Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Σταχυολόγηση ορισμένων πρόσφατων γεγονότων και δηλώσεων με παράθεση των σχετικών πηγών. Πράγματα που ευθέως παραπέμπουν στο ότι διανύνουμε ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μία επώδυνη συμφωνία «Πρεσπών του Αιγαίου» πολύ σύντομα/
16 Δεκεμβρίου 2022 – Συνάντηση της Διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη (Άννα-Μαρία Μπούρα) με τον Εκπρόσωπο του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Ιμπραχίμ Καλίν) στις Βρυξέλλες και ειδικότερα στα γραφεία της Γεμανικής αντιπροσωπείας. Η συνάντηση έγινε παρουσία του διπλωματικού συμβούλου του Γερμανου Καγλεκαρίου Όλαφ Σόλτς (Γενς Πλέτνερ). Πηγή [1]
27 Δεκεμβρίου 2022 – Συνέντευξη του Αμερικανού υφυπουργού εξωτερικών Τζέφρι Πάιατ (και πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα) στην Real News όπου ξεκάθαρα καλεί την Ελλάδα και Τουρκία σε συνεργασία και συνεκμετάλλευση. Αντιγράφω μία φράση του: «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος». [πηγή 2]
Σημείωση: η «εταιρική δυναμική» πιθανώς αναφέρεται σε κάποια εταιρεία στην οποία θα συμμετέχουν οι εμπλεκόμενες χώρες, δηλαδή η Ελλάδα, η Τουρκία, πιθανώς η Κύπρος, το Ισραήλ, και – προφανώς – και οι ίδιες οι ΗΠΑ. Όποιος καταλαβαίνει κάτι άλλο, ας το πει.
31 Δεκεμβρίου 2022 – Η Εστία αποκαλύπτει ότι ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπτρίτης συναντιέται με τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Οζουγκεργκίν και μάλιστα «τακτικά σε ουδέτερο έδαφος σε οικία γνωστής προσωπικότητας των Αθηνών με βαρύ ιστορικό όνομα και συνομιλούν για τα πάντα κάτω από τα ραντάρ.» Πηγή [3]
5 και 8 Ιανουαρίου 2023 – Κοινοποιώ στο Αντίβαρο και στην Εστία σειρά δημοσιευμάτων σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης (τούτερ) του ειδικού συμβούλου ενέργειας του πρωθυπουργού Νίκου Τσάφου από τις 8 Δεκεμβρίου 2020. Σε αυτά έλεγε ότι η Ελλάδα αποδέχθηκε μειωμένη επήρεια των νησιών της (Ρόδο-Κάρπαθο-Κάσο-Κρήτη) στην οριοθέτηση με την Αίγυπτο τον Αύγουστο του 2020, και αυτή η υποχώρηση θα αποτελέσει τη βάση επίλυσης του προβλήματος του συμπλέγματος του Καστελλορίζου με την Τουρκία. Στο ίδιο κείμενο χρησιμοποιούσε και τον όρο «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου». Τα δημοσιεύματα αυτά του κ. Τσάφου, τα είχα δει το καλοκαίρι του 2022, αλλά δεν ήθελα να τα κοινοποιοήσω περαιτέρω, παρόλο που είχαν γίνει στα αγγλικά και είχαν ήδη χιλιάδες θεάσεις και εκατοντάδες άνθρωποι είχαν αλληλεπιδράσει με σχόλια κλπ. Μετά όμως από τις αποκαλύψεις των προηγουμένων ημερών, δεν υπήρχε νόημα. Πηγή [4] με όλες τις εικόνες από τα δημοσιεύματα του κ. Τσάφου
10 Ιανουαρίου 2023 – Ο Νίκος Τσάφος ζητάει συγγνώμη και μετά από 25 μήνες διαγράφει τα δημοσιεύματά του. Στο απολογητικό του μήνυμα αναφέρει μόνο την κακή χρήση του όρου «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου». Αλλά βεβαίως, σβήνει όλη τη σειρά. Πηγή [5α] και πηγή [5β]
25 Μαρτίου 2023 – Ο Ερντογάν στέλνει ευχές στον Μητσοτάκη για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου! Για πρώτη φορά στα χρονικά. Αποσπάσματα από τις ευχές: «Είμαι πεπεισμένος ότι η σχέση και συνεργασία μεταξύ των χωρών μας θα αναπτυχθούν περαιτέρω με τις κοινές μας προσπάθειες την προσεχή περίοδο». Και καταλήγει: «Δράττομαι της ευκαιρίας να επαναλάβω τις καλύτερές μου ευχές τόσο για την προσωπική σας υγεία και ευημερία όσο και για την υγεία και ευημερία του ελληνικού λαού». Πηγή [6]
