Για την αντιγραφή Παναγιώτης Ήφαιστος www.ifestosedu.gr
Η συζήτηση χθες με τον δεκαεξάχρονο υιό οικογενειακού φίλου ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες που είχα ποτέ. Αφού του ανάλυσα αυτά που δεν είχε καταλάβει όσον αφορά την συντρέχουσα κρίση, αυθόρμητα αλλά με ζηλευτή ηγετική ωριμότητα «δήλωσε» τι θα έκανε με την Τρόικα, την Μέρκελ, τον Σαρκοζί και τους «Άλλους». «Αν ήμουν ηγέτης του πρώτου κόμματος», είπε εμφατικά, «θα διακήρυττα δημόσια: Ως εδώ και μη παρέκει: Περάσαμε τις κόκκινες γραμμές. Πλέον, θίγονται η ελευθερία, η δημοκρατία, η επιβίωση της Πολιτείας, τα ιερά και τα όσια». «Μετά, ως επίδοξος αντιπρόσωπος των Ελλήνων και όχι ως υπάλληλος κάποιων γυρολόγων τεχνοκρατών», συνέχισε, «θα έκανα ένα ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ που θα αφορούσε τόσο τα κοσμοθεωρητικά και πνευματικά μας θέσφατα όσο και τα άμεσα και πιο πρακτικά υλικά ζητήματα. Να τους πείσω πως αν θέλω να κυβερνήσω είναι επειδή θέλω και μπορώ να παλέψω για την εθνική ανεξαρτησία, την ελευθερία, την δημοκρατία και τα εθνικά συμφέροντα των Ελλήνων. Ότι επίσης όλοι μαζί έχουμε συμφέρον να παλέψουμε για να διασφαλιστεί η εσωτερική ευταξία, η κοινωνική δικαιοσύνη και η εθνική μας ασφάλεια». Καλύτερα όμως να παραθέσω λεπτομερέστερα όσα σημαντικά και εντυπωσιακά μου είπε ο δεκαεξάχρονος. Εντός εισαγωγικών τα θέτω. Όπως περίπου τα άκουσα.
«Υπό τις περιστάσεις, το γενικό σκεπτικό του διαγγέλματός μου ως επίδοξου ηγέτη είναι το εξής:
ΠΡΩΤΟΝ, η Ιθάκη κάθε εθνοκράτους είναι η Εθνική Ανεξαρτησία. Καιρός είναι να αποσυρθούν όσοι θεωρούσαν τα ιδεολογήματά τους, τους διεθνισμούς τους, τους κοσμοπολιτισμούς τους, τις παγκοσμιοποιήσεις τους και τις κενές αριστεροπροοδευτικοακροδεξιές ασυναρτησίες τους υπέρτερα της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Πατρίδα και μόνο πατρίδα, και τίποτα άλλο, λένε πλέον όλοι οι Έλληνες, και αυτό θα πω και εγώ στο διάγγελμά μου. Οι κοσμοθεωρίες μας, ο πνευματικός μας πλούτος και ο μακραίωνος πολιτικός πολιτισμός της δημοκρατίας και της ελευθερίας είναι η δύναμή μας. Άξονας των Ελλήνων είναι εθνική τους ανεξαρτησία, η δημοκρατία τους και το εθνικό τους συμφέρον. Το διάγγελμά μου θα σηκώσει αυτή την σημαία της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινής, για όλα τα έθνη, κοσμοθεωρίας της Εθνικής Ανεξαρτησίας.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, θα υποσχεθώ ότι πλέον θα έχουμε μια εθνική διακυβέρνηση και όχι διεθνιστικές ή κοσμοπολίτικες ιλαροτραγικές παλινωδίες. Όσα πω θα έχουν αποδέκτες τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό. Όσον αφορά το εξωτερικό, θα κάνω σαφές πως δεν θα επιτρέψω να γίνονται οι Έλληνες έρμαιο θηριωδών συμπεριφορών και υποτιμητικών σχολίων. Κυρίως κανείς δεν θα ξαναμιλήσει διατακτικά όπως πρόσφατα ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και κάποιοι εντολοδόχοι τους γραφειοκράτες. Να προσέξουν πως μιλούν! Και όποιος μας τρίζει τα δόντια θα του τα τρίζουμε και εμείς. Όσο αφορά το εσωτερικό, θα υποσχεθώ πως δεν θα επιτρέψω στις ύαινες, στα κοράκια, στους κερδοσκόπους και στους απατεώνες να καταληστεύσουν τους χειμαζόμενους έλληνες πολίτες. Ενότητα, λοιπόν, ευταξία και αλληλεγγύη. Τι σημαίνουν όλα αυτά πιο πρακτικά;
ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ σημαίνουν περίπου τα εξής:
α) Με αποφασιστικότητα θα πω σε όλους τους ομότεχνούς μου στην Ευρώπη να είναι προσεκτικοί. Να προσέχουν πολύ όταν φέρνουν την Ελλάδα στα χείλη τους όπως εγώ προσέχω όταν φέρνω στα χείλη μου την δική τους πατρίδα. Όχι απειλές, εκβιασμούς, υποκρισίες, ψεύδη.
