«Θα έλθει καιρός που οι άνθρωποι θα τρελαθούν…»

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

Στα «αγγελικά» χρόνια του Σταλινισμού, ο οποίος είχε μετατρέψει την σοβιετική χώρα σε απέραντο εργοτάξιο κνουτοκρατούμενων μυρμηγκιών ή σε στρατόπεδα εξοντώσεως ανεπιθύμητων, χιλιάδες φυλακισμένοι είχαν επισκεπτήριο μία φορά τον χρόνο, για δεκαπέντε λεπτά. Οι γυναίκες τους – όπως μας το διηγείται ο Σολζενίτσιν στο «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ – που συχνά ζούσαν χιλιάδες μίλια μακριά, μάζευαν καπίκι-καπίκι τα ναύλα τους, όλο το χρόνο, για να ταξιδέψουν την ορισμένη ημερομηνία, που μπορούσαν να αντικρίσουν το πρόσωπο του συζύγου τους, μόλις για 15 λεπτά, και μάλιστα πίσω από ένα τραχύ, προστατευτικό πλέγμα.
Κι ενώ «ζούσαν» γι’ αυτήν την στιγμή και ετοίμαζαν τα λόγια, που θα τους έλεγαν μες στα 15 αυτά λεπτά, τις πιο πολλές φορές δεν άνοιγαν καθόλου το στόμα, μόνο κοιτάζονταν με πόνο όλη την ώρα, ώσπου να τις απομακρύνουν οι δεσμοφύλακες. Κι αυτό γινόταν για 10, 15 και 25 χρόνια.

Τι κρατούσε τόσο σφιχτά δεμένες τις καρδιές εκείνες; Μα το βαθύ και δυνατό μυστήριο της οικογένειας, το ευλογημένο καταφύγιο. Τα 15 λεπτά αρκούσαν, για να βιώσουν και να επιβεβαιώσουν οι δύστυχες εκείνες γυναίκες, την θεόζευκτο ένωση.

Είναι γνωστό πως, όσο βασίλευαν στις χώρες εκείνες τα σκοτάδια του μαρξισμού, οι θεσμοί που δέχτηκαν τα πιο βαριά πλήγματα ήταν η οικογένεια και η Ορθοδοξία, η οποία περιβάλλει τον γάμο και την οικογένεια με την ομορφιά, την χάρη και την ιερότητα του μυστηρίου.

Θυμίζω ότι ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης, και παράδειγμα προς μίμηση, είχε αναδειχθεί ο Πάβελ Μορόζιν, ο φανατισμένος έφηβος, που κατήγγειλε στις αρχές τους γονείς του, ως κουλάκους (=εύποροι χωρικοί), προκαλώντας την δολοφονία τους και του οποίου το άγαλμα κατεδαφίστηκε, όταν σαρώθηκε ο «υπαρκτός» σκοταδισμός.

Ο Μορόζιν είχα υψωθεί σε πρότυπο επαναστατικής αρετής και κομματικής αφοσιώσεως, όντας στην πραγματικότητα η πιο κυνική ενσάρκωση του ολοκληρωτικού πνεύματος, αυτού που απέκοβε τον άνθρωπο από κάθε κοινωνικό, πνευματικό και προσωπικό δεσμό, για να μπορεί να απορροφηθεί εξ ολοκλήρου από το Κόμμα, να μεταβληθεί σε πειθήνιο ενεργούμενό του.

Όταν κατέπεσε το καθεστώς του τρόμου, όλα αυτά σωριάστηκαν. Όμως, ό,τι άρχισε εκεί, τελειώνει στην σάπια Δύση, της οποίας καταντήσαμε σκωληκοειδή απόφυση και κακέκτυπο. Το βλέπουμε όλοι. Βάλθηκαν όλα τα κατακάθια της ψευτοπροόδου να μαγαρίσουν και να διαλύσουν την οικογένεια. Σύμφωνα συμβίωσης, υιοθεσίες παιδιών από ομοφυλόφιλους, παράνοιες του τύπου δύο άνδρες και μια γυναίκα να ονομάζονται «οικογένεια», ποινικοποίηση ουσιαστικά της πολυτεκνίας, πράξεις που μαραζώνουν το ολόδροσο δέντρο της οικογένειας. (Κάποτε οι γονείς είχαν την τάση να αποκτούν πολλά παιδιά, τώρα τα παιδιά έχουν την τάση να αποκτούν πολλούς γονείς)

Και όπως έχω ξαναγράψει τα δηλητήρια ενσταλάζονται από το σχολείο ακόμη.
Δεν θα βρεις στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο ούτε ένα κείμενο στα «περιοδικά ποικίλης ύλης», τα ζοφερά βιβλία Γλώσσας, στο οποίο να εξυμνείται και να προβάλλεται η υγιής οικογένεια. Διαζύγια, απιστίες γονέων, ενδοοικογενειακή βία, σκύβαλα και περιτρίμματα, που μαυρίζουν τις ψυχές των παιδιών και γκρεμίζουν τα έσχατα οχυρά της Ρωμιοσύνης.