6 Απριλίου 2023 – Ο Εκπρόσωπος του Τούρκου Προέδρου Ιμπραχίμ Καλίν δίνει συνέντευξη σε τουρκικά ΜΜΕ στην οποία ανακοινώνει ότι «έχουμε στήσει μηχανισμό εξομάλυνσης με την Ελλάδα». Πηγή [7]
7 Απριλίου 2023 – Ο Τούρκος υπουργός εθνικής αμύνης Ακάρ μετά από συνάντηση με τον Έλληνα ομόλογό του Παναγιωτόπουλο , δήλωνε ότι «το προσεχές διάστημα, αναμένουμε θετικές εξελίξεις» μετά από συμφωνία των δύο ότι το «μορατόριουμ καλής γειτονίας» θα επεκταθεί από την τελική ημερομηνία της 15ης Ιουνίου και θα ισχύει έως τις 15 Σεπτεμβρίου. Την ίδια ώρα ο Καλίν σε συνέντευξή του στο τουρκικό πρακτορείο Ανατολή δήλωνε ποια είναι τα ελληνοτουρκικά θέματα προς επίλυση λέγοντας: «Υπάρχουν θέματα. Υπάρχει η ασφάλεια των συνόρων. Υπάρχει ο εναέριος χώρος. Υπάρχουν θέματα υφαλοκρηπίδας, υπάρχει το Λιμενικό, υπάρχουν οι διπλωματικές σχέσεις. Έχουμε πολλά θέματα φυσικά με την Ελλάδα. Η Τουρκία και η Ελλάδα να λύσουν τα προβλήματά τους μιλώντας απευθείας μεταξύ τους». Πηγή [8]
Σημείωση: πίσω από την «ασφάλεια των συνόρων» υπάρχει και το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών. Το ζήτημα του εναέριου χώρου σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουν τα 10 μίλια της έκτασής του καιζητούν να μειωθούν στα 6. Να προσθέσω εδώ, ότι τα 10 μίλια είναι λιγότερα από τα 12, οπότε εάν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια, τότε τα 10 μίλια του εναέριου χώρου θα είναι λιγότερα και όχι περισσότερα. Συνεπώς οι Τούρκοι όχι απλώς επιμένουν να μην δέχονται την επέκταση (έχουν κυρήξει και casus belli επ’ αυτού), ζητούν και μείωση των 10 μιλίων του εναέριου χώρου, όπως στα 6 των χωρικών υδάτων που έχουμε σήμερα. Αυτό το προσθέτω για να γκρεμιστούν τα όνειρα κάποιων ότι είναι δυνατόν να πάμε στη Χάγη, αφού επεκτείνουμε τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια.
15 Οκτωβρίου 2020 – Ο υπουργός επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης δηλώνει ξεκάθαρα ότι «η κόκκινη γραμμή είναι στα έξι μίλια». Ναι, σωστά διαβάσατε. Ήδη από τον Οκτώβριο του 2020, δηλαδή δύο μήνες μετά τη συμφωνία με την Αίγυπτο και δύο μήνες πριν ο Τσάφος μας πει ότι η υποχώρηση με την Αίγυπτο αποτελεί τη βάση για την επίλυση των διαφορών μεμ την Τουρκία. Πηγή [9].
29 Αυγούστου 2020 – Μια που πήγε η συζήτηση στην οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο, να θυμίσω ένα άρθρο μου τις πρώτες ημέρες μετά την ανακοίνωση της Συμφωνίας, όπου έλεγα ότι δεν ήταν επωφελής για την Ελλάδα α. λόγω της αποδοχής μειωμένης επήρειας, και β. λόγω της μερικής οριοθέτησης μέχρι τον 28ο μεσημβρινό (στα μέσα της Ρόδου) και όχι ανατολικότερα. Πηγή [10].
Ταυτόχρονα με όλα αυτά, έχουμε και σειρά αρθρογραφίας και δηλώσεων που ευθέως παραπέμπουν σε «Πρέσπες του Αιγαίου», πχ Νίκος Αλιβιζάτος στις 2 Απριλίου 2023 [πηγή 11], Ντόρα Μπακογιάννη, Νίκος Φίλης και πολλοί άλλοι.
(Σχετικά με τις μειωμένες επήρειες των νησιών, βλέπε και ακόλουθες πηγές στη σημείωση [12])
[Προσθέτω και αυτό
13 Δεκεμβρίου 2015 – Ο Άγγελος Συρίγος έγραφε σε άρθρο που έδειχνε πλήρη κατανόηση της αξίας του συμπλέγματος Καστελλορίζου.
«Εκτιμάται ότι η Αίγυπτος θα προτιμούσε να υπογράψει με την Ελλάδα μερική οριοθέτηση, μέχρι και την Κρήτη και να άφηνε εκτός την υπόλοιπη περιοχή έως το τριεθνές. Η αποδοχή μιας τέτοιας προτάσεως θα ήταν λανθασμένη. Θα δημιουργούσε την εύλογη εντύπωση ότι η Ελλάδα έχει παραιτηθεί των δικαιωμάτων της στην υπόλοιπη περιοχή».]
Κόκκινη γραμμή
Οι πηγές του Διεθνούς Δικαίου είναι τέσσερις: α. διμερείς συμφωνίες, β. διεθνείς συμφωνίες, γ. νομολογία Διεθνούς Δικαστηρίου και δ. εθιμικό δίκαιο.
Εν προκειμένω, εκτός από την Τουρκία η οποία έχει 12 μίλια χωρικά ύδατα στη Μαύρη Θάλασσα από την δεκαετία του 1960 (20 χρόνια πριν υπογραφτεί το Δίκαιο της Θάλασσας) και την Ελλάδα (που μόλις πρόσφατα το 2021 τα επέκτεινε στο Ιόνιο στα 12 μίλια και παντού αλλού έχει 6), μόνο η Ιορδανία έχει λιγότερα από 12 μίλια, αλλά αυτή είναι αμελητέα περίπτωση διότι ουσιαστικά χρησιμοποιεί τη μέση γραμμή για την πολύ λεπτή λωρίδα ακτών που έχει.
Όλες οι άλλες χώρες αποδέχονται είτε ως μέρη του Δικαίου της Θάλασσας, είτε όχι αλλά ως απόρροια του διεθνούς εθιμικού δικαίου, τα 12 ναυτικά μίλια ως χωρικά ύδατα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι κόκκινη γραμμή ενός οιουδήποτε συνυποσχετικού για παραπομπή στη Χάγη για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ με την Τουρκία είναι η προϋπόθεση επέκτασης των χωρικών υδάτων (αιγιαλίτιδας ζώνης) στα 12 ναυτικά μίλια σε όλα τα νησιά χωρίς εξαίρεση.
Απαράβατη κόκκινη γραμμή είναι δηλαδή να μην γίνει η Ελλάδα η μοναδική χώρα στον κόσμο με λιγότερα από 12 μίλια χωρικά ύδατα.
Κόκκινη γραμμή είναι επίσης η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία δεν γίνονται δεκτές.
Σημειώσεις και πηγές
[1] https://www.protothema.gr/politics/article/1319781/mustiko-tet-a-tet-boura-kalin-stis-vruxelles/
[4] https://www.antibaro.gr/article/33979
[5] https://www.antibaro.gr/article/34042 και https://www.estianews.gr/kentriko-thema/syngnomi-zitise-%e1%bd%81-symvoulos-to%e1%bf%a6-prothypourgo%e1%bf%a6-gia-to-tourkiki-dimokratia-voreiou-kyprou/
[10] https://www.antibaro.gr/article/27944
[11] https://www.kathimerini.gr/opinion/562350592/ti-kyvernisi-prosdokoyme/
και πιο συγκεκριμένα η τελευταία του παράγραφος:
«Αν οι ανωτέρω σκέψεις ευσταθούν, δεν μπορεί κανείς παρά να θέσει το ακόλουθο ερώτημα: Το μεσοδιάστημα που θα μεσολαβήσει έως την πιθανή επάνοδο στην πεπατημένη των μονοκομματικών κυβερνήσεων, μήπως προσφέρεται για να ληφθούν από την κυβέρνηση συνασπισμού που θα σχηματιστεί μετά τις 2 Ιουλίου κάποιες αποφάσεις που κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν μπορεί, υπό τις σημερινές τουλάχιστον συνθήκες, να πάρει από μόνο του; Πέρα από τις μείζονες εσωτερικές εκκρεμότητες, όπως η εκ βάθρων αναδιοργάνωση των μυστικών υπηρεσιών, η ενίσχυση των ανεξάρτητων αρχών και η πολυαναμενόμενη δικαστική μεταρρύθμιση, μήπως είναι ιδανική περίοδος για έναν φιλόδοξο επανακαθορισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, για μια «Συμφωνία του Αιγαίου», στον δρόμο που χάραξαν Ελευθέριος Βενιζέλος και Κεμάλ Ατατούρκ το 1930;
Αναγκαία, προφανώς, προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η νέα κυβέρνηση να μην είναι απλώς συμμαχική, αλλά όσο το δυνατόν «οικουμενικότερη». Θα τολμήσουν άραγε τα τρία τουλάχιστον μεγάλα κόμματα να κάνουν το αποφασιστικό βήμα;»
Σημείωση [12]
- Λεόντιος Πορτοκαλάκης, ΕΛΙΣΜΕ, Οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου. Σκέψεις και προβληματισμοί : 44%-56%, δηλαδή συνολικά 88% η Ελλάδα.