β) Θα τους υπενθυμίσω ότι δεν μπορούν να διώξουν την Ελλάδα από το ευρώ ή την ΕΕ και θα τους ζητήσω να μην επαναλάβουν τέτοιους γελοίους και απειλητικούς υπαινιγμούς. Θα τους υπενθυμίσω γιατί κάναμε τι ΕΕ και τι σημαίνει για όλους: Είναι μια αντί-ηγεμονική εθνοκρατοκεντρική «Ευρώπη των Πατρίδων» και όχι μια Ευρώπη των αδηφάγων ηγεμονικών αξιώσεών τους. Αν φύγουμε από το ευρώ ή την ΕΕ θα γίνει επειδή εμείς το αποφασίσαμε και όχι επειδή μας διέταξε κάποιος άλλος. Θα φύγουμε από την ΕΕ μόνο αν πειστούμε ότι δεν είναι αυτό που συμφωνήσαμε αλλά, δυστυχώς, αυτό το αίσχος που σήμερα καταμαρτυρείται. Αν έτσι έχουν τα πράγματα η ΕΕ ούτως ή άλλως δεν θα επιβιώσει. Τους υβριστές των πατρίδων τους εκφράζουν τα εξώφυλλα του περιοδικού Focus. Εμάς μας εκφράζει μια «Ευρώπη των Πατρίδων» όπου κυριαρχεί μεταξύ των κρατών ισοτιμία, (διακρατική) δημοκρατία και αλληλεγγύη. Σωστή ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ή τίποτα. Τελεία και παύλα. Είμαι σίγουρος ότι τελικά αυτό θα πουν οι περισσότεροι στην Ευρώπη.
γ) Στο διάγγελμα θα τους πληροφορήσω πως αν δεν συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα όπως η διαγραφή πολλών άδικων χρεών και ο λογικός διακανονισμός κάποιων άλλων σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, θα κηρύξουμε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Εντός της ΕΕ και χωρίς να παραβιάζουμε κάποιο νόμο ή κάποιο πολιτικό θέσφατο. Θα πάρουμε και κάποιες αποφάσεις εσωτερικού νομοθετικού χαρακτήρα που αφορούν τα χρέη. Ξέρουν αυτοί!! Γι’ αυτό βιάζονται για νέα μνημόνια. Ταυτόχρονα, θα τους αποδείξουμε ότι μπορεί μεν ο Γιώργος Παπανδρέου και οι υπουργοί του να τα έκαναν θάλασσα –και αυτό πάνω στην αγωνία τους όπως έλεγαν «να σώσουν το ευρώ» αντί τους Έλληνες–, πλην πολλοί άλλοι φταίνε: i) Αυτοί οι οποίοι με εκβιασμούς επέβαλαν στην Ελλάδα λανθασμένες αποφάσεις, όπως οι ίδιοι ομολόγησαν, για να μας οδηγήσουν από το ένα λάθος μετά το άλλο. ii) Λόγω θεσμικών και πολιτικών ελλειμμάτων της ίδιας της ΟΝΕ και της ΕΕ. iii) Λόγω ελλειμμάτων της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. iv) Λόγω κερδοσκόπων που η ΕΕ και οι διεθνείς θεσμοί δεν φρόντισαν να ελέγξουν. v) Λόγω κυριαρχίας των ευρωτεχνοκρατών των οποίων η προπέτεια και η αυτονόμηση είναι ντροπή για τον πολιτικό πολιτισμό όλων. Και πολλά άλλα επιχειρήματα που θα ζητήσω από τους άριστους έλληνες επιστήμονες να στοιχειοθετήσουν, αντί να αναλώνονται στα μπλοκ.
δ) Θα πούμε κατάμουτρα κατά όποιου ασχημονεί, επιπλέον, πως δεν θα πληρώσουμε τα σπασμένα των λανθασμένων επενδύσεων των τραπεζών τους σε ελληνικά ομόλογα ή τα οικονομικά εγκλήματα των δικών τους κερδοσκόπων. Μπορεί ο Σόρος ή ο κάθε άλλος Σόρος να είναι και φίλος του Γιώργου Παπανδρέου αλλά είναι πρωτίστως δικός τους άνθρωπος. Λογικές οικονομικές υποχρεώσεις μας, βέβαια, θα τις πληρώσουμε, όταν μπορούμε, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, αλλά και σύμφωνα με το δικό μας δίκαιο. Και θα φροντίσουμε για αυτό.
ε) Όσον αφορά το Γερμανικό κράτος, θα ανακοινώσω ότι θα απαιτήσω άμεσα και με κάθε μέσο τις πολεμικές αποζημιώσεις.
στ) Θα σταλεί, επιπλέον, σαφές μήνυμα για την εθνική μας ασφάλεια, κυρίως προς τους Ανατολικούς μας γείτονες. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα συντρίψουν όποιον τολμήσει να εκμεταλλευτεί τις συγκυριακές δυσκολίες των Ελλήνων.
ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ κατεπειγόντως και για να προλάβουμε την κατάρρευση του κοινωνικού ιστού, θα δεσμευτώ δημόσια, μεταξύ άλλων και για τα εξής:
α) Θα διαβεβαιώσω τα εκατομμύρια των ανέργων πως θα έχουν τα στοιχειώδη της επιβίωσής τους (κάτι το οποίο, αντίθετα με αυτό που λένε οι «τρομοκράτες της χρεοκοπίας» είναι πολύ εφικτό με τις δικές μας δυνάμεις). Οτιδήποτε φέρνει υψηλούς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης θα αποφασιστεί άμεσα. Πολλά μπορούν να γίνουν και θα τα αποφασίσουμε όλοι μαζί.
β) Δεν θα επιτρέψω σε κανένα κερδοσκόπο, γεράκι τραπεζών ή απατεώνα να λεηλατήσει τα ελληνικά νοικοκυριά. Δεν θα επιτρέψω σε κανένα να πάρει τα σπίτια και τις επιχειρήσεις των εκατοντάδων χιλιάδων νοικοκυριών που με δάνεια και πολλούς κόπους απέκτησαν τις τελευταίες δεκαετίες. Αντίθετα θα τα διασφαλίσω και θα τα εγγυηθώ. Αυτά είναι και η βάση της κοινωνικής συνοχής μας, της ανάπτυξής μας και της ευημερίας μας.
γ) Κανείς δεν θα εκμεταλλευτεί την κρίση για να πλουτίσει καταχρηστικά. Όσοι έβγαλαν τα λεφτά έξω κερδοσκοπικά, δεν θα εκμεταλλευτούν τους υπολοίπους. Θα βρούμε τρόπους. Αν τα φέρουν πίσω θα είναι για επένδυση. Διαφορετικά ας ψάξουν να βρουν άλλη πατρίδα.
δ) Σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δεν θα επιτραπεί να καταλυθούν οι βασικές λειτουργίες του κράτους. Δεν θα υπάρξει ελληνικός εμφύλιος αλλά το αντίθετο: Συσπείρωση θέλουμε και αυτό μας αξίζει.
ε) Θα καλέσω τους Έλληνες να οργανωθούν δημοκρατικά σε όλα τα επίπεδα. Να αυτοδιοικούνται τοπικά, να ζητούν να είναι εντολοδόχοι των κυβερνητών. Να προσανατολιστούμε όλοι με φορά κίνησης την άμεση δημοκρατία.
Τα πιο πάνω και πολλά άλλα μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή άμεσα. Θα αποφασιστούν και θα εφαρμοστούν με επιτυχία αν η πλειονότητα των Ελλήνων πειστούν πως η ηγεσία τα εννοεί και πως τα εννοεί αξιόπιστα. Θα ακολουθήσουν αν πειστούν ότι υπό την διακυβέρνησή μου θα έχουμε αλληλεγγύη μεταξύ των ελλήνων πολιτών και ότι η δημοκρατία και η Εθνική Ανεξαρτησία θα διαφυλαχθούν. Το ηγετικό μου ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ θα λέει περίπου τα εξής:
Για λόγους έκτακτης ανάγκης που όλοι γνωρίζουμε, ζητώ από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να προκηρύξει άμεσα εκλογές. Ως αρχηγός μιας μεγάλης παράταξης ζητώ από τα μέλη των κυβερνήσεων των εταίρων μας στην ΕΕ και από τα στελέχη των ευρωπαϊκών θεσμών να σταματήσουν να επιτίθενται κατά της Ελλάδας ως και να ευθύνεται, δήθεν, για την διεθνή και ευρωπαϊκή κρίση ή για τα πασίδηλα γιγαντιαία ελλείμματα της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ και στην ΕΕ. Ταυτόχρονα θα διεκδικήσει την διαγραφή εκείνων των χρεών που είναι επαχθή και που προκλήθηκαν λόγω λαθών της ευρωπαϊκής και διεθνούς οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης. Τους νομικούς, οικονομικούς και πολιτικούς λόγους θα τους εξηγήσουμε λεπτομερώς στις επαφές μας με τους εταίρους μας. Παράλληλα θα γίνει και η αναγκαία εσωτερική νομοθετική ρύθμιση όπου αυτό απαιτείται και σύμφωνα με την διεθνή και ελληνική νομιμότητα. Καλώ τους Έλληνες να επιδείξουν αλληλεγγύη. Όλοι μαζί οι Έλληνες, δεν θα επιτρέψουμε πλέον να μας υβρίζουν και να μας απειλούν. Δεν θα δεχθούμε πλέον να γινόμαστε έρμαια αυτονομημένων ξένων τεχνοκρατών. Η ΕΕ θα πρέπει να εξορθολογιστεί αλλάζοντας εκ βάθρων και σύμφωνα με την εθνοκρατοκεντρική της φύση. Αυτό σημαίνει ισοτιμία, δημοκρατία μεταξύ των κρατών και αυστηρή οριοθέτηση των αρμοδιοτήτων των εντολοδόχων υπερεθνικών θεσμών σύμφωνα με τις ομόφωνες πλέον αποφάσεις των διακυβερνητικών οργάνων. Υπό τις περιστάσεις, είμαι βέβαιος ότι τα περισσότερα κράτη θα συμφωνήσουν ότι, πολιτικά μιλώντας, ισχύει ο «συμβιβασμός του Λουξεμβούργου» του 1966: Οι αποφάσεις στην ΕΕ πρέπει να παίρνονται δημοκρατικά, δηλαδή συναινετικά και με ομοφωνία. Η συμπεριφορά των γραφειοκρατών και μερικών πολιτικών προσώπων ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών προσβάλλει τον πολιτικό πολιτισμό όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και όλων των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Όπως εύστοχα δήλωσε και ο πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, στην σύγχρονη Ευρώπη «περιθώρια για διακρατικούς τσαμπουκάδες δεν υπάρχουν». Όσον αφορά την πολιτική διακυβέρνηση στο εσωτερικό της Ελλάδας, καλώ όλους να συνδράμουν ούτως ώστε να μην επιτραπεί σε κανένα να λεηλατήσει την ζωή των ελλήνων πολιτών, να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλειά τους, να αρπάξει τις περιουσίες τους, να διαλύσει τα νοικοκυριά τους και να θέσει σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή της Πολιτείας μας. Όλοι μαζί να διαφυλάξουμε την εσωτερική τάξη και την ενότητά μας. Να μαζέψουμε τις δυνάμεις μας και να διαχειριστούμε με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια την κρίση. Οι ΕΔ αν χρειαστεί θα συντρίψουν όποιον τολμήσει να εκμεταλλευτεί την κρίση εις βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Περάσαμε δυσκολότερες στιγμές και όπως και σε άλλες δύσκολες ιστορικές στιγμές δείξαμε όλοι μαζί ενωμένοι για το κοινό συμφέρον μπορούμε να ξεπεράσουμε και αυτή την κρίση. Να διαφυλάξουμε την Εθνική μας Ανεξαρτησία, την δημοκρατία μας και την ελευθερία μας. Ζητώ εκλογές και εντολή διακυβέρνησης για να εκπληρώσω αυτούς τους σκοπούς».
Υστερόγραφο του Π. Ήφ.: Ο δεκαεξάχρονος που μου είπε τα πιο πάνω είναι πολύ μελετηρός. Όπως πρέπει να είναι οι νέοι μας. Όπως μου είπε με νόημα, υπέρτερος όλων των στοχαστών είναι ο Θουκυδίδης. Ιδιαίτερα το αθάνατο εδάφιο «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη και όταν αυτό δεν συμβαίνει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί κα προσαρμόζεται». Γι’ αυτό, μου είπε με νόημα, η Ελλάδα πρέπει να σταθεί όρθια και να γίνει ισχυρή. Μου θύμισε και τον Σωκράτη, την φιλοπατρία του, την νομιμοφροσύνη του και την αυτοθυσία του. Μπράβο νεαρέ, του είπα, αν επιβιώσουμε και αυτή την κρίση, με νέους όπως εσένα θα έχουμε λαμπρό μέλλον. Τον παρακάλεσα να μπει στον κόπο να κάνει και κανένα μάθημα στα πανεπιστήμια μήπως και μερικοί συνάδελφοί μου καταλάβουν τι είναι δεοντολογία της επιστήμης, τι είναι τα θέσφατα της πολιτικής σκέψης και ποια είναι η κοινωνικοπρακτική χρησιμότητά της. Τι δηλαδή είναι Επιστήμη και τι παρασιτισμός και προπαγάνδα.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr – info@ifestosedu.gr
Κρίση και το διάγγελμα ενός δεκαεξάχρονου
Τι θα έκανε με την τρόικα και την Μέρκελ αν ήταν ηγέτης
12 comments
Οἱ γνωστὲς μπαροῦφες, τὶς ὁποῖες ἀκοῦμε κάθε χρόνο στὴν «βουλή τῶν ἐφήβων». Καὶ ἡ γνωστὴ διανοητικὴ χρεωκοπία τῶν δασκάλων κάθε βαθμῖδος τῆς ἑκπαιδεύσεως, οἱ ὁποῖοι συμβιβάζονται ἐπονείδιστα μὲ τὴν ἡμιμάθεια τῶν μαθητῶν τους. Αὐτάρεσκη καὶ ἐξόχως φλύαρη ἀναμάσηση κοινοτοπιῶν. Καμμία ἀμφιβολία, καμμία ἀναζήτηση. Καμμία ἀναφορὰ στὰ πραγματικὰ προβλήματα τῆς οἰκονομίας μας καὶ τῆς κοινωνίας μας. Μόνη ἔγνοια νὰ μὴν ἀλλάξει τίποτε. Κρῖμα, διότι ἡ διανοητικὴ αὐτὴ πανώλης ἔχει προσβάλει τόσους ἀπὸ τοὺς νέους μας καὶ ἐγγυᾶται πνευματικὴ καθυστέρηση τῆς πατρίδος μας γιὰ γενεὲς ἀκόμη.
Αδυνατώ να συμμερισθώ τον ενθουσιασμό του έγκριτου αντιγράφοντος. Ευνόητο είναι ότι οι δεκαεξάχρονοι νέοι με πολιτικές ανησυχίες ακολουθούν τα ίχνη των παλαιοτέρων προτύπων τους, που εξέθρεψε κατά κόρον η μεταπολιτευτική Ελλάδα : παχιά λόγια, υποσχέσεις, πιασάρικα τσιτάτα, φιλοσοφικο-κοινωνιολογικές επιφανειακές αναζητήσεις επί παντός επιστητού, αλλά επί της ουσίας ελάχιστα. Ο συμπαθής νεαρός τελεί σε πλήρη σύγχυση επιλογής μέσου και επίτευξης σκοπού. Άλλοτε προβάλει το ένα και άλλοτε το άλλο. Ενδεικτικές είναι δύο εκ των διακηρύξεών του : α) όσον αφορά το Γερμανικό κράτος θα ανακοινώσει ότι θα απαιτήσει άμεσα και με κάθε μέσο τις πολεμικές αποζημιώσεις. Με αυτή την ανακοίνωση τι αναμένει πως θα επιτύχει; Θα φοβηθούν οι Γερμανοί, ξεχνώντας όλη την προϊστορία του εν λόγω ζητήματος; Μέχρι να επιδικασθεί η απαίτηση, μετά από χρόνια και καιρούς, από πού θα δανείζεται η χώρα για να επιβιώσει;
β)”Σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δεν θα επιτραπεί να καταλυθούν οι βασικές λειτουργίες του κράτους. Δεν θα υπάρξει ελληνικός εμφύλιος αλλά το αντίθετο: Συσπείρωση θέλουμε και αυτό μας αξίζει.” Φυσικά, ουδόλως διευκρινίζεται με ποιόν τρόπο θα προστατευθεί το κράτος και θα αποφευχθεί ο εμφύλιος. Προφανώς, ο ευφυέστατος νεαρός είτε δεν έχει ανεύρει τρόπο είτε θεωρεί σκόπιμο να τον αποκρύψει, για να μην στιγματισθεί από την κρατούσα διανοητική τρομοκρατία. Παρά ταύτα, στη συνέχεια παρουσιάζει ως αξίωμα, μία διαπίστωση που ουδόλως ισχύει. Ποιοί θέλουν συσπείρωση; Ο ίδιος, η οικογένειά του, η παρέα του, οι ομοϊδεάτες του, όλοι οι Έλληνες; Εάν όλοι θέλουν συσπείρωση γιατί αρχίζει τη σκέψη του με την αδήριτη ανάγκη για αποφυγή εμφυλίου; Δεν είναι καθόλου ωφέλιμο να παραγνωρίζουμε πως αυτή τη στιγμή ένα τεράστιο κομμάτι του ελληνικού λαού, ολοένα διογκούμενο και συνωθούμενο στα άκρα, ουδεμία συσπείρωση επιθυμεί, αλλά αντιθέτως θεωρεί πως είναι η κατάλληλη στιγμή για την “πολυπόθητη” σύγκρουση-ρεβάνς, που θα φέρει την ανατροπή. Μακάρι, ο νέος μας να τους πείσει ότι τους αξίζει η συσπείρωση. Επειδή, όμως, αυτό μάλλον απίθανο φαίνεται, ας μας παρουσιάσει την εναλλακτική του πρόταση για την επίτευξη των αρχικών του σκοπών μόνος ή με τη βοήθεια του αξιόλογου συνομιλητή του. Αναμένεται με ενδιαφέρον.
Αξιότιμε κύριε Ήφαιστε, διαβάζω με ενδιαφέρον τα αξιόλογα κείμενά σας, παρακολουθώ το έργο, σέβομαι την κρίση σας, αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω πλήρως εν προκειμένω. Κατ’ αρχήν είναι ενθαρρυντικό το γεγονός πως ένας νέος μαθητής διακατέχεται από τέτοιες ανησυχίες και έχει αποκρυσταλλώσει τόσο ενδιαφέρουσες απόψεις. Όμως, η ελάχιστη εμπειρία και η φυσιολογική για την ηλικία του ρομαντική αντίληψη στερούν από τις ιδέες του την πνοή, τη βαρύτητα και τη χρησιμότητα, που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν. Εκτίθενται αποσπασματικώς, ενώ ευχερώς θα μπορούσαν να παρουσιασθούν ολοκληρωμένες με κατάλληλη επεξεργασία. Προς διευκόλυνση του διαλόγου επεσήμανα την έλλειψη πληρότητας δύο εκ των βασικών θέσεών του. Είναι, λοιπόν, ευκαιρία για εκείνον να εμβαθύνει και να παραθέσει τον ακριβή τρόπο υλοποίησης των δεσμεύσεών του. Άλλωστε, και ο ίδιος ορθώς ενδιαφέρεται για την πρακτική αξία, τους τρόπους και τις μεθόδους εφαρμογής των αρχών του σε κρίσιμα ζητήματα. Παρά την μικρή του ηλικία έχει κατανοήσει πως η στείρα παράθεση ανούσιων θεωριών δεν ωφελεί. Ουδόλως απαξιώνω τη φιλότιμη προσπάθεια ή τις αξιόλογες κατευθύνσεις του επισημαίνοντας τις δυσχέρειες υλοποίησής τους. Εάν είχα τέτοια πρόθεση, δεν θα έμπαινα στον κόπο να τις σχολιάσω. Αντιθέτως, πιστεύω ότι μέσω των ενστάσεών μου βοηθείται αποφασιστικά να βελτιώσει το όραμά του και να το εξειδικεύσει στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα. Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι τουλάχιστον επί των δύο προεκτεθεισών παρατηρήσεών μου αναμένω τις απαντήσεις και τις προτάσεις του.
“Σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δεν θα επιτραπεί να καταλυθούν οι βασικές λειτουργίες του κράτους. Δεν θα υπάρξει ελληνικός εμφύλιος αλλά το αντίθετο: Συσπείρωση θέλουμε και αυτό μας αξίζει”. Ορθώς διέβλεψε ο νεαρός τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης που πλέον προβάλει ως ο πλέον θανάσιμος και επικείμενος και προσδιόρισε το ευκταίο. Σε ανύποπτο χρόνο, πριν από τα χθεσινά (12-2-2012) θλιβερά γεγονότα απηύθυνα το ερώτημα με ποιούς τρόπους θα προστατευθεί το κράτος και πώς θα πεισθεί ο λαός ότι του αξίζει η συσπείρωση. θα έχει ενδιαφέρον η εφηβική οπτική του, ενώ συγχρόνως θα ωφεληθεί και ο ίδιος τα μέγιστα στην προσπάθειά του να εντοπίσει τις αιτίες της υπάρχουσας πόλωσης, ώστε να προληφθούν τα δραματικά επακόλουθά της. Εάν το ερώτημα θεωρείται απλοϊκό, άκαιρο και δεν αξίζει διανοητικής προσπάθειας, δεν υπάρχει λόγος παρεξηγήσεως. Απλώς, οι πρόσφατες εξελίξεις μαρτυρούν πως ίσως αυτό τελικά να καταστεί το μείζον ζήτημα στο άμεσο μέλλον. Η λήψη των επώδυνων μέτρων φαίνεται πως έθεσε σε λειτουργία τον μηχανισμό πυροδότησης του προϋφιστάμενου (επί δεκαετίες σε λανθάνουσα κατάσταση) εκρηκτικού μίγματος.
Ὑπάρχει ἡ ἐμπειρία τῶν πρώην κομμουνιστικῶν κρατῶν. Κι ἐκεῖ ἦλθαν τὰ πάνω, κάτω, κι ἐκεῖ χρεωκόπησε τὸ κράτος. Κι ἐκεῖ οἱ πολλοὶ διαμαρτύρονταν, ἀκόμα καὶ πολλά χρόνια μετά, ὅταν τὸ βιοτικὸ ἐπίπεδο ξεπέρασε κατὰ πολύ τὸ μέγιστο ἐπιτευχθὲν ἐπὶ κομμουνισμοῦ. Εἴδατε ἐσεῖς πουθενὰ ἐμφύλιο ; Συγκρούσεις μεταξὺ ἐθνῶν ἔγιναν, συγκρούσεις στὸ ἐσωτερικὸ τῶν ἐθνῶν ὄχι. Περισσότερος κίνδυνος εἶναι οἱ ὀλιγάρχες καὶ οἱ μαφίες.
Δύσκολο νὰ ἐξεγερθεῖ ὁ συνταξιοῦχος. Τί θὰ κάνει, θὰ ἀπεργήσει ; Ἀπὸ ποιά δουλειά ; Θὰ πάρει τὰ ὅπλα ὁ συνταξιοῦχος ; Μὰ δὲν μπορεῖ οὔτε νὰ τὰ σηκώσει, πολύ λιγώτερο τὴν ταλαιπωρία τῶν πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. Ὁ ἄνεργος θὰ ξεσηκωθεῖ ; Ποτὲ δὲν ἔχει συμβεῖ κάτι τέτοιο.
