Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος*
Τις τελευταίες μέρες τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στις εκλογές στον
ΣΥΡΙΖΑ ή καλύτερα στον Στέφανο Κασσελάκη.
Η νίκη του κ.Κασσελάκη ανέδειξε ένα σημαντικό πρόβλημα της πατρίδας μας (και
όχι μόνο), την επιρροή που ασκούν τα Μέσα Ενημέρωσης στις εκλογές. Ο
ουρανοκατέβατος Σ.Κασσελάκης με την τεράστια προβολή που είχε από σχεδόν όλα
τα Μέσα Ενημέρωσης, κατάφερε να μπει στα σπίτια και το μυαλό των πολιτών. Από
το πρωί μέχρι το βράδυ το όνομά του ακουγόταν παντού και τα ρεπορτάζ
αφορούσαν κυρίως στην προσωπική του ζωή (στην «οικογένειά» του, η οποία
αποτελείται από δυο άνδρες και ένα σκυλί) και όχι στις πολιτικές του απόψεις. Ο
λαός πείστηκε και έμεινε στην βιτρίνα την οποία στολίζουν τα Μέσα Ενημέρωσης και
όχι στην ουσία, ούτε καν στο βιογραφικό του, το οποίο σύμφωνα με δημοσιεύματα
βρίθει ανακριβειών.
Στην εκλογική διαδικασία για την ανάδειξη προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να
ψηφίσει όποιος ήθελε (το ίδιο συνέβη και με άλλα κόμματα) με αποτέλεσμα αν μια
ομάδα με κοινά χαρακτηριστικά ψηφίσει μαζικά, μπορεί να επηρέασε κομβικά το
αποτέλεσμα. Αυτή η «μεθόδευση» έγινε στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
το οποίο θεωρητικά διεκδικεί την εξουσία και μπορεί να κυβερνήσει και όχι σε ένα
τυχαίο κόμμα. Εδώ εγείρεται ένα σημαντικό ζήτημα. Σε μια παρόμοια, εντελώς
ανοιχτή διαδικασία εκλογών, θα μπορούν να ψηφίσουν ομάδες με συγκεκριμένα
χαρακτηριστικά και προφανώς να στρέψουν το αποτέλεσμα εκεί που τους συμφέρει,
με κίνδυνο να εκλεγεί ένα πρόσωπο ακόμα και εχθρικό προς τα συμφέροντα της
πατρίδας μας.
Οι εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσαν το έλλειμμα δημοκρατίας που έχουμε, γιατί
δεν νομίζω ότι είναι δημοκρατικό να καθορίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα τα Μέσα
Ενημέρωσης. Το είχαμε διαπιστώσει και στις τελευταίες εθνικές εκλογές με τα πολύ
δυνατά Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και το ισχυρό επικοινωνιακό επιτελείο που
διαθέτει ο κ.Μητσοτάκης, τα οποία του έδωσαν τη νίκη. Το βλέπουμε και στην
προβολή που τυγχάνει ο κ.Βελόπουλος στην τηλεόραση, η οποία τον κρατά πάντα
στην επικαιρότητα, αλλά και σε μια ιδιαίτερη προβολή που είχε προεκλογικά η Ζωή
Κωνσταντοπούλου η οποία την βοήθησε για την είσοδό της στην Βουλή, χωρίς όμως
να μάθουμε ποτέ το πρόγραμμά της.
Στη ουσία έχουμε μια μετατόπιση της «μάχης» από το πολιτικό πεδίο, στο πεδίο της
επικοινωνίας. Δηλαδή «μάχη» του «φαίνεσθαι» και όχι της ουσίας, κάτι που
επιβεβαιώνεται και από τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που προβάλλεται
μόνο η εικόνα των υποψηφίων και όχι πολιτικές θέσεις, αλλά και από τις
ευρωεκλογές που περισσότερες σταυρούς παίρνουν οι τηλεαστέρες.
Ο λαός έχει χρέος να ενημερώνεται σωστά, παρακάμπτοντας την προπαγάνδα των
Μέσων Ενημέρωσης, να διαφυλάττει την πραγματική δημοκρατία και να αναζητεί
ηγέτες που θα εργαστούν για το καλό του και για το καλό της πατρίδας μας.
*(Μ/Α) Δημόσιας Ιστορίας
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” στις 28/09/2023