- Μιχάλης Κλαπάνης, Συνταγματάργχης ε.α., Ανιχνεύσεις, Ανάλυση της Συμφωνίας Ελλάδας- Αιγύπτου. (παραχώρηση 6.777,70 τετραγωνικών χιλιομέτρων από τη μέση γραμμή, χωρίς να το υπολογίζει σε ποσοστό)
- Αδαμίδης Βασίλης, slpress, Γιατί η συμφωνία του Καΐρου συμφέρει την Ελλάδα : 90% η Κρήτη, 44%-56% συνολικά, δηλαδή συνολική επήρεια 88% η Ελλάδα
- Ανδρέας Σταλίδης, slpress, Η τουρκική αντίδραση δεν αποδεικνύει ότι η Συμφωνία του Καΐρου είναι επωφελής (90% Κρήτη, 70% Κάρπαθος)
- Γιώργος Σαχίνης (90% Κρήτη, Ρόδος 70%, Κάρπαθος 67.5%)
- Δημήτρης Βίτσας (90% Κρήτη, 70% Κάρπαθος, 50% Ρόδος)
7 comments
Πολύ καλή και τεκμηριωμένη δουλειά. Και πάλι συγχαρητήρια, Ανδρέα. Είναι πλέον βέβαιο ότι βαδίζομε προς τις «Πρέσπες του Αιγαίου». Το πρόβλημα είναι πώς θα τις αποφύγομε. Αλλάζοντας κυβέρνηση στις ερχόμενες εκλογές; Και να φέρομε ποιον/ποιους; Δεν έχω πια εμπιστοσύνη σε κανέναν από τούς “μεγάλους”, οι δε “μικροί” κι άγνωστοι, εν πολλοίς, δεν έχουν καμμία πιθανότητα ούτε στην Βουλή να μπουν. Γνωρίζομε εκ πείρας πώς ψηφίζει ο Έλληνας. Δυστυχώς, στην συντριπτική του πλειονότητα, δεν προτάσσει τα εθνικά του θέματα.
Τί χρείαν έχομεν μαρτύρων; Συμβάντα και δηλώσεις (όχι αφελών, αλλά υπογείως και υπούλως δρώντων κυβερνώντων) που μαρτυρούν τί κάνει νιάου στα κεραμίδια!
Παρατηρήσεις:
Τυχόν επέκταση (αμήν και πότε ή ποτέ;) των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στα 12 ν.μ. θα εσήμαινε αυτομάτως κυριαρχία της χώρας σε αυτή την ακτίνα απο τις γραμμές βάσης κάθε ακτογραμμής της (ηπειρωτικού και νησιωτικού εδάφους), στον βυθό, το υπέδαφος, τη θάλασσα και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο.
Εξαιρέσεις:
– Mέσα στα χωρικά ύδατα έχουν δικαίωμα αβλαβούς διέλευσης τα εμπορικά πλοία άλλων χωρών. Η αβλαβής διέλευση δεν περιλαμβάνει τη διέλευση υποβρυχίων, αεροσκαφών και την αλιεία.
– Σε περίπτωση αλληλοεπικάλυψης των χωρικών υδάτων μεταξύ γειτονικών κρατών (π.χ. ελληνικά νησιά ανατολικού Αγαίου με τουρκικές ακτές), η οριοθέτηση γίνεται στη μέση γραμμή μεταξύ των γραμμών βάσης των κρατών, εκτός εάν τα εν λόγω κράτη συμφωνήσουν διαφορετικά (π.χ ελληνο-τουρκικά μαγειρέματα).
Ένα κράτος μπορεί να επιλέξει μικρότερη ακτίνα χωρικών υδάτων – παγκόσμιο αρνητικό παράδειγμα η Ελλάδα με αιγιαλίτιδα ζώνη στο Αιγαίο στα 6 ν.μ. σε βάρος της και προς όφελος του γείτονα.
“Κόκκινη γραμμή είναι επίσης η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Εκπτώσεις στην εθνική κυριαρχία δεν γίνονται δεκτές”
Πριν αλέκτορα … Στις ΗΠΑ παραδίδει η Ελλάδα ρωσικό εξοπλισμό απο τα νησιά
Επειδή είμαστε επιλήσμονες και ξεχνάμε εύκολα παρελθούσες πράξεις και γεγονότα, θα μνημονεύσω παρακάτω, τί μας έφερε σε αυτά τα ταραγμένα νερά των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, που δεκαετίες τώρα ταλανίζουν βάναυσα το ελληνικό κράτος, την πολιτική του και ολόκληρο το ελληνικό έθνος.
Οι βασικές τουρκικές αμφισβητήσεις και ενέργειες σε όλο το αιγαιακό και κατ’ επέκταση δυτικό τμήμα της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου, ξεκινούν αμέσως με την ανάληψη κυβερνητικής θητείας ως πρωθυπουργού του Κώστα Σημίτη (1996 – 2004).