Ο θεσμός της οικογένειας, εκτός από προστασία και θαλπωρή, ικανοποιεί και την ανάγκη που αισθάνεται το άτομο να είναι μέλος μιας κοινότητας οικείας, αμεσότερης και προσωπικής. Λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός και καταφύγιο, κάτι παρόμοιο ισχύει και για την έννοια της πατρίδας. («Δεν ζει χωρίς πατρίδα, η ανθρώπινη ψυχή» λέει ο Παλαμάς).

Τις τελευταίες όμως δεκαετίες εν ονόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμού και αβασάνιστου εξευρωπαϊσμού, καταστρέψαμε αδίστακτα της εθνικές μας ρίζες, εγκαταλείψαμε την έξοχη παράδοσή μας, που δεν ήταν στοιχείο αισθητικό και διακοσμητικό, όπως συνήθως το θεωρούν οι «θολοκουλτουριάρηδες», αλλά το υπαρξιακό υφάδι ζωής του λαού μας, το ευλογημένο καταφύγιο, αποδυναμώσαμε και διαλύουμε πια την οικογένεια και ιδού τα επίχειρα της αφροσύνης.

Διαζύγια και, κυρίως τα νέα παιδιά, ανέστια και πνευματικώς λιμοκτονούντα, μιας και δεν βρίσκουν «καταφυγή και σκέπη κραταιά» στην οικογένεια, αποδημούν «εις χώραν μακράν», βρίσκουν άλλες «οικογένειες» επικίνδυνες και ακραίες που τους προσφέρουν, εκτός από προστασία, και κουκούλες, ουσίες, μολότωφ, βία, μίσος, φανατισμό και καταστροφή.

Πόσο επίκαιρος είναι ο Φώτης Κόντογλου, όταν έγραφε πριν από 50 χρόνια, στα «Μυστικά Άνθη»: «Η νεότητα μαραζώνει γιατί δεν έχει, η δυστυχισμένη, μήτε σκοπό στη ζωή της, μήτε ενθουσιασμό για κάποιες ιδέες, μήτε όρεξη για τίποτα. Άκεφη και ανόρεχτη. Είναι σαν υπνοβάτης. Συζητά ολοένα για ασήμαντα πράγματα που τους δίνει μεγάλη σημασία και είναι να κλαίγει κανείς ακούγοντας τις κουβέντες της, τα πειράγματά της, και βλέποντας τις ανόητες σκηνοθεσίες, που μ’ αυτές προσπαθεί να δώσει κάποια σημασία στη ζωή. Οι ψυχές των νέων είναι ρημαγμένες από τα άγρια ένστικτα, που τα ανεβάσανε στην επιφάνεια από τα σκοτεινά τάρταρα της ανθρώπινης φύσης, κάποιοι εχθροί του ανθρώπου, κάποιοι πνευματικοί ανθρωποφάγοι, που ανάμεσά τους πρωτοστατεί ένας τρελλός λύκος λεγόμενος Νίτσε, μία μούμια σαν παλιόγρια λεγόμενη Βολταίρος, κάποιος ζοχαδιακός Φρόυντ, κι ένα πλήθος από τέτοια όρνια και κοράκια και νυχτερίδες.

Όσοι τους θαυμάζανε, ας καμαρώσουνε σήμερα τα φαρμακερά μανιτάρια που φυτρώσανε μέσα στις καρδιές και στις ψυχές της γαγγραινιασμένης ανθρωπότητας»).

Και η τρισάθλια κυβέρνηση, αντί να στηρίζει την οικογένεια και δη την πολύτεκνη, να διατηρήσει τα ούτως ή άλλως πενιχρά ευεργετήματα του γάμου και της παιδοποιίας, ψηφίζει ή ανέχεται νόμους, όπως η πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τα «κόκκινα δάνεια», 760.000 σπίτια ενδιαφέρει, που κτίστηκαν με αίμα και τίμιο κόπο στην πλειονότητά τους, απόφαση που αν εφαρμοστεί, συν τοις άλλοις, θα διώξει στα ξένα και χιλιάδες άλλες ελληνικές οικογένειες. Και το κράτος-σκαντζόχοιρος, θα σπεύσει βεβαίως να τις αντικαταστήσει με παράνομους λαθρομετανάστες. Εξάλλου ο πρωθυπουργός πολλάκις καμαρώνει που μεταβαλλόμαστε σε πολυπολιτισμική χώρα. Ζούμε σε τρελές εποχές, έφτασε ο καιρός που οι άγιοι μας είχαν προειδοποιήσει:

Έρχεται καιρός”, έλεγε ο Μέγας Αντώνιος, “ίνα οι άνθρωποι μανώσιν· επάν δε ίδωσι τινά μη μαινόμενον,
επαναστατήσονται αυτώ, λέγοντες: συ μαίνει, διά το μη είναι όμοιον αυτοίς”. Θα έλθει καιρός που οι άνθρωποι θα τρελαθούν, θα παραφρονήσουν. Εάν δουν κάποιον λογικό, θα επαναστατήσουν εναντίον του, λέγοντες: εσύ είσαι τρελός, γιατί δεν θα είναι όμοιός τους…

Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκίς