Ελλάδος στην Ευρώπη συζήτησε ότι η Ελλάδα έδωσε στην Ευρώπη το λόγο, η Ρώμη το δίκαιο και υπάρχει η ανάγκη η ενωμένη Ευρώπη να στηριχθεί επάνω σε λογικά θεμέλια παράγοντας τον άνθρωπο του Λόγου, της ευδαιμονίας και της ευτυχίας ,σε ένα κόσμο όπου η τεχνολογία και η ηλεκτρονική εποχή παρουσιάζονται ως σύμμαχοι. Αντ΄ αυτού άλλα βλέπουμε, και ερωτώμεν: τι ακριβώς είπε ο Καραμανλής για το ισλάμ που αιματοκυλά την Ευρώπη;

Διαβάζουμε: «Ο Mois Hess έγραψε το 1841 στο έργο του «Triarchie europeene”: «Τρείς χώρες εργάζονται για την οριστική χειραφέτηση της ανθρωπότητος. Η Γερμανία ,η οποία με τη Μεταρρύθμιση έδωσε στον κόσμο την πνευματική ελευθερία, η Γαλλία ,η οποία έδωσε την πολιτική ελευθερία με την επανάσταση και η Αγγλία που πέτυχε το έργο της απελευθέρωσης με το να φέρει στον κόσμο την κοινωνική ισότητα». Ο σύγχρονος ευρωπαίος γνωρίζει όλη αυτή την πνευματική κληρονομιά που φέρει; Σε αυτόν τον κόσμο της πνευματικής ελευθερίας, της πολιτικής ελευθερίας και της κοινωνικής ισότητος τι θέση έχει το ισλάμ που κατακτά αργά και σταθερά τη γηραιά ήπειρο; Τα πολιτικά κείμενα των Ελλήνων φιλοσόφων που αναλύουν την ιδανική πολιτεία γιατί λησμονήθηκαν, σε ένα κόσμο όπου η λήθη και η άγνοια επικρατούν και σκοταδιάζουν ό,τι φέρει το φώς; Αναφερόμενος ο κορυφαίος νεοέλληνας διαφωτιστής Π. Βράϊλας – Αρμένης στις σχέσεις ελευθερίας και θρησκείας αναφέρει: «Το  πνεύμα είναι φύσει ελεύθερον, και φύσει αδούλωτον, ατυράννητον και ακατάβλητον. Ειδικότερα η ελευθερία είναι αναγκαίος όρος για τη φιλοσοφία και τη θρησκεία των οποίων τα δόγματα δεν είναι θεμιτόν να επιβάλλονται με τη βία ,αφού δι’ αυτής δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν οι δοξασίες και οι πεποιθήσεις του ατόμου».

Ο Ευρωπαίος αφέθηκε στα χέρια των συγχρόνων εξουσιαστών χωρίς να επιδιώξει την ανωτέρα πολιτιστική πορεία που του κληρονόμησαν οι πρόγονοί του. Θα υποστηρίζαμε ότι αυτή είναι η αιτία των όσων συμβαίνουν στη γηραιά ήπειρο και όλων όσων θα συμβούν. Ο μαζοποιημένος και δούλος των σούπερ-μάρκετ και της εικονικής ζωής ευρωπαίος δεν βλέπει τη χώρα του σαν κάτι το ξεχωριστό, ο ίδιος δε νοιώθει την πολιτιστική αποστολή που φέρει προκειμένου να δημιουργήσει ένα κόσμο λόγου και ευδαιμονίας. Απλά ψάχνει την ευτυχία εκεί που η εξουσία του λέγει ,όταν καταλαβαίνει ότι η εξουσία τον ξεγελά δυστυχώς δεν έχει διεξόδους διαφυγής διότι είναι πνευματικά ελλιπής. Είναι δυνατόν μετά από τέτοιο φονικό όπως αυτό του Παρισιού οι γνωστοί ινστούκτορες να λένε να μην νικήσει ο φόβος; Αντί να συζητήσουν για τον εχθρό και πώς πνευματικά και πολιτισμένα θα επανακτίσουν μία Ευρώπη αξιών που θα αποβάλει ξένα σώματα πολιτιστικά και πνευματικά σαν  τις  παρείσακτες θρησκείες που είναι πνευματικά ασύμβατες με την Ευρώπη  του λόγου;