Οι πράξεις και το πέρασμα του ανθρώπου αυτού απο το “τιμόνι” της χώρας προξένησαν ανεπανόρθωτες βλάβες στα εθνικά δίκαια της Ελλάδας που οι εμπρηστικές προεκτάσεις τους στο διηνεκές, υποχρεώνουν σήμερα την Ελλάδα να βρίσκεται διαρκώς υπό πίεση και να τρέχει να προλάβει γεγονότα που δημιουργεί η Τουρκία, βασιζόμενη ακριβώς στις απαράδεκτες «συναινέσεις» αυτού του ανεκδιήγητου πολιτικού ολετήρα. Έχουμε και λέμε:
– 30-31 Ιαν. 1996 η “Κρίση των Ιμίων”, η πρώτη σοβαρή και χρεοκοπική διαχείριση εκ μέρους του Σημίτη, των έκνομων τουρκικών ενεργειών και απαιτήσεων, όπου υπο την φιλοτουρκική συμβολή των Αμερικανών (τους οποίους ο μπιμπικάνθρωπος ευχαρίστησε), η κρίση εκτονώνεται με συναίνεση της κυβέρνησης Σημίτη ότι οι μέχρι πρότινος κατοχυρωμένες με διεθνή Σύμβαση ελληνικές βραχονησίδες, πλέον δεν ανήκουν σε κανένα “no ships, no troops, no flags”, δυο φαντάσματα μέσα σε ένα ελληνο-τουρκικό πουθενά ! Το «γκριζάρισμα» των Ιμίων άνοιξε στη συνέχεια διάπλατα τον δρόμο και την όρεξη των Τούρκων για όλο και πιο έντονες αμφισβητήσεις και αρνήσεις ελληνικής κυριαρχίας, προβάλλοντας το αφήγημα της “γαλάζιας πατρίδας” που αφορά στη διχοτόμηση του Αιγαίου με μια μεγάλη «ποικιλία» νησιών, νησίδων και βραχονησίδων ων ουκ έστι τέλος!
– 8 Ιουλίου 1997 Νατοϊκή Σύνοδος Κορυφής στη Μαδρίτη, ο Σημίτης συμφώνησε να αναγνωρίσει στη Τουρκία «νόμιμα και ΖΩΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ στο Αιγαίο ! Δηλαδή, έλληνας πρωθυπουργός με υπογραφή του κι ενεργώντας ως ιδιοκτήτης κι έμπορας των ελληνικών δικαιωμάτων, έδωσε στη Τουρκία το δικαίωμα να έχει λόγο ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ένα χώρο ελληνικό κατά 73% αν η Ελλάδα επεκτείνει, όπως έχει απόλυτο δικαίωμα βάσει του διεθνούς δικαίου, τα χωρικά της ύδατα στα 12 ν.μ.!
Μετά απο αυτό η Τουρκία, εκεί όπου προ Σημίτη είχε απλά μόνο δικαιώματα ειρηνικής διέλευσης βάσει των διεθνών κανόνων, θεωρεί πλέον δικαίωμά της και συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχουν στον χάρτη εκ φύσεως, αλλά ούτε και ιστορικά και πληθυσμιακά, τα ελληνικά νησιά από Λήμνο/Λέσβο έως Ρόδο/Κάρπαθο και Κρήτη, και απαιτεί δικαιώματα ποικιλότροπης παρουσίας σε ολόκληρο το Αιγαίο. Με τον τρόπο αυτό ο Σημίτης έβαλε από τη πόρτα την Τουρκία στο Αιγαίο εκεί που ούτε απ’ το παράθυρο δεν θα μπορούσε να μπει κι έτσι οι ατέρμονες τουρκικές διεκδικήσεις στο Αιγαίο, μεταμορφώθηκαν σε «νόμιμες», ως και «αποδεκτές»!
– 10 Δεκ. 1999, δύο χρόνια μετά, στη Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. στο Ελσίνκι, ήρθε το κερασάκι στην τούρτα. Ο ίδιος πρωθυπουργός εφεύρε εκ του μηδενός κι αποδέχθηκε επισήμως με την υπογραφή του για πρώτη φορά, την ύπαρξη συνοριακών διαφορών της Ελλάδας με την Τουρκία, ανοίγοντας ακόμη περισσότερο την όρεξη στο ύπουλο σκεπτικό των Τούρκων να φάνε ελληνικά εδάφη και θάλασσες!
Έτσι στο ελληνικό αρχιπέλαγος, που από 3500 χρόνια κατοικείται αδιαλλείπτως από Έλληνες κι όπου η Τουρκία το πολύ-πολύ έχει μόνο δικαίωμα διέλευσης βρέθηκε ο μπιμπικάνθρωπος και κάποιοι άλλοι λεγόμενοι Έλληνες πολιτικοί που είχαν το θράσος να πουν ότι “η θάλασσα δεν έχει σύνορα» και πως οι Έλληνες δεν πρέπει «να είναι μοναχοφάηδες», υπονοώντας πως και οι Τούρκοι «δικαιούνται να φάνε» ό,τι είναι ελληνικό ! Τόσο αίσχος εθνικό πού αλλού το βρίσκεις; Αυτό που σε μια κανονική χώρα θα διώκονταν ως εσχάτη προδοσία, στην Ελλάδα περνάει ανώδυνα, αν δεν επιβραβεύεται κιόλας!