κε Γεώργιε, για όλα τα ιστορικά φαινόμενα υπάρχει πρώτη φορά και η χώρα μας πολλές φορές έχει γευθεί αυτό το πικρό “προνόμιο”. Τα πρώην κομμουνιστικά κράτη δεν αποτελούν περιπτώσεις ίδιες με την δική μας, ακριβώς διότι οι λαοί τους είχαν βιώσει τον παράδεισο και δεν είχαν καμία διάθεση να επιστρέψουν. Αντιθέτως με εκείνους εμείς δεν τον έχουμε βιώσει και έτσι τον νοσταλγούμε ακόμη. Σας υπενθυμίζω πως έχουμε την ευτυχία να φιλοξενούμε πολιτική παράταξη, που απέστειλε συλληπητήρια επί τω θανάτω του “λαοφιλούς” ηγέτου της Β. Κορέας, διότι προφανώς η διακυβέρνησή του αποτελεί πρότυπο “δημοκρατίας”. Ταυτοχρόνως, εντός των τελευταίων ετών με σπουδή έχει αποκαταστήσει και αναδείξει όλους τους στρατιωτικούς ηγέτες της, που ανεδείχθησαν στον “αγώνα του λαού για την ελευθερία”. Η ρητορική τους δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά προσεκτικά επιλεγμένη για να εγκαθιδρύσει κλίμα σύγκρουσης. Εάν μιλάτε για επανάληψη εμφυλίου των ορέων, θα συμφωνήσω μαζί σας, αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική πιθανότητα. Όπως απεδείχθη, οι αχανείς μεγαλουπόλεις είναι αδύνατο να ελεγχθούν πλήρως και αποτελούν ιδανικό πεδίο για κάθε λογής ανατροπές. Και αυτή τη στιγμή γιγαντώνεται γεωμετρικώς μία κρίσιμη μάζα που δεν έχει τίποτα να χάσει και ουδέν προσδοκά από το παρόν σύστημα.
Αφάνταστη η υποκρισία ορισμένων σχολιογράφων να θεωρούν τις απόψεις αυτές του 16χρονου μπαρούφες και να απαιτούν ‘πρακτικές’ λυσεις και τρόπους από ένα μαθητή 1ης ή 2ας Λυκείου.
Ως φαίνεται τοσο η βλακεία όσο και ο ‘συστημισμός’ για να μην αναφερθώ σε άλλες άσθένειες’ είναι πολύ πιό μεταδοτικές από όσο η επιστήμη νομίζει. Και να φαντασθείτε ότι τις θεωρεί εξαιρετικά μεταδοτικές και ενδημικές.
Βρείτε μου κύριοι έστω και μια έκθεση 16 χρονων που να αναφέρεται σε οποιοδήποτε θέμα, ακόμη και για το πως πέρασαν τα Χριστούγεννα, που να έχει τις βάσεις αναφοράς, την εσωτερική συνέπεια, το στέρεο βηματισμό αυτού τού παιδιού. Και που αναδεικνύει την εύ τής ανατροφής του από γονείς και δασκάλους.
Που μόνο το ‘πώς’ -που θα μάθει στο Πανεπιστήμιο όμως, θα απαιτείται για να ανθίσει σ’ ότι επιλέξει να κάνει.
Αντί μεμψιμοιριών καλό είναι να θεσπίσουμε, συνεισφέροντας όλοι από κοινού σε χρήμα, μια ετήσια υποτροφία-βραβείο τού Αντίβαρου για το καλύτερο εφηβικό κείμενο.
Νισάφι πιά.
Ὑποκρισία εἶναι ἄλλα νὰ γράφεις καὶ ἄλλα νὰ πιστεύεις. Συνεπῶς θὰ πρέπει ὁ καταγγείλας ἐπὶ ὑποκρισίᾳ νὰ ἐπανορθώσει.