Κάποιοι εκ των τρομοκρατών ήταν γέννημα θρέμμα ευρωπαϊκών κρατών, ή είχαν αποκτήσει ως μετανάστες δεύτερης γενεάς-όπως αρέσκεται να λέμε-την ιθαγένεια της χώρας όπου διέμεναν. Ας ασχοληθούμε λίγο με την παθογένεια του τρομοκρατικού χτυπήματος στο Παρίσι. Σήμερα εν έτει 2015 καυχόμαστε ότι είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι, σεβόμενοι τα αγαθά δικαιώματα του χάρτη δικαιωμάτων του διαφωτισμού. Οι τρομοκράτες εν ψυχρώ σφαγίασαν νεαρά άτομα είτε καθήμενα, είτε που χόρευαν, είτε που απλά υπήρχαν δίπλα τους. Ας το σκεφθούμε για μία στιγμή. Το έγκλημα αυτό σημαίνει ότι στο μυαλό του τρομοκράτη ισλαμιστή υπήρχε η έννοια της εξολόθρευσης τέτοια που δύσκολα υπάρχει ανάμεσα σε ομοεθνείς. Όμως κάποιοι από αυτούς τους τρομοκράτες ισλαμιστές ήταν ομοεθνείς με τα θύματά τους, δηλαδή είχαν ως μετανάστες αποκτήσει την ιθαγένεια. Στην ψυχή του τρομοκράτη ισλαμιστή υπήρχε ανείπωτο μίσος ,πόσο μίσος χρειάζεται για να σκοτώσεις «συμπατριώτες σου» που απλά κάθονται αμέριμνοι σε χώρους ψυχαγωγίας και όχι μόνο. Εξ άλλου η μετατόπιση της ευθύνης-εκ μέρους των τζιχαντιστών – από τον Ολάντ στον  απλό κόσμο σημαίνει ότι οι τρομοκράτες ποτέ δεν  ένοιωσαν Γάλλοι ,οι άλλοι ήταν οι κακοί Γάλλοι αν και οι ισλαμιστές τρομοκράτες είχαν πάρει την ιθαγένεια.

Άρα έχει τεράστια σημασία το γεγονός της καταγωγής, της φυλής και της  θρησκείας που φέρει κανείς μέσα του για τον απλούστατο λόγο ότι αυτές οι σφραγίδες αφήνουν ανεξίτηλα σημάδια στην προσωπικότητα του ανθρώπου. Οι  ισλαμιστές τρομοκράτες και τη γαλλική ιθαγένεια είχαν και χρόνια ζούσαν στη Γαλλία όμως οι φυλετικές και θρησκευτικές καταβολές τους από γενεά σε γενεά και από φυλή σε φυλή υπερίσχυσαν παντός άλλου προσδιορισμού, διότι έχει απόλυτη σημασία η φυλή και η θρησκεία και η γλώσσα των ανθρώπων. Αυτά τους χαρακτηρίζουν και τους δίνουν σκοπό. Όχι τυχαία ο μέγας Ηρόδοτος ομίλησε για  το όμαιμον, το ομόθρησκον και το ομόγλωσσον ,στοιχεία που προσδιορίζουν τον άνθρωπο ως ανάμνηση, σκέψη, ενέργεια, συναίσθημα και πράξη. Ο ευρωπαίος άνθρωπος επιβάλλεται  πλέον να προσδιορισθεί με βάση τα συγκεκριμένα εθνικά του και πολιτιστικά παραδοσιακά χαρακτηριστικά. Τον ανώτερο πνευματικό λόγο, την αγάπη για την ουσία και το  Είναι, την ευδαιμονία, τη δημιουργικότητα και την προσωπική και πολιτειακή εξέλιξη. Ο Αυγουστίνος μέσα από το έργο του «η πολιτεία του θεού» ακριβώς αυτό υπεστήριξε ότι ο ευρωπαίος άνθρωπος μπορεί έλλογα και προσωπικά να μιμηθεί τον κόσμο του θεού. Ο Θωμάς ο Ακινάτης μέσα από τις Αριστοτελικές του αναλύσεις επί του χριστιανισμού κατέδειξε τον τρόπο της προσωπικής υπεροχής που από το μυαλό του ανθρώπου κατεβαίνει στο άτομο και στην πόλη και στον κόσμο. Δεν δικαιολογείται η σημερινή χειραγώγηση και αποβλάκωση του ευρωπαίου, του Έλληνα.

«Τα φυσικά δίκαια μας είναι: πρώτον το να είμεθα όλοι  ίσοι και όχι ο ένας ανώτερος από τον άλλο, δεύτερον να είμεθα ελεύθεροι και όχι ο ένας σκλάβος του αλλουνού, τρίτον να είμεθα σίγουροι εις την ζωήν μας και κανείς να μην μπορεί να μας την πάρη αδίκως και κατά την φαντασίαν του… όλοι οι άνθρωποι χριστιανοί και τούρκοι είναι ίσοι». Τα προφητικά αυτά λόγια ανήκουν στην Νέα Πολιτική διοίκηση του Ρήγα. Του Ρήγα που ονειρεύθηκε τη μεγάλη Ελλάδα η οποία υπό τον πανάρχαιο λόγο της θα εσώκλειε τα έθνη των Βαλκανίων στη δημιουργία της ενδόξου «Ελληνικής δημοκρατίας του»(αλλά είπαμε ποιος είναι ο Ρήγας οι νεοέλληνες έχουν άλλους «αριστερούς» σωτήρες»).Ο ευρωπαίος πρέπει να διαβάσει την πολιτική διοίκηση του Ρήγα και να κατανοήσει ποιος είναι αυτός που  φέρει το διαφωτιστικό λόγο του Ρήγα και της Γαλλικής επανάστασης και ποιο είναι το ισλάμ. Θα πρέπει να κατανοήσει και πάλι τα έτη πολιτιστικού φωτός που τον χωρίζουν από όσα πρέπει να ξεπεράσει, ας διανοηθεί ποιοι θέλουν να τον «σκοτώνουν κατά την φαντασία τους» που τόσο προφητικά αναφέρει ο Ρήγας. Ο οποίος Ρήγας βέβαια επίτηδες αναφέρει «όλοι οι χριστιανοί και τούρκοι είναι ίσοι» δεχόμενος τη λογικότητα του χριστιανισμού απορρίπτοντας το άλογο του ισλάμ. Αυτός ο άνθρωπος που στραγγαλίσθηκε από τους ισλαμιστές οθωμανούς παραμένει η λύση στο σημερινό ευρωπαϊκό αδιέξοδο.

Ας μεταφέρουμε εδώ ένα συγκεκριμένο διάλογο ανάμεσα στους πρωταγωνιστές της  μεταπολίτευσης εις την χώραν μας: «Κωνσταντίνος Καραμανλής: Και βέβαια ανήκομεν εις την Δύσιν όπως άλλοι λαοί ανήκουν εις τους Αδεσμεύτους, άλλοι ανήκουν στους ανατολικούς, άλλοι ανήκουν εις τους αφρικανούς.

Ανδρέας Παπανδρέου: «προτιμάμε να ανήκομεν εις τους Έλληνας».

Επιθυμώ διακαώς να πληροφορηθώ γιατί οι εκλεγμένες κυβερνήσεις οδήγησαν την Ελλάδα σε αυτό το σημερινό σημείο, επίσης επιβάλλεται όλοι οι Έλληνες να πληροφορηθούν τι έχει συμβεί στη χώρα από την ίδρυση του Ελληνικού κράτους (3 Φεβρουαρίου 1830) έως σήμερα.

*Ο Βασίλειος Μακρυπούλιας είναι δρ. Φιλοσοφίας.