Βγαίνουν μετά «αφελείς» και μας λένε, όλα αυτά έγιναν για να μη γίνει πόλεμος, και δεν καταλαβαίνουν τί τεράστια ηλιθιότητα ξεστομίζουν! Ανοίγουν το στόμα του θηρίου. Αυτή η περίφημη «αποφυγή του πολέμου» τίποτα άλλο ως τώρα δεν απέφερε, παρά μια ακατάπαυστη αλληλουχία τουρκικών διεκδικήσεων, απαιτήσεων, παραβιάσεων, απειλών, παρανομιών, δυσμενών τετελεσμένων και μια συνεχή και ατελείωτη εμπόλεμη κατάσταση και πόλεμο φθοράς, που βρίθει από εχθρικές πράξεις με αντανακλάσεις σε όλα τα επίπεδα των σχέσεων.
Ο Σημίτης με τις ενέργειές του,
1) άνοιξε την κερκόπορτα στο Αιγαίο για να μπουν οι Τούρκοι
2) έδωσε στους Τούρκους την «δυνατότητα» να ζητούν απ’ την Ελλάδα «διαπραγματεύσεις» επί θεμάτων ελληνικής εθνικής κυριαρχίας
3) με τα Ίμια έθεσε σε αμφισβήτηση οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις σε όλο το Αιγαίο, στη διακριτική ευχέρεια της Τουρκίας.
Πρόκειται για τραγελαφικές καταστάσεις τις οποίες, καμία χώρα στο κόσμο με κάποια αξιοπρέπεια δεν θα μπορούσε ποτέ να παραδεχθεί και να δεχθεί να θέσει σε εφαρμογή!
– Ενδιάμεσα μεταξύ 1997 και 1999, διαδραματίστηκε και η «υπόθεση» των S300 στη Κύπρο, με πρωταγωνιστή πάλι τον Κώστα Σημίτη και προπαντός ρυθμιστή σε βάρος της Κύπρου. Συνάμα, ο ίδιος μερίμνησε για να μπει ταφόπλακα στο Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, που ήταν μια απαραίτητη αντιστάθμιση προς την τουρκική κατοχή της Β. Κύπρου, την οποία το 1974 ο Καραμανλής εκούσια δεν αντιμετώπισε αφήνοντας στην τύχη του τον κυπριακό ελληνισμό.
– Μεταξύ Μαδρίτης (1977) και Ελσίνκι (1999), το 1998, ο δαιμονικός κουασιμόδος έλληνας πρωθυπουργός, επωφελούμενος καταχρηστικά της θέσης εξουσίας που κατέχει σχεδίαζε να διαπραγματευτεί με τη Τουρκία και όλα τα άλλα θέματα ελληνικής κυριαρχίας, τα ελληνικά χωρικά ύδατα, την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών, ειδικά των Δωδεκανήσων, πρωτίστως για να «ευχαριστήσει» την Τουρκία μιας και κατά τη γνώμη του, ο ελληνικός στρατός σε αυτά τα νησιά δεν συνιστούσε αξιόλογη απειλή για το θύμα Τουρκία.
Τούτα εξάγονται από ένα τηλεγράφημα του Νίκολας Μπερνς, πρώην αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα, που είχε στείλει στις 20 Ιαν. 1998 στο State Department και δημοσιεύεται στο βιβλίο των Μ. Ιγνατίου και Ν. Μελέτη “Η Συμφωνία που Γκρίζαρε το Αιγαίο”, ένα κείμενο που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.
συνεχίζεται..
– 2001, το μοιραίο έτος της προσχώρησης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, – η αρχή της καταστροφής της ελληνικής οικονομίας.
Ο γερμανοθρεμμένος και γερμανοκατευθυνόμενος Κώστας Σημίτης, (αν είσαι φίλος των Τούρκων είσαι και φίλος των Γερμανών – τα «χνώτα» των δύο αυτών ταιριάζουν απολύτως σε μια ιστορικά αμοιβαία έλξη!) αφού το 1996 είχε ευχαριστήσει κατασυγκινημένος τους Αμερικανούς, ευχαρίστησε το 2001 κατενθουσιασμένος και τους Γερμανούς για την «βοήθεια» που του δώσανε να ρίξει την Ελλάδα στο λάκκο – παγίδα του ευρώ. Αυτομάτως η «ανισόρροπη ισοτιμία» 340,75 δραχμές = 1 ευρώ, υπήρξε μαχαιριά στην ελληνική οικονομία, που ανέβασε άρδην το κόστος όλων των προϊόντων κι εμπορευμάτων, για να ακολουθήσουν οι συνθήκες της καζινο-οικονομίας και το πάρτυ του Χρηματιστηρίου, επικουρούμενο από μια κυβερνητική πολιτική ανοχής και αποσιώπησης, τελείως απαράδεκτη.
Είναι γεγονός ότι το ευρώ συνέβαλλε τα μέγιστα στον υπερδανεισμό της ελληνικής οικονομίας, γιατί ως αποτέλεσμα της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Σημίτη, υπήρξε πρόκληση μεγάλων εξωτερικών ελλειμμάτων, δηλαδή υπερχρέωση της Ελλάδας στο εξωτερικό, με καταστροφικό αντίκτυπο στις ελληνικές εξαγωγές, ενώ αυγάτισε τις εισαγωγές.