Πιστεύω ὂτι ὁ ἔφηβος ποὺ ἀναπαράγει, ἔστω μὲ δεξιότητα, τὶς μεγαλόστομες μπαροῦφες τῶν τηλεοπτικῶν καναλιῶν καὶ ἄλλων μέσων μαζικῆς ἐξηλιθιώσεως (μὲ τὶς ὁποῖες συμβιβάζονται ἐπονείδιστα καὶ πλεῖστοι, κατ’ ὄνομα δάσκαλοι) ἀξίζει τὴν συμπόνοια μας, ἀλλὰ τὸ νὰ τὸν ἐπιβραβεύσουμε θὰ ἦταν, κατὰ τὴν γνώμη μου, ὑποκρισία καὶ ἀπόπειρα περαιτέρω διαφθορᾶς του. Πήραμε, ποὺ πήραμε, ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι τὸν κακὸ δρόμο. Δὲν πρέπει νὰ προφυλάξουμε τοὺς νεωτέρους ἀπὸ τὰ λάθη μας ;
Αντιπαρερχόμενος τους ανούσιους χαρακτηρισμούς και τις αβάσιμες διαπιστώσεις σας, κε Kakarelidis, αναρωτιέμαι γιατί ο ανήσυχος μαθητής ωφελείται περισσότερο εάν χαρακτηρίσουμε το κείμενό του άψογο, και όχι όταν του επισημαίνουμε κάποιες αδυναμίες και τον καλούμε να τις καλύψει με περαιτέρω επεξεργασία και εμβάθυνση. Συμφωνώ για τις βάσεις του, την αξιέπαινη διάθεση και την καλή του ανατροφή, αλλά γιατί πρέπει το “πώς” να το μάθει στο Πανεπιστήμιο; Προτιμότερο δεν είναι να το μάθει τώρα, όσο είναι νωρίς, προτού υποστεί την διαβρωτική επίδραση της φοιτητικής κομματικοποίησης; Με τις παρατηρήσεις μας του δίδεται ένα κίνητρο να προσπαθήσει τώρα περισσότερο, να ερευνήσει, να στοχαστεί ακόμη παραπάνω. Μην τον φοβάστε, έχει τις προϋποθέσεις. Αντιθέτως, με διθυραμβικούς επαίνους καλλιεργούμε τον εγωϊσμό του και τον ωθούμε στην καταστροφική αλαζονεία και την ολέθρια ακηδία της επανάπαυσης. Εάν φτάσαμε μέχρι εδώ είναι γιατί επί δεκαετίες από νηπιακή ηλικία διδασκόμασταν να αντιπαθούμε οιαδήποτε αξιολόγηση θεωρώντας πως κανείς δεν έχει το σχετικό δικαίωμα. Με την παντελή έλλειψη στοιχειώδους κριτικής σκέψης ανεδείχθησαν ηγέτες τύπου ΓΑΠ κλπ. Δεν είναι κρίμα ακόμη ένας φέρελπις νεαρός να μείνει στάσιμος επειδή νομίζουμε ότι προσφέρουμε υπηρεσίες στερώντας του τα σχόλιά μας; Για τη γενιά μας είναι αργά. Άς δώσουμε στα παιδιά μας, τουλάχιστον, την φρόνηση όχι μόνο να ανέχονται την κριτική αλλά και να την αποδέχονται ως εφαλτήριο βελτίωσης και προβληματισμού.
Στη βιβλιογραφία σχετικά με το πώς πρέπει να διοική ένας μανατζερ υπάρχει και το εξής;
– Πιάστε τον [υπάλληλο, υφιστάμενο, χαμηλόβαθμο, συνεργάτη κλπ] να κάνει κάτι σωστό ή μη σύνηθες ή εξαιρετικό και επιβραβεύστε τον άμεσα.
-Πιάστε κάποιον […] να κάνει κάποιο σφάλμα και επιπλήξτε για την συγκεκριμένη και τετελεσμένη πράξη.
Στην ελληνική διοίκηση οι προϊστάμενοι [διευθυντές, πρόεδροι κλπ] πάσχουν από συνεχή δυσκοιλιότητα στο πρώτο και ασταμάτητη ευκοιλιότητα στο δεύτερο.
Ἐννοεῖτε τοὺς κατ’ὄνομα προϊσταμένους, ἔτσι δέν εἶναι ; Ἔχω τὴν ἐντύπωση ὅτι ἡ βιβλιογραφία ἀφορᾶ τοὺς κατ’ οὐσίαν προἰσταμένους, οἱ ὁποῖοι, στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἄλλοι ἀπὸ τοὺς φέροντας τοὺς βαθμούς.
Εάν τελειώσατε με την καταγραφή των εντερικών διαταραχών, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι ουδεμία επιχείρηση εντοπίσθηκε στον άνω διάλογο, ούτε φυσικά σχέση προϊσταμένου και υφισταμένου. Αλλά, ακόμη κι αν ήταν έτσι τα πράγματα σε κάθε πολιτισμένη χώρα και σε κάθε οργανισμό, οποιοσδήποτε προτού αναλάβει τη θέση του κρίνεται αυστηρά, επιλέγεται, αξιολογείται και εκπαιδεύεται κατάλληλα ώστε να ανταπεξέλθει ευσχήμως στα καθήκοντά του. Εάν μονίμως απαξιώνει τις υποδείξεις των εκπαιδευτών ή των προϊσταμένων του καταχωρώντας τις στο υπερπέραν, ποιά νομίζετε ότι πρέπει να είναι η τύχη του; Εάν η λογική ή η εμπειρία σας δεν υπαγορεύουν την εύλογη απάντηση, μπορείτε να ανατρέξετε στη βιβλιογραφία. Μιλάμε, βέβαια, πάντοτε για πολιτισμένα κράτη και σοβαρούς οργανισμούς, και όχι για το υβριδικό ελληνικό δημόσιο, όπου “όλοι είναι εκ γενετής άψογοι”, ενώ ταυτοχρόνως “ουδείς έχει δικαίωμα ή υποχρέωση σε αξιολόγηση”. Πείθοντας τους μαθητές ότι δεν χρειάζονται υποδείξεις διότι ήδη είναι τέλειοι, τους προετοιμάζουμε άριστα για το εγχώριο δημόσιο, λησμονώντας ότι ήδη έχουν πληρωθεί οι θέσεις.