Το «δώρο» που ανέμιζε ο Σημίτης στους Έλληνες ήταν βαριά δηλητηριασμένο, και ο ίδιος το ήξερε πολύ καλά, όπως ήξερε πως η Ελλάδα το 2001 δεν ήταν ακόμα έτοιμη κι ούτε μπορούσε να είναι για το «μεγάλο βήμα» της ΟΝΕ. Για να κάνει το χατίρι της Γερμανίας, δεν δίστασε να ρίξει την Ελλάδα στα βράχια, να κάνει το ατόπημα μιας ένταξης λανθασμένης, ανεύθυνης, ανεπαρκούς, δυσανάλογης, ανισόρροπης, και τελικά, σε βάθος χρόνου, διαβρωτικής ολόκληρου του ελληνικού οικονομικού χώρου.
Το έργο του της οικονομικής κατάρρευσης της υποτιθέμενης πατρίδας του Ελλάδας, που είχε ξεκινήσει απο τον προκάτοχό του Ανδρέα Παπανδρέου (με τον αντιπαραγωγικό υπερδανεισμό, τη σπατάλη, τη διαφθορά και διασπάθιση δημοσίου χρήματος, τους διορισμούς και την κατάρρευση των δημοσίων επιχειρήσεων), ήρθε να ολοκληρώσει ο διάδοχος του Σημίτη, Γεώργιος Ανδρεα Παπανδρέου (ΓΑΠ), εξίσου φιλογερμανός και αμερικανόφιλος, έπειτα από την καλά στημένη ελληνική «κατρακύλα» του ευρώ μεταξύ 2001 – 2009, σε ένα crescendo τρομερών εξελίξεων στα επόμενα χρόνια με τους διάφορους Καραμανλή, Σαμαρά, ΓΑΠ, Παπαδήμο, Τσίπρα, Μητσοτάκη τον νεώτερο και το σχεδόν ολικό ξεγύμνωμα της Ελλάδας από τις μεγαλύτερες (και όχι μόνο) βιομηχανίες της, μιας Ελλάδας πειραματόζωου, σε μια πειραματική διαδικασία υφαρπαγής όλου του ελληνικού πλούτου μέσα στη γη και κάτω απο τη θάλασσα σε ένα διάχυτο κλίμα ψεύτικης αλληλεγγύης και αληθινής εξοντωτικής σκοπιμότητας, από το οποίο μόνο γενναίοι ηγέτες με ελληνικό όραμα και αποφασιστικότητα, κόντρα σε φίλους και εχθρούς θα μπορούσαν να δραπετεύσουν, κάτι που ως φαίνεται, δεν μπορούμε να πούμε πως υπήρξε και υπάρχει σε αυτή τη χώρα των νάνων κυβερνητών. Μόνες φωτεινές εξαιρέσεις ο Ιωάννης Καποδίστριας κι ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Τον ένα τον φάγαμε νωρίς, τον άλλο αποπειραθήκαμε να τον φάμε προτού επιστρέψει θριαμβευτής εκ Παρισίων με τη Συνθήκη των Σεβρών υπο μάλης, για να οδηγηθούμε κατόπιν στις μοιραίες εκλογές του 1920 και τον αφανισμό της Μικρασίας.
– Το σαρωτικό πέρασμα της οκταετούς «σημιτικής τροχιάς» δεν μπορεί να «συμπληρωθεί» δίχως αναφορά στη φοβερή πολιτική εθνική ασχήμια της «υπόθεσης Οτσαλάν» πάλι υπέρ της Τουρκίας, με τους ανεκδιήγητους Σημίτη και Πάγκαλο, καθώς και την αισχρή παρέμβαση του ντουέτου Κώστα Σημίτη-Γιώργου Α. Παπανδρέου το 2003 στον Γλαύκο Κληρίδη, στο τέλος της θητείας του στη Κύπρο, ώστε στη διαδικασία οριοθέτησης ΑΟΖ Κύπρου-Αιγύπτου να μη γίνει η σωστή οριοθέτηση, για να μπορεί να φαίνεται ότι η Κύπρος δεν έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα και ταυτοχρόνως να δίνει παράθυρο στην Τουρκία για θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο.
Αυτό κι αν είναι ενέργεια σε βάρος της Ελλάδας και προς όφελος της Τουρκίας! Τί όνομα έχει αυτή η συμπεριφορά;
– Αν η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο δεν έγινε επι Σημίτη το 2003, έγινε επί Μητσοτάκη (πολιτικού τέκνου του) το σωτήριον έτος 2020 υπο τους όρους:
1) μιας ντροπιαστικής κουτσουρεμένης ΑΟΖ με αδικαιολόγητη δωρεά μεγάλου θαλάσσιου χώρου στην Αίγυπτο
2) με μια τεράστια θαλάσσια έκταση στο τρίγωνο Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου να μένει γυμνή, δηλαδή θάλασσα κανενός, με τους Τούρκους να την θεωρούν δική τους, και οι «φίλοι» μας οι δυτικο-ευρωπαίοι «αμφισβητούμενη» όπως κατ’ευφημισμό λένε.
3) την απόλυτη εγκατάλειψη της Κύπρου απ’ την Ελλάδα, εσκεμμένα αποκομμένη από τη «θάλασσα κανενός»
4) την απαράδεκτη μη οριοθέτηση ΑΟΖ με Αίγυπτο δυτικά του 26ου μεσημβρινού προς τη Λιβύη, κάτι που δημιουργεί βάσιμες υποψίες ενδεχόμενων μελλοντικών, αιγυπτο-λιβυκών συνεργειών, με μόνους ωφελημένους τους Αιγύπτιους.
5) την κοροϊδία του ελληνικού λαού, πως δήθεν σε ένα προσεχές μέλλον θα γίνει διευθέτηση και της θαλάσσιας ζώνης ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, που δεν συμπεπεριελήφθη στην ΑΟΖ Ελλάδας – Αιγύπτου.
6) τις σκόπιμες μειωμένες επήρειες ελληνικών νησιών όχι μόνο προς όφελος της Αιγύπτου, αλλά προπαντός προς όφελος μελλοντικών, εξ αναλογίας, τουρκικών διεκδικήσεων σε όλο το Αιγαίο.
Η κληρονομιά Σημίτη θα κυνηγά την Ελλάδα ακόμα για πολλά χρόνια. Αν ο ελληνικός λαός δεν ανορθωθεί και αποτινάξει το φαύλο πολιτικό σύστημα και δεν αναδείξει αξιόπιστους ηγέτες που θα σπάσουν τη παράδοση υποταγής σε Γερμανούς, Αμερικανούς και Κοινοτικούς και προχωρήσουν χωρίς φόβο και κατέβασμα παντελονιών, με τόλμη και αποφασιστικότητα, σε νέες θαρραλέες πολιτικές με συμμαχίες και συμπράξεις πραγματικά επωφελείς για τη χώρα, ως τότε η Ελλάδα προορίζεται να κουβαλήσει το τεράστιο κακό που της φορτώθηκε από τους ίδιους τους αυτόκλητους «σωτήρες» της. Άλλως η “μαύρη τρύπα” Τουρκία καραδοκεί σε βάθος χρόνου να καταπιεί ό,τι θα έχει απομέινει απ’ το ελλαδικό κρατίδιο.
“Η κληρονομιά Σημίτη θα κυνηγά την Ελλάδα ακόμα για πολλά χρόνια”
Για πάντα, αφού και τότε και μετά πολλοί Έλληνες (υπήκοοι) χαρακτήρισαν την πολιτική του σώφρονα και τον αντάμειψαν ψηφίζοντάς τον πρωθυπουργό, οκτώ μόλις μήνες μετά τα Ίμια και ξανά το 2000, παρά την Μαδρίτη, Ελσίνκι, Οτζαλάν, ΧΑΑ, S-300 και δεν συμμαζεύεται. Με την Επανάσταση του ’21, διώξαμε τούς Οθωμανούς, αλλά όχι και τον ραγιαδισμό. Η Ελλάδα έγινε κράτος για να είναι προτεκτοράτο και δεν ξέρω άλλο, που να είχε κόμματα με επίσημο όνομα “Γαλλικόν”, “Αγγλικόν” και “Ρωσσικόν”. Θλιβερή η αλήθεια, αλλά αλήθεια.
– Το υπάρχον σάπιο και φαύλο πολιτικό σύστημα αναπαράγει τους επαγγελματίες απατεώνες της πολιτικής.
– Το καθεστώς της ψευδεπίγραφης “Δημοκρατίας” είναι κατ’ουσίαν εκλόγιμη μοναρχία.
– Ο εκάστοτε, ελέω εκλογών, μονάρχης πρωθυπουργός και το κόμμμα του ή ο συνασπισμός κομμάτων εξουσίας που τυχόν προκύπτει, είναι απολύτως εξαρτημένοι σε επικυρίαρχες ξένες δυνάμεις (ΗΠΑ, Γερμανία) και υπηρετούν πρωτίστως τα συμφέροντά τους.
– Εξ’αυτών, η παρακμή διαχέεται απο την κορυφή προς τα κάτω στην κοινωνία και κάθε τομέας δραστηριότητας του κράτους, Εξωτερική πολιτική και Ασφάλεια, Οικονομία, Παραγωγή, Υποδομές, Ενέργεια και Αξιοποίηση πόρων, Προσφορά Εργασίας και στέγης, Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Δημογραφία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, νοσούν βαριά.
– Το φώς στο βάθος του τούνελ είναι τραίνο που έρχεται καταπάνω μας. Υπάρχει τρόπος διαφυγής κι ανάταξης της κατάστασης;
Το ερώτημα είναι πλέον υπαρξιακού χαρακτήρα, για μια χώρα με πανάρχαια ιστορία. που ακόμη σήμερα λέγεται Ελλάδα.